Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
05-04-2015
05 april Nesta
Ik kan het
ook niet helpen weer kwamen we vandaag in de buurt van een plas tijdens onze
wandeling en ook deze keer was het zwemweer voor hondjes en alweer had ik de
camera in aanslag om dat allemaal vast te leggen. Om niet voor de volle honderd
procent in herhaling te vervallen zal ik de gezamenlijke zwempartij van Phaido
met zijn nieuwe vriendinnetje reserveren voor het familiealbum en op deze plek
wil ik dan maar Nesta voorstellen.
Phaido had Nesta al eerder ontmoet in het bos en na enig snuffelwerk vond hij
dat ze voor een betere kennismaking in aanmerking kwam. Ze was weliswaar nog
maar 11 maanden oud en dus nog behoorlijk speels, onstuimig en energiek, iets waar
Phaido niet meer zo gek op is, maar toen we haar bij de plas weer tegen kwamen
hebben ze toch een tijd lang samen gespeeld, in en uit het water.
Nesta had alleszins energie op overschot en in het bijzonder de manier waarop
ze enkele keren bijna achterwaarts uit het ondiepe water opsprong vond ik wel
grappig. Ik heb uiteraard geprobeerd het goede moment te pakken te krijgen en
een enkele keer was het raak.
Pieter moest
vandaag breakdancen in het centraal station van Antwerpen. Er was daar een
internationaal breakdance evenement georganiseerd en samen met zijn vaste
partner Axel wilde hij de concurentie aangaan met de beste breakdansers van de
wereld en omliggende planeten. Een dance-battle voor duos das iets waar ze al
eerder goede resultaten konden in neerzetten met zn tweeën.
Het hoeft dan ook geen verwondering te baren dat pake Pol kort voor de middag
van Herentals naar Antwerpen spoorde. Fotovriend Alex was ook van de partij
trouwens, maar toen bleek dat het gebeuren uiteindelijk maar om half twee zou
starten in plaats van de oorspronkelijke aangegeven twaalf uur moest die wegens
andere verplichtingen weer naar huis zonder breakdance fotos. Voor mezelf bleek
het wachten de moeite waard. Ik heb een hele mand fotos op facebook gedeeld
voor de geïnteresseerden en deze ene had ik gereserveerd voor mijn dagelijkse blog.
Vandaag zou
het wandelseizoen beginnen in zorgtehuis Hoevezavel. Deze morgen kregen we
evenwel een telefoontje om ons te melden dat bij nader inzien het niet zo
verstandig zou zijn om bij deze temperaturen met de bewoners naar buiten te
trekken. Tja, we hadden toch een trip naar Lommel gepland en dan hebben we maar
enkele vrienden opgetrommeld om samen met ons van de gezonde buitenlucht te
genieten. Zo kwam het dat we met zn zeven plus drie honden in het mooie
natuurgebied bij de Keiheuvel in Balen aanbeland zijn deze namiddag.
Zand, duinen, heide, vennetjes, de Kempen op zn mooist ook de woefkes konden
het appreciëren. In het bijzonder de waterplassen waren zeer in trek bij de
twee golden retrievers. Terwijl pommeriaantje Rox veilig bij zijn vrouwtje bleef
vonden Phaido en zijn jonge vriendje Guus dat het al best prettig toeven was in
het water. Tientallen keren zijn ze erin, eruit, erin, eruit gelopen en elke
keer weer dienden zich leuke fotomomenten aan, maar elke keer ook moesten we
goed op onze apparatuur letten als ze zich weer eens vlakbij kwamen droog schudden
Deze middag
kon ik het niet meer bedwingen, ik ben vertrokken voor een pittige fietstocht.
De storm van de laatste dagen leek zijn scherpste kantjes kwijt te zijn en
volgens de weermensen zouden, zeker in het noord-oosten van het land, de nodige
zonnige perioden voorbijkomen en droog zou het ook blijven Go Pol go
De tocht voerde me ( uiteraard ) richting enkele nog niet gevonden geocaches,
maar die liggen steeds verder van de deur natuurlijk. Toen ik over de nieuwe
brug over het Albertkanaal, pronkstuk van de nieuwe noord-zuidverbinding, fietste, vond ik al dat ik daar maar eens
enige fotografische aandacht aan moest besteden. Dus heb ik, toen ik er
overheen was en de zon in mijn rug had, enige afstand genomen en een standpunt
gezocht van waar ik m in zijn volle glorie kon te pakken krijgen. Je ziet
natuurlijk dat de begroeing zich nog niet hersteld heeft, maar dat vond ik niet
eens zo erg. Met de verkeersborden, electriciteitsmasten en verlichtingspalen
moet je leren leven als fotograaf natuurlijk en ik stond al lang genoeg te
wachten tot ik m volledig verkeersvrij kon fotograferen. Helaas kwam op het
moment dat ik mijn kans zag toch nog die ene personenwagen in beeld, maar dat
is alleszins beter dan de hele kolonnes vrachtwagens die daar continu voorbij
denderen.
