Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-02-2016
14 februari Valentijn
Op deze
Valentijnsdag kon ik niet anders dan een gepaste foto maken, uit mijn mauw
schudden, in elkaar knutselen
Aan het Beleven ( lees dit niet als een werkwoord, maar als een ven dat Beele
als eerste deel heeft J ) net over de Nederlandse grens tussen Arendonk en Reusel heeft
een of andere kunstenaar dit werk neergezet. Ik denk niet dat er veel
verbeelding nodig is om daar een Cupidootje in te zien, zeker op een dag als
deze. Wat meer is, ik zag zelfs de hartjes in het rond vliegen. Ik denk dat er
vandaag veel in vruchtbare bodem zullen vallen Ik was gelukkig alert genoeg om
een van de salvos vast te leggen. Ik heb trouwens enkele hartjes mee naar huis genomen, je weet maar nooit of ze vanavond van pas komen. :)
Ik probeer
alle dagen net vóór middernacht iets on-line te zetten in deze blog om mijn dag
en de fotografische invulling ervan te illustreren. Meestal lukt dat ook wel.
Soms evenwel wordt het te laat en dan draai ik de computerklok even terug om de
upload toch op de goede dag te plaatsen. Dit is dus zon dag.
Vandaag, of laat ik maar meteen zeggen vannacht, is het weer laat geworden.
Gezelligheid kent geen tijd en de middernachtgrens was al even gepasseerd toen ik
besloot dit beeld van de kern van ons vriendenclubje te schieten. Rudi,
Thierry, Guy en Jef beleven het gesprek alle vier op een andere manier meende
ik te merken. De plek waar ondergetekende zat is ook duidelijk herkenbaar aan
het bijna lege Duvelglas en ook onze meisjes waren aanwezig, maar omdat er in
zon cafézithoek niet echt plaats is voor 10 personen zaten die in de box
ernaast. Daar gingen de gesprekken over koken, ballet, kleedjes, en nog enkele
ondefinieerbare giechelonderwerpen terwijl wij het hadden over meer serieuze
zaken zoals motorrijden, motorrijden, motorrijden, drank, vrouwen en hoe we
morgen Valentijn gaan vieren Dat laatste onderdeel van het gesprek is niet
meteen geschikt voor publicatie, maar, als het allemaal waar is belooft het wél
leuk te worden.
Er is geen
mooier licht dan tegenlicht hoor je wel eens van geroutineerde fotografen. Nu
wil ik mezelf nog niet in die groep indelen, verre van, maar dat belet me niet
soms eens te experimenteren met dat gegeven.
Deze namiddag ondernam ik een grote wandeling in het Peerdsbos in Brasschaat.
Voor de tweede dag op rij waren de weergoden ons gunstig gezind en dan plan je
iets in een groene omgeving toch? In de weide tegenover de Melkerij, gekend bij
alle Peerdsbosbezoekers neem ik aan, zag ik in het lage winterlicht deze
krokusjes smeken om gefotografeerd te worden. Aan die vraag kon ik niet
weerstaan. Om het met de woorden van fotomaatje Alex te zeggen: Alweer een platopdebuik
of een vuilevoorkant foto Tja een mens heeft zo zijn rare kanten he
Mijn wandel-GPS
en mijn stappenteller hadden mij al een tijd redelijk verwijtend aangekeken
want het vreselijke grijze regenweer was niet meteen bevorderlijk geweest voor
outdoor-lichaamsbeweging. Van mijn goede voornemen om minimaal 10.000 stappen
per dag te doen was al enkele dagen niet veel terecht gekomen. Maar vandaag
stonden we op met kleur in de lucht en met het vooruitzicht dat het de hele dag
droog zou blijven. We hebben daar gebruik van gemaakt om alvast een deel van de
gemiste stappen van de voorbije dagen in te halen. In de buurt van Postel had
ik een en ander uitgestippeld en zowel Phaido als het vrouwtje gingen mee. Het
prachtige wandelgebied is voor de hobbyfotograaf een paradijs natuurlijk en ik
heb er dan ook lustig op los geschoten. Ik zal morgen wel een album aanmaken op
facebook maar mijn favoriet plaats ik zoals altijd op deze blog. Het is weer
eens een omgekeerde spiegeling geworden, onderste boven dus, het is nu eenmaal een
van mijn dadas. Voor alle duidelijkheid: de bovenkant is geen lucht maar
water. En verder hoort deze foto ook in het vakje Less is more vind ik.
