Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-07-2013
21 juli Hoogzomer
Hoogzomer in de Kempen. Het lijkt er op dat de zon in een
ijltempo de achterstand wil inhalen die we de voorbije weken opgelopen
hebben.Heet, heet, heet !!! Je moet een
beetje masochist zijn om met dit weer te gaan fietsen. Maar het alternatief
leek me nog veel minder leuk. We konden ook thuis blijven, voor de TV gaan
zitten en de ganse dag onder gedompeld worden in het onontkoombare gedoe rond
die koningswissel op alle zenders.
Josee bleek na enige discussie toch vatbaar voor mijn argumenten en dus hebben
we de fietsen achter op de wagen op de fietsdrager gezet en we hebben ze in
Zammel bij Westerlo er weer af gehaald. Dat scheelde alvast enkel glazen zweet.
Ik had een klein maar fijn rondje uitgestippeld met zon 15 geocachen op het
traject en we hebben dat op ons gemak afgehaspeld. Dat het wegdek op de route
niet altijd een fiets-o-strade was blijkt uit deze foto, op de voorgrond van
dit landschap langs de Grote Nete zie je wat in de omschrijving als
fietsvriendelijk omschreven werd Maar dat mocht de pret niet bederven. We
hebben weer plekjes ontdekt waar we anders nooit zouden komen en we hebben er
van genoten, dat is wat telt, toch?
Je hoeft niet ver weg naar het buitenland om avontuurlijke activiteiten
in de vrije natuur te ondernemen. In onze eigen Kempense regio kun je
bijvoorbeeld kano-tochten maken op de Nete, opstapplaatsen zat en eindstations
ook. Zelf hebben we vorig jaar met de
kleinkids het traject van Retie naar Kasterlee gevaren en toen ik vandaag op de
brug bij de Ark van Noe voorbij gefietst kwam en ik zag deze dappere peddelaars
nam ik mij voor dat we dat snel ook maar weer eens moesten doen. Deze mensen
hebben het dus uitgezongen tot Lichtaart, maar je kunt ook verder tot Herentals
of Grobbendonk We zullen wel zien hoe groot de goesting van de kids is als we
er weer eens aan beginnen.
We kennen Luc al van lang voor hij in rusthuis Hoevezavel
kwam wonen. En omdat wij daar bijna wekelijks als vrijwilliger met de bewoners
gaan wandelen hebben wij ook kunnen volgen hoe hij onherroepelijk afgleed van
guitige voortrekker in de levensvreugde tot de suffende, hulpbehoevende, apatische
oude man die we nu meestal zien zitten in de rustzetels in de hall bij de
ingang van de cafetaria. Ooit was hij haantje de voorste om tijdens de kermis
in de rappe rups te gaan met de verpleegsters, hij was Prins Karnaval voor de
bejaarden en de twinkel in die pretoogjes was altijd daar.Ik meen dat ik die twinkel nog wel eens een
beetje zie maar hij is toch elke keer iets verder weg. Er zijn niet voldoende
vrijwilligers om alle bewoners elke week mee uit wandelen te nemen, maar
vandaag was het de beurt aan Luc. Ik vermoed dat hij het leuk vond, maar hij
kon dat niet meer vertellen met zoveel woorden Luc is moe. Dat doet ons pijn.
Het was heet vandaag. We hebben wel even getwijfeld, maar
uiteindelijk hebben we toch maar de lokroep van onze tweewieler beantwoord en
zijn we wat gaan rondzwerven in het vennengebied ten noorden van Turnhout.
Natuurschoon genoeg om te fotograferen daar, en dat hebben we dan ook
uitgebreid gedaan. Het heet niet voor niets vennengebied daar, het is dan ook
bijna vanzelfsprekend dat er een of ander vennetje zou voorbijkomen als foto
van de dag. Dit is het Peerdsven.
Jong leven op de boerderij !
Terwijl we gisteren aan het mini-golfen waren kreeg Marie Leen, de oudste van
de kleinkinderen, een telefoontje. Joepie, Roos heeft een klein hengstje !!!
Dat Roos een van deze dagen moest bevallen dat wisten we en dat dochter en
schoonzoon op hete kolen zaten daaromtrent, ook. Het zoveelste hengstje op rij
in de Brabander-kindergarten de hoop op een jonge merrie bleek ook nu weer
ijdel. Naast Roos, Klaartje, Sofie en Olivia is er dus weer een man in de stal.
Wij vrezen evenwel dat die ook weer snel van adres zal veranderen
Wij wilden de dreumes natuurlijk zo snel mogelijk zien en fotograferen.
Toen we deze avond de kids terug naar Wuustwezel brachten zijn wij dus in één
moeite de jonge moeder gaan groeten en hebben wij kennis gemaakt met Nelis, zo
hebben ze hem genoemd, het moest met een N namelijk Ik had nog Nabucodonosor
voorgesteld, maar om onbegrijpelijke redenen werd dat voorstel afgeketst door
Marie Leen.
Naast moeder en zoon zie je ook nog moeder en dochter op de achtergrond, maar
iedereen zal wel begrijpen dat, in deze foto, die niet het onderwerp zijn.
Morgen gaan ze weer naar huis, maar tot dan kan het niet
anders als dat de kleinkinderen vaak geviseerd worden als onderwerp voor mijn
foto-ijver. Het zijn weer drukke en goedgevulde dagen geweest. Gelukkig hadden
de weergoden gezorgd voor prima buitenactiviteitenweer en daar hebben we dus
ook zo vaak mogelijk gebruik van gemaakt. Olmense Zoo, geocachen zoeken,
minigolf, speeltuinbezoek we hebben er onze bezigheid weer mee gehad en als
ze weg zijn zullen we nog wel een tijdje bezig zijn met opruimen.
Deze foto van de twee oudste meiden vind ik wel grappig o.a. omwille van die handjes
van Jefke die de schommel in beweging houdt voor zijn zus en oudste nichtje.
Een motor van één JK ( Jefkeskracht ) volstond voor een heleboel plezier, dat
Jefke zelf bij het grijpen ook vaak een eind mee de lucht in ging kon de pret
alleen maar verhogen.
We zijn met de kids naar de Olmense zoo geweest. Toen ik dat
bij het ontbijt voorstelde waren ze super enthousiast en dat zijn ze de ganse
dag gebleven. Het was ook niet zonder enig eigenbelang moet ik toegeven. Ik had
een tijdje geleden in de krant gelezen dat er vier jonge Bengaalse tijgertjes
geboren waren en onlangs kon je ze ook al eens zien in een of ander
dierenprogramma op TV. Dat wilde ik zelf ook wel eens gaan bekijken en
fotograferen indien mogelijk. Dierentuinen zijn trouwens altijd lonende plekken
voor de amateurfotograaf. Okee, de dieren in Afrika of Azie gaan fotograferen
is the real thing natuurlijk, maar iedereen heeft niet de centen om regelmatig
op safari te gaan he.
De welpjes zijn ondertussen groot genoeg om buiten te mogen en nu zijn ze ook
nog enkele weken aaibaar zonder gevaar op afgebeten ledematen. Ze zitten in een
ruim bemeten rond verblijf en de mazen van de afsluiting zijn erg groot, je
kunt ze zo aanraken en wat al even belangrijk is, je kunt de camera er tegen aan
drukken en als je het zorgvuldig doet blijft het ijzerwerk net buiten beeld
Alle vier samen lukte niet, maar eentje die aan het eten is terwijl een broertje
of zusje zijn kans ligt af te wachten vond ik ook wel een leuke shot.