Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-08-2015
09 augustus Terug thuis
We zijn
terug thuis. Na een dag Autobahn ellende, met meer files dan ons lief is, was het
al tegen elf uur toen we in Lichtaart aankwamen. Restaurants zijn dan niet meer
open en voor een afhaalpizza had ik na 16 dagen Italie begrijpelijkerwijs
helemaal geen goesting. De fritzaak om de hoek was verdorie ook al gesloten
maar toen bleek de voorzienigheid van moeder de vrouw weer zeer goed van pas te
komen: er is altijd nog wel een prefab, kant en klaar, alleen maar opwarmen-iets
in huis en terwijl zij daar mee bezig was liep ik puur toevallig eens langs de
koelkast. Die trok ik terloops open en tot mijn grote verbazing zag ik daar een
van de weinige dingen die ik in Italie gemist had. Ik heb de schat liefdevol op
tafel gezet naast een er bij horend glas, een tijdlang heb ik er smachtend naar
gekeken, ik kon mij zelfs lang genoeg bedwingen om er eerst deze foto van te
maken en toen Jazeker J
De Marlinger
Waalweg was het doel van onze uitstap vandaag. Er is geen betere manier om dat
van uit Schlanders te doen dan met de trein tot Töll te sporen en dan ben je zo
bij het begin van de wandeling. We hebben als gasten trouwens een Vinscher Card
waarmee je gratis van alle openbaar vervoer mag gebruik maken, alleen voor
Phaido moesten we een extra kaartje kopen.
We konden weer de nodige geocachen verschalken onderweg en we genoten er zeer
van, te meer doordat het niet meer zo overdreven tropisch heet was. Bij de
terugkeer kregen we evenwel de echte reden van die temperatuurval over ons
heen: een knetterend onweer zorgde voor meer dan de gewenste afkoeling. De
plastic regenprullekes die we in de rugzakken hadden bleken ruimschoots
onvoldoende. Dat van mij sneuvelde al bij het aantrekken en het bleek achteraf
nog nauwelijks geschikt om mijn rugzak met camera enigszins te beschermen.
Josee trok zich beter uit de slag en weer op het perron van het station van
Töll aangekomen kon zij er het hardst om lachen.
Grappen met het woord boerka er in zijn niet welkom volgens Josee
Eigenlijk is
het een schande, nadat we al ongeveer 30 jaar meermaals per jaar Schlanders
bezoeken en we de plaats zowat als onze tweede thuis zijn gaan beschouwen was
het vandaag de eerste keer dat we Schloss Schlandersburg bezochten. En dan was
het nog puur toeval. We namen eens, helemaal willekeurig, een variant op een van
de kleine wandelingen in de omgeving en zo stonden we ineens voor de geopende
ingang van dit mooie gerestaureerde middeleeuwse bouwwerk.
Alles wat niet expliciet verboden is, is toegelaten zeg ik altijd maar en dus
zijn we door die geopende deur de binnenkant maar eens gaan bekijken. Het
cultureel centrum van Schlanders is er gehuisvest merkten we en sinds kort ook
de toeristische dienst blijkbaar. We hebben ongestoord de boel kunnen
verkennen, de nodige fotos kunnen maken en zo is deze leemte in ons Schlandersbeeld
ook weer opgevuld. Beter laat dan nooit
Toen we deze
morgen aan het hotel vertrokken was het al dik boven de 30 graden. Dan is de
waterval van Partschins, die niet eens zo erg hoog gelegen is, op het eerste
zicht misschien niet zon aanbevolen plek als uitstapdoel. Verkoeling door de
hoogte krijg je daar dus niet maar door de massa water die er 97 m. naar
beneden dondert, in dit seizoen zon 5000 liter per seconde, krijg je daar een
mini frisse luchtbel in de omgeving, een soort mini-micro-klimaat. Er is
konstant een koele bries die van de waterval komt en de met grote kracht
weggeprojecteerde waternevel zorgt er tot op enkele honderden meters afstand
voor dat je heerlijk koel besprenkeld wordt. We hebben er een uur of twee in
het gras gelegen voor we in het Gasthof Zum Wasserfall de inwendige mens wat
versterkt hebben, en daarna was het tijd voor een nieuwe portie afkoeling
Josee wilde graag al poserend tonen hoe fijn het is en Phaido, die enkele
meters verder nog lag te soezen, had wel gezien dat het baasje de camera
bovenhaalde ( baasje met de rug naar de waterval trouwens om spetters op de
lens te vermijden ), Phaido was evenwel net te laat om naast het vrouwtje op de
foto te gaan.
