Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
07-06-2015
07 juni Braderij
Tijdens de
jaarlijkse braderij in Lichtaart is Balance Health Center ook telkenjare van de
partij om met de jeugdige dansers te tonen wat daar gedurende het jaar allemaal
aangeleerd wordt. Toen ik ter plekke aankwam was het er al behoorlijk druk en
de enige plaats waar ik nog een vrij goed zicht op het gebeuren zou hebben was
pal tegenlicht. Ik betrouwde helemaal op het dynamisch bereik van de 6D en heb
me daar toch maar gepositioneerd. Ik werd niet beschaamd in mijn verwachtingen.
Aan de schaduwen kun je duidelijk zien waar de zon stond.
Ik heb uiteraard ook de nodige fotos van de dansers met het gezicht naar de
camera gericht maar deze opname met de haren die ten allen kante wapperen vond
ik leuk genoeg om toch maar te kiezen als blog-waardig vandaag. Julieke zit
ergens links van het midden in het groepje, in het blauw, en het vrouwtje en Phaido
staan er ook nog net op uiterst links. Het vrouwtje is één en al aandacht, voor Phaido kan
het niet rap genoeg voorbij zijn want we hadden hem beloofd dat we nog naar
Lommel zouden rijden later op de dag...
Schoolfeest
in de Wijngaard in Herentals. Jefke loopt daar nog altijd school en dus gingen
wij er vanmiddag een kijkje nemen. Met het kleinkinderen-jaaralbum in het achterhoofd
wilde ik de nodige fotos meebrengen natuurlijk. Met twee toestellen in de
fototas waren we goed gewapend om een grote oogst binnen te halen. Ik had de
allround 24-105 lens op de 6D gezet en daarmee wilde ik zelf aan de slag gaan. Josee
had ik de 50D in de handen gestopt met daarop de 70-300. Ik had haar gevraagd
de nodige detail-opnames te maken, portretjes en zo, en ze heeft zich voorbeeldig
van die taak gekweten, ze heeft er behoorlijk op los geschoten.
Deze foto van onze Jef is haar werk trouwens en ik geef haar dan ook graag alle
credits. Naast het feit dat het een geslaagd en scherp portret is vind ik dat
de spiegeling van de groep in de zonnebril iets extra toevoegt aan het plaatje.
Dat brengt het schoolfeest ook weer in de foto. Goed gedaan schatje
Een beetje
reclame maken mag toch meen ik?
Zowat elke vrijdag komen we in Lommel, we gaan dan immers als vrijwilligers
wandelen met de bewoners van het zorgtehuis Hoevezavel. Na afloop gaan we dan
meestal eten en iets consumeren bij De Brugwachter.
Bij zulk mooi weer als vandaag doe je dat uiteraard buiten op het terras en het
was ook weer puur genieten. Geef toe, waar kun je anders nog een klasse drie
gangen menu krijgen voor 13,5 en dat dan nog in een prachtige locatie, of je
nu voor binnen of buiten kiest.
Toch werd het vandaag nog kantje boord want toen we het dessert genuttigd
hadden en we aan de laatste Duvel toe waren kwam het voorspelde onweer voelbaar
dichtbij en kozen we er voor toch maar richting thuis te rijden.
Ondertussen hadden we wel van courgettesoep, pangatiusrolletjes en hazelnootijs
mogen genieten en de bijhorende dranken maakten de factuur natuurlijk wel iets
zwaarder, maar daar treuren wij niet om. Een foto van ons vaste wandelclubje op
het terras vond ik gepast bij een dag als deze.
Een
regelmatig terugkerend en dankbaar onderwerp voor mijn foto-ijver vind ik langs
ons vast wandelparcours als we langs de wei lopen met de Shetland-paardjes. Winter
en zomer zorgen ze voor leven in de Smallebroeken. Het zijn taaie beestjes, in
elk seizoen is het de moeite waard om er eens wat langer bij stil te staan.
