Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-02-2016
21 februari Veertien Kapellekes
Veertien kapellekes?
Ik zie er maar dertien hoor ik al als opmerking. Dat heeft de opmerkzame
criticus goed gezien ( en geteld). Nummer veertien is evenwel net iets groter
en stond achter mijn rug, met de beste wil ter wereld en zelfs met de meest
wijde groothoek ter wereld kon ik die van deze kant uit niet in beeld krijgen.
Van af de andere kant heb ik het ook geprobeerd maar dan kon ik net niet ver
genoeg achteruit om het eerste kapelleke mee te nemen.
De wandeling die ik deze namiddag gepland had in Vorselaar had deze locatie
niet eens als hoofddoel, maar toen ik er toch langs kwam heb ik uiteraard de
Eos uit de tas gehaald en ik ben er een hele tijd bezig geweest. De geocache
die er verborgen zat ( moeilijkheid 4,5 op een schaal van 5 ) heb ik niet
gevonden maar dat was niet eens zo erg, ik had het veel te druk met
fotograferen.
Hoewel ik dus maar dertien stuks in deze foto te pakken gekregen heb, noem ik m
toch Veertien Kapellekes zo heet de site nu eenmaal, dat staat ook op het
info-bord naast de weg en ik kan met de hand op het hart verzekeren dat ik ze
zelf ook enkele malen geteld heb.
De
Tikkebroeken is een natuurgebied in Kasterlee, ruwweg gesitueerd tussen het
gehucht Groot Rees en de priorij van Corsendonck. Als bestemming om enkele van
mijn hobbys te combineren is het een top-locatie. Het is een erg mooi
wandelgebied, als fotograaf kun je er terecht voor landschappen, voor
allerhande water- en andere dieren, je kunt er aan macrofotografie doen en
afhankelijk van de seizoenen is er een uitbundige flora en plantenpracht. En
last but not least er is een multi cache die je na een tocht door het gebied
kunt vinden. Voor lezers die niet op de hoogte zijn van de finesses van mijn
geocache-hobby: een multicache is een zoektocht waar je op diverse waypoints
gegevens moet verzamelen om uiteindelijk de coordinaten te berekenen van een
plaats waar iets verborgen zit. Ik was een hele tijd geleden, hier al eens
doende geweest en spijtig genoeg bleken mijn notities en/of mijn berekening toen
niet nauwkeurig genoeg want ik moest zonder succes terug naar huis.
Ik had ondertussen thuis een en ander nagerekend en overlezen en ik had wel een
idee waar het de vorige keer fout gegaan was. De aangekondigde regen zou pas in
de loop van de namiddag voorbij komen volgens de buienradar en dus zag ik de
kans om er nog eens naar toe te rijden en een tweede poging te wagen. Helaas,
driewerf helaas Deze keer was het de Rode Loop die de spelbreker was. Na langdurige
natte periodes zet die beek zowat het ganse gebied onder water, er was geen
doorkomen aan. Qua geocachen zal er dus binnenkort wel een derde poging komen,
qua wandelen zijn Phaido en ik ook op onze honger blijven zitten maar qua
fotografie heb ik toch enkele shots mee naar huis gebracht. Omwille van de
sfeer heb ik uit deze opname een klein beetje kleur verwijderd.
Een afspraak
bij de tandarts in Overpelt om half elf, het vrouwtje had even geen rekening
gehouden met de agenda van Phaido die rond dat uur altijd mee uit wandelen mag
voor zijn dagelijkse pipi- en kaka rondje. Na een crisisvergadering hebben we dan
maar beslist erg vroeg ( nog vóór 9 uur ) richting Limburg te vertrekken en dan
konden we, net voor Dokter De Houwer aan de reparatiewerkzaamheden in de
eetkamer van mijn teergeliefde begon, toch nog een korte ochtendwandeling doen
ergens in de buurt van de Keiheuvel. Qua pipi en kaka werd dat alleszins een
succes. Ook het tandartsbezoek verliep voorspoedig en dan is het zo dat, als we
toch in die buurt zijn, er automatisch een vriendenschaar bij elkaar wordt
getelefoneerd, ge-smst, en gemultimediat. Als het dan nog zulk mooi weer is als
vandaag mondt dat uit in een fikse tocht doorheen de Limburgse natuur en enkele
geocache-zoekmomenten worden dat ook altijd wel in de planning opgenomen.
