Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-03-2014
09 maart Moe, moeder, moest
Het was al
een uur of vijf toen we terug in de buurt van onze geparkeerde wagen kwamen,
dat zie je ook aan de iets langer wordende schaduwen. Toch waren we rond de
middag vertrokken voor een geocache-wandeling in het Rielens Gebroekt. De
zoektocht via diverse tussenpunten zette ons evenwel enkele keren op het
verkeerde spoor en zo werden de oorspronkelijk geplande 8 km er uiteindelijk
ruw geschat zeker wel 12, of 13 of meer. We waren op die plek maar een kleine
3 km van huis, maar waren wij blij dat we toch maar met de auto tot aan het
beginpunt van de tocht gereden waren .
Teveel is trop zegde Vanden Boeynants ooit en dat was zo ongeveer wat ik op een
bepaald moment ook dacht. Josee hield zich dapper, Phaido liet de tong tot
tussen zijn voorpoten hangen en zelf wilde ik natuurlijk ook niet tonen dat ik
stikkapot was. Gelukkig had ik toch nog de tegenwoordigheid van geest om te
zien dat het avondlicht erg mooi was en zo kon ik mijn lotgenoten vastleggen
terwijl ze door de avondzon belicht werden.
Voor de
dagelijkse lichaamsbeweging zijn we vandaag naar Balen getrokken. De Schepswandeling
was in 2012 verkozen als wandeling van het jaar en daar wilden wij op deze
mooie dag wel eens van proeven. Onze verwachtingen werden niet beschaamd, het
werd een zeer afwisselende tocht met riet- en waterpartijen, open velden,
weiden, knuppelpad kortom wij kunnen dit aan collega wandelliefhebbers alleen
maar aanbevelen. Dat er zich onderweg ook de nodige fotomogelijkheden
aandienden is dan ook niet verwonderlijk. Ik had weer een rijke oogst.
Bij de keus van deze foto van de dag was het mij eigenlijk te doen om het mooie
licht dat op de pluizige rietstengels viel. Dat ik om dat te vangen pal tegen
de zon in moest fotograferen was wel een uitdaging, maar het dynamisch bereik
van de 6D en de gecombineerde mogelijkheden van fotograferen in RAW en het
gebruik van de filters van Nik software zorgden er toch voor dat ik het
resultaat dat ik voor ogen had ook uit de bewerking kon puren.
Voor de geïnteresseerden de gegevens: f 9, ISO 400, 1/1250 op 24 mm. Ik had een
2 stops verloopfilter schuin voor de lens gemonteerd om het licht in de hoek
met de zon een beetje te dimmen en daardoor moest ik in de nabewerking het riet
daaronder ook weer wat ophelderen met Viveza. Al bij al is dit ongeveer wat ik
wilde vastleggen.
Meer op mijn facebookpagina
We blijven
van het mooie voorjaar genieten. Deze middag zijn we naar de Kalmthoutse heide gereden
om met Phaido nog eens een lange wandeling te maken. Dat daar enkele nog niet
gevonden geocaches zaten speelde uiteraard mee in de keuze van de bestemming
en we hebben ze bovengehaald. Maar eerst waren we nog een rondje gaan lopen in
het arboretum. We hebben tenslotte een jaarkaart en die moet renderen he. De
lente is daar nu echt losgebarsten. Ik heb weer een karrevracht kleurige fotos
geschoten en om er eentje uit te kiezen heb ik iene miene mutte gedaan Een selectie uit de overige schoonheden zal ik op mijn facebook-pagina zetten.
De
kleinkinderen zijn weer naar hun mamas en papas en wij hebben van het werkelijk
schitterend vroege lenteweer geprofiteerd om een groooote wandeling te ondernemen.
Zoals we dat wel vaker doen zijn we te voet naar Kasterlee getrokken om daar op
een terrasje iets te gaan drinken. Dat een tocht die normaal gezien zon 10 km
op de teller zet meer dan vijf uur duurde heeft alleen maar te maken met het
feit dat het zo lekker toeven was op het terras van café De Mastentop en dat de
ene bekende na de andere bij ons kwam aanschuiven. Deze foto is gemaakt nog
voor het drukker werd aan tafel één. Kommetje water voor Phaido, koffietje voor
het vrouwtje, ook iets voor het baasje en dat was maar het begin van een
lange rij. De terugtocht naar Lichtaart hebben we al zingend afgelegd.
