Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-01-2017
08 januari Woef
Deze morgen een ochtendwandeling in de mist langs
restanten van de sneeuwval van gisteren, deze middag en namiddag een meet &
greet - geocache event van cache maatje Jackie in Lommel en op de heen- en
terugweg nog enkele mist-fotostops, het was echt wel een vruchtbaar fotodagje.
Het merendeel van de opnames zal wel weer verder ongebruikt in mappen belanden,
enkele heb ik al op facebook gezet, er zullen er nog wel een aantal diezelfde
kant opgaan en dan rest me weer de moeilijke keuze wat selecteer je voor deze
dagelijkse blog?
Als dierenliefhebber en in het bijzonder hondenliefhebber vond ik bijgaand
beeld het leukste dat ik vandaag kon schieten. Voor één keer eens niet een
opname van Phaido, maar een mij verder helemaal onbekende woef die rustig op
zijn kussen tussen alle pratende, drinkende, kennis makende geocachers de boel
aan het bekijken was. Toen ik pal voor m ging knielen met de vraag of ie het
erg vond dat ik even een foto zou maken had ie geen enkel bezwaar. Uiteindelijk
heb ik er toch een eigen Photoshop-aanpassing van gemaakt want ik heb de
algemene kleurverzadiging flink teruggehaald behalve voor dat tongetje. Het wit
van de ogen heb ik ook wat witter gemaakt want dat was behoorlijk
rood-doorlopen, schijnt een normale zaak te zijn bij dit soort honden Ik heb
er dus een beetje mijn eigen voorkeur-interpretatie van gemaakt, met excuses
aan de woef-eigenaar.
Ik had het bord deze morgen al zien staan maar toen had
ik geen tijd om te stoppen. We hadden met de fotoclub afgesproken om half elf
bij kunstcentrum Voeten in Herentals en het was al vijf vóór Glad onderweg en
maar net op tijd vertrokken, situatie wel gekend denk ik. Na een zeer
interessant bezoek aan een onverwacht gevarieerde, prachtigekunstcollectie in een al even mooi
gerestaureerd oud fabriekspand reden we terug naar huis en het bord stond er
nog steeds. Het was ook nog altijd even glad, zowel op de stoep als op de
rijweg. De waarschuwing was nog altijd van toepassing dus. Nu hadden we tijd
zat en terwijl ik het fototoestel uit de tas haalde ging het vrouwtje alvast
even naar binnen om een paar worstenbroodjes te halen, kwestie van al eens te
oefenen voor overmorgen, verloren maandag, worstenbroodjesdag in de Kempen. Bij
het buitenkomen kon ik haar samen met het bord te pakken krijgen.
Voor alle niet-Kempenaars: het scheuft
wil zoveel zeggen als het is glad. De
eu wordt uitgesproken als iets
tussen een ui, een eu en een doffe u. Het wordt trouwens
in deze ook herleid tot een korte t
die in één lettergreep met scheuft
wordt uitgesproken. Grammaticaal correkt Kempens zou dus een korte krachtige tscheuft zijn. Deze kleinhandelaar had
duidelijk het lichamelijk welzijn van zijn klantenbestand in gedachten toen
hij/zij dit bord plaatste. We zien het de bol-punt-commen van deze wereld nog
niet zo snel doen, hun kopers beschermend toespreken in hun eigen taal
Eergisteren nam ik me voor snel nog eens naar Kalmthout
te rijden om daar te gaan genieten van de bloei van de hamamelis in het mooi
Nederlands: toverhazelaar en zulke voornemens laat ik meestal niet lang naast
me liggen. Vandaag hebben we de daad bij het voornemen gevoegd. Ons abonnement
bleek verlopen, dus hebben we meteen maar weer voor een jaar bijgeboekt, 50 Euro
voor een jaar en je mag 3 gasten meenemen. Daarenboven is ook de toegang tot de
plantentuin van Meise inbegrepen. Als geïnteresseerde, fotograferende natuurliefhebber
is dat een verantwoorde investering meen ik.
