Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
17-01-2016
17 januari Hageven
Ik probeer
mijn stappenteller elke dag op tienduizend of meer te houden. De studiedag AV-producties
gisteren was niet echt bevorderlijk om dat gemiddelde te blijven halen, vandaar
dat ik mezelf vandaag verplichtte om na de dagelijkse ochtendwandeling met
Phaido ook in de namiddag nog eens er op uit te trekken. Het vrouwtje en Phaido
mochten uiteraard ook weer mee en een snel telefonisch contact met de Lommelse
connectie zorgde er voor dat ons wandelclubje rond twee uur in de startblokken
stond om een rondje Hageven aan te vatten. Tot onze grote verwondering lag er
in het noorden van Limburg een laagje sneeuw, dat hadden we thuis, nauwelijks
35 km verwijderd helemaal niet verwacht. Daar over klagen hoor je deze
amateur-fotograaf natuurlijk niet Het werd
een prachtige wandeling, met een rijke foto-oogst, net iets langer dan
ingeschat evenwel, dat had als leuke bijkomstigheid dat we op het einde helemaal
onder gedompeld werden in een heerlijk avondlicht. Deze paarden in een
ondergesneeuwde weide met vennetje, een prachtige wolkenpartij, en dat alles in
een overweldigend mooi avondrood wat wil je nog meer?
Na een ganse
dag genieten van een mooie selectie fotoreeksen tijdens een studiedag
AV-producties in het Nederlandse Rijen had de GPS-madam in de wagen van Alex
ons langs kleine wegeltjes terug naar huis gestuurd. We hadden samen
geconstateerd dat het licht toch wel erg mooi was en dat de luchten ook niet te
versmaden waren en toen we recht richting deze oplichtende wolk reden en ik
langs de kant van de weg een aanvaardbare parkeerplaats had gespot was onze Alex
collegiaal genoeg om mij de kans te gunnen even uit te stappen en de Eos uit de
tas te halen. Op dergelijke landelijke verlaten wegen hoef je geen schrik te
hebben om ergens midden op de weg op je knieën te gaan zitten om een laag standpunt
te zoeken, de weerschijn van de rode gloed in de wolk op het natte asfalt kon
ik zo nog net iets beter vangen.
In eerste instantie was die wolk dus het onderwerp en dat was ook de eerste
foto die ik maakte maar de fietser die ons tegemoet kwam in de verte leek me al
even leuk, al was het maar om een zogenaamd voorgrondobject in mijn plaatje te zetten.
Daarom heb ik dus nog maar even gewacht en toen ie dicht genoeg was heb ik nog
eens geschoten.
Is de wolk nu nog steeds het onderwerp ofwel de fietser? Ik zou het niet weten
daarom noem ik deze foto dan maar Wolk en fietser.
Zonder
lampjes, ballen, dennentakken en kerstboom vind ik ze ook wel leuk. De
wattennopjes die het vrouwtje aan garendraden geregen had om sneeuw te
symboliseren tijdens de eindejaarsfeesten mogen nog even blijven hangen nu de
kerstversiering weer is afgebroken en opgeborgen. Voorlopig beschouwen we ze
als een soort alternatief gordijn en vandaag kwamen ze al meteen van pas om
mijn fotografie-honger te stillen.
Ik had de ganse dag vruchteloos zitten wachten op de beloofde sneeuw, maar in
ons deel van de Kempen bleef het bij regen en wind. Jammer, want een maagdelijk
sneeuwtapijt had ik heel graag als eerste bewandeld en gefotografeerd. Uit pure
frustratie heb ik dan maar onze eigen sneeuw als onderwerp genomen vanavond.
Met een klein diafragma en vanuit een zeer schuine hoek kreeg ik voldoende
diepte scherp om een groot gedeelte van het raam in beeld te nemen. Nu ik het
zo vanuit dit standpunt bekijk merk ik trouwens dat er enkele nopjes behoorlijk
uit het gelid zijn gaan hangen na enkele weken Daar moet ik dringend iets aan
doen. J
Slecht weer
bestaat niet, alleen slechte kleding . Het is een cliché dat we al vaker
gehoord hebben en dat we zelf ook wel eens gebruiken. Voor vandaag hadden hadden
onze nationale weermannen en weervrouwen regen, storm, hagel, sneeuw en weet ik
nog meer ontij aangekondigd. Daar laten fervente geocachers zich niet door
afschrikken en omdat we nu eenmaal afgesproken hadden die nieuwe moeilijke 4-sterren
multicache Brainstorm te gaan lopen in Vorselaar, togen we ook op weg deze
morgen. Wonder boven wonder hielden we het helemaal droog tot we de ganse
wandeling succesvol afgewerkt hadden om half vier. Onderweg dienden zich de
fotomomenten aan in een hoog tempo en als je daar in de buurt bent is er een
grote kans dat de route je ook langs het kasteel leidt. Het was alweer een
tijdje geleden dat ik hier nog geweest was en tot mijn aangename verrassing
merkte ik dat er nu schuin achter aan de zuid-westkant een opening is in de voorheen
dichte begroeing. Jawatte vrij zicht!!! Dat vroeg om een foto natuurlijk, de
spiegeling kreeg ik er gratis bij.