Terwijl we met zn vijven ergens tussen Kattenbos en Kerkhoven druk aan het
zoeken waren naar een gegeven voor een opdracht werden we nauwgezet in de gaten
gehouden door enkele in de aangrenzende weide residerende ezeltjes. Ik heb het
zoeken dan maar even onderbroken om ze op het geheugenkaartje van de Eos te
zetten.
Van uit de
vogelkijkhut aan de Kattensteertvijver had ik al een dik uur zitten wachten om
een of andere interessante vogel te pakken te krijgen in een ietwat leuke pose.
Verder dan wat alledaagse eenden, enkele meerkoeten, een aalscholver, een gans
en een fuut die net buiten het bereik van mijn 300 mm bleef was ik evenwel niet
gekomen. Dan ben ik maar eens rond gaan wandelen en zowat diagonaal aan de
overkant is er een klein steigertje. In de buurt er van waren twee zwanen druk
doende en toen ik daar een geschikt standpunt koos bleken ze zich verrassend
genoeg van mijn aanwezigheid helemaal niks aan te trekken. Ik heb dan ook een
hele reeks geschoten, gaande van een overzicht van de vijver met de zwanen op
de voorgrond, via een groot-plan foto van één zwaan tot een extreme close-up.
Die laatste foto is hier bij gevoegd ter illustratie.
Wat een
lekker weertje was het vandaag! Onder een heerlijk blauwe hemel begonnen we er nog
een beetje frisjes aan, wat wil je midden februari, maar in de loop van de namiddag
had ik zoveel lentegevoel over me heen gekregen dat ik mijn goede vriend de
fiets nog eens uit de garage gehaald heb, dat was weer een hele tijd geleden. Ik
meende dat ik enkele stille verwijtende reacties gewaar werd toen ik er vol
goede moed tegenaan ging. Het kan ook zijn dat ik zelf de routine een beetje
kwijt was na die lange fietsloze wintermaanden. Hij was wel even enthousiast
als ikzelf. Ik heb hem nog niet meteen een groooote tocht onder de wielen
geschoven maar een verzameling kleine stukjes naar leuke plekjes waar eventueel
een interessante foto te scoren is vond ik ook al de moeite waard. Het enige
minpunt hieraan is dat Phaido niet meekon, maar dat heb ik deze avond dan weer
goedgemaakt. Groot Kasterlee was het actieterrein en daar zijn zat locaties die
ik al in maanden niet meer bezocht had.
Dit is de plaats aan de Nete waar de aftakking met de vistrap, voorbij de Stuw,
weer samenvloeit met de rivier. Ik heb hier al vaker gefotografeerd en ik meen zelfs
dat ik enkele jaren geleden al eens een zwart-wit foto - met lange sluitertijd
- van de stuw in deze blog getoond heb, vandaar dat ik deze keer voor een iets
groter plan gekozen heb. Een 16x9 formaat leent zich daar uitstekend voor.
De Antwerpse
haven had ik vandaag uitgekozen om samen met Phaido te verkennen. Niet meteen
een voor de hand liggend wandelgebied zou je denken maar rond de Ekerse putten
en in de aangenzende bospolder vind je een onverwachte groene oase van rust. Na
dat we daar uitgebreid van genoten hadden, en uiteraard enkele geocachen
gescoord en de nodige fotos gemaakt hadden was onze honger nog niet gestild en een
volgend doel was snel gevonden. We zouden een eindje langs de Schelde, voor de
Antwerpenaars t Scheld, gaan lopen. Het werd misschien iets minder leuk voor
Phaido want die moest hier echt aan de lijn en ook de cachkes lieten zich niet
meer zo gemakkelijk boven halen maar het fototoestel kwam des te meer in actie.
We waren net
op tijd terug thuis van een middagje Herentals om nog een avondwandeling te
doen. Ik had in de wagen al in de gaten dat het een mooie kleurige
zonsondergang ging worden en de Smallebroeken leek mij een leuke stek om dan
even te vertoeven. Zon extra tochtje met Phaido is een ideale gelegenheid om ook
het fototoestel weer aan het werk te zetten natuurlijk.
Uiteraard heb ik de nodige avondrood opnames gemaakt maar toen we bij onze
vriendjes de shetlandpaardjes kwamen vond ik dat zij nog eens een keer als
onderwerp mochten figureren. Een groot diafragma gekozen dan maar om de
aandacht niet te al te zeer naar de kleurige achtergrond te laten gaan. Deze
twee schatjes kwamen solliciteren voor een close-up en die heb ik dan ook graag
geschoten.