Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-12-2013
08 december Kerstversiering
Als je dan een foto maakt van de kerstversiering thuis, dan zou
het logisch en normaal zijn dat je kleurtjes laat zien, en toch vond ik ook
hier weer de zwart wit omzetting sterker. Het origineel, in full colour, zal ik
wel op facebook gooien tussen alle
andere shots die ik vandaag maakte van de activiteiten van het vrouwtje.
Als Josee aan de kerstversiering begint heb ik daar meestal weinig inbreng in.
Hooguit mag ik op de ladder om de hoogste, voor haar onbereikbare dingen op te
hangen, en met elektriciteit heeft ze ook weinig affiniteit. Goed, ik zie haar
dan bezig en uiteraard is het fototoestel nooit ver weg, maar als een deel van
het project afgewerkt is wordt wel mijn mening gevraagd. Zeg maar, de
omgekeerde wereld van wat er meestal gebeurt als ik mijn fotos bewerkt heb. Het
venster aan de straatkant, klaar zijnde, vond ik zeer smaakvol in groen en
zilver. Jammer voor de kleurenkijkers maar dat zie je niet in zwart wit
natuurlijk, ook hier ging het me bij de foto evenwel meer om de lichtinval,
o.a. op haar favoriete zetel, dan om de kleuren, die alleen maar afleiden.
Ik had de 90 mm macrolens op mijn toestel gezet voor de
dagelijkse wandeling. Enerzijds beperkt dat de potentiele onderwerpen maar je
dwingt jezelf zo om anders te kijken en creatief om te gaan met je fotografie,
anderzijds kan ik absoluut niet klagen over de scherpte van deze lens met vast
brandpunt, de beperkte scherptediepte schept daarenboven weer andere leuke
mogelijkheden.
Voor kleine beestjes moet je in deze tijd van het jaar niet meer in het bos
zijn, maar gelukkig leent een macrolens zich ook voor andere dingen, zoals daar
zijn: planten, bladeren, paddenstoelen, schimmels enz. enz Ik kon enkele zwavelkopjes,
elfenbankjes en een totaal afgetakelde kastanjeboleet verschalken, maar echt
fris waren die niet meer, het meeste aandacht had ik voor de laatste kleurrijke
herfstbladeren. Nu het herfstlover uitgedund is tot nog enkele spaarzame
eenzame blaadjes zijn totaalbeelden al veel minder interessant en zodoende ging
ik voor de details. Deze eikentak die onder de hoge dennenbomen om mijn
aandacht schreeuwde vond ik een prima doel om er even de camera op te richten. Diafragma
2,8 zorgde er voor dat het grote kontrast tussen lucht en donkere takken in de
achtergrond flink getemperd werd - het had wat mij betreft nog iets rustiger
gemogen maar je kunt niet alles willen J
- en met een beetje inflitsen kreeg ik de onderkant van de bladeren toch
voldoende belicht.
Het hoeft niet altijd groot en spectaculair te zijn, schoonheid schuilt ook
vaak in de simpele dingen, je moet het alleen maar willen zien.
Er zijn zo van die dagen dat het meezit, mooi licht, mooie
luchten en precies op het goede moment ergens langs gewandeld komen. In deze
tijd van het jaar krijg je zeer lange schaduwen door de laag staande zon en de
bomen achter mij zorgden voor een bijzonder schouwspel. Je hoeft geen fotograaf
te zijn om te zien dat dit als het ware glijbanen zijn die de blik naar achter
in het beeld trekken. Het enige probleem om dit soort situaties te fotograferen
is meestal dat je eigen schaduw er ook op staat. Ik heb dus geprobeerd mijn
weelderig lichaam zo te positioneren dat het in de schaduw van enkele bomen
verborgen zat, maar op de een of andere manier waren die bomen toch net niet
dik genoeg J (
of kunnen we dat ook anders uitdrukken? )
Waar blijft ie nu weer ? Met zn tweeën staan ze te wachten tot ik bijgebeend ben. Phaido
begrijpt ook niet waarom ik altijd achterblijf en dan met dat zwarte ding voor
mijn gezicht in zijn richting lijk te wijzen. Hij is langs Josee gaan staan en
maakt zich zo groot mogelijk om beter te kunnen zien.
