Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
24-01-2016
24 januari Dubbelfoto
Ik
heb me vandaag weer eens aan een experiment gewaagd. Op dezelfde plaats, in
totaal andere lichtomstandigheden precies dezelfde foto maken en dan twee
helften van elke foto naast elkaar zetten was een idee waar ik al een tijdje
mee speelde. Toen ik vorige donderdag van de wandeling in Meerhout terug naar
huis reed had ik een foto gemaakt van sas 9 van midden op het ophaalbrugje. Het
was prachtig weer toen en het avondlicht zorgde voor net dat tikkeltje extra.
Vandaag was ik weer in de buurt en omdat ik nog precies wist waar ik de camera
toen op de brugreling gelegd had om steun te zoeken wilde ik bij dit miezerige
weer die opname nog eens overdoen. Eigenlijk was het de bedoeling dat de twee
fotos geleidelijk zouden overvloeien, van links miezerig naar rechts warm
avondlicht, maar ik had waarschijnlijk toch bij de tweede opname een iets
andere hoek gekozen zodat de uitsnijding en het overlappen niet 100% klopten en
zodoende moest ik naar plan B overschakelen. Beide helften dan maar naast
elkaar in een kadertje en zo bleef het originele idee toch nog enigszins
overeind. Dat aan de linkerkant de sluisdeuren dicht waren en aan de
rechterkant geopend is een detail waar ik ook even geen rekening mee had
gehouden zie ik nu pas trouwens. Ik vrees dat ik vanaf nu op mogelijkheden zal
gaan loeren om dit kunstje eens helemaal goed te doen. Dat zal dan wel vanaf
statief zijn met notities van positie, richting, scherpstelpunt,
camerainstellingen en best nog met een prime lens zodat ik van een eventueel verschil
in zoom-niveau ook geen last heb. Wordt vervolgd dus. Ik heb er weer een
uitdaging bij.
Wat een
verschil met de voorbije dagen. Het klammige, kille, mistige, trieste, ik zou
bijna zeggen herfstweer dat deze morgen zijn best deed om mijn ochtendhumeur
naar een absoluut nulpunt te herleiden, is niet mijn favoriet. Om het in Facebook-terminologie
te zeggen: ook hier mis ik de vind-ik-niet-leuk knop. Geef mij dan maar
lekker droog vriesweer, een beetje sneeuw mag ook nog in dit seizoen.
Toch waren de wandelkriebels en de vragende blikken van Phaido krachtig genoeg
om ons naar buiten te lokken na de wordt-wakker-koffie, de ochtend-koffie en
nog wat meer koffie.
Ach ja dan dienen er zich natuurlijk andere fotomogelijkheden aan en daar heb
ik toch weer enkele keren bij stilgestaan. Nevel in het bos, nevel over de
weiden, druppels aan de takken, het vrouwtje en Phaido opduikend uit de mist
de omgeving van ons vaste wandelparcours is gevarieerd genoeg om een rijke keus
aan onderwerpen te bieden. Uit de oogst koos ik vandaag misschien wel de meest
eenvoudige foto van allemaal, eenvoudig qua nabewerking: hier heb ik helemaal
niks aan gedaan, komt rechtstreeks van mijn geheugenkaartje, en eenvoudig van
onderwerp: een rij reuzen-bomen in de verte en een weide in de voorgrond. Het
16x9 formaat zorgt voor extra weidsheid en leegte.
Wie heeft daar behoefte aan een Dehaze-functie in Photoshop of Lightroom? Ik
niet alleszins, vandaag toch niet J.
De
winterprik is weer voorbij op het ogenblik dat ik dit zit in te tikken. Deze
morgen daarentegen was het nog bitterkoud en vrieskraakhelder wandelweer. We
hebben daar dan ook van geprofiteerd om nog maar eens een grote tocht te
ondernemen. Langs dit pand komen we enkele keren per jaar en voor zover ik me
herinner is hier de laatste jaren niks veranderd. Zijn ze dit nu aan het slopen
of aan het renoveren? Ik weet ook niet goed of ik dit moet onderbrengen bij
urbex of een andere soort fotografie trouwens. Vandaag heb ik alleszins gepoogd
er enkele aanvaardbare opnames van te maken.
Terwijl het vrouwtje was gaan winkelen ben ik in de loop van de namiddag met de
fotos aan het spelen geweest in diverse bewerking-programmas. Ik kon me echter
maar niet vinden bij wat er na diverse benaderingen tevoorschijn kwam tot ik me
plots herinnerde dat er gisteravond tijdens de vergadering van de fotoclub
iemand was die een werk toonde waarbij hij de kleur saturatie voor de helft had
verminderd en dat leek me ook wel een poging waard. Het zette me op een goed
spoor. Eerst heb ik enkele presets van NIK-filters geprobeerd voor wat
dramatiek, Dark Contrasts van Color Efex Pro4 beviel me wel, nog een beetje aan
de schuifjes geprutst en de basis-laag was klaar. Daar boven heb ik een laag
gelegd met het zwart-wit gemaakte
origineel en tenslotte de dekking van de bovenste laag voldoende verminderd tot
ik vond dat het ongeveer was wat ik zocht. Het resultaat zou ik een artistieke
interpretatie van de werkelijkheid willen noemen. Dat ik fotobewerking een onlosmakelijk
en volkomen geaccepteerd onderdeel van de fotografie vind heb ik nooit
weggestoken he
Kijk, dit
vind ik nu humor, gortdroge Engelse humor van de soort die ik leuk vind
We waren vandaag in Meerhout om aan onze gecombineerde wandel- en geocachekriebels
gevolg te geven. In Meerhout werden lang geleden enkele veldslagen geleverd
tussen de brigands en het Franse leger tijdens de Boerenkrijg. In het dorp vind
je dan ook een beeld aan de martelaars ter herinnering aan de gesneuvelden in
de strijd tegen de Franse veroveraars. Ook op diverse andere plaatsen wordt
daar aandacht aan besteed. De nodige monumenten , gedenkplaten, standbeelden en
kruisen ter nagedachtenis van een of andere heldhaftige daad uit een of andere
voorbije oorlog zijn er dik gezaaid bij wijze van spreken. Zonder oneerbiedig
te willen zijn tegenover al die slachtoffers van geweld vinden wij het dan weer
van een groot ontwapenend humorgehalte als we een gedenkplaat als deze te zien
krijgen. In de buurt van de Luihoeve hebben we dit juweeltje gespot tegen de
muur van een mooi gerestaureerde witte hoeve: Op deze plek gebeurde HELEMAAL
NIKS de vijfde september 1782 . Toch een glimlach waard he?
