Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-05-2016
08 mei Meiklokjes
Rijkelijk
laat vind ik, maar ze zijn er weer. Ik ben de voorbije week tijdens de
dagelijkse wandeling zo ongeveer elke dag gaan kijken of ze nu eindelijk wilden
beginnen te bloeien. Noem ze meiklokjes, lelietjes van dalen of muguetjes, we
praten over die heerlijk ruikende witte kleine bloemekes die in de meimaand
onze neusgaten horen op te vrolijken. Dit jaar waren ze rijkelijk laat vind ik.
Ik herinner me dat ik ze bijna als traditie op één mei meebracht naar huis om
de eettafel te versieren, dat ik ze op één mei ooit op deze blog heb geplaatst
als foto van de dag en dat ik ze meebracht voor het vrouwtje om goede punten te
scoren (?) In de Smallebroeken is er een plek waar een voorraad
meiklokjes-muguetjes-lelietjes van dalen te vinden is, groot genoeg om alle
bloemenwinkels van de Kempen enkele weken lang te bevoorraden.
Beter laat dan nooit denk je dan en deze voormiddag heb ik er, zoals ieder jaar,
weer een tijdje op de buik gelegen om een laag standpunt te zoeken. Ik heb er
ook weer enkele mee naar huis gebracht, jammer dat er op mijn geheugenkaartje
geen opslagruimte voorzien is voor geuren. J
Ach ja, ik
loop bijna constant met de camera te zwaaien. Als er in of om het huis, of
ergens in de omgeving binnen shoot-afstand iets gebeurt dan heeft mijn
rechter wijsvinger de automatische neiging naar de ontspanknop te gaan. Toen ik
het vrouwtje achter dat gewapend raam zag, bezig met ja weet ik het, iets kon
ik het weer niet laten.
Ik heb er vandaag weer behoorlijk op los geschoten trouwens, de meeste fotos waren
evenwel in opdracht en dan vind ik het niet gepast er daar een uit te kiezen
voor deze blog voor dat de mensen hem zelf eerst gezien hebben. Daarom deze
keus uit de oogst van de voormiddag.
Ik weet eigenlijk zelf niet waarom ik hem zo leuk vind. Aan de visagie van
Josee heb ik alleszins geen tijd hoeven te verspillen. Is het de compositie?
Toeval dan, er staan weliswaar enkele lijnen op die de boel vertikaal gezien in
derdes opdelen, maar verder kan ik weinig verantwoorde argumenten bedenken.
Waarschijnlijk is het omdat ik wel eens tegendraads en eigenzinnig uit de hoek
wil komen, misschien heb ik vandaag wel zon bui. Ik noem deze Vrouw achter
glas J
Na het
wandelen met de bewoners van Hoevezavel en na het eten met de vrienden in de
Brugwachter zijn we deze avond met zn allen en met de honden nog even naar de
zandput gereden. Prachtig warm avondlicht zorgde er voor dat het er niet alleen
voor de woefkes prettig toeven was, maar ook voor de fotograaf.
De beide golden retrievers, Guus en Phaido zijn per definitie waterliefhebbers.
Phaido is weliswaar al wat ouder en wat meer bezadigd maar Guus zit vol
jeugdige energie en enthousiasme. Voeg daarbij de kleine pommeriaan Rox dieredelijk dominant is en die
denkt dat hij een grote hond is, dan krijg je erg gecompliceerde toestanden.
Rox is niet meteen een waterheld en na zijn pootjes nat gemaakt te hebben vond
ie er maar niks aan, hij voerde wel het hoge woord tegen de beide andere honden
Phaido komt dan bescherming zoeken bij het baasje en het vrouwtje en Guus voelt
zichzelf veilig zolang hij in het water blijft. Het gesprek tussen Rox en Guus
kon ik op deze foto vastleggen.
Rox: Geef me dat rode ding !!!
