Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-09-2013
08 september Bloemencorso
Op de tweede zondag van september gaat traditiegetrouw de
jaarlijkse bloemencorso door in Loenhout. Ondertussen is het evenement
cultureel Vlaams erfgoed geworden en ook deze keer wilden wij dat niet missen. Elke
buurtschap of wijk van de gemeente bedenkt, plant en realiseert in de maanden
voorafgaand aan de grote dag de meest gedurfde, creatieve, mogelijke of
onmogelijke praalwagen en die worden dan allemaal opgesmukt met miljoenen,
speciaal voor de gelegenheid geteelde kleurrijke dahlias.
Dit is wagen nummer 33, Testvlucht van buurtschap Notelaar, een van de vele
adembenemende kunststukken die voorbij kwamen. Wie de uiteindelijke winnaar
werd hebben wij niet meer meegekregen, toen waren we alweer richting andere
plannen, maar wat ons betreft mochten ze allemaal winnen, de kois, de cobra, de
snowboarders, de kathedraal, de zwiermolen, de slak of nog een andere, noem
maar op, wij hebben gewoon genoten. En dat we op fotografie-gebied ook aan onze
trekken kwamen mag duidelijk zijn, ondanks het moeilijke, steeds veranderende
licht.
Er wonen eksters in de buurt. Hoeveel het er zijn, daar heb
ik het raden naar, ze lijken allemaal op elkaar he. Rond de tijd dat de
jongeren gaan uitvliegen wordt het vaak best druk in onze tuin, ze komen op het
gras rondhangen, op zoek naar eten vermoed ik. Ik heb daar geen bezwaar tegen,
de verhalen over eieren pikken, juwelen stelen en jonge zangvogels roven zijn
ofwel onwaar ofwel schromelijk overdreven volgens de wikipedia. Ik laat ze. Ze
zijn sowieso behoorlijk schuw, ze vliegen al kwetterend weg nog voor je de deur
hebt opengemaakt bij wijze van spreken. Als er zich dan toch eens een
gelegenheid tot fotograferen voor doet zal ik het niet laten natuurlijk. Deze
kreeg ik te pakken door het raam van een van de slaapkamers. Hij had me niet in
de gaten en hij bleef rustig zitten in de buurt van een ligstoel. De
achtergrond moest ik er maar bijnemen. Ik heb de verzadiging van het gras ( nu
ja, gras ? ) en het in beeld zijnde deel van de ligstoel flink naar beneden
gehaald en alleen de vogel ongemoeid gelaten in de bewerking. Nog flink wat
vignettering in de hoeken er boven op en zo gaat de aandacht naar mijn gevoel helemaal
naar het onderwerp en niet naar de bijkomstigheden.
In de loop van de namiddag kregen we enkele regendruppels
over ons heen, maar veel stelde het niet voor. Toen we in de vooravond van uit
Lommel weer huiswaarts reden dachten we in de verte de eerste tekenen te zien
van een mogelijk klank en lichtspel. Dit soort dramatische bloemkoolwolken zijn
meestal de voortekenen van onweer namelijk. In de veronderstelling dat ik later
op de avond nog wel meer spectaculaire luchten zou kunnen te pakken krijgen, en
daar ben ik als amateurfotograaf echt wel gevoelig voor, stopte ik
veiligheidshalve hier toch ook al eens om enkel fotos te maken. Deze twee
paarden vertellen het aan elkaar: slecht weer op komst. Gelukkig maar dat ik
deze shots alvast op het geheugenkaartje had, want naarmate we dichter bij huis
kwamen klaarde de hemel weer helemaal uit en was er van bliksem of donder in de
verste verte geen sprake meer. De spectaculaire luchten die ik in gedachten had
waren dus ten zuid oosten van Lommel te vinden.
Morgen toch eens checken of ze het in het zuiden van Limburg droog gehouden
hebben
Beducht als ik was voor de tropische temperaturen die
nationale Frank en Sabine ons hadden aangekondigd voor deze namiddag, had ik
mijn dagelijkse lichaamsbeweging er al redelijk vroeg op zitten. Josee wilde in
de voormiddag ook gaan fitnessen in Balance Health Center en gedurende die tijd
kon ik mooi een kort tochtje maken richting Herentals langs de Snepkensvijver
en terug langs het Zwart Water. De kans om op die plekken een of ander diertje
te verschalken in een interessante pose is groot genoeg om er telkenmale ik er
voorbij fiets te stoppen. Deze kikker vond het niet nodig zich uit de voeten te
maken toen ik er de camera op richtte.
