Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-11-2016
20 november Peuken
Een foto die
misschien een beetje verklaring nodig heeft vandaag.
We gaan iedere zondagavond met de maten van de motorclub gezellig iets
consumeren in een of andere Lichtaartse horecazaak, meestal is dat bij Toke in
de Korte Hei trouwens, en dan zijn de gesprekken vaak erg geanimeerd. Zoals dat
tegenwoordig in veel horecazaken het geval is zie je regelmatig klanten naar
buiten lopen om hun rookverslaving vrije loop te laten. Toevallig kreeg ik
plots de peuken-emmer in de gaten die naast de buitendeur stond vol te wezen.
Mijn fototoestel had ik al bij maar ik ben toch maar terug naar de wagen
gelopen om ook mijn statief te gaan halen. Buiten donker lange sluitertijd
dus alles wat binnen beweegt is onscherp en het gevaar voor overbelichting
loert om de hoek. Ik wilde eigenlijk een HDR opname maken met drie
verschillende belichtingen om het licht binnen ook een beetje binnen de grenzen
te houden, maar zoals ik al zei: het gaat er vaak erg geanimeerd aan toe en op
de andere opnames was er nog veel meer beweging. Ik heb dan toch maar gekozen
voor dit beeld, het ging mij tenslotte om die peuken-emmer en ik kan best leven
met de onscherpte binnen. Met een tijdrovende bewerking zou eventueel het licht
binnen nog wat gedimd kunnen worden, maar uiteindelijk vond ik dat zelfs niet
nodig dit is min of meer zoals ie uit mijn toestel kwam.
f 5,6- 2,5 sec.-ISO 1250
Nachtfotografie
is al lang één van mijn favoriete onderdelen als je het fotograferen in kastjes
zou willen onderverdelen.
Het was al redelijk laat toen ik via de ring van Herentals weer huiswaarts
reed. De worst van Wellens, de onder die naam bij de plaatselijken gekende
langwerpige rotonde, is een punt waarvan ik de fotomogelijkheden in
mijn achterhoofd had opgeslaan. Ik vermoed dat elke hobbyfotograaf wel menige
zulke punten heeft. De mogelijkheid om met lange sluitertijden, met de voor- en
achterlichten van de voorbijkomende voertuigen iets te doen wilde ik wel eens in
de praktijk uittesten. Het was niet echt gepland, maar omdat ik niet gehaast
was heb ik vandaag de wagen maar eens op de parking van de Wellens gezet en ben
ik aan de slag gegaan om enkele shots te proberen.
Ik ben eigenlijk in blijde verwachting van een 16-35 lens om dit soort dingen
net iets ruimer in beeld te nemen, maar voorlopig lukte het me met de 24-105
ook nog wel.
Het was de
laatste dag van de seniorenweek in Hoevezavel vandaag en hoewel ik het erg druk
had met de bezigheden i.v.m. de verenigingen-quis hebben we toch de tijd
gevonden om in de loop van de namiddag even tot daar te rijden. Het is
inmiddels een traditie geworden dat het personeel, de bewoners zelf en alle
mogelijke andere zijdelings of rechtstreeks betrokkenen er een erg
entertainende show van maken, zo ook deze keer.
Een deel van het personeel had de thematiek van de steeds maar erger wordende
besparingen, de werkdruk en de opgelegde beperkingen van dienstverlening
verwerkt in een sketch. Alles wordt in quota en cijfertjes opgedeeld, de bewoners hebben recht op zoveel minuten toilet, zoveel minuten eet-tijd, zoveel minuten ontspanning, het personeel moet presteren binnen opgelegde minima, kortom het begrip menselijk is bij dit soort planning niet altijd meer van toepassing. We hebben ondertussen allemaal wel gehoord van de
voorstellen om de bewoners van zorginstellingen maar maximaal 3 keer per dag wc-faciliteiten
te gunnen bijvoorbeeld. Dat werd op een sublieme manier getoond op het podium.
