Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
10-02-2013
10 februari Sneeuwklokjes
Ik ben al lang vergeten hoe dat stukje kennis op mijn persoonlijke interne harde schijf terecht is gekomen, maar op een of andere manier wist ik dat er in het park bij kasteel Le Paige in Herentals ieder jaar massas sneeuwklokjes bloeien. Op zoek naar tekenen die er op zouden kunnen wijzen dat de lente alsnog ooit gaat beginnen was het dan ook logisch dat ik daar terecht kwam vandaag. De toverhazelaars die ik elk jaar als vroegste voorjaarsbodes ga begroeten en fotograferen in het arboretum in Kalmthout werden dus deze keer geklopt door die simpele bloempjes vlak bij huis. Ik was trouwens ook goed voorbereid. Ik had een groot stuk plastiek meegenomen om over de sneeuw uit te spreiden en daar kon ik dan op gaan liggen om vanuit een lage positie de bloempjes te fotograferen. Het plan werkte uitstekend, tot ik in mijn ijver om een nog beter standpunt te vinden begon rond te kruipen Josee wist niet goed of ze zich nu moest ergeren dan wel vrolijk maken om mijn natte voorkant, maar zelf vond ik het niet eens zo erg. Ik had de plaatjes waar ik naar op zoek was, en daar doe ik het tenslotte voor.
We zijn nog maar zaterdag en de gekte heeft al toegeslagen in ons eigen Kasterlee nota bene. Het kindercarnaval vond gisteren plaats en daar zijn de nodige sporen al van achtergebleven in het straatbeeld. Ik leefde altijd in de rustgevende wetenschap dat carnaval iets was voor verafgelegen onderontwikkelde gebieden zoals daar zijn Nederland, Duitsland, Aalst, Herenthout en sommige delen van Limburg, maar recentelijk lijkt het idiote gedoe terrein te winnen ten nadele van de beschaving Het einde is nabij ! Een van de fijne nevenaspecten van het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd voor deze ex-muzikant was dat ik nu niet meer elk jaar geconfronteerd werd met die fijnbesnaarde Willempie die de worstjes op de borstjes zoekt van het paard dat in de gang staat, retteketet en dat Mien haar feestneus aan het zoeken is achter het subtiele bloemetjesgordijn tot morgenvroeg van ja hela hola. Hoempta, hoempta tadaraaa de dreiging komt nu van uit een andere hoek vrees ik. Het mag wel duidelijk zijn dat ik in deze periode van het jaar liever ergens op een tropisch eiland of een skipiste zou vertoeven dacht ik, hoewel je op die laatste locatie dan weer gevaar loopt dat Anton aus Tirol je de hele dag achtervolgt. Waar ben je nog veilig op deze wereld?
We zijn op bezoek geweest bij moeke Miet, schoonmoeder van onze dochter. Die heeft eindelijk haar knieprobleem laten verhelpen en die verblijft nog wel even in AZ Monica in Antwerpen. Uiteraard vertrekken we dan iets vroeger dan strikt noodzakelijk, er is nog zoveel te zien, te beleven en ook wel te vinden in Antwerpen. Laat er nu toch wel iemand een cache verstopt hebben precies op deze locatie. Dit is de loft van Loft. Met meer dan 1,2 miljoen bioscoopbezoekers is de film Loft tot op vandaag de meest succesvolle Belgische film ooit. De film dateert uit 2008 en werd geregisseerd door Eric Van Looy - sympatiek mediafiguur, want ook Antwerp-supporter J - die ook delen van de Nederlandse remake draaide, en ondertussen ook al de Amerikaanse versie van de film inblikte. Voor de buitenopnames van de loft uit de Belgische film, opteerden de makers voor residentie Hoopnatie, terug te vinden op Cockerillkaai nr. 11 tot 15. De loft werd gesitueerd op de bovenste verdieping van nr. 15, het deel met de puntige hoek aan het kruispunt van de Cockerillkaai en de Leuvenstraat. Het feit dat onze wagen daar even voor de deur staat hoeft uiteraard niet te betekenen dat wij daar binnen nu soortgelijke avonturen aan het beleven waren he.
