Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
02-04-2017
02 april Peer
Het was een hele tijd geleden, maar vandaag was ik nog
eens in Peer, mijn geboortedorp. Eigenlijk moet ik stad zeggen, want Peer kreeg
stadsrechten in 1367 en hoewel ik er al eind zestiger jaren vertrok om elders
een nieuwe heimat te vinden voel ik toch nog altijd enige verbondenheid met de
geboortegrond en de plagerige confrontatie van een stadsbewoner met gewone dorpelingen
zoals de inwoners van Lommel bijvoorbeeld durf ik ook wel eens aanwakkeren.
Na een mooi rondje geocachen in het gehucht Bomen kon ik het niet laten de
kerktoren even te vereeuwigen. Was het de wetenschap dat het de hoogste toren
van de regio is, ooit benoemd als La Cathédrale de la Campine, was het de mooie
wolkenlucht, was het de wonderbare prachtige lentedag die ook stiekem in de
opname is geslopen? Ik vind dit alleszins een plaatje om te koesteren.
Ik hou van spiegelingen en ik zal ook niet nalaten mijn
fototoestel te gebruiken als ik ergens een mooie zie. Vanavond zaten we
gezellig met een bevriend stelletje te tafelen in de Korte Heide, de taverne
bij de gelijknamige camping. Het wateropppervlak van de vijver was werkelijk
spiegelglad en na een druilerige dag begon het duidelijk op te klaren, er kwam
warempel nog een streepje avondrood piepen in het westen. Ik weet niet hoe laat
het precies was, moet tussen acht en half negen geweest zijn vermoed ik en de
omstandigheden leken mij gunstig om even naar buiten te glippen om enkele plaatjes
te schieten. Dit is er een van.
Het wandelseizoen is weer begonnen in zorgtehuis
Hoevezavel. Ze waren er zo ongeveer allemaal, de vrijwilligers die we sedert
jaar en dag onze vrienden en collegas mogen noemen. Ook enkele nieuwelingen en
toevallige bezoekers waren bereid om het eens te proberen. Fijn hoe meer
zielen hoe meer vreugd en vooral hoe meer bewoners we kunnen verblijden met een
welgekomen uitstapje tijdens een supermooie vroeg-lentedag als vandaag. Een rolstoel een tijdje duwen is heus niet zo moeilijk en je hebt er geen idee van wat het betekent voor de passagiers.
Afhankelijk van welke richting de tocht uitgaat zijn er doorheen de jaren enkele
vaste stop- en rustplaatsen in de wandeltrajecten geslopen en de kleine parking
in de buurt van de kerk van Heeserbergen is er zo een. Ik heb hier al vaker
fotos gemaakt van groepen die op één lijn stonden te poseren maar vandaag was
de groep te groot en daarom ben ik maar eens aan de andere kant op een bank
gaan staan om een totaaloverzicht te
schieten. Dat Phaido, zoals altijd, zeer geconcentreerd in de gaten houdt waar het
baasje nu weer mee bezig is vond ik lekker meegenomen in het plaatje.
De meest dringende klus(sen) had ik gisteren afgewerkt
en deze morgen het ik de riem er helemaal afgegooid. Ik ben de ganse dag gaan
fietsen. Omdat de tocht die ik had uitgestippeld, inclusief de nodige geocache
zoekmomenten natuurlijk, nogal ambitieus was had ik me door het vrouwke samen
met mijn stalen ros een eind van huis laten afzetten. Dik 50 km en veel gelogde
cachen later kwam ik rond 7 uur vanavond redelijk moe maar voldaan weer thuis,
net op tijd om te eten, te douchen en naar de donderdag-vergadering van de
fotoclub te gaan.
Na afloop heb ik snel de fotooogst doorgenomen en een close up van een
allochtone inwoner van Mol Millegem vond ik het best geschikt om vandaag weer
eens voor iets anders te zorgen op deze pagina.
