Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
28-07-2013
28 juli IJsje
We gaan met de leden van de motorclub regelmatig de culinaire
toer op. Naast het gemeenschappelijk restaurantbezoek of het jaarlijkse
gastronomisch weekend, ondernemen we ook wel eens een zogenaamde pannenkoekenrit.
We plannen dan een stop op een plek waar ze je raadt het al pannenkoeken verkopen,
vervolgens tuffen we naar een volgende locatie voor de koffie, en een ijsje wil
er ook nog wel in op alweer een andere plek. Tussendoor genieten we van een
paar honderd mooie bochtige motor-kilometers en s avonds samen nog een
verfrissing gebruiken, heerlijk toch? De dames die niet zelf rijden of achterop
meegaan, komen dan steevast met de wagen naar de geplande pitstops en vandaag
was er ook een kleinkind dat de reis mocht meemaken.
Deze foto zou verkeerdelijk de indruk kunnen geven dat het kindje het maar niks
vindt dat oma het ijsje op eet, maar eigenlijk doet oma niets anders dan er
voor zorgen dat er niet al te veel gedruip en gesmos is als neveneffect van die
heerlijke likpartij.
Het beeld op zich vonden wij wel leuk en ware het niet dat Manuela zon goede vriendin
is, dan zouden wij misschien wel de foute
versie verkondigd hebben als duiding.
Puur fototechnisch gezien stelt de afbeelding die ik vandaag
wil laten zien natuurlijk weinig of niks voor. Maar goed, een foto moet ook
niet altijd een prijswinnaar zijn in een of ander spectaculair forum.
We zaten met ons gezelligheidsclubje deze avond op het terras bij café De
Pelleman in Kasterlee de verjaardag van Weeltje te vieren. Het was echt zon
zalige zwoele zomeravond die uitnodigde tot niks doen en heerlijk genieten, tot
plop, plets, plopperdepletserde plokplokplokkeplekkepetterplets binnen de
kortste keren kwam de zondvloed naar beneden. Voor de liefhebbers wil ik graag
de exif gegevens van deze shot vertellen. Iso 400 - f 2,8 - 1/15.
De blitse tinten die het geheel een beetje opvrolijken zijn afkomstig van de
verlichting van het bandje dat op het terras voor de ambiance zorgde tot de
regen kwam die aan alles een einde maakte.
Het laatste week-end van juli is het Barrier Kermis. Met een
echtgenote die uit dat stukske Lommel afkomstig is zal ik dat voor de rest van
mijn dagen niet vergeten. Traditiegetrouw is er op de vrijdag voor de opening
van de kermis een wielerwedstrijd en al even traditiegetrouw is Josees broer Swa
een van de drijvende krachten achter dat gebeuren.
Een ongezien aantal deelnemers mochten
ze dit jaar inschrijven, dat had er uiteraard mee te maken dat de winnaars in
de diverse categoriën ook zouden gekroond worden als kampioen van Limburg.
Leuke bijkomstigheid was dat Rob, een van de medestudenten in de computercursus
die Josee gevolgd heeft vorig jaar, ook mee reed. En nog leuker was dat ie
warempel nog won ook. Josee kon na afloop het enthousiasme niet bedwingen en
wilde voor de gelegenheid de kampioen kussen. Ik heb natuurlijk goed in de
gaten gehouden of Rob geen Saganneke deed, maar dat was eigenlijk niet nodig,
want de andere kus-juffrouw was Robs eigen vrouw. J
Ik heb me vandaag nog eens op de macro-fotografie gestort.
