Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
24-02-2013
24 februari Sneeuwpoes
En wij maar denken dat de winter nu wel zo ongeveer voorbij zou zijn Als we heel eerlijk zijn dan moeten we toegeven dat het meer een kwestie van hoop dan van geloof was toen we eerder deze week al enkele tekenen meenden te ontwaren die op de lente leken te wijzen. Deze morgen bleek dat die hoop ijdel en vooral voorbarig was. De funcie van de twee ligstoelen die we op het gras achter ons huis gezet hebben beperkt zich in dit seizoen tot het er ons aan herinneren dat we ze ooit wel zullen kunnen gebruiken om in het zonnetje te liggen maar voorlopig dienen ze als schuilplaats voor de zwerkkatten die komen loeren naar de meesjes, die zich te goed doen aan de bollen diewe daar opgehangen hebben.
Voor de muggles ( nederlandse vertaling: dreuzels ) zal het altijd wel een mysterie blijven, maar, dat gedoe met coördinaten en GPS apparaten is en blijft leuk, and I mean LEUK !!! Zo maakte ik vanmiddag kennis met deze gelijkgezinden. Net toen ik op het punt stond mijn zoektocht naar een niet zo makkelijke geocache te staken kwamen deze redders in nood ook ter plaatse in hun cachemobiel. Na een vluchtige kennismaking bleek dat zij het eerste deel van het ingebouwde zoekwerk al opgelost hadden daar kon ik mooi van mee-genieten dus en niet helemaal verdiend mocht ik uiteindelijk ook mijn naam in het logboek schrijven. Uit ervaring weet ik hoe enthousiast onze eigen kleinkinderen kunnen worden tijdens zo een zoektocht en ik vond dit kiekje van een papa met kroost die samen tot bij het verbogen binnenste van de cache proberen te geraken dan ook meer dan het plaatsen waard. De kids bleken ook hier even gefascineerd te zijn door de 21ste-eeuw variant van het aloude schattenjacht spel als wij.
Soms duurt het wat langer voor je de keuze gemaakt hebt om een geschikt onderwerp te vinden voor je dagelijkse upload. En toch hadden we vandaag best wel een drukke dag met mogelijkheden zat zou je denken... maar... Eerst was er een koude voormiddag die niet echt uitnodigde om het huis uit te komen, dus maar wat achterstallig administratief werk ingehaald, en daar kun je niet echt de meest spannende opnames bij bedenken. In de namiddag hebben een uitgebreid saunabezoek gedaan, en daar hoor je niet met een fototoestel rond te lopen. Daarna wilden we toch nog snel iets gaan drinken met Werner en Els die op cruise vertrekken naar Dubai, maar in zon gezellig café wil je ook weer niet te opzichtig met die camera gaan zwaaien, en rond een uur of tien, stonden we dan terug in het veilige nestje met cocoon plannen. Ik heb lang getwijfeld of ik mezelf met nog een Duvel dan wel met iets pittiger zou verwennen. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om de fles Remi Martin aan te spreken. Toen ik glas en inhoud op het spiegelende oppervlak van de salontafel had gezet, zag ik de foto van de dag zo voor me
Voor een fikse wandeling mag je ons altijd een uitnodiging sturen, de kans dat we er op ingaan is levensgroot. Sedert jaar en dag gaan we regelmatig in Zuid Tirol gezonde berglucht opsnuiven en ook dichter bij huis weten we de fijne plekjes te vinden. Vaak doen we dat met zn tweetjes, maar even vaak hebben we het gezelschap van vrienden en dan wordt er meestal nogal wat afgelachen. Een clubje dat garant staat voor geslaagde tochten is de verzameling Swa, Theo en ondergetekende vergezeld van de respectievelijke wederhelften Monique, Ellygoret en Josee. Vandaag deden we, ondanks de kou, een tocht doorheen het bosland ten zuiden van de ringlaan nabij de zandwinningen in Lommel. Wandelen is immers een activiteit voor alle seizoenen, de gure oostenwind kon ons niet deren, trouwens in het bos voel je die niet zo zeer, en... slecht weer bestaat niet, alleen maar slechte kleding, om het maar eens met een cliché te zeggen. De glühwein die Josee had meegenomen zal er ook wel iets mee te maken hebben dat de stemming zo goed bleef. Geen statief bij deze keer dus is er eentje die niet mee op de foto mocht.