Guus: Kom het dan halen
Rox: Kom er eens uit als ge durft
Guus: en gij gelooft da
Guus is er wel degelijk ongedeerd uitgekomen een eind verderop, Rox kon met
zijn korte pootjes niet volgen immers. De baasjes hebben het rode ding elke
keer weer en weer terug ver in het water gekeild en Guus is het elke keer weer en weer gaan halen terwijl
Rox telkens weer en weer een grote bek opzette. Phaido zat het de hele tijd te bekijken bij het
vrouwtje
Het Waterputfestival
wordt al sedert enkele jaren georganiseerd op Hemelvaartsdag in ons eigenste
Lichtaart. Plaats van het gebeuren is het plein voor de bib en het is allemaal
ten voordele van diverse projecten in Afrika. Het evenement neemt stilaan
volwassen vormen aan en ook bij deze uitvoering was er een massa volk op de
been. Het goede weer was een factor die zeker meespeelde, genieten van leuke
muziek, een natje en een droogje en veel gezelligheid op zulke mooie lentedag
kon de pret niet op. Voor sommigen werd het net iets te veel qua drankgebruik
blijkbaar, maar al bij al vonden wij dat de excessen nogal meevielen. We hebben
een beeld gekozen van de een na laatste band uit de line-up, The Buckshots, ze
brachten een mix van rockabilly, hillbilly, country en rhythm&blues, kortom
een genre waar ik me wel in kan vinden. Ik heb er van genoten. De laatste band
hebben we aan ons laten voorbij gaan voetbal op TV, Liverpool - Villareal wilde
ik ook niet missen J.
Het is een
traditie binnen onze fotoclub dat we op de vooravond van Hemelvaartsdag ergens
naar toe trekken om aan avond- en nachtfotografie te gaan doen. Hemelvaartsdag valt
namelijk altijd op een donderdag, normaal gezien onze wekelijkse clubavond en
dan willen we niet vergaderen natuurlijk, dus schuiven we de clubactiviteit
maar een dag naar voren en maken we er een uitstap van. We hadden Hasselt geprikt
als onderwerp van onze activiteiten en de hemelse belichting was ons deze keer zeer
genadig wat een mooie avond mochten we meemaken.
Het begon al toen we de wagen in de buurt van het station geparkeerd hadden en
we het nieuwe gerechtsgebouw als eerste doelwit hadden uitgekozen. Het was nog
niet echt donker en het legendarische blauwe uurtje liet ook nog op zich wachten,
maar de warme avondkleuren speelden zo mooi met het toch wel erg speciale
gebouw dat het me enkele prachtige plaatjes opleverde. Ik geef graag toe dat ik
de kleurverzadiging nog een klein beetje geholpen heb bij de nabewerking in
Photoshop maar wie doet dat nu niet dezer dagen?
We hadden al
heel lang afgesproken dat we eens naar het natuurgebied De Liereman, tussen Oud
Turnhout en Arendonk, moesten gaan om daar die drie gecombineerde multicaches op
te pikken. Met mijn cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie zijn we er
deze morgen eindelijk maar eens aan begonnen. Het werd best een pittige tocht,
samengevoegd met nog een weinig andere lichaamsbeweging in de loop van de avond
las ik op mijn stappenteller voor vandaag zonet 27.000 eenheden
Niet alleen qua lichaamsbeweging was het de moeite waard, ook de geocachen
moesten zich gewonnen geven en vooral het wandel- en fotografeerplezier dat we
er aan overhielden maakten er een super mooie dag van. Uit de alweer rijke fotokeuze
vond ik dat dit plaatje van de bloeiende brem met een voor de streek typische
berk langs een al even typische zandweg vrij goed de sfeer weergeeft waar wij
een flink stuk van de dag in ondergedompeld werden. Na een tocht die toch wel
zes uren in beslag nam genoten we in het bezoekerscentrum nog van enkele
Gageleers, het bier gebrouwen met de ter plaatse weelderig groeiende gagel, een
alternatief voor hop. Meer moet dat niet zijn voor de wandel-, fotografeer-,
natuur-, geocache en bierliefhebber J
De twee
jongsten van onze dochter logeerden weer eens bij oma en pake Pol. Hannelore
had een vriendinnetje meegebracht. We zijn nog eens tot bij het witte
bloemekestapijt gewandeld. Het hoogtepunt van de bloei is ondertussen wel
voorbij, maar het décor is toch nog steeds de moeite, met een beetje goede wil
lijkt het in de verte nog steeds op een sneeuwtapijt.
We zijn er ondertussen via kennissen die betere plantologen zijn dan wijzelf
achter gekomen dat dit geen bosanemoontjes zijn maar wel klaverzuring... wat
maakt het uit trouwens, even mooi... J
Als Pieter en Hannelore er in plaats nemen weet Phaido ondertussen ook al wel
waar zijn plaats is, voor hem is poseren ondertussen een tweede natuur
geworden.