Dit is het brugje over de Rulloop aan de ingangspoort naar de Hoge Rielen,
langs de kant van Kasterlee. Op dit punt moeten we kiezen of onze dagelijkse
wandeling er nog een extra lus bij krijgt, of dat we gewoon rechtsaf slaan om
terug richting huis te trekken. Hier moeten ze wel op me wachten als ik weer
druk aan het fotograferen ben.
Ik vermoed trouwens dat ik alle fotogenieke plekjes op onze vaste ronde wel al
ooit gefotografeerd heb, maar een foto van dit brugje met Phaido die zijn
voorpoten op de reling legt om te zien waar baasje blijft had ik nog niet
Woensdag, kleinkinderen-dag, das vaste prik wat betreft de
Herentalse tak van het nakomelingschap alleszins. We hadden eerst grote zus
afgezet bij Balance Health Center voor de balletles en daarna waren we met de
wagen een eindje verderop gereden om een frisse wandeling te ondernemen rond
het Zwart Water. Phaido en Jefke, dat
jonge grut, die stoeiden en spurtten er op los, terwijl oma en pake Pol rustig
de mooie paadjes volgden.
Plotsklaps zagen we in de verte, tegen een boom geleund, nog een tweede Jefke
staan, en Jefke één wilde natuurlijk graag gaan kennismaken. Na een korte
vriendschappelijke babbel hoorden ze boven zich een stemmetje: Hallooo, ik ben
hier , en daar zat warempel nog een derde Jefke op een tak van de boom
Gelukkig had ik het fototoestel in aanslag en kon ik het tafereeltje
vastleggen.
Het kan ook zijn dat dit verhaal helemaal verzonnen is natuurlijk en dat ik me
een beetje heb zitten amuseren met de mogelijkheden van het gebruik van lagen
in Photoshop
We hebben nog een extra heerlijke zonnige late herfstdag
gekregen, best frisjes, dat wel, maar ideaal wandelweer. We hebben er van
geprofiteerd om naar Turnhout te rijden en het pad rond de Melle nog eens te stappen,
zon goede twee-en-halve kilometer
wandelplezier. Het was er best druk trouwens, er waren nog een aantal
liefhebbers die van deze waarschijnlijk laatste mooie dag gebruik maakten om er
op uit te trekken. Phaido was ook van de partij natuurlijk en tussen de vele
fotos die ik weer maakte zitten er wel enkele die in aanmerking komen voor de
jaarlijkse kerstkaart Hier poseert ons
wandelvriendje voor een doorkijk naar de wijdsheid van de plas en het landschap
er omheen.
Frank had het gezegd op TV: Profiteer maar van dit weer
want het zal niet blijven duren . Dit soort aansporingen hebben wij eigenlijk
niet nodig om de wandelschoenen aan te trekken, wel zorgde het er misschien
voor dat de tocht vandaag net iets langer werd dan gewoonlijk en dat we eens
een andere kant uit trokken.We zijn met
Phaido aan de overzijde van de Kasterleesteenweg gaan wandelen, richting Hoge
Mauw en Kabouterberg. Vanouds is de Kabouterberg een populaire bestemming voor
ouders en grootouders die een dagje natuur willen beleven met de kroost. Wij
hebben er zelf ook ettelijke dagen gesleten met onze eigen kinderen en meer
recent met de kleinkinderen en we kennen er alle paadjes en plekjes. Maar ook
voor de hondjes is dit een leuke bestemming natuurlijk. In dit seizoen lopen er
niet veel kinderen en bezorgde ouders in de weg en dus vonden wij dit de
geschikte tijd om Phaido eens te laten kennismaken met een stukje Kasterlee dat
voorlopig nog onontgonnen gebied was voor hem. De vele luchtwortels van de
dennen wijzen er op dat de duinen van de Kempense heuvelrug hier vroeger hoger
waren en een kombinatie van natuurlijke wind-erosie en intensieve recreatie
heeft gezorgd voor die bijzondere fenomenen.
Ik heb dit al vaker gefotografeerd en ook vandaag kwam ik met een flinke oogst
thuis. Nadat ik wat had zitten experimenteren met allerlei bewerkingen kwam ik
plots op het idee dat de beste manier om deze bizarre wortels te tonen
misschien wel een pittige zwart-wit omzetting zou zijn dan word je alvast niet
afgeleid door kleur, en gaat het alleen maar over de vorm. Ik heb dus Nik
Silver Efex-Pro 2 hier maar eens op
losgelaten.