Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-08-2013
04 augustus Drie meisjes in het bos
We hebben vandaag een prachtige wandeling gemaakt met ons
vaste kliekje. Uiteraard stond die voor een groot deel in het teken van het
geocachen, maar ook zonder die hobby was dit zeer de moeite waard.
Ik had op de site gelezen over een serie verstopte cachen in het Limburgse
Neerglabbeek en de jubelende commentaren in de logs lieten er geen twijfel over
bestaan: dit moesten wij snel ook maar eens doen. Enkele telefoontjes
volstonden om iedereen te mobiliseren en deze middag begonnen wij er aan. We
hebben het ons niet beklaagd. De verstoptechnieken waren zeer gevarieerd, de op
te lossen problemen waren vaak zeer listig en creatief in de zoektocht verweven
en al bij al kan ik niet anders dan stellen dat dit wat mij betreft het mooiste
was wat geocachen mij tot nu toe te bieden had. Tijdens een van de stops
moesten we een puzzle oplossen en daar kwam de vrouwelijke inventiviteit
natuurlijk zeer van pas. Hier zie je onze meisjes aan het werk.
Voor collega geocachers en voor iedereen die met de hobby eens kennis wil maken
willen wij graag deze serie aanbevelen. Ga naar www.geocaching.com dan naar spelen dan
geocache zoeken en zoek naar Solterheide Baatsbeekvallei, de code van de eerste
uit de serie is GC458B0. De overige 17 plus de bonus vind je zo ook. Wij zijn
er een vijftal uren mee bezig geweest met zn zessen en we hebben ons geen
seconde verveeld.
Geen idee waar ie ineens vandaan kwam, maar deze middag zat
dit beest plots in onze pergola. Ik zat rustig mijn krantje te lezen toen Josee
ineens een ijselijke gil slaakte Nadat ik haar gerustgesteld had door te
vertellen dat zon dier niet bijt, niet giftig is en totaal ongevaarlijk, kon
ik haar overhalen om, door even voor hem te staan en telkens de looprichting af
te snijden, er voor te zorgen dat ie er niet van door ging. De macrolens heeft
nog nooit zo snel op mijn toestel gestaan. Dit is weer een mooi voorbeeld van
de kleine scherptediepte bij macrofotografie, f 11 kun je toch al geen groot
diafragma meer noemen en toch is alleen het kopje scherp en de rest van het
lichaam zit in de onscherpte. Zeker in dit geval vond ik dat absoluut niet erg
want het arme diertje was ergens zijn staart kwijtgeraakt en op die manier valt
dat niet zo op. J
Die groeit wel weer aan meen ik ooit gelezen te hebben.
Er zijn enkele uitdrukkingen die ik Josee de laatste tijd
wel vaker hoor gebruiken als ze het over mij heeft. Hoe ouder hoe zotter en
Zot zijn doet geen pijn zijn maar enkele van de minst extreme. Eerlijk gezegd
moet ik ootmoedig bekennen dat ze soms wel eens redenen heeft om dat soort opmerkingen
te maken.
Als er ooit een keuring komt van de kwaliteit van het zwemwater in de Aa durf
ik er veel op verwedden dat er geen blauwe wimpel aan wordt toegekend. Ik heb
wel eens in properder water gezwommen. Maar wat doe je? Je bent een fervent
geocacher en je hebt op de site gelezen dat op die en die coördinaten iets
verstopt zit. De uitdaging is groot want de moeilijkheidsfactor wordt als hoog
omschreven. Dan ga je op zoek en dan sta je plots aan de oever van de Aa terwijl
de naald van de GPS richting overkant wijst 8 meter lees ik, maar dat lijkt me
in het water twijfel Ik zie een soort begroeing die ik mangrove-achtig zou durven
noemen. Tja, dan leg je de kleren aan de kant en dan duik je er in he met dit
weer was dat trouwens niet eens een straf.
Ik had uiteraard ook de camera aan de kant laten liggen en daar heeft Josee dan
weer schromelijk misbruik van gemaakt.
Ik vertel er graag nog bij dat ik de cache inderdaad gevonden heb en meteen
naar huis gereden ben daarna, om te douchen en een zalfje te smeren op de dazenbeten
Ik fietste deze morgen tussen Hukkelbergen en Goor en plots
voelde ik mezelf een dikke halve eeuw terug geflitst in de tijd. Ik kreeg
flashbacks van hoe ik als jongetje tussen de velden keek naar het pas gemaaide
koren dat gebeurde nog met de zeis toen en hoe de meiden en de knechten dat
in schoven bonden en in piramidevormige stapels te drogen zetten. Ik zag langs
de weg een veld vol met diezelfde gestapelde korenschoven. Dat zie je niet meer
anno 2013. Tegenwoordig gebeurt dat soort landbouw allemaal machinaal toch?
Maar wij hebben in Lichtaart dit weekend, de jaarlijkse volkorenmet, en de
Lichtaartse kloppers, een folkloregroep die het verhaal wil vertellen van de
Kempense boer in de vorige eeuwen, doen het op de ouderwetse manier. Het koren
wordt dus met de dorsvlegel van zijn graan ontdaan en dat graan hoort dus ook
in schoven te worden aangeleverd. Het veld waar dat koren geoogst was had ik
dus toevallig gevonden. Fotos !!! Daar hoort een bewerking bij die de nostalgie
nog een beetje extra accentueert vond ik. Een sepia kleurtoon leek mij voor de
hand liggend en een oude postkaart-achtig plaatje moest het worden.