De Dekshoeve-vijver in Geel de gemeentelijke visvijver langs het Kempisch
Kanaal in de buurt van Sas 7 is een locatie waarvan ik weet dat er op
bepaalde plekjes behoorlijk wat fotogenieke beestjes en plantjes te verschalken
zijn. Ik heb me uitgebreid kunnen amuseren en terwijl ik de gebruikelijke
libellen, juffers, vlinders, hommels, kleine bloemekes, zelfs onrijpe
hazelnoten, en noem maar op aan het fotograferen was zag ik eigenlijk puur
toevallig een mij zeer onbekend exemplaar uit de libellen/juffers-wereld. Ik
heb in de loop van de dag, macro-technisch gezien misschien wel betere fotos
gemaakt maar een witte juffer nooit eerder gezien, en enig opzoekwerk op het
net deze avond hielp me ook niet verder. Zou hier sprake zijn van een albino
exemplaar? Geen idee, misschien dat ervaren libellologen hier iets over weten
te vertellen, daarom plaats ik hem ook als keuze van de dag en voor mij blijft
de titel voorlopig witte juffer.
Een van de flauwste moppen die ik de laatste tijd hoorde
voorbij komen gaat als volgt. Vraag: Welk is het meest ongelukkige dier ter
wereld? Antwoord: Een zeug, want zij heeft een beer als vent en varkens als
kinderen De verteller van dit soort humor barst dan meestal zelf in lachen
uit als enige.
Aan de juistheid van die bewering durf ik trouwens ook te twijfelen, zeker
nadat ik het gelukzalige knorren hoorde van deze mama toen haar zes biggen, na
een gemeenschappelijke aanval onder de gordel, aan het smikkelen gingen. En
smikkelen, daar moet ik dan ook aan denken als ik dit tafereel bekijk. De leuke
krulstaartjes, die eigenlijk de trigger waren om deze foto te maken, vallen in
het niets vergeleken bij de visioenen die ik krijg van speenvarken, van
barbecue, van spek of jambon braisé jammie, jammie. Neen, van enige
vegetarische neigingen hoef je mij niet te verdenken. J
Ik ben al een hele tijd bezig met een reeks Kempense
landschappen in zwart wit. De fietsstop die we deze middag maakten aan de
Snepkensvijver was daarom niet alleen om wat uit te hijgen en een grote plas
vloeistof binnen te gieten, de immer aanwezige camera werd nog maar eens tevoorschijn
getoverd en ik heb er weer duchtig op los geschoten. Sedert ik me de
verzameling filters van Nik Software aangeschaft heb ben ik een fervente
gebruiker van Silver Efex Pro en de mogelijkheden voor zwart wit omzettingen
zijn echt schitterend. Het klein beetje detail dat er, bijna onzichtbaar met
het blote oog, in de hoognevel zat kon ik zonder problemen met één klik
oppeppen tot een interessante lucht bijvoorbeeld en zo ziet deze opname er
plots een stuk dramatischer uit.
Het bronmateriaal voor de panorama-omslagfoto die ik vandaag op mijn facebook
profiel heb gezet heb ik trouwens ook op die plek kunnen fotograferen.
Ik ben vandaag drie keer in OLV. Olen geweest. Deze namiddag
kwam ik langs het supporterslokaal van Jan Bakelants gefietst en ik had gezien
dat ze daar alles aan het klaar maken waren voor de viering van de plaatselijke
wielerheld vanavond. Meer had ik niet nodig als reminder om me voor te nemen daar
live bij te zijn. Een ritzege en twee dagen gele trui in de tour de France, het
is niet niks.
Ik had goed getimed, want toen we er rond half acht aankwamen waren we net op
tijd om het ceremoniele deel op het podium mee te maken. Jan bleek ook in zijn
thuisbasis dezelfde vlotte spreker te zijn die we al kenden van op TV. Nadat ik
de nodige fotos geschoten had en nadat ik gehoord had dat Jan zijn supporters
twee gratis vaten bier beloofd had en dat het gemeentebestuur van Olen daar nog
twee extra vaten bij deed nam ik mij voor later op de avond nog eens terug te
keren. Ik heb dat ook gedaan, maar de charme van een volksfeest zonder de
gevierde - die was alweer naar huis, alles voor de conditie he - en met gratis
bier uit plastic bekertjes was toch niet van dien aard om me langer dan een
kwartiertje daar te houden. Helemaal nuchter terug naar het vrouwtje dus dat
heeft ook zijn goede kanten natuurlijk, morgen fris en monter weer uit bed !!!