Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
26-02-2017
26 februari 't Jachthuis
Ik heb vandaag eindelijk de puf terug gevonden om weer
eens met mijn vaste geocache maatjes op stap te gaan. Het werd een mooie niet
eens zo zware wandeling van ongeveer 10 km doorheen het grensgebied tussen
Belgie en Nederland ergens tussen Poppel (B) en Esbeek (Nl). Niet eens zo
zwaar klinkt dan misschien alsof het een makkie was, maar gezien de nog steeds
twijfelachtige fysieke paraatheid viel het me toch een beetje tegen. Ik was
alleszins behoorlijk nat bezweet na afloop. Qua geocachen kon het niet beter
lopen een honderd procent score tijdens het rondje zorgde er voor dat we met
perfecte coordinaten aan de bonus opdracht konden beginnen. Daar bleken toch
nog enkele moeilijkheden ingebouwd alvorens we de eindoverwinning mochten
smaken. De gegeven code van het slot op de gezochte schat bleek maar een
toegang tot een kist waarin nog een tweede kist zat met enkele honderden
sleutels en die moesten we allemaal uitproberen. Uiteindelijk lukte het toch met
wat geduld en dat die laatste activiteit vlak bij café t Jachthuis lag had ik
al meteen ingeschat als zeer positief. Het hoeft niet gezegd dat we nog enkele
versnaperingen zijn gaan degusteren alvorens we weer naar huis togen
Toen deze notoire langslaper deze morgen - morgen dat
woord hoef je niet al te letterlijk te interpreteren - naar buiten keek leek
het er even op dat het eindelijk eens een mooie dag zou worden. Na het lezen
van mijn krantje, het oplossen van de sudokus, de overige zaterdagspuzzels en
het verdere verloop van het langzaam-echt-wakker-worden proces was het
belovende zonnetje evenwel al verdwenen en werd het weer een grijze ochtendwandeling.
Terug thuis gekomen ben ik eerst achter de PC gekropen voor de dagelijkse
routines en daarna heb ik me voor de TV genesteld om de opening van het
wielerseizoen te volgen. Voor de foto van de dag moest ik dus terugvallen op
een van de shots die ik plukte tijdens het dagelijkse Smallebroeken traject. De
Shetlandpaardjes neem ik wel vaker in beeld en uit het aanbod koos ik vandaag
dit beeld van drie weldoorvoede of is er iets anders aan de hand dames die zich
samen te goed doen aan een door de boer aangevoerde extra portie hooi. Ze weten
ondertussen wel hoe en waar ze moeten gaan staan om een groepsfoto er
fatsoenlijk te laten uitzien
Het was vandaag carnavalsfeest voor de bewoners van
zorgtehuis Hoevezavel. Uiteraard waren ook familie, kennissen en vrijwilligers
uitgenodigd om in de feestvreugde te delen en dientengevolge was deze jongen
met het vrouwke, de Eos 6D en Phaido present. Ik was van plan om weer veeeel
fotos te schieten en omdat bij vorige gelegenheden al gebleken was dat een
extreem hoge ISO-waarde toch niet alleen zaligmakend is voor gestoken scherpe binnenhuis-fotos
en ook al omdat de 4 AA batterijtjes die in mijn opzet-flash voor de stroom
moeten zorgen toch wel erg snel leeg geraken en de wachttijd voor een volgende
flits na zon 30 à 40 fotos wel eens wil oplopen tot 3, 4 of 5 seconden had ik
me eindelijk maar eens een extern power pack aangeschaft. Dat bleek achteraf
gezien een meer dan geslaagde zet. Maar nog voor we in de zaal waren kon ik dit
beeld al schieten en ik wist meteen dat dit wel eens iets voor deze blog kon
zijn. De kleuters van het nabijgelegen schooltje kwamen ook even acte de
présence geven en die kwamen ongeveer samen met ons aan bij het tehuis. Deze
drie ukjes werden door de juffen naar binnen gereden in een bolderkar en ik kon
niet snel genoeg de ISO waarde toch maar naar omhoog brengen want om de flash
er op te zetten en dat power pack aan te sluiten had ik geen tijd.