Nog één keer moet ik noodgewongen terugvallen op een
opname van vorige zondag, de laatste dag van de fotoshoots voor de
dansvoorstelling van Balance. Er was gevraagd de fotos klaar te hebben tegen
donderdag en gezien het feit dat ik een echte deadline opzoeker ben heb ik vandaag
weer een flink stuk van de dag voor de PC doorgebracht om de laatste opnames te
bewerken. Echt erg vond ik dat niet trouwens, na zulke mooie lentedagen vol met
wandel- en fietsplezier kregen we een iets mindere dag en morgen barst de lente
weer in alle uitbundigheid los voorspellen ze. Tijd nuttig besteed dus
Deze opname was eigenlijk de moeilijkste van allemaal, niet dat de dames slecht
meewerkten of zo, integendeel, maar de omstandigheden zaten behoorlijk tegen en
qua nabewerking kwam er nogal wat kunst en vliegwerk bij kijken. De zwarte
achtergrond was eigenlijk te klein voor zon grote groep en langs beide kanten
moest er behoorlijk wat bijgetoverd worden. Selecteren, klonen, een hele klus.
Daar komt bij dat de opstelling in de dansstudio zo was dat op het uur van deze
opname de zon binnenscheen langsheen de achtergrond en dat zorgde voor enkele
levensgrote flares, die ik uiteraard ook allemaal weggewerkt heb. Ik moest ook
wat meer afstand nemen en om de boel goed belicht te krijgen moest ik dus de
power van de flitser en de reikwijdte een beetje pimpen, een van de
mogelijkheden om dat te doen is een hogere ISO-waarde en dus moest ik toch ook enige
ruisreductie toepassen. Er kwamen nog wel enkele filters en routineuze handigheidjes
voorbij en aan het einde van het verhaal was er deze plaat. Daar ben ik toch
wel een uurtje zoet mee geweest.
Hoezo parkeerproblemen?
We parkeerden de wagen deze morgen op de grote parking die de gemeente Brecht
aangelegd heeft om het natuurgebied De Merel te ontsluiten. Nadat we de fietsen
er af gehaald hadden en we eens rond gekeken hadden viel ons op dat de parking
leeg was, en ik bedoel he-le-maal LEEG. Naar wij vernamen door de info te lezen
die we vonden op de geocaching site zou
de gemeente Brecht plannen gehad hebben om hier een Sport-recreatie-toeristisch
giga project te ontwikkelen toen ze dit domein aankochten eind vorige eeuw.
Voorlopig is het dus bij deze super de luxe giga-parking gebleven. Moeilijk
bereikbaar is ie ook nog eens, want de laatste twee kilometers moesten we over
een onverharde hobbelweg tot op de bestemming rijden. Ons niet gelaten we
wilden dit stukje Noorderkempen komen ontdoen van nog niet door ons gevonden
geocachen en daar zijn we ook in geslaagd. Het werd een fijne dag in een
grotendeels onbesmeurde intacte natuurlijke omgeving. Dat ze dan voor een net
iets te grote parking hadden gezorgd voor ons, daar zaten we niet mee in. Je
kunt met een beetje goede wil trouwens onze auto heel eenzaam zien staan een
beetje rechts uit het centrum Voor we aan onze tocht begonnen en we de parking
afreden heb ik me nog eens omgedraaid om deze foto te maken.
Deze morgen kriebelde het al erg tijdens de dagelijkse
pipi en kaka ochtendwandeling met Phaido. Ik zou de lente in beeld brengen op
zulke prachtige dag en ik had de bloemekes, de vlindertjes en alle mogelijke
andere uitingen van een ontwakende natuur in gedachten. Ik schoot wat links en
ik schoot wat rechts, maar bijzonder enthousiast was ik niet over de oogst.
Na mijn krantje, de sudokus en het middagnieuws zijn we dan deze namiddag naar
Lommel getogen om de verjaardag van schoonbroer Swa wat mee te vieren. Samen hebben
we nog wat meer gewandeld, niet toevallig weer eens richting Hobos. De
zoektocht voor het spaarkaske kon nog enkele verfijningen gebruiken. En ook
daar ben ik weer enkele keren op mijn buik gaan liggen in een poging om wat
bloemekes in tegenlicht te pakken te krijgen met een groot diafragma. Niks
wereldschokkends evenwel op mijn geheugenkaartje vanavond en ik heb dan maar
gekozen voor dit fotografisch lentecliché: een flink ingezoomd stukje japanse
kerselaar.