Carnaval is
nog maar net voorbij en wij zitten al met Pasen in ons hoofd. We gaan
binnenkort samen een Paas-happening animeren. We, dat wil zeggen oma, ik zelf,
de kleinkinderen, dochter Ilse en mijn zus Lilly. Die laatste organiseert o.a. dit
soort dingen. Vandaag trokken we dus naar Antwerpen voor een bezoek aan het huis
Baeyens, algemeen gekend als dé place to be voor toneelkostuums en
feestartikelen. Jaren geleden toen we nog in de shows van Ancienne Belgique en
Het Witte Paard optraden kwamen we hier bijna wekelijks en we merkten dat er
eigenlijk nauwelijks iets veranderd is in al die jaren. Voor het jonge volkje
was dit op zich al een avontuur. Het uitzoeken en aanpassen van de spullen die
willen gaan dragen tijdens het event kon niet leuker verlopen. We werden
geconfronteerd met een aanbod van hier tot in Jaccamacca, we deden er een
tijdje over om tot een keuze te komen die enige uniformiteit bood, maar
uiteindelijk raakten we het toch eens en het ziet er veelbelovend uit. Ik zal
zelf de haan spelen en mijn entourage zal bestaan uit kippen, kuikens en
paashazen.. Bij de meeste gekozen kledij is er nog wel wat werk nodig om alles
mooi te laten passen - de kinderen hebben niet dezelfde maten als de gemiddelde
vaderlandse acteurs en actrices - en de groepsfoto, die ik wilde maken, was
daarom nu nog niet mogelijk. Daarom ging ik maar voor dit zelfportret. De rest
van mijn weelderig lichaam wordt te zijner tijd ook nog verpakt in een
hanen-outfit, maar ik vond deze kop al leuk genoeg om even vast te leggen.
De eerbiedwaardige ouderdom van de accommodaties van het huis Baeyens kun je al
proeven bij het bekijken van het pashokje en de oude spiegel hier is de hele
Belgische showbizz-wereld ooit voorbijgekomen, deze haan kon er ook nog wel bij
dus.
Het is een
beetje logisch dat in de krokusvakantie de fotografische interesse zich
toespitst op de kleinkinderen. Gisteren waren ze nog maar met zijn drieën en
vandaag logeerden er al vijf bij pake Pol en omaatje. We proberen zo creatief
mogelijk zijn om ze in de mate van het mogelijke van de verlokkingen van de
mobiele multi-media spullen te houden en we trekken er dan ook zo vaak mogelijk
op uit. Natuurlijk biedt elke uitstap ook weer de nodige fotomogelijkheden. Allemaal
samen, individueel, al dan niet geposeerd, ik krijg er een behoorlijk
afgetrainde rechter wijsvinger van.
In de buurt van de toeristentoren in Herentals waren vandaag de meeste
terrasstoelen verdwaald in de omliggende zandduinen. We hadden er vijf op een
rijtje gezet om een groepsfoto te maken, en toen ik na een hele serie shots vond
dat ik zeker wel materiaal genoeg had om er minimaal enkele goede uit te kunnen
kiezen, vertelde ik de kids dat ze verder mochten gaan stoeien. Je moet ook
niet overdrijven met dat gefotografeer he. De twee oudste meisjes bleven nog
even zitten om wat te keuvelen en net toen ze in de gaten kregen dat ik toch
nog het toestel in aanslag had drukte ik nog één keer af, en dat was wat mij
betreft de beste van de sessie. Ze zijn best wel meegaand en bereidwillig als
ik ze vraag om te poseren, maar zo helemaal spontaan en naturel heb ik ze toch het liefste
De groepsfotos heb ik inmiddels op facebook gezet.
Eigenlijk is
dit een foto waar onder Zonder woorden zou moeten staan, uitleg overbodig grinnik,
grinnik.
Hoe waren we zelf vroeger? Van af het moment dat iets verboden was wilden we
dat nog net iets liever uitproberen dan al die andere dingen die wél toegelaten
waren, toch?
Toen we de deugnietenblik in de ogen van onze rakker meenden te herkennen waren
we er van overtuigd dat hij ook wel gelezen had wat er op dat plaatje stond en dat
we met een redelijke kans op succes het vervolg konden voorspellen. Het moet
zijn dat de aantrekkingskracht van die witte muur op de bal die vertrok van de
voet van Pieter niet groot genoeg was. Het kan ook zijn dat hij gewoonweg
helemaal niet op die muur mikte, hij miste hem met vele meters In dat geval
kan ik niet anders dan concluderen dat de jeugd van tegenwoordig toch een stuk
braver is dan die van midden vorige eeuw.
Waarom toch al die commotie rond die GAS-boetes dat is toch niet nodig?
Ik vind trouwens ook dat de bordjesmaker van dienst eens zou moeten
geïnformeerd worden over het bestaan van lidwoorden in het Nederlands