We hebben de uitgezette hamamelis-wandeling grosso modo gevolgd en na de nodige
detail-opnames met de macrolens heb ik ook nog even de groothoek 16-35 op mijn
toestel gezet want er is daar natuurlijk nog veel meer te zien. Als foto van de
dag ga ik toch voor een prachtige, de vrieskou trotserende, robijnrode
schoonheid. Op facebook heb ik trouwens nog enkele exemplaren van de
toverhazelaar-oogst gezet en van de overige opnames zullen er ook nog wel
enkele die weg vinden.
Prachtig wandelweer deze morgen en daar hebben we weer
uitgebreid van geprofiteerd. We lopen elke dag wel ongeveer hetzelfde rondje,
zij het met de nodige kleine variaties. Maar als we de richting eens omdraaien
is Phaido toch soms het noorden kwijt. Hij kent de wegen, paden en paadjes wel
door de bossen maar vandaag twijfelde hij toch enkele keren en moesten we hem
regelmatig bijsturen. Hier houden we links vandaag Phaido
Ik ben vandaag weer eens in de wereld van het kleine
gedoken. De hazelaar is een boom die weinig last lijkt te hebben van de koude.
Nog voor de winter echt begonnen is lijkt hij zich al op te maken voor het komende
voorjaar. De zaden wachten alleen nog maar op een teken van de natuur om aan de
slag te gaan, ze zijn wel al duidelijk aanwezig. Met een laagstaande zon en in
tegenlicht, de spaarzame stralen doorheen de dichte begroeing, dit leek mij een
geschikt moment om nog eens te proberen die typische macro lichtcirkeltjes in
mijn opname te krijgen. Groot diafragma, scherp stellen op dat trosje van drie .
Kleine scherptediepte schieten maar. Het was me eerder al enkele keren gelukt
en de precieze invalshoek of werkwijze ken ik nog altijd niet, het was ook deze
keer weer een geluks- of toevalstreffer. Feit is dat het gezochte effect deze
keer wel overdadig aanwezig was.
O ja, als we het over hazelaars hebben denk ik er ineens aan dat ik dringend
nog eens naar het arboretum moet in Kalmthout, daar staan de toverhazelaars in
bloei in deze tijd van het jaar en das pas een echte aanrader wordt vervolgd.
F 2,8 -ISO 800- 1/250
Er was een tijd dat elke keer ze pake Pol met zijn
fototoestel zagen aankomen de alarmbel afging. Daar is ie weer met zijn
camera, maken dat we weg zijn en zeker niet glimlachen als we toch op de foto
moeten Dat is ondertussen gelukkig niet meer het geval, integendeel. Ze weten
inmiddels wel dat de regelmatig voorkomende fotomomenten resulteren in
fotoboeken en in doorgestuurde plaatjes die dan weer op de sociale media kunnen
gedeeld worden. Ze gaan zelfs graag poseren tegenwoordig en zelf poses
bedenken.
Vandaag was de Wuustwezelse afdeling van de kleinkinderenschaar op bezoek en
uiteraard wilde ik ze ook deze keer weer samen voor de lens. Geen probleem, een
spontane uitbraak van jeugdige creativiteit
zorgde voor alweer enkele leuke plaatjes.
Strikt genomen is dit een selfie natuurlijk. De
kerstman wilde tijdens zijn allerlaatste dag in Aarschot vóór hij vanavond weer
naar het hoge noorden afreisde nog enkele fotos maken van het prachtige
art-deco huis waar hij gedurende 16 dagen mocht verblijven en tja daar stond
ie plotsklaps zelf in beeld in die spiegel. De kerstman klus zit er op en de
kerstman heeft Aarschot verlaten zucht ( van opluchting ? )
Thuisgekomen vond ondergetekende, de alter-ego van de kerstman, ondertussen
ontdaan van de excessen van kerstmanbaardgroei dat dit een waardige afsluiter
zou kunnen zijn van een leuke maar onverwacht zware klus.
Wij kijken weer uit naar nieuwe uitdagingen