Ik ben druk
bezig met de jaarlijkse foto-albums. Zowel plaatjes van de kleinkinderen als
die van dagelijkse gebeurtenissen zoals ze in deze blog verschenen verpak ik
weer in albumvorm en daar gaan we later als we wat minder jong zijn nog vaak
van genieten.
Vandaag merkte ik dat ik van Jefke vorig jaar geen reeks fotos gemaakt had die
ik kan samenvoegen tot één compositie. Ik probeer dat kunstje telkens weer toe
te passen op de eerste pagina van het deel gewijd aan elk kleinkind. Ik ben
daarom alsnog met camera naar Herentals getogen om er een redelijk omvangrijke
reeks te schieten van onze toekomstige Messi terwijl hij de bal hoog houdt.
Doordat de camera vast op statief stond kon ik hem op diverse plaatsen te
pakken krijgen in dezelfde kadrering. Met wat knip- en plakwerk in Photoshop
kon ik daarna drie shots over elkaar leggen en zodoende dit samengesteld
resultaat ineen knutselen. Voor één keer is dit dus een 2016-foto die alsnog in
het 2015-album gaat belanden. Strikt chronologisch gezien is het dus niet helemaal
correct, ik noem het dan maar een noodzakelijke redactionele vrijheid waarvoor
ik de volle verantwoordelijkheid neem. J
Ergens
tussen Zoersel en Oostmalle kwamen we tijdens onze geocache-zoektochten terecht
op een locatie waar we enkele prachtig gerestaureerde oude locomotieven konden
bewonderen. De cache heette dan ook niet toevallig Trainspotting, stelde
weinig voor qua moeilijkheidsgraad en zoekplezier maar de aanblik van die machtige
machines apprecieerden we des te meer. Ze stonden achter een afsluiting op een
bedrijventerrein, maar omdat de poort open stond en wij nergens een bordje
zagen met verboden toegang zijn wij naar binnen geglipt om een wat vrijer
beeld te hebben qua fotograferen. Thuisgekomen heb ik in de nabewerking er een
ouderwets sepia-tintje aan gegeven en een kadertje dat volgens mij ook helemaal
in die tijdsgeest past. De foto zelf is uiteraard wél vandaag geschoten.
Dit is wel
een a-typische foto geef ik toe. Of ie scherp is hangt er maar van af hoe je m
bekijkt. Wat ik wil tonen is alleszins erg duidelijk. Dit zou kunnen gaan over
RGB, rood, groen en blauw, voor de fotografen onder ons, over kleurruimte. Anderzijds
gaat het er waarschijnlijk ook weer niet over Dit is gewoon wat ik zag deze
avond toen ik de bureaulamp zag spiegelen in het scherm van mijn iPhone die
naast me lag. Mijn gezonde nieuwsgierigheid werd getriggerd door een massa
mooie kleurtjes. De iPhone is in dit geval niet het onderwerp dus, maar de
manier waarop het licht van de ledjes in de lamp vakkundig wordt opgesplitst
in die drie primaire kleuren intrigeerde me. Ik heb het fenomeen gefotografeerd
om te zien of het overeind bleef en of mijn ogen me misschien niet bedrogen
Uiteraard heb ik aan kompositie gedacht en de lamp zo geschikt dat er een
diagonaal van lampjes op het schermpje te zien is, noem het maar beroepsmisvorming.
De dunne belichte lijn van de rand van de spleet waardoor de ledjes schijnen is
trouwens wél helemaal scherp J.
Hoe dat opsplitsen in kleuren op het volkomen zwarte schermpje in zijn werk
gaat dat is voor mij een mysterie, maar ik reken er op dat onder mijn collegae
fotografen er betere, technisch beslagen specialisten zijn die me dit kunnen
verklaren.