Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
05-01-2014
05 januari Alle zes
We hebben ze
vandaag toch weer eens allemaal samen in huize Pol en Josee gekregen. Tussen
alle recepties, nieuwjaarsborrels, drinks, etentjes en andere jaarwisseling-gerelateerde
sociale verplichtingen door was het zowaar een hele klus om een
gemeenschappelijk gaatje in de agendas te vinden. De nieuwjaarswensen van
kinderen en kleinkinderen nemen wij graag in ontvangst en het omgekeerde is al
even waar natuurlijk, na het traditionele voorlezen van de nieuwjaarsbrieven is
het niet meer dan normaal dat pake Pol zijn portefeuille bovenhaalt
Na het eten, - we kozen er deze keer voor om samen gezellig te gourmetten -, en
de plichtplegingen begint de pret voor het jonge grut pas echt. Samen spelen,
stoeien, ravotten ik word al moe alleen maar van ze bezig te zien. En dan
liggen ze plots, schijnbaar rustig, alle zes naast elkaar boven in een
stapelbed. Als ze me in de gaten krijgen met mijn fototoestel in de hand willen
ze wel eens voor een spontaan fotomoment zorgen
Kaas- en
wijnfeest van de fotoclub vandaag. Collega Alex, die meestal de taak op zich
neemt om een fotografisch verslag van het gebeuren te maken, moest in laatste
instantie verstek geven omdat gemeen toeslaande virussen en microben hem even
in de ziekenboeg geduwd hadden, en dientengevolge kreeg ik een telefoontje of
ik alles dan maar wilde in de gaten houden van achter mijn fototoestel.
Goed, ik heb dus de diverse hoofdstukken in het verloop van het feest
vastgelegd, en één van de highlights is
altijd weer het buffet. Enkele prominente leden heb ik hier in één beeld kunnen
vangen en de overige shots zal ik zo snel mogelijk wel op de site van de club
plaatsen.
De link naar die site staat ook hier naast trouwens. Even geduld he
Zeer
uitzonderlijk is dit een oudere foto die ik voor de gelegenheid uit mijn
archieven heb opgediept.
Polien is dood. De boodschap trof me als een mokerslag toen ik vanmiddag in
Lommel aankwam om even binnen te wippen op een nieuwjaarsreceptie... Dit kan
niet waar zijn Polien was achter in de tachtig maar ze was nog altijd de
prachtige vrouw die in café De Lindeboom een begrijpend en luisterend oor
leende aan haar vele klanten. Na het kerstfeest in zorgcentrum Hoevezavel zijn
we er nog binnen gevallen en hebben we met haar nog uitgebreid gepraat over de
wereldproblemen Als ik uit mijn lijst van favoriete horecazaken er een zou
moeten kiezen die de titel authentiek bruin café verdient dan is het wel De
Lindeboom, en Polien was daar voor 90% voor verantwoordelijk. Polien was een
prachtmens, ik hield van haar.
Toeval bestaat niet zegt de volkswijsheid. Gisteren had ik, voor de eerste keer
sedert ik lid ben van onze fotoclub, toevallig en eigenlijk totaal onvoorbereid,
fotos en een projectie rond Polien getoond tijdens de wekelijkse vergadering en
dan hoor je enkele uren later dat ze er niet meer is
Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar we zullen het voortaan zonder haar
moeten doen, zonder die goed getapte pintjes, zonder die ouderwetse warme gemoedelijke
familiaire sfeer die ze rond zich meedroeg, zonder café De Lindeboom vrees ik
en zonder haar steevaste afscheidsgroet Kom zo rap mogelijk terug
Polien, we zien elkaar ooit wel weer, ik hoop niet zo rap mogelijk, maar ooit
Klik even op de link hiernaast trouwens (
Onderweg no Polien ) , die staat er al heel lang. Nu wordt ie weer zeer
actueel, ik had het liever bij een andere gelegenheid gezien.
Nu de
feestdagen achter ons liggen herneemt het gewone leven zijn dagelijkse gangetje,
zo ook de wandelingen met Phaido langs de Smallebroeken. Niet dat we die in de
voorbije weken ooit hebben overgeslaan maar we hadden meestal wel andere
onderwerpen om te fotograferen.
Ik had het er vorig jaar al eens over. FC De Molenkring heeft afscheid genomen
van zijn accommodaties aan de Dressenstraat en alles lag er al een tijdje
behoorlijk te verloederen. Nu ze met de afbraak van de kantine begonnen zijn
kon ik vandaag de verleiding niet meer weerstaan en ben ik er toch maar eens
naar binnen geslopen. Je kunt het niet echt een urbex-ervaring noemen maar het
gaat in die richting. Wat ooit het decor was van feestjes omdat de Molenkring
gewonnen had en nog vaker van feestjes om door te spoelen dat ze verloren
hadden, waar familiefeesten, teerfeesten, pensenkermissen en mosseldiners
werden ingericht, waar ik menige Duvel soldaat gemaakt heb, waar de oorzaak van
vele katers te vinden was Zucht het was triestig om te zien hoe het er nu bij
ligt. Om dat gevoel nog een beetje te accentueren heb ik de kleurverzadiging
van de foto flink naar beneden gehaald.