Mijn
paaszelfportret van een tijdje geleden maakte ik al met dezelfde eitjes als
achtergrond. Tijdstip, standpunt en belichting waren toen behoorlijk anders dan
bij deze opname. Nu het vrouwtje de paasversiering nog een beetje meer allure
heeft gegeven door de bloemekes die ze kocht op de paasmarkt in Hoevezavel er
aan toe te voegen vond ik dat ik het geheel maar eens vanaf de buitenkant in
beeld moest nemen. Het is tenslotte de goede week en Pasen begint te kriebelen.
De onderdelen die ik eigenlijk wilde tonen kwamen niet voldoende tot hun recht
met een onbelemmerde inkijk naar de woonkamer er achter, pas toen ik de
gordijnen dicht deed vond ik dat het plaatje klopte, dit is onze paastableau
Storm over
Vlaanderland, er kwamen de nodige windrukken onze kontreien teisteren vandaag
en dat hebben we geweten. Na de ochtendwandeling en met zulk weer had ik
sowieso geen zin meer om nog uit de deur te komen om te gaan geocachen, te gaan
fietsen of om er nog eens op uit te trekken met Phaido. Ik zat dus deze
namiddag rustig voor de PC te facebooken en wat muziekjes te beluisteren via
YouTube toen ik plots achter het huis een donderend lawaai hoorde. Dat er iets
ernstigs aan de hand was begreep ik meteen en toen ikbuitenkwam zag ik de ravage. Het dak van onze
pergola was opgelicht door de wind, de tegen de muur bevestigde aluminium
balken waren op twee plaatsen verwrongen, twee kunststofplaten waren gaan
vliegen en die hebben een stuk van de dakgoot meegenomen, dan waren er ook nog
enkele steunbalken en kleinere onderdelen gesneuveld. Eén van de kunststofplaten
was, gelukkig zonder verdere schade aan te richten, in de tuin van de buren
beland en de andere ben van ons dak gaan plukken.
Na de eerste commotie heb ik mijn maatje Rudy gebeld zijn firma heeft die
pergola ooit gezet en samen hebben we contact genomen met de verzekering. Gelukkig
blijkt dat soort calamiteiten in de polis voorzien Ik moest de nodige fotos
nemen en dan zou de verdere afwikkeling wel vlot verlopen. Laten we het hopen
Voor een foto van de dag moest ik dus verder geen inspiratie zoeken vandaag, uit
de reeks die ik schoot voor de verzekering koos ik dit beeld van een grote
opening waardoor je de voortjagende wolken ziet. De platen en het aluminiumwerk
liggen op het gras. Maar of die nog bruikbaar zijn, daar heb ik mijn twijfels
over.
Skimmia, ik
had er nog nooit van gehoord tot Josee vorig jaar voor haar verjaardag een pot cadeau
kreeg van onze Nederlandse vrienden Kees en Hanneke. Het is een buitenplant zo
bleek, dus ze heeft de hele winter doorgebracht naast onze voordeur. Ik had er niet
meer zo veel aandacht aan besteed, echt opvallen deed ie niet met die trossen
rare kleine rode bollekes, maar met het losbarsten van de lente bleek de
onopvallende verschijning plots prachtige bloei-aspiraties te krijgen. Die
bollekes werden evenzovele mooie bloemekes, Assepoester had haar glazen
muiltjes aan getrokken en ik vond het vandaag de moeite waard om er de
macro-lens maar eens op los te laten. Zo rond een uur of vijf kregen we
warempel een streepje zon te zien en qua licht kon ik me niet beter wensen. De
witte gemetselde muur als achtergrond was dan weer minder fotogeniek maar middels
een strategisch geplaatst blauw A-4tje was dat probleem snel uit de wereld.
Met een 1,4x converter op de Tamron 90 mm macro, een klein diafragma ( f25 )
voor voldoende scherptediepte en een sluitertijd van 1/8 sec. kon ik deze stiekeme
schoonheid in al haar pracht vereeuwigen.