Op het ogenblik is het dubbel interessant want er lopen een paar merries met
veulen tussen. De kleintjes zijn pas echt vertederend, nauwelijks groter dan
Phaido en best wel nieuwsgierig. Deze mama legt beschermend het hoofd over junior
als ze ziet dat die meneer er met dat zwarte ding naar richt. Een beter moment
om moederliefde en zorg te fotograferen kon ik me niet indenken.
Zelfs als ik
mijn dikste olifantenvel uit de kast haal kan ik niet blijven ontkennen dat ik
vroeg of laat het gras zal moeten afrijden. Ik kan niet blijven volhouden dat
het lief klein huiskonijntje dan zou kunnen sterven van de honger. Ik ben al
gedeeltelijk gezwicht voor de argumenten van Josee, dat er meer dan genoeg is,
en rechts van het tuinpad en vóór het huis is het al eens gefatsoeneerd, maar
links is er nog altijd de steeds hoger groeiende wildernis die ik zo koester.
Daar houdt ons konijntje zich ook het liefst op. Ik verschuil me voorlopig
achter het verhaal dat als het aan de linkerkant ook zo kaal wordt, de arenden,
sperwers, gieren en andere roofvogels het konijntje veel beter zullen kunnen zien
vanuit de lucht of dat rondzwervende vleesetende roofdieren hem zouden komen
wegroven zonder de camouflerende begroeiing maar ik ben benieuwd hoe lang het
vrouwtje dit nog pikt. Wordt vervolgd...
Het was weer
een tijdje geleden dat ik nog eens een hele dag kon uittrekken om me op een van
mijn favoriete hobbies te storten. Geocache-vrienden Jackie en Annemarie zouden
me al om 10 uur in de morgen komen oppikken om samen in de buurt van Herentals
een veelbelovend rondje met wel 33 nieuwe cachen te gaan aanpakken. Het is maar
goed dat we zoveel tijd voorzien hadden want het bleek een fikse wandeling met
erg creatieve en vaak wat moeilijkere verstoptechnieken.
Toen we op een bepaald moment hoog een klimboom in moesten, ik meen dat het bij
nummer 16 was, vond Annemarie dat het nu haar beurt was om te tonen dat
emancipatie geen loos woord is. Van op de veilige begane grond heb ik haar
klimpartij door het zoeker-venstertje van mijn camera in de gaten gehouden en
tussendoor heb ik ook enkele malen op de ontspanknop gedrukt.
Na afloop, bij een Duvelke nagenietend van de 100% score in taverne De Korte Heide, kwamen we er achter
dat de uitbater het geocachen ook ontdekt had. Dat belooft stof te worden voor
weer nieuwe avonturen wordt vervolgd.
Er waren
duizenden en duizenden kandidaten die vandaag solliciteerden naar een plek in
deze blog, en lukraak heb ik er maar eentje uitgekozen.
Als we in de lente aan bloesems denken dan hebben we het bijna automatisch over
Haspengouw, over appel-, peren-, kersen- en andere fruitbomen die met hun
pracht de landschappen omtoveren tot onweerstaanbare trekpleisters voor hele
horden toeristen en we associëren die bloei niet meteen meer met gewassen die
minder poëtische gevoelens oproepen. Als je evenwel een gezonde portie
nieuwsgierigheid meeneemt op een fikse fietstocht of tijdens een wandeling door
de boerenbuiten en je houdt je ogen goed open, dan zie je soms onverwachte
schoonheid bij heel gewone planten. De aardappel bijvoorbeeld heeft een
prachtige bloem in deze tijd van het jaar. Ik vermoed dat ik lang geleden
tijdens mijn kindertijd wel vaker tussen de patatten gespeeld heb en altijd
wel geweten heb dat er bloemekes aan komen, maar vandaag zag ik het plots weer,
of liever: merkte ik het weer op. Ik noteerde ook dat er witte en lila
varianten bestaan, welke kleur bij welk ras hoort en of er misschien sprake is
van aardappelmulticulturaliteit ( 10 lettergrepen J ), daar heb ik geen idee van.