Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
11-05-2014
11 mei Conchita
Ik vond het frappant
dat de Conchita die Tom Waes bezong ook al voorzien was van een baard J De Conchita die ik vandaag in
gedachten had is uiteraard niet de echte diva die zo vaak 12 points of the jury kreeg, maar een knipoog naar de actualiteit vind ik altijd wel leuk.
Communiefeest in huize Pol en Josee, alle zes de kleinkinderen aanwezig, dan
heb je keuze zat om modellen te vinden waar een mens zijn inspiratie op
fotogebied kan op loslaten. Ik had gisteren mezelf er niet toe kunnen bewegen
naar het grote circus dat Eurovisiesongfestival heet te kijken maar natuurlijk
had ik al eerder, via kranten, TV en sociale media, het fenomeen Wurst leren
kennen. En vandaag kon je er al helemaal niet meer aan ontsnappen ze/hij heeft
warempel nog gewonnen ook. Dan heb ik zon rare hersenkronkel die daar iets mee
wil doen. De mooie haren van de oudste kleindochter waren een voor de hand
liggend hulpmiddel om enige begroeing op een vrouwengezicht te suggereren, maar
dan nog zag het er mij niet voldoende hermafrodiet-achtig uit. Een oude vilten
hoed maakte het plaatje dan weer wél geloofwaardig vond ik.
Vandaag was
het voor Julieke de grote dag. Ze deed haar plechtige communie. De fotos had ik
al een hele tijd geleden gemaakt en wel in de locatie die haar als fervent
danseresje erg nauw aan het hart ligt: Balance Health Center. Het is een
moeilijke bevalling geworden. De fotos waar ik de collage die ik in gedachten
had moest mee in elkaar knutselen boden niet echt de mogelijkheid er een
harmonisch geheel van te maken. Overal waren er spiegels rondom, zodat al te
veel onnodige spullen in beeld kwamen, ik noem het een beetje oneerbiedig rommel,
er was wel de mogelijkheid om gordijnen voor de spiegels te schuiven, maar al
die plooien in de grote achtergrondfoto en de kleine deelfotos die daarenboven
niet in dezelfde verhouding, grootte en belichting waren maakten er een erg
onrustig geheel van en ook de aansluiting met de parketvloer vond ik maar niks.
Uiteindelijk besloot ik één opname helemaal op te poetsen en van een neutrale
achtergrond te voorzien, daarin plaatste ik dan de geplande hartjes met enkele
opnames uit afwisselende perspectieven. Nog een verloopje in de achtergrond,
schaduwen er bij geshopped, enkele details gerepareerd en uiteindelijk was ik
er gelukkig mee. Maar nog veel belangrijker, ook ons modelletje en de mama en
papa toonden zich tevreden. Toen ik na de plechtigheid de creaties van de
andere communicantjes onder ogen kreeg, - de kids wisselen die dingen uit he -
wist ik dat ik me absoluut niet hoefde te schamen voor mijn ontwerp.
We hadden
met Werner en Els afgesproken om iets te gaan eten en daarna ook iets te
drinken in t Ligt Daar bij de Jo. ( t Ligt Daar in Lichtaart, snapt U hem? )
Toen we binnen kwamen schrokken we ons een bult. Was ie dat echt, onze
lievelingsgarçon Jef? We waren er al een tijdje niet meer geweest en we wisten
wel dat ie met een of andere kuur bezig was, maar dit hadden we niet verwacht.
Van de Jef die wij ons herinnerden bleef maar 70% meer over met de stevige
windvlagen die op het ogenblik over de Kempen razen moeten ze hem echt met
ballast verzwaren anders wordt ie zo weggeblazen. Hij had net eetpauze en toen
we zagen wat er in zijn bord lag konden we niet anders dan ons gesterkt voelen
in onze overtuiging dat al te mager zijn het gevolg is van slechte
eetgewoontes. Ik vrees dat Jef binnenkort rare voortandjes en heel lange oren
gaat krijgen. Ik heb nog maar eens het voornemen gemaakt me ver weg te houden
van dat soort ongezonde voeding.
En stel je voor, na een tijdje kwam vriend Chris daar binnen, ook al een hele
tijd niet gezien. Waarschijnlijk was ie gewoon onder de deur door gegleden,
want die had ook al maar een fractie van zijn vroegere lichaamsomvang over Ik
vermoed dat er hierboven een duistere samenzwering is om mij er van te
overtuigen dat mager synoniem is van mooi en gezond Het zal ze niet lukken
verdomme !!!
