Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-04-2017
09 april Vier op een rij ( in duplo )
Tijdens de voormiddagwandeling in de wondermooie natuur van Oostvoorne liepen we doorheen een domein waar ons op een infobord bij de ingang werd verteld dat we de loslopende dieren, Schotse runderen, half-wilde paarden en dies meer niet te dicht moesten benaderen. Vijfentwintig meter zou een veilige afstand zijn... Deze vier paarden die aan de rand van een vennetje stonden te poseren voor de voorbijkomende wandelaars leken ons alleszins geen grote bedreiging voor lijf en leden maar om ze goed op de foto te krijgen hoefde ik ook niet dichterbij...
We hadden een welgevulde dag. Ochtendwandeling met Phaido, voormiddagwandeling met de ganse groep, na de lunch een tijdje bijpraten en relaxen, dan naar het strand langs de Maasvlakte om communiefotos te maken voor Jefke en tenslotte had het vrouwke weer gezorgd voor een heerlijk avondmaal. Dat dit begoten werd met de nodige lekkere vloeistoffen mag als vanzelfsprekend worden beschouwd en dat het nadien weer laat werd wegens gezellig ook.
Uiteraard was de foto-oogst weer enorm en uit het aanbod kozen we een plaatje uit de voormiddagwandeling. Het vrouwke, onze dochter, mijn zus en de schoondochter hadden plaatsgenomen op een hek voor een foto en toen ze er af sprongen had ik de camera nog steeds in aanslag. Vier straffe madammen...
Het wordt een traditie. Binnen een aanvaardbare niet al te lange autotrip afstand huren we met de familie - en dan bedoel ik onze kinderen en kleinkinderen, wijzelf en ook mijn zus met haar ventje - ergens een weekend-huis om wat samen te cocoonen, bij te praten, actief in de natuur rond te lopen, kortom een soort familie teambuilding uitstap.
Dit jaar was het de beurt aan dochterlief Ilse om te kiezen en het werd dit historisch pand in Oostvoorne, onder de rook van de haven van Rotterdam, op enkele kilometers van het opgespoten nieuwe haven- en industriegebied De Maasvlakte, maar wel enorm mooi en groen. Het is een prachtig huis, oud, gebouwd in 1920 maar redelijk goed onderhouden, de grandeur van vroeger proef je er nog en de faciliteiten volstaan ruimschoots om aan al onze wensen te voldoen. Het allerleukste is misschien wel dat we hier een tuin hebben van 5 hectare, we hebben deze eerste dag al reeën gezien trouwens en volgens de eigenaar is dat niet eens zo uitzonderlijk. Vandaag plaats ik een foto van het huis, onze verblijfplaats voor het weekend, morgen zien we wel weer wat we voor de lens krijgen...
De voorbije dagen had ik enkele keren een bonte specht
gezien in de Smallebroeken maar toen had ik niet de goede lens op mijn toestel
zitten. Vandaag had ik de teletoeter er op gezet en dan laat da beest zich niet
zien natuurlijk. Resultaat: zero fotos verder niet meer de deur uit geweest,
dus moest ik weer terugvallen op oud materiaal. Nu ja, zo oud ook weer niet, in
de map niet gekozen opnames van de shoots bij Balance stootte ik op dit plaatje
met potentie, zo vond ik in tweede instantie tenminste. Want eerst had ik m
opzij geschoven als mislukte foto en eigenlijk was ie dat ook. Tijdens de dansrepetities
had ik behoorlijk wat afgeschoten en op een gegeven moment hield de flash er
mee op, warmgelopen, dus even wachten, de opname met flash met fel verminderd
vermogen die ik toen nog maakte zag ik nu met andere ogen. Het is wel geweten
dat ik niet vies ben van een experimentje als het over fotobewerking gaat en
het mooie tegenlicht met de spiegelende schaduwen intrigeerde me genoeg om te
proberen er iets meer uit te halen. Na de nodige filters, bewerkingen en de
hele Photoshop trukkendoos ziet ie er plots heel anders uit. Volgens het
zonesysteem van Ansel Adams is het alvast een voltreffer want alle 10 de zones
zijn hier overduidelijk in te vinden.
Toevallig hadden we deze avond in de fotoclub nog een gesprek over mislukte
fotos en weggooien en zo. Ik ben alvast blij dat ik het met deze niet gedaan
heb. Dat gesprek is trouwens niet de reden waarom ik vandaag voor deze opname
kies, die bewerking en het eerste deel van dit tekstje was al voor de
vergadering klaar. Ik plaats m gewoon omdat ik m leuk vind en voorlopig is
dat het enige criterium waar ik me aan houd.
Een jaarlijks weerkerende titel. De Scheldeprijs kwam weer door Lichtaart en zoals ieder
jaar stond ik ook nu weer langs het parcours om te zien of ik geen leuke
plaatjes kon schieten. Door het feit dat de wedstrijd deze keer in Mol startte,
in het kader van het huldebetoon aan Tom Boonen, was de route aangepast en
kwamen ze deze keer niet van Tielen maar langs Bobbejaanland om via de rotonde
richting Poederlee weer op het oude traject te komen. Ik stond dus op een
andere plaats vandaag. Niet toevallig had ik een stek uitgekozen tegenover café
De Heide, bij Marie. Enige drank verlicht het wachten tot de renners in de
buurt komen. Uiteraard ging ook mijn aandacht in de eerste plaats naar Tommeke
Tommeke en warempel hij bleek met enkele ploegmaats in de kop van het peleton
te rijden vóór enkele Lottos en wat Treks makkelijk fotograferen zo.
Lente en Haspengouw, dan denk je natuurlijk aan bloesem,
aan wandelen of fietsen doorheen een golvend landschap tussen weelderig met
bloemekes getooide fruitbomen. Ieder jaar zakken we wel enkele keren naar hier
af in deze tijd van het jaar. Voor de appelaars waren we nog iets te vroeg vandaag, ik
zal dus nog eens moeten terug komen, mijn project rond appels voor de fotoclub
indachtig, de perelaars stonden evenwel al in volle pracht te pronken alom. Mijn
cachemaatje Jackie had een uitgebreide geocachetocht uitgestippeld die o.a. ook
het gekende doorkijkkerkje in Borgloon aandeed. Het is niet de eerste keer dat
ik hier fotos maak en waarschijnlijk ook niet de laatste, maar zo had ik m nog
niet. De torenspits van de kerk van Borgloon past precies in de
doorkijkspits van het kerkje.
De stuw op de Nete bij de watermolen en de vistrap in
Kasterlee. Het was een van de drie mogelijkheden die ik had voorgesteld als
locatie om alle clubleden naar toe te sturen om vrij te fotograferen. Het lot
besliste toen dat het een van beide andere mogelijkheden zou worden en stiekem
vind ik dat nog steeds jammer. Ik had het beter bij deze ene gehouden want dit vond
ik zelf eigenlijk de leukste. Ik ben hier al vaker komen wandelen, geocachen,
fotograferen kortom genieten. Op deze paginas kwamen trouwens al fotos voorbij
die hier geschoten zijn en onlangs merkte ik dat de plek nu ook door andere
clubleden geëxploreerd wordt. Ik ben deze keer ook eens aan de andere kant gaan
staan om op het knopje te drukken en de Nete, de stuw en de prille lente vast
te leggen.
O ja de hier verborgen geocache kon ik ook deze keer niet te pakken krijgen,
goede reden om snel weer eens terug te komen met mijn fototoestel natuurlijk.