Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-10-2015
04 oktober Groepsfoto
Een
groepsfoto maken is niet makkelijk. Je hebt te maken met achtergronden, met voldoende
licht om je diafragma klein genoeg te houden om zowel de voorste als de
achterste rij scherp te hebben, de welwillendheid of de professionaliteit van
je modellen om in de camera te kijken of een andere gevraagde pose aan te nemen
kortom er zijn de nodige variabelen. Bij deze geiten had ik eigenlijk weinig
problemen om het allemaal in goede banen te leiden. Er was het restant aanwezig
van een constructie waar ze vroeger overheen konden lopen en geiten houden
ervan om vanuit de hoogte hun maatschappelijke status te tonen blijkbaar. Volledigheidshalve
moet ik hier aan toevoegen dat er een vijfde geit was in het oorspronkelijk
plan, maar die had constant meer aandacht voor de fotograaf en zijn apparatuur
dan voor de gevraagde compositie. De overige modellen daarentegen gingen zoals
ze dat gewoon waren op hun uitkijkposten plaats nemen. En ze waren van nature
nieuwsgierig genoeg om het als-jij-de-camera-ziet-dan-ziet-de-camera-jou-ook
principe naar waarde in te vullen.
Alle groene
vingers in ons gezinnetje zijn te vinden bij het vrouwtje. Bij mezelf heb daar al
meermaals vruchteloos naar gezocht, maar tuinieren in al zijn vormen is niet
mijn dada. Dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van al die bloeiende plantenpracht
maar als het er op aankomt de hof te fatsoeneren ben ik eerder een passieve fan
dan een actieve beoefenaar.
In deze tijd van het jaar laten de zomerbloeiers het langzaamaan afweten en om het
bloemenbestand rond huize Pol en Josee wat op peil te houden heeft mijn schatje
enkele mini chrysanten gekocht. De vrijgekomen potten werden snel weer gevuld
en zo hebben we weer wat kleur tot een eind in november mag ik hopen. Ik had de
macrolens nog op mijn Eos staan en het onderwerp voor mijn dagelijkse foto was
snel gevonden.
Het is
herfst. Dezelfde mooie gele herfstbloemen staan elk jaar weer voor het huis. Je
zet de macro-lens op je toestel en je maakt er fotos van. Er is toevallig een
geel zwart insect dat dezelfde bloem uitgekozen heeft om te bezoeken. Klik,
mooie vangst denk je dan.
De, voor deze jongen meest logische volgende stap,, is dan dat je in google naar
foto search gaat en verwacht dat je na het uploaden het betreffende shot meteen
honderden vergelijkbare andere afbeeldingen te zien krijgt waar zonder
twijfel ook wel de naam van de bloem bij zit Helemaal niet dus. De enige info
die ik kreeg was dat dit een gele herfstbloem is Tja, dat had ik zelf ook al
gezien. Dat het insect een zweefvlieg is en geen wesp, bij of een ander stekend
ongedierte wist ik ook al. Soms, heel soms laat zelfs google de zoekende mens
in de steek.
Iemand een idee hoe deze schoonheid heet?
Ik heb voor
één keer de wekelijkse fotoclubvergadering aan me laten voorbij gaan. Het jaarlijkse vrijwilligersfeest in Hoevezavel
vond ik een nog net iets groter niet-te-missen gehalte hebben, niet alleen omdat er
mosselen zouden geserveerd worden maar ook omdat je dan weer eens in andere
omstandigheden met iedereen kunt bijkletsen, een drankje nuttigen en wat het
vrouwtje betreft de benen losgooien op de dansvloer.
Onze generatie, en het is een spijtige vaststelling -vrijwilligers die jonger
zijn vind je nauwelijks - heeft weing
voeling met rap, hip hop en andere lounge beats, maar als Chubby Checker door
de boxen knalt dan staat de dansvloer na luttele seconden helemaal vol Ik
hoefde niet eens van mijn stoel om de nodige bewijzen daarvan bij elkaar te
schieten.