Kleindochter
Julie is aanstaande zaterdag aan de beurt om haar plechtige communie te doen.
Voor de fotos hebben we al gezorgd, misschien dat die dus binnenkort ook wel
voorbij komen op deze plaats, maar voorlopig blijven die nog top secret.
Het leukste aan het hele gebeuren vinden wij zelf het bijhorende feest, dat hebben
we op zondag gepland. De feestelinge zelf opteerde voor een barbecue en wij
waren maar wat blij dat huize Pol en Josee als feestlocatie werd gekozen. Barbequeën
is immers wel besteed aan pake Pol. We hebben dus vandaag voor het eerst dit
jaar onze set uit de berging gehaald, kwestie van het allemaal weer in de
vingers te krijgen. Om helemaal zeker te zijn dat alles zou functioneren hebben
we zelf ook maar meteen proefkonijn gespeeld. Een stuk spareribs en twee
lamskoteletjes per persoon vond ik een aanvaardbare portie vlees voor een tête
à tête met het vrouwtje.
Het echte barbecue-gevoel was evenwel toch niet aanwezig met die kletterende
regen op het dak van de pergola en de giga waterplassen in het tuinpad. Hopelijk
werken de weergoden zondag wat beter mee
Dat dit geen
inheemse bewoner is, geen autochtoon, zal wel duidelijk wezen. We hebben hier
dus te maken met een allochtoon, hoewel we voorzichtig moeten zijn met het
gebruik van dat woord, want sommige meer dan correcte medeburgers vinden dat
vies en ongepast. Dit dier van vreemde origine merkten wij dus op tijdens een
korte droge periode waar wij gebruik van maakten om ook vandaag toch even de
wandelschoenen aan te trekken. De lama, want dat is de soortnaam menen wij, komt
uit Zuid Amerika en is daar al sedert mensenheugenis gedomestikeerd. Dat het
dier ook hier niet in de vrije natuur rondliep moge al even duidelijk zijn als
je de afsluiting in de achtergrond ziet, maar toch hadden wij de indruk dat ie
niet echt te beklagen is. De manier waarop ie dartel in de wei rond huppelde
tussen andere al even zonevreemde species liet vermoeden dat wij hier te maken
hebben met een economische immigrant die hier een beter leven kwam zoeken en
dat ook gevonden heeft.
Nog net op
tijd vóór de voorspelde malse lenteregen heb ik mezelf er toe kunnen brengen
toch maar eens over het gras te rijden met de grasmaaier, of anders en meer
correct uitgedrukt, heb ik de wildernis die voor gazon moet doorgaan een beetje
gefatsoeneerd met het grasmachien. Het feit dat Josee daar nog al overtuigend
op aandrong heeft ook meegespeeld in de besluitvorming moet ik toegeven
Dat de mooie wilde bloemetjes die overvloedig overal stonden hun best te doen
om ons al die tijd tot andere gedachten te brengen daardoor ook moesten sneuvelen
hebben we uiteindelijk hardvochtig uit ons geweten gebannen. We hebben wel als
aandenken eerst nog even met de camera en de macrolens op onze buik gelegen om
enkele close ups te maken alvorens we aan de slachtpartij begonnen.
Volgens
Sabine zou het vandaag de laatste werkelijk aangename lentedag zijn uit deze
goed weer periode. Vanaf morgen wordt het allemaal wat minder. Een betere
uitvlucht hadden we niet nodig om nog maar eens alles te laten vallen en een
grote wandeling te ondernemen. We kozen het natuurgebied De Goorkens uit in de
buurt van Arendonk. Niet toevallig lag daar ook een multicache op ons te
wachten en we hebben de ganse tocht samen met Phaido met succes afgehaspeld. De
zeer afwisselende route voerde ons onder andere een eind langs het kanaal
Schoten Dessel en uit de vele fotomogelijkheden die zich de ganse namiddag
aandienden kozen wij voor dit plaatje om een aanbevelingswaardige wandeling te
illustreren. Helemaal in de verte zie je trouwens de nieuwe brug die een aantal
jaren geleden, de industrie ter wille, per sé het mooie rustieke
ophaalbruggetje moest komen vervangen en waar toen zoveel om te doen was.