Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-12-2015
13 december Dressenstraat
Wij leven in
een regenlandje, dat is alleszins de mening van de doorsnee Belg. Als onze
weermannen en vrouwen dan komen vertellen dat dit helemaal niet waar is en dat
wij slechts gedurende 6% van de tijd regen over ons heen krijgen, dan wil ik
dat best geloven, al valt het hard op een dag als vandaag. Tijdens de
ochtendwandeling was het al vandattume zucht, zelfs Phaido leek zo snel
mogelijk terug naar huis te willen. Deze namiddag hadden we een geocache
wandeling gepland net over de Nederlandse grens. Ondanks de onheils
voorspellingen die we van de buienradar plukten hielden wij voet bij stek. Maar
ook daar waren de weergoden het er over eens: we houden het nat. Zowel deze
ochtend als deze namiddag had ik de Eos in de fototas, maar die heb ik niet
eens open gemaakt. In de Dressenstraat heb ik even de iPhone gebruikt om dit
beeld te schieten, een zeldzaam net iets droger moment. Het kan de dag helemaal typeren vind ik, nat, druilerig,
plassen ( en dat is in dit geval de meervoudsvorm van een zelfstandig naamwoord
J ) en grijs.
Een vaak herhaalde fotografenwijsheid luidt als volgt: het beste fototoestel is
datgene dat je bij hebt. Ik weet niet of dit een variant op die uitspraak is,
maar ik vond het niet aangewezen de Eos uit de tas te halen, want met je
smartphone kun je tegenwoordig ook meer dan aanvaardbare fotos maken, dus het
beste toestel is datgene wat je geschikt acht voor de klus?
Ik had het
er eergisteren al over bij een foto van de kerstverlichting in ons dorp. Het is
weer die tijd van het jaar en het vrouwtje heeft al haar opgespaarde
creativiteit losgelaten om het huis om te toveren tot een burcht van
kerstgezelligheid. Op de meest onverwachte plekken in huis zie je engeltjes,
lichtjes, sterretjes, sneeuw, glinster-glinster en zoals ieder jaar moest ook
de venster van de woonkamer aan de kant van de Kasterleesteenweg een
kersttafereeltje worden. Ik gun mijn schatje graag alle credits ze schudde
weer een prachtig schilderijtje uit haar mouw. Op garendraad geregen witte
wattebolletjes moeten de sneeuw voorstellen en die dwarrelt neer rond een
gestyleerde kerstboom. Onderin huisjes, boompjes en rendieren voeg daarbij de
lampjes rondom en nóg meer kerstattributen zou van het goede teveel zijn.
Na het maken van de foto zag ik deze avond dat er links boven een lichtje de
geest gegeven heeft en daar hangt in de buurt ook nog een draadje los. Zo heb
ik morgen ook nog iets te doen... kan ik toch nog overal vertellen dat we het
met zn tweeën gedaan hebben. J
Het was
vandaag kerstmarkt in zorgtehuis Hoevezavel. Zoals ieder jaar waren wij ook
weer van de partij. Het hele gebeuren is uiteraard in de eerste plaats bedoeld
om de bewoners het gevoel te geven dat ze er nog steeds bij horen en betrokken
worden bij het hele kerstgebeuren maar er worden inderdaad spulletjes verkocht,
al dan niet zelf gemaakt, er worden wafels en andere hapjes aangeboden en niet
onbelangrijk, er is een en ander te drinken, zelfs glühwein hadden ze in de
aanbieding.
Phaido had er zich op verheugd zijn vriendjes, de beide rusthuishonden Otti en
Quinten, terug te zien. Het was alweer een tijdje geleden namelijk, het
wandelseizoen is immers al enkele weken voorbij en dan komen we niet meer zo vaak
in Hoevezavel.
Het personeel had er evenwel voor gekozen de beide viervoeters tijdelijk in de
kine- en fitnessruimte onder te brengen, best begrijpelijk met de verwachte
drukte. Het weerzien beperkte zich daarom tot een korte begroeting achter glas
en enige non-verbale honden-gebarentaal-communicatie.
Het wordt
weer kersttijd en dat wil zeggen dat alom de kerstversieringen weer opduiken.
Handelszaken, privéwoningen en niet in laatste instantie de straatverlichting
in onze steden en dorpen, overal zie lichtjes, lampjes, sterretjes en slingers,
op de ene plaats nog uitbundiger dan op de andere.