Paddenstoelentijd,
en dat duurt nog wel even neem ik aan. Tijdens de dagelijkse tochten door de natuur houdt de allerte hobbyfotograaf zijn ogen extra open, en enige
terreinkennis is lekker meegenomen om te weten waar de kans op scoren het
grootst is. Dit viertal stond daar zo mooi samen op een zonbeschenen plekje in
het bos dat ik niet anders kon dan even op de grond te gaan liggen om ze van
uit een laag standpunt te pakken te krijgen. Vuile-voorkanten-fotografie noemt
het vrouwtje dit soort activiteiten.
Het
aangename aan het nuttige paren noemen we dat Al sedert jaar en dag ga ik de
passe partouts voor mijn fotos voor het clubsalon halen bij Arto in Kinrooi en
ook deze keer had ik een en ander besteld. Vandaag mocht ik alles komen
oppikken en laat Kinrooi nu toch wel vlak bij het natuurgebied en de
vogelkijkhut zijn in Bree. Ik was er al eerder met fotovriendin Marieke en
gezien het werkelijk schitterende nazomer weer leek het me een fijn plan om
enkele uurtjes vroeger te vertrekken en te zien of de ijsvogels er ook nu weer
even vrolijk rondfladderden. Dat bleek een prima en een zeer lonende beslissing.
Toen ik er aan kwam was er nog maar één collega fotograaf en de beste plaatsjes
waren nog voor het uitkiezen. Ik positioneerde me pal voor de dichtst bij zijnde
tak en hoopte dat er enige actie zou voorbij komen. Lang hoefde ik niet te
wachten.
De 70-300 mm met de extender er op geeft helemaal ingezoomd als grootste
diafragma f8 en daarom stel ik meestal de ISO waarde vrij hoog in bij dit soort
fotografie, zo kan ik toch nog een voldoende korte sluitertijd hanteren, je
weet maar nooit of die beestjes plotsklaps gaan vliegen of heftig gaan bewegen.
Deze schoonheid zat zo stil en geduldig op zijn tak, vier meter voor mijn neus,
dat ik besloot de Iso waarde maar even terug te draaien naar 250 en door het
goede licht hield ik toch nog 1/500 over.
Tja, zon kans laat je niet liggen. Hij staat er scherp op. Ik vind het
ook wel prettig dat in de onscherpe achtergrond de kleurtjes van de vogel terug
komen je hoeft me in dit geval niet te verdenken van Photoshop-gefoefel. J
Zoals velen waarschijnlijk
heb ik er een heel kort nachtje opzitten. Ook ik was van de partij om de
maansverduistering te volgen en de bloed-maan te fotograferen. Liever dan de
wekker te zetten om drie uur of half vier had ik er voor gekozen te wachten om
de echtelijke bedstee in te duiken tot na het spektakel. Ik ben sowieso een
nachtmens en vroeg slapen gaan is niet besteed aan mij. Achter ons huis dacht
ik voldoende uitzicht te hebben en lichtvervuiling is er bijna helemaal
afwezig. Ik kon er dus op mijn gemak het hele gebeuren volgen en regelmatig
even op het knopje komen drukken. Om me te wapenen tegen mogelijke nachtelijke
onderkoeling had ik op voorhand de nodige spirituele versnaperingen
geselecteerd en ik ben de beproeving zonder averij doorgekomen. Het einde van
de show moest ik wel missen want de maan begon achter de bomen te zakken. In de
wagen springen en naar een bomenvrije plek rijden was gezien het alcoholgehalte
van de genuttigde dranken geen optie meer en dus hield ik het rond half zes,
toen de maan weer langzaam aan verlicht begon te worden, maar voor bekeken.
Ik heb een collage gemaakt van de verschillende fasen van het fenomeen tot en
met de in de weg kruipende bomen.