Voor één keer wilde ik vandaag eens twee fotos plaatsen, ik heb ze wel verpakt in een dubbelfoto-formaat. De reden mag duidelijk zijn. Er zit meer dan 45 jaar verschil tussen boven- en onderkant en toch praten we over 80% dezelfde personen. Bovenaan is er een opname die ik vandaag gemaakt heb. We hadden een vergadering om te bespreken of en hoe we met het bandje waar we bijna een halve eeuw geleden Lommel en omstreken mee onveilig maakten nog één allerlaatste definitieve afscheidsoptreden zouden doen. Toetsenist Jean had een collage gemaakt van de bandleden tijdens een vorige reunie en hij had zijn werk in de cantine van de opnamestudio gehangen. Ik vond het een foto waard. Thuisgekomen bedacht ik dat het misschien wel plezant zou zijn daar een foto van hoe het vroeger was aan vast te plakken. Ik heb dus uit mijn oude verzameling een prachtexemplaar ingescand, van hetzelfde kadertje voorzien en er digitaal aan toegevoegd. De tweede van links, onderaan, is Pierre, de ondertussen overleden toenmalige drummer. Die werd toen hij zijn legerdienst moest vervullen indertijd ook al vervangen door Eddy, uiterst rechts op de bovenste foto, zodat we in die bovenste foto toch terecht kunnen spreken van de originele bezetting. Wie uit de onderste foto wie is in de bovenste is verder aan de kijker om te raden en we gaan op 8 juni nog één keer spelen! Never too old to rock & roll !!! Een van onze songs kun je beluisteren door op de link aan de linkerkant te klikken. Onderweg no Polien gaat over een legendarische cafébazin in Lommel. ( met dank aan AC/DC )
Ik was vandaag in Nederlands Limburg, - mooie golvende streek voor de landschapsfotograaf trouwens - en puur toevallig kwam ik in Kerkrade voorbij het stadion van Roda JC gereden. Op zon moment kan ik het niet helpen dat ik mezelf gedwongen voel even de parking op te draaien en mijn fototoestel in stelling te brengen. En dan heb je weer hetzelfde probleem als eerder deze week met de Soeverein in Lommel: ik kreeg m er niet in een keer op. Dan maar weer dezelfde oplossing: een serie staande fotos die ik thuis tot dit panoramabeeld heb samengevoegd. Laat het even duidelijk zijn, ik sta in het midden van de lange zijde pal voor de hoofdingang. Het feit dat het links en rechts een beetje lijkt weg te draaien heeft puur met de bewerking te maken, maar ik vond het wel leuk zo. Het toont een beetje de grootsheid van deze voetbaltempel. Of daar ook elke week oogstrelend voetbal gespeeld wordt weet ik hoegenaamd niet. Wij Belgen hebben tegenwoordig alle redenen om aan te nemen dat we van de Nederlanders op voetbalgebied nauwelijks iets te leren hebben, maar op het gebied van de infrastructuur is dat zeker wél het geval. Ik was in mijn beroepscarrière al in veel Nederlandse stadions: PSV, Den Bosch, Ajax, Sparta, Feyenoord, Vitesse, Nac en ik vergeet er nog wel een paar, en ik ken geen één, maar dan ook geen enkele Belgische eerste of tweede klasser die over accomodaties beschikt zoals je die bij onze noorderburen aantreft.
De trein rijdt binnen op spoor 11 in de middenstatie in Antwerpen. Zeg niet Centraal Station in Antwerpen maar zeg Middenstatie anders verstaat geen mens waar je naartoe wilt. Als gepensioneerde rijd ik voordelig met bus en trein, waarom zou ik dan er ook geen gebruik van maken als ik mijn verzameling fotos van Antwerpse bezienswaardigheden weer eens wil uitbreiden. En onderwerp nummer één is dan het station zelf natuurlijk. Bij het wachten op het perron vóór het terug naar huis sporen, had ik sowieso al plannen om de toch wel bijzondere verlichting in een foto te vangen. Toen de trein naar Aarschot dan zo vriendelijk wilde zijn om precies door het plaatje wat ik voor ogen had het station binnen te rijden, heb ik niet geaarzeld om af te drukken. Bewegende trein met iets langere sluitertijd gefotografeerd in een verder scherp beeld terwijl het geheel in enigszins surrealistische kleuren baadt. Ik ben er best tevreden mee.
Ondertussen staat ze er al meer dan 10 jaar, de giga-evenementenhal De Soeverein in Lommel. Nationaal gezien kwam het gebouw waarschijnlijk het meest in de aandacht door dat de dienst voor de in Zwitserland verongelukte Lommelse kinderen daar gehouden werd. Indrukwekkende cijfers komen voorbij als we enkele gegevens spuien: De centrale arena is 5000 vierkante meter groot, er is plaats voor 8000 toeschouwers bij concerten, banketmogelijkheden zijn er tot 2750 personen. Impressionant, en toch vragen wij ons af of een stad(je) als Lommel aan zon kolos behoefte had, of de capaciteit ooit helemaal gebruikt zal worden en of het niet eerder een prestige object dan een functioneel iets is. Dat de akoestiek niet meteen de gemakkelijkste is om mee te leven zullen we maar even over het hoofd zien, is trouwens ook niet zo belangrijk voor een faciliteit die het voor een groot deel van massa-spektakels moet hebben J Architecturaal is het zeker een interessante realisatie, en voor fotografen een lekkere hap. Je moet al over een extreme groothoek lens beschikken om een liggend totaalbeeld te schieten in één opname. Ik koos vandaag voor een samengestelde panoramabewerking uit vijf elkaar gedeeltelijk overlappende staande shots.