ISO 1000-f 5,6-1/50
Dat het vrouwke een echte keukenprinces is heb ik al
eerder verteld meen ik, maar het kan nooit kwaad dat nog eens te herhalen. Gisteren
had ze osso bucco gemaakt en dan maakt ze altijd ineens genoeg voor twee dagen
( eigenlijk nog meer J ) want de tweede dag is dat altijd nog net iets lekkerder.
Vandaag waren de twee bengels uit Herentals te gast en Jefke wilde zich liever
niet wagen aan het onbekende gerecht, hij werd op zijn wenken bediend door het
vrouwke en genoot zichtbaar van een ovenschotel. Julie daarentegen die wel het
risico genomen had vond het duidelijk toch maar niks, maar dan staan we er op
dat ze minimaal toch proeft van wat er op haar bord ligt Het was niet van
harte. Vroeg of laat zal ze wel leren dit te appreciëren.
Je hoeft niet altijd te geloven wat ik vertel
natuurlijk. Ergens in dit artikel zit enig alternatief nieuws verborgen, om
het maar eens met een Trumpiaanse term te zeggen
We proberen in onze fotoclub regelmatig andere invalshoeken te bedenken om tot
originele plaatjes te komen. Zo kwam het idee voorbij dat we in plaats van er
samen op uit te trekken om te fotograferen met als resultaat dat er veel vergelijkbare
fotos geschoten worden ook eens een locatie moesten kiezen waar iedereen op
andere tijdstippen, apart aan de slag gaat. Zo krijg je alleszins van iedereen afwisselende,
andere fotos waarbij niemand over de schouder van iemand anders staat mee te
fotograferen.
Op deze plek en bij deze gelegenheidkoos ik voor een groepsfoto. Mijn drie broers waren op bezoek, wij zijn
een één-eiige vierling, en ik kon ze er toe overhalen samen met het vrouwtje en
mezelf de gekozen locatie eens te bezoeken. We keuvelden en hadden het zeer
naar de zin terwijl het vrouwke diverse keren op het knopje drukte.
Je wordt er niet vrolijk van, grijze dagen en een
aanslepende verkoudheid liefst van al was ik terug tussen de lakens gekropen
deze middag. Maar dan wil je toch nog iets van de dag maken en ga je alsnog
even aan de wandel met de woef, niet te ver want de fysieke paraatheid is way
below zero
Onderweg, midden in het bos, staan deze brievenbussen sedert jaar en dag gezellig
samen, er is verder in de omgeving nauwelijks een teken van bewoning, maar er
zijn duidelijk mensen die hier post verwachten. Dat het nummer 1 tussen 48 en
33 woont vind ik wel een beetje raar en helemaal fiks uitgelijnd staan ze niet,
het lijkt er eerder op dat ze een beetje aangeschoten zijn ( ik ken het gevoel
), nummer 33 wenst trouwens geen reclame te ontvangen. Ik vond het wel een leuk
beeld waar je hele verhalen bij kunt bedenken maar de hoofdreden waarom ik dit
deze keer fotografeerde is dat ik op deze manier toch een beetje kleur in de
dag kan brengen.
Het gevecht met de verkoudheid is nog niet gewonnen
moest ik vandaag weer ervaren. Ik blijf op de sukkel. Ik vind gewoon de fut
niet om er op uit te trekken en nieuw fotowerk te gaan oogsten. Gelukkig heb ik
altijd wel wat creatieve mogelijkheden achter de hand.
Vorige zaterdag mocht ik fotos maken op het feest bij 15 jaar samen en 10 jaar
huwelijk van Gust en Brigitte. Naast de voor de hand liggende fotos van feestelingen,
gasten en alles eromheen probeer ik bij dergelijke gelegenheden ook altijd oog
te hebben voor details en zo kreeg ik vóór het dessertbuffet geserveerd zou
worden een tafeltje in de gaten waarop een aantal dessertlepeltjes mooi
geschikt lagen te wachten om gebruikt te worden. Een foto is dan snel meegepikt
natuurlijk en vandaag heb ik die eens door het filter Poolcoordinaten gehaald
in Photoshop de inmiddels welgekende
Little-Planet-bewerking en dit is het resultaat.