10 februari Ook als het regent komen de vogeltjes eten
Het regent,
het regent nog altijd en het blijft maar regenen veel zin om er op uit te
trekken had ik niet.
Ik ben daarom vandaag weer een tijdje bezig geweest als luie fotograaf. Voor
het gesloten raam van een slaapkamer heb ik de camera op statief gezet, gericht
en scherp gesteld op een van de voedselzakjes die daar, niet toevallig binnen
zoomafstand, hangen, de afstandsbediening in de hand en lekker lui liggend op het
stapelbed van de kleinkinderen kon ik rustig afwachten tot de goede shots zich
aandienden.
Ook bij dit miezerige weer willen de vogeltjes eten immers en ze kennen de weg
ondertussen naar de plek waar altijd wel iets te vinden is. Ik wilde de sluitertijd
niet al te kort want naast de bezoekers van de feesttafel wilde ik als het even
kon ook de neervallende regen vangen in de vorm van streepjes. Enkele
proefopnames zonder enig gevogelte in beeld bracht me bij een aanvaardbare f
5,6 ISO 500 en 1/100. Ik moest daarna niet lang wachten voor ze kwamen, zoals
meestal veel koolmezen en af en toe ook een dapper pimpelmeesje er tussendoor.
Van die laatste soort bleef er eentje net lang genoeg redelijk stil zitten om
hem scherp in beeld te krijgen.
Het kleedje
had oma nog in de kast hangen. Dochter Ilse had het gedragen tijdens de
bruiloft van mijn jongste zus Lily. De twee jongens die tijdens deze
krokusvakantie logeren kunnen het best goed met elkaar vinden en Hannelore die
als enig meisje ook meegekomen is moet daardoor vaak andere manieren vinden om
zich bezig te houden tijdens de verplichte TV- en tabletvrije uren.
Gisteren begaf ik me al op glad ijs door te praten over typisch jongensgedrag
en vandaag waag ik me nog iets dieper in de gevarenzone door te stellen dat het
zo voorspelbaar was dat Hannelore in de kleerkasten zou duiken om zich diverse
prinsesjes outfits aan te meten typisch meisjes J
Toen we haar vertelden dat haar mama dit kleedje nog ooit had gedragen was ze
onder de indruk en toen we haar ook nog oude fotos toonden om dat te bewijzen
wilde ze meteen ook poseren. Dan is het maar
één stap verder in het denkproces om me aan het photoshoppen te zetten en moeder
en dochter in hetzelfde plaatje te toveren. De oude foto kon ik niet veel beter
maken, met de nieuwe had ik minder problemen om wat kontrast, en scherpte terug
te halen, maar de tinten kreeg ik toch niet voldoende gelijkgestemd. Dan heb ik
maar gekozen voor zwart wit en hoewel de geoefende criticus nog duidelijk kan
zien dat we hier te maken hebben met een samengestelde foto kan ik met het
resultaat wel leven.
Krokusvakantie.
Er zullen weer gedurende enkele dagen kleinkinderen logeren in huize Pake Pol en Oma. We
zijn ze deze middag zelf gaan oppikken. Eerst waren we langs Herentals gereden want
Jefke wilde mee naar Wuustwezel waar nog twee passagiers stonden te wachten.
Uiteraard had ie gegokt op de mogelijkheid om daar samen met Pieter en Nicolas
nog wat te stoeien. En dat gebeurde ook.
Nauwelijks waren we binnen of de boys hadden al de weg gevonden naar achter. Op
de boerderij is altijd wel iets te beleven, en het duurde dan ook niet lang
voor ik een tractor hoorde starten.
Nicolas - 13, bijna 14 - en Pieter - 12 -
weten drommels goed hoe alles functioneert op de boerderij, Nicolas zit
trouwens op de landbouwschool. Met de tractor rijden kunnen ze allebei als de
beste hoewel ze daar natuurlijk nog veel te jong voor zijn. Op de openbare weg
kan al helemaal niet, maar zo lang het op privé terrein is vinden ze dat het
mag. Van achter in de wei tot voor aan de straat dan manoeuvreren en op een
klein binnenplaatsje dat ding keren en weer de andere kant op. Big fun !!! Boys
will be boys jongens zullen altijd wel jongens zijn.