Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
18-10-2015
18 oktober De Hooge Brug
Eigenlijk
hadden we met enkele vrienden afgesproken dat ze naar Lichtaart zouden komen en
dan zouden we samen een wandeling maken met enkele toetjes en een etentje
nadien. Omdat de nationale weermadam en meneer ons gisteren bang hadden
gemaakt omdat er een flinke regendreiging verwacht werd hebben we dat maar
uitgesteld en verplaatst naar dinsdag. Helemaal verkeerd ingeschat zo bleek. We
kregen een mooie herfstdag. Wat doe je dan? Een tentoonstelling van de Lierse
fotoclub leek me wel de moeite waard om eens te gaan bekijken. Daarenboven is
er in Lier wel een en ander te fotograferen.
Foto-maatje Alex was er ook en we genoten samen van de tentoongestelde werken,
het was echt wel de moeite waard ideeën opgestoken zeker weten. In Lier zijn
er uiteraard de nodige horecagelegenheden waar je nadien iets kan gaan nuttigen
en we hadden niet zo veel tijd nodig om onze keuze te maken. Toen we afscheid
namen waren we al een eind in het zogenaamde blauwe uurtje verzeild. Nu ja,
blauwe uurtje met dit bewolkte weer? Jazeker. Als je maar lang genoeg belicht
komt die blauwe kleur er toch wel door in de lucht.
Omdat ik de wagen geparkeerd had op de Vismarkt was dat ook de plek bij uitstek
om alsnog even de camera op statief te zetten en wat shots te plegen in diverse
richtingen. De Vismarkt is sowieso één van de aanbevelenswaardige fotolocaties
in Lier Uit de reeks fotos die ik schoot was het moeilijk kiezen. Iene miene
mutte dus J
Alles wijst
er op dat we een strenge winter krijgen.
Nog nooit zagen we zoveel eikels ( en dan bedoel ik het soort dat aan de bomen
hangt ) aan de takken en op de grond en de volkswijsheid zegt dan dat de natuur
zich wapent voor veel koude en barre dagen. Veel noten en kastanjes versterken
dat idee nog en sta me toe daar ook druiven aan toe te voegen, allemaal
voortekenen. Nog meer overtuigend is de mededeling van wetenschappers dat we
een uitzonderlijk koude golfstroom hebben op het ogenblik en de straalstroom
zou ook al rare richtingen kiezen. Het is trouwens al merkbaar, half oktober
komt de temperatuur zelfs al niet meer in de buurt van 10 graden. We kopen maar
beter warme kleren.
De sterkste aanwijzing is evenwel dat achterbuurman Frans al enkele dagen
verwoed aan het houthakken is en Frans kan het weten, want das een natuurmens.
Iedere
vrijdag, als ik in de loop van de voormiddag voor het raam mijn krantje zit te
lezen, zie ik ze voorbij komen. Om het uur ongeveer rijdt er een groep kinderen,
begeleid door leerkrachten, richting Kasterlee. Even nadat de volgende groep
voorbij gekomen is komt de eerste alweer terug en zo gaat dat verder. Na wat
rondvragen blijkt dat de leerlingen van onze gemeentelijke basisschool voor de
wekelijkse zwemles naar Kasterlee moeten. Ze doen dat met de fiets en dat kan
ik alleen maar toejuichen: twee vliegen in één klap: extra lichaamsbeweging en
practisch verkeersonderricht.
Deze morgen had ik de dagelijkse wandeling lichtelijk aangepast om het
fietsertjes-peloton te onderscheppen ergens op een groen stuk van de drukke Kasterleesteenweg.
Ik had me een plekje uitgezocht aan de overkant van de rijbaan en toen was het
hopen dat er op het goede moment geen wagens zouden voorbij komen en voor een
keer zat het mee
Het vrouwtje
was gisteren jarig en vandaag stond zo ongeveer het hele huis vol bloemen. Ik hoef
er helemaal geen twijfels meer over te hebben wie er binnen onze vriendenkring
het meest populair is.
Wat kun je met zulk triestig weer als vandaag beter doen dan willekeurig een
mooie pot uitkiezen en daar even het toestel op richten om aan te sluiten bij
de dagelijkse gang der dingen en bij de zelf opgelegde blog-routine?
