Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-12-2015
20 december GC63NM2
Alles is al
wel eens ooit gefotografeerd hoor ik vaak tijdens discussies over onderwerpen
en originaliteit dat is ook zo natuurlijk, maar het belet je niet om naar nieuwe
invalshoeken, standpunten en benaderingen te zoeken en, ook niet verkeerd, toch
maar te speuren naar onontdekte pareltjes in het fotografeerbare aanbod.
Voor dat laatste vind ik de kruisbestuiving tussen mijn twee grootste hobbys
wel erg nuttig. Geocaching is tegenwoordig zo populair dat in ieder dorp, in
iedere regio wel hobbyisten zijn die de leukste geheime plekjes kennen en die
daar de mede-geocachers naar toe brengen door de coördinaten van een aldaar
verstopte kleinigheid op de site te publiceren. Zo kom je op plaatsen waar je
anders nooit zou komen en waar je onvermoede onderwerpen voor je lens krijgt.
Zelfs al raak je niet verslaafd aan het geocachen zelf, zoals ik inmiddels wél
ben, dan nog is het voor hobby-fotografen interessant een gratis account aan
te maken bij geocaching.com en dan op de kaart te gaan speuren naar interessante
mogelijkheden. Uit de cachebeschrijvingen kan je vaak al een en ander afleiden,
de logs van eerdere vinders geven dikwijls ook aan of de wandeling de moeite
waard was, er worden ook wel eens fotos bij die logs geplaatst een bijna
onuitputtelijke bron van inspiratie opent zich op deze manier.
Wat deze GC63NM2 betreft, die ik vandaag te voorschijn haalde hij zat niet
onder dat fotogenieke bruggetje ( J ) maar wel achter een boom net
buiten beeld aan de linkerkant en hoewel dit vlakbij een bekende toeristische
plaats is in Lommel, waar ik al tientallen keren geweest ben, was ik tot nu toe
hier al elke keer voorbij gereden zonder het te zien.
Het mag geen
verwondering baren dat er in deze tijd van het jaar kerst-gerelateerde fotos
voorbij komen. Kerstmis hier, Kerstmis daar, Kerstmis overal, je ontsnapt er niet
aan Het is niet de eerste keer dat er in deze blog naar gerefereerd wordt, en
waarschijnlijk ook niet de laatste, want er is nog geen kerststal voorbij
gekomen J
Ook binnen in huize Pol en Josee is de kerstsfeer nadrukkelijk aanwezig. Het
vrouwtje heeft er voor gezorgd dat er op voldoende strategische plekken
sfeerscheppende elementen in de woonruimte zijn gepositioneerd. Dat kunnen
engeltjes zijn - de verzameling groeit ieder jaar - of hulst en dennentakken,
half zilver gespoten reuze dennenknoppen, guirlandes of zoals in deze foto te
zien is enkele glazen vijf-liter flessen damgentes in onze omgangstaal, het
correcte nederlandse woord ontsnapt me even met in elke fles een snoer
gekleurde lampjes. Ze schikt die dan samen met enkele andere dingen tot
stillevens, meestal op een ondergrond van mosgroene blinkende organza, ze heeft er
dit jaar enkele tientallen vierkante meters van gekocht. Vanavond besloot ik
deze creatie te fotograferen. Een glazen bol, gekregen van nonkel Louis, vroeger
glasblazer van beroep, een trosje glazen druiven en een dennenknop mastentop in
ons dialect vormen samen met zon van binnen uit verlichte fles een tafereeltje
dat mij kon verleiden er de camera op te richten. De zeer leesbare boodschap in
beeld verwoordt uiteraard ook onze eigen wensen: let it snow!!!
Je hebt
kerstverlichting en je hebt KERSTVERLICHTING In dit geval mogen we het misschien
ook wel feestverlichting noemen want ergens tussen de duizenden lichtjes staat
er wel degelijk Prettige feesten geschreven. Alle ingredienten zijn strikt
genomen ook niet pur-sang kerst. Het geheel maakt wel een overweldigende indruk
moet ik zeggen.
Toen we vorige zondag met de vrienden iets gingen consumeren in café De
Perenboom hadden we deze opvallende uiting van kerstvlijt al opgemerkt en we
hadden ons voorgenomen om dit zo snel mogelijk te komen fotograferen. Met
camera en statief waren we deze avond druk doende toen we de gelegenheid kregen
om een praatje te maken met de eigenaar en zijn broer, beiden in hoge mate
gebeten door het kerst-virus. We vernamen alles over voorbereiding, opbouw,
kostenplaatje, elektriciteit, wedstrijd voor het mooiste kersthuis , en daar bovenop
kregen we een rondleiding langs de achterkant van de woning waar de lampjes,
slingers, rendieren, kerstmannen en de glitter-glitter even uitbundig aanwezig
waren.
Het was niet eens zo makkelijk om dit een beetje aanvaardbaar te fotograferen
trouwens.Ik wilde de
achtergrond er ook op zonder dat er al te storende uitgebeten overbelichting in
de lampjes ontstond. Het was balanceren op een heel dun lijntje om een
evenwicht te vinden tussen de duizenden lichtpuntjes en de rest van het decor.
Als fotograaf speel ik duidelijk nog niet in de divisie waar je na één blik
meteen weet hoe de ISO- tijd- en diafragma-waarden horen te zijn. Ik heb proefondervindelijk
diverse instellingen uitgeprobeerd voor ik met dit resultaat kon leven.
