Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
04-01-2015
04 januari Phaido en vriendjes
We hadden
vandaag bezoek. Theo, Ellygoreth en Wieteke hadden hun golden retriever pup
Guusje meegebracht en Swa en Monique waren in het gezelschap van hun vliegende
pommeriaan Rox. Dat je met dit heerlijk open winterweer, voor je aan tafel gaat,
eerst een wandeling op het programma zet leek ons vrij logisch. Onze gasten vonden
het alvast een prima idee en ook bij de vierpotige medewandelaars was geen
extra aansporing nodig.
Phaido kon het erg goed vinden met zijn jeugdige vriendjes en ik heb de hele
wandeling lang geprobeerd ze alle drie samen goed in beeld te krijgen maar dat
was echt niet de meest eenvoudige opgave Phaido weet ondertussen wel wat
poseren is, zijn speelkameraadjes evenwel waren moeilijk te overtuigen dat ze
even rustig naar de camera moesten kijken. Uiteindelijk heb ik toch één enkel
shot kunnen maken waar ze alle drie op staan maar ik vrees dat ik ofwel niet alert
genoeg was om snel de beste instellingen te kiezen op mijn toestel ofwel dat ik
in mijn enthousiasme even de zelfbeheersing verloren heb en met de camera
bewogen heb. De opname is alleszins niet zo scherp als ik het zou gewild
hebben. Toch wil ik hem hier plaatsen, de inhoud is soms even belangrijk als de
vorm toch?
Je bent amateur-fotograaf
en je investeert in je hobby. Het gebeurt dat je 1600 op tafel legt voor een
lens, of 2000 voor een nieuwe body terwijl de oude eigenlijk ook nog helemaal
oke is. Tassen, statieven, filters, externe flits-units, extenders,
tussenringen kortom, het lijstje bruikbare hebbedingen die ondertussen in de
fototas kunnen is al vrij uitgebreid. Deze week vond ik in de Aldi iets waarvan
ik vermoedde dat het wel eens van pas zou kunnen komen bij het fotograferen. Ik
investeerde net geen 5 voor een opplooibaar opstapje waardoor ik indien nodig
22 cm hoger kan staan. Opgeplooid is het ding amper drie cm dik en je kunt het
in het laptopvak van een grote rugzak kwijt. Als je weet dat ik ooit met een
heuse trapladder naar een tigermeeting van de luchtmacht in Kleine Brogel
zeulde is dit een verademing.
Als foto is dit artistiek gezien misschien niet meteen een topper, maar ik vond
het wel de moeite waard om op deze plek even te vertellen hoe leuk ik dit vind.
Goede vriend
en geocache-collega Jackie is een creatieve meneer in het beoefenen van onze
gemeenschappelijke hobby. Al sedert enkele jaren brengt ie bij gelegenheid van
de jaarovergang, precies om middernacht, een nieuwe cache on-line. Het was
ondertussen een wedstrijd geworden tussen de vele first-to-find-jagers om er zo
snel mogelijk bij te zijn en als eerste een naam in het logboekje te kunnen
zetten. Dit jaar wilde hij ze allemaal het gras voor de voeten wegmaaien en
organiseerde hij op 2 januari een meet and greet geocache event waarop hij zijn
nieuwe creatie voorstelde. Het moet gezegd dat die weer erg listig in elkaar
zat. De jongste aanwezige kreeg de eer er als eerste mee aan de slag te gaan en
daarna mochten we hem allemaal loggen. Vanaf morgen is ie beschikbaar voor de
niet-aanwezigen op het event.
De echte bedoeling achter het hele gebeuren was natuurlijk om eens een aantal
gelijkgezinden samen te brengen en bij een drankje en een hapje gezellig kennis
te laten maken. Nu konden we eindelijk eens zien wie er achter die schuilnamen
zit die we in de logs zo vaak zien opduiken.
En wat het drankjes en hapjes gedeelte betreft hadden we zeker niet te klagen
Annemarie had wafels gebakken en de keuze in al dan niet alcoholische andere versnaperingen
was groot genoeg om de meest moeilijke klant tevreden te stellen. Om elf uur in
de voormiddag was de koffie nog zeer in trek, voorzichtig werd daar iets later
een neutje aan toegevoegd en tegen één uur was het hek al helemaal van de dam
Het zijn zware tijden voor de door het nieuwjaarsvieren al erg geteisterde
levers.