Toeval of niet, deze avond zag ik op het journaal dat in Vlaanderen meer dan de
helft van de reptielen en de amfibieën bedreigd is. Ja, dat zal wel als je niet
op de vlucht slaat als er een potentieel gevaar boven je komt staan zwaaien met
iets waarvan je niet weet of het geen zwaar schiettuig is
Op een heerlijke nazomerdag als vandaag is het zalig fietsen
langs het Kempisch Kanaal. En er is ook altijd wel iets te beleven en te
fotograferen voor de allerte hobbyist.
Al van ver konden we zien dat er behoorlijk wat bedrijvigheid was in de buurt
van de Larumse brug. Enkele jongeren lapten het zwemverbod feestelijk aan hun
laars deden wij ook vroeger en ze vierden, naar eigen zeggen, op hun manier
het einde van de zomer. Ze maakten daar ook de nodige fotos en filmopnames bij
en ze vonden het helemaal niet erg dat ik ook even mijn toestel bovenhaalde. Ik
kwam nog even in de verleiding om de Eos te richten op de frisse jongedame die
een eindje verderop lag te genieten in bikini maar uiteindelijk vond ik de
brugspringerij van de waaghalzen toch interessanter het zal de leeftijd wel
zijn.
Ik had geen zwembroek bij, van dat soort exploten was ik vroeger ook niet vies namelijk,
maar Josee is in zon geval sowieso een beperkende factor telkens ik iets wil
doen wat zij te gevaarlijk vindt houdt ze me wel in bedwang met dreigende
echtscheiding, op Duvel-loos dieet zetting en verdere beperkingen van sommige
lichamelijke genoegens. Ach ja, ik durf wel eens vergeten dat ik geen 20 meer
ben. Maar al fotograferend kon ik toch ook, zij het passief, aan de pret
deelnemen. Jammer dat die jongedame niet wilde springen en al even jammer dat
ik de 300 mm niet bij had, dan had ik misschien toch nog even de andere kant op
gericht. J
Ik heb weer eens een flinke fietstocht ondernomen vandaag.
Ik wil sowieso de noodzakelijke dagelijkse beweging blijven nemen en omdat ik
weer behoorlijk last heb van de rechterknie, lijkt mij fietsen minder belastend
dan wandelen. De bestemming werd Westerlo en omstreken, een retourtje van zon
60 km. Als je dan via de abdij van Tongerlo terug richting Oevel en zo verder
naar huis wil rijden kun je evengoed dwars door de abdij fietsen dan er omheen,
zo zie je nog eens iets en heb je de gelegenheid om voor de dagelijkse fotos te
zorgen. Rond vier uur in de namiddag was het licht al niet meer zo hard en ik
kon een mooie serie bijeen schieten. Het enige probleem kwam vanavond. Een
keuze maken was weer moeilijk. De kerk, de abdijgebouwen, het binnenplein, de buitenmuren
dat alles is al genoegzaam bekend en al zo vaak gefotografeerd, daarom koos ik
vandaag voor dit gedeelte dat ze De oude hoeve genoemd hebben. Boven de rode
deur met de venstertjes hangt een bordje waar dat op staat namelijk J. Jammer genoeg laat de
resolutie van de fotos bij deze blog niet toe dat voldoende uitvergroot in
beeld te brengen.
Ieder jaar als het september wordt dan zijn ze er weer.
Die grote gele bloemen die Josee ooit zaaide of plantte dat weet ik al niet
meer komen telkens opnieuw, zonder dat we er iets extra voor moeten doen,
gratis weer de voorkant van ons huis versieren. Vraag me niet naar het merk, in
de bloemologie ben ik niet zo goed, maar ik vind ze wel mooi genoeg om er,
zodra ze in bloei staan, samen met mijn fototoestel enige tijd aan te
spenderen. Als er dan nog een bezoeker is, dan wordt het plaatje dubbel
interessant natuurlijk.