Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
03-04-2016
03 april Hobbyisten van diverse pluimage
Op zulke
mooie lentedag als vandaag wisten we wel dat het erg druk zou zijn waar we ook
op geocachetocht zouden gaan. We kozen voor het relatief nieuwe rondje Laak bij
Houthalen in Limburg. Maar ook beoefenaars van andere hobbys hadden de Laakse
bossen en natuurgebieden uitgekozen om zich over te geven aan hun passie
merkten we tijdens onze wandeling. Het was wel even schrikken toen we al van
ver een aantal zwaar bewapende personen zagen op het traject waar we langs
wilden. In deze terrorismetijden denk je dan meteen aan minder prettige
mogelijkheden
Gelukkig waren het maar gewone burgers met nep wapens die daar een vrije natuur
variant van het bekende paintball kwamen beoefenen. Nep wapens is tussen twee
haakjes gezegd niet helemaal correct want uit het geïnteresseerd gesprek dat we
met die mensen hadden bleek dat die dingen donders goed, snel en accuraat
functioneren. Een raak schot van op een niet al te verre afstand resulteert als
snel in een pijnlijke blauwe plek. Nadat we veel over hun hobby hadden geleerd
en zij over de onze wilden ze nog samen met ons groepje op de foto. Voor alle
duidelijkheid, de er niet militair uitziende personen zijn de geocachers, de
anderen zijn de oorlogje-spelers.
Zo leer je
nog eens nieuwe bijzondere locaties kennen in je eigen regio. Ik ben in mijn
leven misschien al wel 500 keer door Westmeerbeek gereden en ik heb me nooit
afgevraagd hoe het er zou uitzien achter de gevels van de doorgaande
hoofdstraat. Vandaag ontdekte ik al geocachend een tot nu toe ongekende
bijzondere plek. Misschien dat ik voor velen helemaal niks nieuws vertel maar
voor mij was het zeker een totale verrassing zo dicht in de buurt.
Tegen de nieuwe kerk ( gebouwd in 1939 vond ik in de Wikipedia ) staat nog de
ruïne van een oude kerk die dateert uit de dertiende eeuw. Dit is een beschermd monument. Van de oorspronkelijke
kerk zijn enkel de gevels en pijlers gedeeltelijk bewaard. Hoe en wanneer die
oude kerk in die vervallen staat geraakte heb ik nergens kunnen vinden. Was het
een brand, een bom, een aardbeving of nog een andere ramp? Mijn
nieuwsgierigheid werd alleszins gewekt. Uiteraard heb ik er de nodige fotos
gemaakt en daar heb ik er een van geselecteerd voor deze blog.
Ik wil
vandaag bij hoge uitzondering eens een foto plaatsen die ik zelf als mislukt
beschouw. Hij is onscherp en dat is jammer.
De leden van het spaarkaske van de Brugwachter hadden me gevraagd een
nacht-zoektocht uit te stippelen en vanavond hebben we die gewandeld. We
vertrokken rond half negen aan de Soeverein en na de Lommelse Sahara doorkruist
te hebben trokken we over de voetgangersbrug richting Bleekerheide. Op dat
moment was het al rond 10 uur en het was werkelijk stikdonker op die brug. Dan
beslist deze jongen dus dat ie een foto wil maken met lange sluitertijd Een
testfoto uit de hand met de hoogst mogelijke ISO-waarde en daarna enig
rekenwerk leerden me dat 25 seconden belichten bij ISO 800 en f9 mogelijk moest
zijn. Ik had geen statief bij en het enige alternatief was de camera zo vast
mogelijk tegen de reling van de brug te drukken. Ik vrees dat die handeling
niet stevig genoeg was ofwel dat de brug zelf een hangbrug trouwens bewoog
want van enige scherpte is er nauwelijks sprake Toch laat ik de foto graag
zien om te tonen dat het mogelijk moet zijn wordt vervolgd.