In ons eigenste Lichtaart hebben ze er al enkele jaren geleden voor gekozen de
bomen in het dorp vol te hangen met lampjes-slingers. Ik had deze avond, vóór
de wekelijkse vergadering van de fotoclub, al eens geprobeerd een sfeerbeeld er
van vast te leggen maar toen was het verkeer toch nog te druk. Met een
sluitertijd van 30 seconden krijg je natuurlijk vele rode en witte strepen van
voor- en achterlichten in je opname en echt sfeervol vond ik dat niet. Na de
vergadering evenwel, rond elf uur kon ik bij wijze van spreken midden op de
straat gaan staan en toen had ik van enige opdringerige auto geen last meer.
Op deze
historische dag wilde ik voor één keer graag mijn sympathie en mijn waardering
uitdrukken voor AA Gent. Het gebeurt niet elk jaar dat een Belgische club
doordringt tot de achtste finales van de Champions League ( ik schrijf dat
bewust met hoofdletters ), zelfs niet om de 10 jaar of zo, maar waar we vandaag
getuige van waren was hartverwarmend voor iedereen die het vaderlandse voetbal
genegen is. Over de 6 wedstrijden van de poule-fase gezien was het niet eens
onverdiend.
Ik zal altijd wel een Antwerp supporter blijven, maar dat wil niet zeggen dat
je per definitie vijand moet zijn van alle anderen zoals sommigen nog steeds
menen integendeel, ik heb er van genoten. Voor één keer in de blauw witte
kleuren, zij het middels een snelle niet eens zo subtiele bewerking ( het moest rap rap na de wedstrijd en de samenvattingen ). Buffalo, buffalo !!!
Op
weergebied werd het vandaag een dag met twee gezichten. Een uitbundig zonnig
herfstgevoel bekroop ons tijdens de wandeling deze voormiddag maar toen ik in
de namiddag naar Herentals reed met het vrouwtje om nog wat kerstspullen te
gaan scoren was dat in de druilerige regen, het weer waar je als fotograaf niet
echt vrolijk van wordt. Deze morgen daarentegen fluitend en genietend van het
mooie licht, de zachte temperatuur en de late herfstkleuren kon ik mijn pret
niet op. Ik kan het gevoel niet beter illustreren als met een foto van deze
gelukkige boom die ook heel duidelijk staat te genieten. Dat het weerkundig
gezien al winter is ontging hem even, de herfsttooi staat hem nog steeds erg
goed.
Een
winterwandeling noemen we zoiets. We zijn 7 December en het is 14°, de jas wijd
open en het zonnetje in de rug, zijn we ergens in Zuid Spanje of op de
Bleekerheide? We hebben de twijfels uiteraard snel naast ons neer gelegd want
de wandeling om de multicache GCQZC2 op te pikken vertrok wel degelijk op de
parking van de Lossing en tot nader order is dat in Lommel. Dat we
uitzonderlijke klimatologische omstandigheden beleven daar raakten we tijdens
de tocht alle zeven steeds meer van overtuigd. Het woord zweet werd zowaar
enkele keren genoemd J
Naast onze geocache-hobby hadden we nog een andere reden om daar nog eens naar
toe te trekken, de groene medemensen van natuurpunt alle sympathie hoor
hadden, naar ons ter ore gekomen was, een grote kaalkap gepland in de aanpalende
bossen. Enkele tienduizenden (!) dennen moesten verdwijnen om het heidegebied
uit te breiden. Dat wilden wij met eigen ogen zien voor we het geloofden.
En inderdaad Herstellen in de oorspronkelijke staat noemen ze dat, de natuur
weer vrij zijn gang laten gaan Gemakkelijkheidshalve wordt daar dan bij
vergeten dat de heide ook niet de oorspronkelijke natuurlijke begroeing was in
onze streken. Die heide kwam er pas toen de arme boertjes het dunne laagje
vruchtbare aarde gingen afplaggen om rond hun boerderijtjes te strooien. Op de overgebleven
schrale grond begon inderdaad heide te groeien. Het kostenplaatje van de hele
operatie betalen wij met zn allen natuurlijk en de winsten gaan naar bedrijven
die hier weer een tijdelijke bron van brandstof voor de bio-verwarming in zien.
Vrachtwagens met Nederlandse nummerplaat rijden vrolijk op en aan.
Ik vraag me af wat ze gaan stoken om hun bio-energievoorziening op peil te
houden als alle bossen zullen verdwenen zijn Dit duurzame energie noemen? Dat gaat is voor mij één brug te ver, da's bullshit !!!