Toen ik in
de vooravond van Herentals naar Lichtaart reed iets over vier denk ik kwam ik
langs de Snepkensvijver en in een opwelling besliste ik nog maar eens de
inmiddels wel gekende plek op te zoeken om er een en ander te schieten. De dode
boom houdt het ondertussen tot groot plezier van menige hobby-fotograaf al
enkele jaren uit en hij blijft een ideaal object om op een strategische plaats
in je compositie te plaatsen. Ik heb hem al vaker gefotografeerd en hij is
enkele jaren geleden ook al eens voorbij gekomen in deze blog meen ik mij te
herinneren, maar deze keer heb ik gekozen voor HDR. Het was al een beetje aan
het duisteren en met drie verschillende belichtingen heb je in de nabewerking
toch net iets meer mogelijkheden. Van elke positie maakte ik dus drie
verschillende shots: de correct belichte, en nog twee met respectievelijk twee
stops onder- en twee stops overbelichting.
Uiteindelijk bleven er twee kandidaten over om te fungeren als foto van de dag.
De ene knutselde ik in elkaar in Photoshop en de andere in Dynamic-Photo HDR5.
De Photoshop-foto heb ik op Facebook gezet en deze, mijns inziens beste, mag
voor vandaag mijn keuze zijn. Het moet gezegd dat, hoewel ik daar eigenlijk
geen grote fan van ben, er ook een vleugje tonemapping aan te pas gekomen is,
maar voor één keer mocht dat hoop ik, de dramatiek ten goede
Als
onderwerp koos ik vandaag eens voor een stilleven, geen mooi ineen geknutseld,
vlekkeloos plaatje dat na lang nadenken door de fotograaf heel precies is
samengesteld, maar een beeld dat zich toevallig aandiende.
We hebben de miezerige geocache-wandeling van vorige zondag nog eens overgedaan
want toen we zonder vondst door de invallende duisternis onze nederlaag moesten
toegeven hadden we meteen afgesproken dat we dat zo snel mogelijk zouden
rechtzetten vandaag dus. En alweer miezerde het. De fanatieke wandelaar en
hobbyist laat dat evenwel niet aan zijn hart komen.
Deze keer scoorden we wél en na afloop hebben we dat gevierd met een frisse
Duvel in het café Het Wilde Zwijn bij de parking waar we de wagens hadden neer geplant.
Het bleek een oergezellige kroeg waar o.a. ongepelde pindanootjes op tafel
worden gezet, de pellen hoor je gewoon op de grond te werpen, dat is een hulp
bij het kuisen na sluitingstijd hoorden we. De voorraadmand met pindanootjes,
daarnaast de kommetjes die gevuld op tafel komen en ook nog een mand met
kussentjes voor klanten die dat menen nodig te hebben vormden samen een
tafereeltje waar we zelf verder niets aan hoefden te veranderen om een mooi
stilleven op ons geheugenkaartje te krijgen.
Toch nog even een klein technisch detail: de duisternis in het café dwong ons
zonder flits tot een ISO-waarde van 6400, maar daar heeft de 6D geen last
van.
Welke
wielertoerist uit de streek kent er niet café Den Thijs, net voorbij sas 9 ( of
vóór sas 9 als je van de andere kant komt J ). Toen ik er in de vooravond
voorbij gefietst kwam had ik gezien dat er behoorlijk wat yachtjes aangemeerd
lagen, het water was daarenboven zo goed als rimpelvrij, bijna de perfecte
spiegel. Het leek me net iets te uitdagend om er geen foto van te maken. Het licht
was evenwel al fel aan het afnemen en ik had geen statief bij, voor
nachtfotografie was het nog net niet donker genoeg Ik ben dan maar verder naar
huis gefietst en een half uurtje later ben ik met de wagen terug gekomen, deze
keer helemaal geëquipeerd om er een lange sluitertijd tegenaan te gooien en
volop te genieten van het zogenaamde blauwe uurtje.
Ik heb er een kwartiertje mijn hartje opgehaald, in analoge tijden zouden we
gezegd hebben: enkele rolletjes vol geschoten, maar met een geheugenkaartje van
32 giga in de Eos doet het er tegenwoordig niet toe hoeveel fotos je maakt en druk je al
eens wat vaker op de knop. De keuze was dan ook weer niet makkelijk. Op dit
beeld zie je sas 9 en het ophaalbrugje in de verte, badend in het licht, de
bootjes met spiegeling - op enkele ervan waren de bewoners thuis zag ik aan de
verlichting - en links net buiten beeld moet je er het café maar bij denken. Op
maandag en dinsdag zijn ze gesloten trouwens, zodat ik de Duvel na gedane
arbeid maar thuis genuttigd heb.
Onze
geocache-ijver bracht ons vandaag naar het zogenaamde buitengebied ten noorden
van Breda in Nederland. Geen 50 km in vogelvlucht, maar toch is het landschap er meteen heel anders dan in onze
Kempen. Polders, knotwilgen en wijdse horizonten alom, een fris windje en een
ondergrond die door de nattigheid van de laatste dagen behoorlijk sompig was,
dat waren kort samengevat de ingredienten voor een pittige dagwandeling. Ik heb
ze in één foto gestopt. De spreekwoordelijke frisse neus kregen we
er gratis bij, dorst ook maar voor een Duvel hebben we toch moeten wachten tot we terug in Belgie waren :)