Ook in 2015
ga ik blijven fotograferen natuurlijk en deze blog blijft dientengevolge gewoon
op dezelfde manier dagelijks een update krijgen. De camera zal tijdens de
wandelingen, geocache-avonturen, fietstochten, vakanties, feesten, partijen en
alle mogelijke andere evenementen ook dit jaar mijn trouwe gezel zijn. Vandaag was
ie er ook bij toen we deze morgen ons vaste rondje Smallebroeken afhaspelden
met Phaido.
Als je goed kijkt en een beetje creatief bent vind je altijd wel iets leuks om
te fotograferen. De ene dag let ik meer op landschappen, als de kleinkinderen
er bij zijn worden die vanzelfsprekend het onderwerp, Phaido en Josee neem ik
ook graag in beeld, de macrolens komt regelmatig van pas en de mogelijkheden
zijn legio. Vandaag was ik vertrokken met het plan om mijn aandacht te richten
op details in sneeuw en ijs. Dan let je op structuren, lijnen, opvallende
vormen en alles wat de winter aan interessants biedt. Deze tractorsporen,
achteloos achtergelaten op een grasveld door een boer die zijn dieren was gaan
verzorgen, waren gefundenes fressen voor de speurende fotograaf. Het beeld was
op zich al bijna kleurloos, maar het laatste beetje koppig groen heb ik er ook
nog uit gehaald in de nabewerking. Als zuiver zwart-wit is ie nog sterker vond
ik.
Het vrouwtje
houdt van engeltjes. Ze verzamelt ze ook. Of ikzelf het pronkstuk uit haar
verzameling ben durf ik te betwijfelen ik vermoed dat ik in een andere
categorie geklasseerd ben maar zeker in deze tijd van het jaar zijn er overal
in huis op strategische plaatsen mooie exemplaren uitgestald. Ze staan of
liggen op kasten, rekken en andere meubels, hangen aan bijna onzichtbare
nylondraadjes plots voor je neus en ik vermoed dat er alvast tot driekoningen
geen engelen meer over zijn in de hemel want ze zitten allemaal in huize Pol en
Josee.
Het engeltje dat voor ons raam onhoorbaar vrede op aarde aan het toeteren is
hing deze middag wel erg mooi in het zonnetje. Daar onze nieuwjaarswensen aan
vast knopen leek mij niet eens zo verkeerd. Het is een parelmoeren bijna
tweedimensionaal ding en daar kon ik een erg groot diafragma op los laten zo
dat alle rommel in de achtergrond mooi in de onscherpte verdwijnt. Je kunt nog
net zien dat de sneeuw nog niet weg is voor ons huis. Een bijpassend lettertype
was ook snel gevonden en het meest belangrijke dat ik al onze kennissen wil
toewensen is een gezond jaar. Een ferme kwak geluk mag er ook bij natuurlijk en
hopelijk worden alle goede voornemens aan de andere kant van de jaarwisseling
ook bewaarheid deze keer. J
De zon deed
pogingen om zich te laten zien vandaag. Het lukte niet zo vaak maar als er dan
toch enkel stralen tot in de buurt van huize Pol en Josee geraakten hingen er
in alle bomen in de buurt duizenden dooidruppeltjes te glimmen. Ik wilde die
natuurlijke feestverlichting best wel eens fotograferen maar toen ik na een
aantal pogingen de beelden bekeek op de PC bleef er van de schitteringen toch
niet zo veel over. Een groothoek is daar dus niet geschikt voor vrees ik.
Verandering van aanpak dan maar de macrolens er op en één enkel druppeltje in
beeld nemen was het nieuwe plan. De overkant van onze straat fotograferen
doorheen zon waterlens leek mij namelijk een uitdaging en indien mogelijk wilde
ik ook nog wat sneeuw mee in beeld krijgen. Op een van de daken was nog niet
alles weg gedooid noordkant en goede isolatie vermoed ik en deze keer was
ik wél tevreden met het resultaat.
We hadden
een afspraak in een kantoor in Herentals op de markt om half twee. Met dit weer
weet je maar nooit wanneer en hoe je aankomt, dus waren we maar goed op tijd
vertrokken. Toen we de wagen geparkeerd hadden en aanbelden stonden we voor een
gesloten deur.
Hoe laat is het? vroeg Josee.
Kijk eens daarboven repliceerde ik, en terwijl ikzelf ook keek zag ik dat
de toren van het stadhuis zo mooi in het winterzonnetje stond dat ik niet
anders kon dan mijn fototoestel uit de tas te halen. Even enkele stapjes opzij
schuiven om een mooi symmetrisch beeld te krijgen en klik.
En als je dan toch in Herentals bent maak je van de gelegenheid gebruik om iets
te gaan consumeren achteraf Samen met vriend Alex en Leentje naar de Tasse
Tout, er zijn ergere dingen in de wereld.