Met de
hittegolf die we hier in Schlanders meemaken waren we van plan ook vandaag weer
hogerop te gaan om wat mildere temperaturen te zoeken. De wandeling rond de Vernagt
Stausee in het Schnalstal was blijkbaar niet meteen de beste gok. Ook daar werd
het 30 graden.
Over het landschappelijk schoon, de fotomogelijkheden en intensiteit van de
wandeling hoor je ons niets verkeerds zeggen, maar de hitte maakte er toch een
zware tocht van. We hebben dan ook ruim onze tijd genomen, zelden zo vaak tegen
Josee gezegd: Stop, tijd voor een foto. De Vernagt See is natuurlijk prachtig
met de unieke smaragd-appelblauw-zeegroene kleur en ik heb dan ook een
bijzonder rijke foto-oogst binnengehaald. Overzichtsfotos, details en ook
diverse panoramas. Om die uitgebreid te gaan bewerken heb ik hier geen tijd,
het avondeten en de bar nadien weet je J Gewoon de Jpgs recht uit het
toestel aan elkaar stitchen en klaar is kees. Drie kwart van de rondwandeling
was al achter de rug toen dit beeld voorbij kwam. Ik kon t te pakken krijgen
in 8 staande fotos. De panoramafuntie van Photoshop deed de rest.
Tegenlicht
is altijd mooi natuurlijk en het mag dan ook geen verwondering wekken dat ik
deze morgen, onderweg naar Sulden ( Sulden Italie, niet Sölden Oostenrijk voor
alle duidelijkheid ), bij een van de eerste bochten voorbij Gomagoi een
fotostop heb ingelast. Ik reed, ik keek, ik zag de pracht en ik remde De
Suldenbach komt daar in vele trapjes van de berg gedonderd en rond tien uur in
de ochtend fotografeer je er pal in de zon. Die kon ik dan ook maar beter
buiten beeld houden.
Ik ben bezig met een serie rond water in al zijn verschijningsvormen remember
en dit plaatje kon ik niet laten liggen. Ik wilde een grote scherptediepte om
het bulderende water over de gehele lengte scherp te hebben en een met lange
sluitertijd satijnzacht gemaakte waterstoom was niet de bedoeling, integendeel
om de kracht van het water te illustreren koos ik voor een heel korte
sluitertijd zodat de beweging bevroren wordt. Dat de rest van de foto daardoor
nogal donker uitvalt vind ik niet eens zo erg. Er is nog groen in de omgeving
en daar doe ik het wel mee.
De gegevens: f 14 1/1250 ISO 500
We
zijn vandaag het Martelldal ingereden ( klemtoon op de tweede lettergreep heren
VRT-Giro-reporters J ). De hoofdreden was dat we de hitte beneden in
het dal wilden ontvluchten, maar anderzijds is het ook zo dat we de wandeling
van het dal-einde omhoog naar de Martellerhütte ieder jaar wel eens willen
inlassen in ons bezoek aan de regio, vaste prik. Dit is zonder meer een van de
meest lonende tochten die je in de buurt kan ondernemen.
Voor mijn bijdrage aan het AV-gedeelte voor het salon van onze fotoclub ben ik
van plan iets te doen rond het thema water en dan kun je in de bergen ook wel
interessante plaatjes scoren natuurlijk. Snelstromende bergriviertjes, meertjes
klein en groot, watervallen er is keus zat voor de schietgrage fotograaf. Ongeveer
halfweg Zufallhütte richting Martellerhütte loop je quasi onder deze joekel van
een waterval. Ik heb er lang gestaan, wel 100 fotos gemaakt maar selecteren
anex bewerken doe ik wel als ik terug thuis ben. Voorlopig wil ik dit plaatje
wel delen, recht uit het toestel.
Morgen wordt het nog heter hier beneden zeggen ze, dus wij gaan weer naar
boven. Sulden staat op het programma
PS. Voor de niet ingewijden: AV staat voor Audio-Visuele projectie, op een
scherm geprojecteerde fotoreeks die ondersteund wordt door aangepaste muziek en
waar desnoods ook bewegende beelden en/of allerhande effecten in verwerkt mogen
zijn, creativiteit kent geen grenzen.