Ik moet er nog een epiloog aan toevoegen, want toen ik daar vanavond nog eens
een kijkje ging nemen ik had zon voorgevoel dat het koren toch ook moest
worden binnengehaald vóór de met ( markt voor de niet-Kempenaars ) waren ze
bezig manueel de schoven op een wagen te laden getrokken door een Brabants
boerenpaard weer fotos gemaakt natuurlijk, maar om die nog te bekijken,
selecteren en eventueel te bewerken had ik geen tijd meer. Dat is misschien
iets voor facebook morgen J
Ik heb het opgezocht. Dit is een gaasvlieg of goudoogje. De
wetenschappelijke naam is chrysopidae. Tot daar de bevrediging van mijn
nieuwsgierigheid en de opvulling van één hiaat in mijn kennis van de insectensoorten.
Lang leve google !
Ik hoefde vandaag niet eens van huis om mijn dagelijkse foto-ding te doen. Toen
ik in de loop van de namiddag, even genoeg had van het computeren en een
luchtje ging happen buiten, zag ik dit beest zitten. Het/hij/zij maakte geen
aanstalten om weg te vliegen, ook niet toen ik dichterbij kwam om wat beter te
kijken. Ik kon dus ruimschoots de tijd nemen om de macrolens mét extender op
mijn toestel te zetten, alles op statief te monteren, de afstandsbediening in
te pluggen de ideale positie te kiezen om van vrij dichtbij deze opname te
maken na zorgvuldig scherp gesteld te hebben in live-view. Ik heb nog even
getwijfeld of ik op deze blog geen uitsnede van een deel van de vleugeltjes zou
plaatsen om beter alle subtiele details van de gaasstructuur te tonen het maximale
formaat dat deze site hanteert is helaas te klein om daar ten volle van te
genieten maar uiteindelijk ging ik toch voor het hele beest. Die uitsnede zet
ik wel op mijn facebookpagina.
Op elke locatie waar ik terecht kom om te fotograferen
probeer ik wel enkele groothoek natuuropnames te maken. Die zet ik dan later, thuis
achter de PC om naar zwart wit. Niet dat ik iets tegen kleur heb, maar ik ben
nu eenmaal nog steeds bezig met het samenstellen van een reeks rond Kempense
Landschappen en een selectie daaruit wil ik in het najaar in zwart wit
presenteren op het jaarlijkse salon van onze fotoclub. Het intrigerende van het
omzetten van natuurfotos naar zwart wit zit m o.a. in de moeilijkheid de
diversiteit van groentinten ook in grijswaarden te behouden vind ik. Voldoende
diepte bewaren is nog zon probleem. Ik vrees dat de keuze wel eens erg
moeilijk zou kunnen worden, want de map wordt steeds dikker.
Deze morgen was ik met Jefke in het natuurgebied de Liereman in Oud Turnhout en
van boven op de vogelkijktoren had ik een mooi uitzicht over de vennetjes. Dan
gaat de fototas open he. Uiteraard heb ik deze avond weer uitgebreid zitten te
experimenteren met allerlei tools om de kleur op een artistiek verantwoorde
wijze uit mijn fotos weg te halen. Geholpen door diverse filters van Silver
Efex Pro kwam ik tot dit resultaat. In dit geval ben ik er weer best tevreden
meer. Weer eentje die in aanmerking komt om de preselecties te overleven J
Enkele weken geleden las ik een artikel waarin de alarmklok
werd geluid in verband met het vlinderbestand in onze streken. Er zou een
merkbare achteruitgang zijn en er werden allerhande redenen aangehaald om dat
te verklaren. Het moet zijn dat ik vandaag terecht gekomen ben in een biotoop
waar enkele zeer vruchtbare vlinderfamilies verblijven want wat ik zag was toch
echt geen bevestiging van wat ik uit dat artikel onthouden had. Ik ben niet
echt een specialist ter zake, maar ik zet nu eenmaal graag de macrolens op het
toestel en dan is het bijzonder ontspannend om achter alles wat fladdert en
zoemt aan te gaan. Ik heb geen tellertje op zak, maar het viel me toch op dat
ze met velen waren. Als er al sprake van was, dan is de vlinderschaarste zeker
voorbij. Ik heb verschillende soorten voor de lens gehad en op een bepaald
moment zaten ze zelfs met zn drieën op één bloem. Uit de oogst van mijn
dagelijkse tocht koos ik voor dit exemplaar. Als niet-lepidopterist ( hahaha,
heb ik toch weer een moeilijk woord bijgeleerd ) vermoed ik dat dit een
ondersoort van de zandoogjes is, echte kenners moeten me maar verbeteren als ik
het mis heb. Deze shot illustreert nog maar eens hoe je met de macrolens een
erg kleine scherptediepte hebt, zelfs met een relatief klein diafragma. De fraaie
onscherpte in de achtergrond is lekker meegenomen natuurlijk.
De exif gegevens: F 9 - 1/400 met de Tamron 90 mm vaste brandpunt macrolens.