Deze beauty werd aan huis gebracht door Jef en Manuela en ik hoop dat het
kaartje leesbaar is in dit formaat: een hele fijne verjaardag.
Ze zijn
beiden van het merk Golden Retriever. De een is groot, de andere klein. De een
is in zijn achtste levensjaar, de andere in zijn eerste. De een is rustig,
gereserveerd en bezadigd, de andere speels, enthousiast en hyperactief. De een
is Phaido, de andere Loe.
Tim en Inge van fitnesscentrum en dansstudio Balance Health Center hebben een
nieuwe viervoeter in huis gehaald en als ze beiden aan het werk zijn, Inge als
lesgeefster en Tim in het horecagedeelte, is het niet meer dan normaal dat ze
hun troetel meenemen. Loe heeft daar ook zijn plekje. Als wij op woensdag
Julieke naar de dansles brengen mag Phaido mee en dat is al even vanzelfsprekend.
Oud ontmoet jong daar. Na enig wederzijds gesnuffel weet Phaido niet goed wat
hij aan moet met dat kleine grut en Loe is wel geïnteresseerd, maar merkt al
snel dat spelen niet de favoriete bezigheid is van de nieuwe kennis. Ze hangen
wat rond bij elkaar en doen wat onwennig, de generatiekloof is zichtbaar
aanwezig. Vriendschap op het eerste zicht zou ik het niet durven noemen, maar
het is ook niet zo dat ze elkaar vermijden. Uiteindelijk slaagt de op
interessant fotomateriaal jagende hobbyist er toch in ze samen in beeld te krijgen. De mensen in het café zijn het daar al gewend mij in allerlei ongewone houdingen te zien liggen, staan of hangen...
Hehe was niet makkelijk.
Wij weten
ook wel dat de naam van deze bloemekes Drie Kleurige Viooltjes is maar sedert,
heel lang geleden, het vrouwke de afkorting kl. ooit las als kleine is dat
bij ons altijd zo gebleven, vandaar de ietwat vreemde titel boven dit stukje,
drie kleine viooltjes.
Ik vermoed dat de momenten dat we in de vrije natuur bloemenpracht zullen
kunnen fotograferen vanaf nu tot in de lente wel dun gezaaid zullen zijn. Ik
vond het dan ook een leuke verrassing en een prima foto onderwerp toen ik in
een wei deze schoonheden zag staan deze morgen. Ze bloeien blijkbaar tot een
eind in het najaar, ik heb het opgezocht leve de wikipedia.
Het hoeft niet altijd een macro-lens te zijn voor dit soort fotografie. Ik had
de 24-105 op mijn toestel staan maar daar kun je ook behoorlijk dicht mee op je
onderwerp kruipen. En dat is ook precies wat ik deed: kruipen Een groot
diafragma zorgde voor de beperkte scherptediepte met slechts één enkel bloemeke
echt scherp en dat was ook helemaal de bedoeling.
Vorige week
bedacht ik nog dat ik in mijn ondertussen al vijf of zes keer herwerkte
AV-reeks over water nog een foto van een watertoren kon plaatsen. Die van Dessel
leek mij wel wat. In Lichtaart staat een gelijkaardige maar die zit helemaal
verscholen tussen de bomen en daar kun je nauwelijks een aanvaardbare foto van
maken. Die van Kasterlee steekt dan weliswaar een beetje boven de bomen uit,
maar die is toch minder typisch watertoren zoals ik mij een watertoren
voorstel. Dan maar Dessel. Gisteren wilde ik er langs rijden met de wagen toen
ik onderweg was naar Lommel om de voetbalwedstrijd Lommel-Antwerp te bekijken
maar de weg tussen Retie en Dessel bleek afgesloten wegens wegenwerken en veel
tijd om een route achterom te zoeken had ik niet, dus ben ik er vandaag dan maar
naartoe gefietst. Met dit mooie nazomerweer was dat helemaal geen straf. Ook
met de fiets moest ik door enkele afgesloten richtingen en voorbij de nodige
verbodsplaten om hem uiteindelijk over een privéeigendom langs achter te pakken
te krijgen.
Ik heb enkele beeldvervuilende elementen en objecten in de voorgrond weggewerkt
met de Photoshop-trukkendoos, zodat het eindresultaat niet echt waarheidsgetrouw
is, maar ik heb daar geen morele problemen mee, het ging mij tenslotte om de
watertoren.