Pas nadat ik deze opname in het mapje had gezet om vandaag als foto van de dag te fungeren realiseerde ik me: alweer een diagonaal . Tja, het is nu eenmaal een stijlelement waarvan men in de kompositieleer zegt dat het een meerwaarde kan betekenen voor je werk. Als je dan een verzameling fladderaars aan de rand van het kanaal ziet zitten is het makkelijk om je positie zo te kiezen en de camera precies zo te draaien dat de tegen oven elkaar liggende hoeken gebruikt worden he, niks mis mee toch? Dit zijn scholeksters trouwens. In het noorden en het westen van Nederland zie je ze vrij algemeen en ook bij ons kun je occasioneel wel eens enkele exemplaren zien in de buurt van onze waterwegen. Ze hebben de wit zwarte kleur die de naam eksters rechtvaardigt en of die lange oranje snavel dan een verklaring is voor dat andere deel van de naam laat ik in het midden. Ik vind het wel eigenaardig dat ze maar een poot hebben of zie ik dat niet goed?
We hebben weer eens een dagje Antwerpen ingelast. Na de geplande onderwerpen - ziekenhuisbezoek bij moeke Miet, wat fotograferen en een hapje eten - kwamen wij door die andere hobby terecht in een gebied dat mij tot nu toe redelijk onbekend was: Petroleumhaven Zuid. Enig opzoekwerk leerde me dat men in het begin van de 20ste eeuw oordeelde in Antwerpen dat petroleum een veel te gevaarlijk goedje was om te verhandelen, stockeren en bewerken in de reguliere haven. Daarom werd in het poldergebied, tussen t Stad en Hoboken, 54 ha onteigend en als petroleum verwerkende site ingericht. De American Petroleum Company was de belangrijkste speler en snel werd Antwerpen de grootste petroleumhaven van Europa. Die glorieuze tijden zijn ondertussen verleden tijd en de restanten van gebouwen, installaties en infrastructuur liggen, te midden van de zijn plaats terug innemende natuur, te verkommeren. Eigenlijk zou zoiets als industrieel erfgoed beschermd moeten zijn, maar er zijn ondertussen projectontwikkelaars en planologen die likkebaardend het gebied aan het incalculeren zijn in hun prestige- en winstbejag projecten hoorde ik, zodat het misschien hoog tijd wordt, nu dat het nog kan, er eens uitgebreid op fotojacht te gaan. Ik ben er alvast aan begonnen dus en ik ga heel snel eens een volledige dag aan besteden om een en ander wat beter te bekijken i.p.v. een klein uurtje zoals vandaag.
Ik heb vandaag langs het kanaal in Neerpelt gestoeid met de 70-300 lens en met de eendjes, de meeuwen en andere gevleugelde vriendjes. Zon pittige tele is uitermate geschikt om door de kleine scherptediepte bij flink inzoomen een mooie rustige achtergrond te verkrijgen en zodoende de scherpte en daardoor ook de aandacht precies op die plek te leggen die je zelf gekozen hebt. In dit geval heb ik scherp gesteld op de voorste meeuw en hoewel de tweede en de derde er redelijk dicht bij zitten, zie je de scherpte heel snel verminderen naarmate je verder het beeld in kijkt. Let wel, door het inzoomen wordt de diepte behoorlijk samengedrukt, in werkelijkheid zitten ze toch verder uit elkaar dan het hier lijkt. Het water, en meer nog de overkant, zijn helemaal onherkenbaar in wat in vaktermen een mooie bokeh genoemd wordt. Voor de liefhebbers wil ik graag de gegevens vermelden: afstand 15 m. met de 300 mm vol open. - ISO 250. - F 5,6 - 1/2000 sec.