Wat de toekomst op deze plek zal brengen is me voorlopig niet duidelijk maar ik
zal hier nooit voorbij kunnen wandelen zonder te denken aan de gezellige drukte
die binnen altijd heerste en aan de heroïsche sportprestaties - op de bodem van
vierde provinciale - die op dit terrein, waar het onkruid nu een meter hoog staat,
ooit werden geleverd.
Wij willen
ons graag aansluiten bij wat Phaido zo enthousiast in dat tekstballonnetje neerzet.
Vanwege Josee en mezelf de beste wensen voor een geweldig 2014, met vooral een
goede gezondheid, vreugde, geluk en succes in alles wat jullie ondernemen.
Laten we proberen er een betere wereld van te maken dit jaar, als iedereen zijn
eigen kleine steentje bijdraagt lukt dat wel.
Wat mijn eigen goede voornemens betreft kan ik me bij hetzelfde als vorig jaar
houden, ik ben er jammerlijk in mislukt immers als ik het me goed herinner was
dat iets met 25 kg Een ander goed voornemen is dan weer wel gelukt. Ik heb
2014 gehaald. Daar hoef ik alleen het jaartal maar aan te passen. Ik zou dus
graag 2015 halen, in goede gezondheid, al fotograferend en al bloggend
Enneuhhh Phaido, de volgende keer dat ge zo op mij afgestormd komt als ik
roep, moet ge wel afremmen op het laatste he. Dat gras was nat en ik kan niet
meer zo gemakkelijk recht op mijn leeftijd
Hehe, ik ben
er weer in geslaagd, elke dag een foto met een omschrijving, een verhaaltje of
een anekdote, weer een jaar zonder één dag te missen. Ik ben best trots op
mezelf, nooit gedacht dat ik zoveel discipline kon opbrengen. Het houdt je
scherp als fotograaf moet ik zeggen.
Waar kan ik het jaar beter mee afsluiten dan met een foto van de
nieuwjaarszangertjes, in dit geval: zangeresjes Het is een mooie Kempense
traditie dat de kinderen op de laatste dag van het jaar komen zingen van deur
tot deur en natuurlijk krijgen ze dan een centje of een snoepje. Dat centje of
dat snoepje hoeft voor mij niet maar toch wil ik me graag aansluiten bij de
zangertjes. Speciaal voor de volgers van deze blog dus: een spetterend 2014
toegewenst en natuurlijk gaan we verder met onze dagelijkse bezigheid.
En als het dan toch moet, dan hou ik me aanbevolen om vroeg of laat eens een
Duvel te nuttigen met alle volgers.
See you in 2014 !!!
Wandelen in het bos. Je ziet een handschoen
liggen een beetje verscholen tussen de afgevallen bladeren en takken. Je raapt
'm op en hangt 'm goed zichtbaar aan een afgeknapte tak langs het wandelpaadje.
De dag erop kom je er weer langs, en vind op dezelfde plek een mooie wenskaart
met op de achterzijde deze boodschap. Hartverwarmend... Dit is wat ik eerder
deze maand schreef in een berichtje op mijn facebookpagina. Ik voegde er een
foto bij van de achterzijde van het kaartje, daar stond in een mooi
handschrift: Aan degene die mijn handschoen terug bezorgde: Van harte bedankt
en Prettige Feestdagen. Rita en Cumbel .
De dag erna heb ik aan dezelfde tak ook een zelfgemaakt kaartje gehangen, een
foto van Phaido met onze nieuwjaarswensen, en de boodschap Graag gedaan
En vandaag ging het verhaal verder. Toen wij vertrokken voor de wandeling met
Phaido werden we aangesproken door een dame met hond. Rita had Phaido namelijk
herkend van op ons kaartje en ze wilde weten of wij inderdaad Eerst hebben we
elk onze eigen wandeling voortgezet maar in het bos kwamen we elkaar weer
tegen. Dan hebben we wat beter kennis gemaakt, de honden ook en nadien hebben
we thuis nog samen koffie gedronken en zij had een gebakje meegebracht. Het is
een wat langer en meer diepgaand gesprek geworden dan we verwacht hadden, maar
we zijn blij dat we een luisterend oor konden bieden. Niet voor iedereen is het
leven vol rozengeur en maneschijn blijkbaar. We gaan zeker kontakt houden en
ook Phaido lijkt het goed te kunnen vinden met Cumbel
Phaido zal het mij wel niet kwalijk nemen dat ik voor één keer gefocust heb op
zijn nieuwe vriendje en hemzelf daardoor een beetje in de onscherpte gezet heb.