Ik heb nog
maar eens een Smallebroeken-foto in de aanbieding. Op de plek waar je het
vaakst rondloopt maak je de meeste fotos, lijkt me logisch. Vandaag kwam ik
alleszins niet verder op fotografiegebied dan enkele landschappen tijdens de
ochtendwandeling. Ik zie er elke dag wel beelden voorbijkomen die ik de moeite
waard vind en dan haal ik de camera daar ook wel voor uit de tas. Vaak gooi ik
ze na het bekijken op de PC ook weer weg maar even vaak vind ik ze interessant
genoeg om ze te bewaren en soms ga ik er in de nabewerking mee aan de slag. In
dit geval heb ik er een hele collectie Photoshop ingrepen op losgelaten. Een
obligaat voorgrond object wilde ik er niet bijklonen, dat vond ik ook niet
nodig, maar verder heb ik geprutst aan het contrast, aan de kleurverzadiging,
aan de dramatiek van de lucht, aan de structuur in de achtergrond en links en
rechts heb ik ook nog enkele accenten gelegddoor de collectie Nik-filters ter hulp te roepen. De foto ziet er best
wel een stuk pittiger uit dan toen ik er mee begon te spelen, en dat was ook de
bedoeling.
Het toneel
voor onze geocacheavonturen situeerde zich vandaag in Limburg, meer bepaald in
het plaatsje Reppel. Sinds kort is er een nieuwe serie verstopt in het
natuurgebied van de Abeek vallei en dat zou de zoekende hobbyist gegarandeerd
een prachtige wandeling moeten bezorgen volgens de beschrijving, voldoende om
onze interesse te wekken
Wij genoten er alleszins met volle teugen van. Het was misschien nog niet het
heerlijkst mogelijk lenteweer toen we deze morgen die kant op trokken, maar we
hebben het wel de ganse dag droog gehouden en om door de natuur te struinen is
dat eigenlijk voldoende.
Het fototoestel mocht ook mee en de fotogenieke landschappen dienden zich in
groten getale aan.
Bij dit ven met vogelkijkhut heb ik nog eens mijn panorama techniek getoetst aan
een beeld dat ik met de meegebrachte 24 mm groothoek niet in één keer kon
vangen. Om weer te geven wat ik in gedachten had waren er zes staande, elkaar
gedeeltelijk overlappende fotos nodig. Het aan elkaar zetten stitchen was
een fluitje van een cent in Photoshop.
Ze worden
steeds zeldzamer, de oude huisjes en boerderijtjes die niet vervallen, gesloopt
of tot gerenoveerde fermette zijn omgebouwd. In Hoebenschot, aan de andere kant
van het dorp, is er zo nog eentje. Een hele tijd geleden fietste ik er eens
voorbij en toen zag ik achter het venster een oud vrouwtje zitten met een typische
blauwe schort, ze deed me een beetje aan moentje denken, mijn grootmoeder die
een tijd bij ons heeft gewoond, zoals het vroeger was, pure nostalgie. Ik had toen geen fototoestel
bij en dat vind ik nog steeds jammer. Vanaf die dag heb ik me voorgenomen dat
ik de eerstvolgende keer ik haar daar zou zien, ik zou gaan aankloppen om te
vragen of ik haar op die plek, al dan niet geposeerd zou mogen fotograferen.
Sindsdien heb ik ze niet meer gezien helaas.
Toen ik er vandaag weer eens voorbij kwam ben ik toch maar eens gestopt en heb
ik de Eos uit de tas gehaald. Er is evenwel nogal wat beeldvervuiling in de
buurt daar, huizen die de sfeer kapot maken, electriciteitsleidingen en-palen
die je liever buiten beeld houdt en het is quasi onmogelijk het hele huisje in
een integer beeld te pakken te krijgen. Vandaar dat ik vanavond thuis maar een
uitsnede gemaakt heb van de essentie: de voordeur, een raam en een raampje, de
bakstenen en de dakpannen. In zwart wit leek het me nog net iets meer
authentiek.
Tussen de
buien door slaagden we er deze morgen in de pipi- en kakawandeling met Phaido
te doen zonder nat te worden. De buienradar had het helemaal juist toen we
meenden een regenvrij venster van een dik uur gezien te hebben. Niet alle
buurtbewoners waren even gelukkig evenwel. Er lopen in de weiden aan de
Smallebroeken nogal wat paarden, koebeesten en schapen die niet het geluk
hebben in de warme woonkamer te kunnen schuilen bij storm en ontij. Deze
nieuwsgierige jongedame had duidelijk niet zo lang geleden een frisse douche
over zich heen gekregen. Ze was wel vergeten haar knieën te wassen