De
Herentalse kleinkinderen opvangen is op woensdag een van onze bezigheden. Jefke
blijft dan na de voetbaltraining bij de andere opa tot papa en/of mama na de
dagtaak thuis zijn en Julieke komt mee naar Lichtaart want die gaat dansen bij
Balance om vijf uur. Het vrouwtje brengt ze met de wagen tot daar en zelf maak
ik van de gelegenheid gebruik om al wandelend samen met Phaido ook die kant op
te trekken. Die wandeling, zon dikke drie kilometers lang, voert ons dan voor
een stuk door de holle wandelwegen van de Kempense Heuvelrug ten westen van het
dorp. Dat is een omgeving waar het altijd leuk fotograferen is, in alle
seizoenen, zelfs in deze redelijk kale wintertijden. De alerte lezer heeft
uiteraard al wel gemerkt dat wij in onze regio niet meteen te klagen hadden van
sneeuwoverlast, koud was het wél.
Als we gaan wandelen heb ik natuurlijk altijd mijn lievelingsfotomodel bij om
als aandachtspunt te functioneren binnen de compositie. Het was niet echt de
bedoeling een Phaido-foto te maken deze keer, maar hij kan er zelf niks aan
doen dat ie zo fotogeniek is toch?
Na de koffie en occasioneel nog een Duveltje in het Balance-café keren we samen
terug naar huis met de wagen en dan heb ik altijd nog wel enige
Photoshop-nabewerking voor de boeg om de foto-oogst te selecteren en te
fatsoeneren. Daarna is er nog de altijd weer moeilijke keuze van de foto van de
dag want ik blijf een veelfotografeerder J
We hebben
vandaag weer een prachtig wandelgebied ontdekt. Dank zij onze geocache hobby
komen we steeds vaker op onvermoed mooie plekken niet al te ver van huis. In
het Limburgse Overpelt gingen we achter een nieuwe multi-cache aan en zoals dat
meestal het geval is was die zoektocht eigenlijk niet meer dan een uitvlucht om
een dagje in de natuur rond te lopen met dit heerlijke winterweer. Het
natuurgebied Het Plat - Holven is niet eens zo groot maar het wordt doorkruist
door vele wandelpaden, -paadjes, kleine en minder kleine wegen en wegeltjes in
alle mogelijke richtingen. Voeg daarbij allerlei speeltuigen, kindvriendelijke
ontdekkingslocaties en leermomenten, een mountainbike parcours, een circuit
voor military-ruitersport, fitness-toestanden en nog meer van dat mooi. Dan
begrijpen wij wel dat het hier in de zomer wel eens overdreven druk zou kunnen
worden. Maar vandaag genoten wij met volle teugen van de alleenheerschappij in deze
prachtige omgeving. Deze schapen die wij op onze route tegenkwamen waren er van
de massiefhouten soort en we moeten ze onderbrengen in de eerder genoemde
categorie kindvriendelijke ontdekkingslocaties en leermomenten. Ook wij lazen
met belangstelling op de zijkant van een van de beestjes de evolutie van
schapenwol tot lekker warme kleren. En als we dan toch een rustpauze inlassen
halen we meteen het fototoestel uit de tas.
Gisteravond
waren we na de Hagevenwandeling nog iets gaan consumeren in de Pelleman met de
vrienden. Op een of andere manier hadden we de lus van Phaido vergeten in het
café. Het zelfde mooie winterweer dat ons gisteren al naar buiten lokte was ook
vandaag verleidelijk genoeg om ons er toe te overhalen dan maar te voet naar
Kasterlee te trekken om dat ding terug te halen. Onderweg zou ik me op
detail-fotografie toeleggen had ik me voorgenomen. Less is more was deze keer
het uitgangspunt. Ik heb nogal wat details te pakken gekregen Rode besjes,
bladeren, dennennaalden al dan niet berijpt, stenen, keien, plassen in diverse
tinten wit, evenzovele clichés eigenlijk
De bovenkant van deze weidepaal daarentegen leek mij wel net iets meer
origineel. Met een erg groot diafragma kon ik de scherpte precies in het
centrum ervan leggen en veel meer is er ook niet scherp in de foto. Er is nog
een strook in de groene zijkanten van de paal die mooi doortekend is omdat die door de
schuine invalshoek op dezelfde afstand van de lens zit en er is nog net
voldoende herkenbaarheid in de prikkeldraad. Verder is er alleen maar de mooie
zachte bokeh(*) die in dit soort fotografie zo aangenaam oogt.
(*) voor de
niet fotografen: bokeh komt uit het Japanees en duidt de kwaliteit van de
onscherpte aan.