Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
17-02-2013
17 februari Gerhagen
We zijn vandaag een uitgebreide wandeling gaan maken in het bos- ven- en heidegebied Gerhagen in Schoot, Tessenderlo. Tussen het vinden van de aldaar verstopte geocachen heb ik uiteraard ook enkele malen het fototoestel bovengehaald. De grijze, kille weersomstandigheden waren evenwel toch niet van dien aard om de voorbijkomende landschappen alle eer aan te doen. Thuisgekomen heb ik wat geëxperimenteerd met allerhande bewerkingen en filters om de beeldjes wat op te peppen en pas toen ik een uitgebreide heftige HDR bewerking losliet op dit plaatje, dat ik schoot iets later in de namiddag, toen de zon eindelijk enkel schuchtere pogingen deed om er door te komen, was ik tevreden met het resultaat.
Je zou het niet verwachten maar ook in dit seizoen vind je in de natuur reeds behoorlijk wat bloemenpracht. Vorige week fotografeerde ik al sneeuwklokjes en daar kon ik vandaag enkele soorten bij doen. Ieder jaar maken we er een gewoonte van eens af te zakken naar het arboretum in Kalmthout. Daar groeit de grootste verzameling toverhazelaars uit Europa. In de tuin is een 'hamamelisroute' uitgestippeld die de bezoeker langs alle winterbloeiende planten brengt. De hamamelis is een van de mooiste winterbloeiers. De plant heeft een overvloed van clusters gele, rode, roodbruine, oud-roze of okerkleurige bloemen, alle tinten die daar tussen in zitten komen ook voor trouwens. De bloei begint vaak al van in januari en de bloemen weerstaan de vrieskou. De bloemblaadjes krullen op bij mist, regen of kou om zich te beschermen. Wanneer de zon schijnt ontvouwen ze zich. Er zijn tientallen soorten en sommige daarvan geuren heerlijk. De macrolens die al een hele tijd niet meer op mijn toestel gezeten had kwam tijdens de wandeling goed van pas en al bij al ben ik weer zeer tevreden met de oogst. Nu is het wachten tot de eerste krokusjes zich laten zien. Dat zal ook wel niet zo lang meer duren
Ik had de wagen tot een eind in het mooie bos- en natuurgebied van Gerhagen gereden. Terwijl ik nog wat aan het pielen was met de GPS en de kaart, klaar voor een grote wandeling, meende ik in de verte op een bospaadje beweging te zien. Eerst dacht ik nog dat het een herder was met geiten of schapen, maar toen ze dichterbij waren zag ik een vriendelijke jongeman met vier prachtige witte honden. Het fototoestel is nooit ver weg als ik op stap ga en als beleefde hobbyfotograaf vraag je eerst of je een foto mag maken - dat vond de man helemaal niet erg - en zo raak je aan de praat hij vertelde dat het nog pups waren, jonkies, pas zes maand oud, een soort zwitserse herders. Na het uitwisselen van internet gegevens zetten we elk onze weg verder, ieder in zijn eigen richting op onze eigen manier genietend van de omgeving, de buitenlucht en de rust hij ook van zijn honden natuurlijk en ik uiteraard ook van de verborgen geocachekes J
Elke donderdagavond vergaderen wij met de leden van onze fotoclub. Vandaag was dat dus ook zo en door het plotse overlijden van medeclublid Hugo eerder deze week werd het toch een beetje emotioneel voor de meesten. Maar na dat we hierbij een hele tijd stil hadden gestaan en van gedachten gewisseld over het verlies van onze vriend en collega gingen we toch ook weer over tot de geplande orde van de dag. Na de projecties van digitale beelden had Ward ook nog enkel prints om te tonen en dan wordt zoiets intensief bekeken en bekommentarieerd. Ik zag de kans schoon om, nadat ik zelf de werken gezien had, snel naar achter te verhuizen om de kommentarierende collegas te fotograferen met de 50mm 1,4 langs achter, want fotografen worden niet graag gefotografeerd. Ik vond een zwart-wit omzetting iets toevoegen aan het beeld in dit geval.
Twee meisjes in het bos, ze zoeken geocachekes hoe komt het toch dat ik aan Raymond van het Groenewoud moet denken J De twee oudste dametjes uit de verzameling kleinkinderen trekken graag en vaak met elkaar op, dat ze ook proberen zich hetzelfde te kleden is natuurlijk geen toeval. Door de cadeautjes die ze soms van ons krijgen en doordat de respectievelijke mamas ook wel eens een duit in het zakje doen slagen de nichtjes er vaak in als identieke tweelingen naar buiten te komen. De kids zijn al even enthousiast over pake Pols hobby als pake Pol zelf en laat het duidelijk wezen, er werd op geen enkele manier morele of andere dwang uitgeoefend. Vanmiddag zijn we met de bijna voltallige bende het bos in getrokken en om beurten kregen ze de GPS en prikstokken in de handen om voorop te lopen in de zoektocht. Voor deze foto heb ik ze wel gevraagd even rechtsomkeer te maken en recht op me af te lopen zodat ik enkele frontale fotos kon maken.
Krokusvakantie. De kleinkinderen komen weer een tijdje logeren en pake Pol maakt driftig van de gelegenheid gebruik om de stand van zaken in het vroege voorjaar van 2013 vast te leggen, kwestie van later een zo volledig mogelijk overzicht te hebben bij het nagenieten. Groepsfotos, actiefotos, portretfotos, ja zelfs enkele zwart-wit omzettingen passeerden de revue. Dit brave jongetje met de engelachtige blik is de middenste van de drie jongens, zijn niet helemaal ongeschonden neus en het vuil op en om zijn snoet vertellen dat ie ook wel eens een klein deugnietje kan zijn. Een beetje pit mag er in zitten, toch?
We zijn naar de sauna geweest deze namiddag. Toen we rond zeven uur naar huis reden kreeg ik plots de ingeving eens te proberen met een lange sluitertijd het verkeer op de snelweg te fotograferen. Ik kende nog wel een redelijk verlaten weggetje dat de E 313 kruist en waar ook nog eens voldoende gelegenheid is om de wagen vlakbij de brug aan de kant te zetten. Dus in de buurt van Stelen, enkele tientallen meters van de industrieweg plantte ik het statief precies midden tussen de verkeersstromen, gelukkig enkele meters er boven. Met een klein diafragma ( f20 ) en Iso 100 kon ik de sluitertijd tot 15 seconden brengen. Het resultaat is dat de lucht, ondanks het grijze weer de kleur van het bekende blauwe uurtje meekrijgt en dat de rode en de witte lichten van het verkeer veel fraaie strepen vormen. De kombinatie rood wit en blauw vond ik zelf best geslaagd. Misschien dat het niet toevallig is dat enkele van onze buurlanden voor die kleuren kozen in hun nationale vlag