Nadat de gespeelde oudjes op het podium waren gesukkeld onder de dril-commandos
van de begeleider werd er op een militaristische manier gewassen, de tanden
gepoetst en uiteindelijk ook op de WC-pot plaats genomen. Dat vond ik het
geschikte moment om een foto te maken. Broek af, zitten, persen en schijten in
vijf-voud !!!
Het hoogtepunt
van de herfst hebben we ondertussen wel gehad vermoed ik. Er zijn nog enkele
hardnekkig enig groen vasthoudende dappere bomen weliswaar maar het merendeel van de blaadjes is ondertussen verkleurd en ligt op de grond. Toch blijft
de amateurfotograaf herfstfotos maken, op gevaar af van in herhaling te vallen.
Dan zoekt ie maar naar alternatieve presentatie mogelijkheden.
Uit een wandeling langs de Nete plukte ik dit plaatje en ik vond dat ik het
mooiste deel, het stuk waar de herfst nog voldoende kleurrijk is, in al zijn
glorie moest tonen maar om nu het grootste deel van een toch wel verantwoorde
compositie weg te knippen had ik ook weer geen zin. Ik wilde toch ook de al
iets kalere omgeving in de foto houden. Om dit probleem op te lossen was
Photoshop ook vandaag weer mijn steun en toeverlaat.
Dit zijn twee fotos, namelijk het landschap en de hand van het vrouwtje. In de
bewerking maakte ik gebruik van vier over elkaar liggende lagen: een zwart-wit
en een kleur-versie van het landschap, de hand en dan nog een vierde laag met
een getekend en wit gekleurd kader. Verder was het alleen maar zaak om op de
goede plaatsen de nodige dingen weg te knippen om tot dit resultaat te komen.
Voor de aardigheid heb ik, toen ik toch bezig was nog enkele andere fotos aangepakt
met datzelfde procedé, met diezelfde hand en datzelfde kader en één daarvan heb
ik ondertussen ook op Facebook gezet. Misschien wordt dit wel de start van een
mooi reeksje..
Van de Tielense
toneelvereniging De Orchidee was er bij onze fotoclub een verzoek toegekomen of er niet enkele
leden fotos wilden komen maken bij de generale repetitie van hun nieuwe
stuk. Jazeker, zon opportuniteit laat ik niet liggen als de gelegenheid zich
voordoet Samen met Rob ben ik er naar toe getrokken en we zijn er vanavond gaan proeven van een stukje cultuur.
Het bleek over een soort van naar de 21ste eeuw verplaatste remake
van een stuk van Molière te gaan: lavare oftewel de vrek. Je maakt het niet
vaak mee dat je in een theater op de allerbeste plaats mag zitten om fotos te
maken en er dan ook nog eens geen enkele rem staat op statiefgebruik of
flitsen. Ik ben dan ook met een heleboel prachtige fotos thuisgekomen. Deze
plaat is best tekenend voor de voorstelling: de vrek en zijn zoon in conflict.
Dat ik m omgezet heb in zwart wit mocht worden verwacht he Voor de liefhebbers: ik heb dus de voorstelling al gezien in avant-première en ik kan dit alleen maar aanbevelen.
Mijn zus had
me gevraagd haar vandaag een beetje te helpen bij een evenement. Bij de
uitreiking van de fleet-awards waren toch wel zon 450 mensen uitgenodigd. Je
hebt dan te maken met het wagenpark van grote bedrijven, en de link met de
lease-bussiness is nooit ver weg. Bij de hele organisatie, toespraken,
cadeaupakketjes, catering, sponsorspandoeken enz. enz. wilde ik haar graag enige broederlijke steun
verlenen. Het werd een lange dag. Het event zou pas om 15 h beginnen maar wij
werden al om 10 uur in Brussel verwacht om alles tijdig klaar te zetten. Gezien
de dagelijkse files wilde dat zeggen kwart voor zeven vertrekken thuis en dus
iets over zessen opstaan. Ik zit dit nu te tikken om 4 uur in de ochtend. Veel
puf om hier nog een uitgebreid verhaal bij te bedenken heb ik niet meer.
Mijn oorspronkelijk plan was s avonds voor het naar huis gaan nog even langs
de Heysel rijden om het Atomium bij nacht te fotograferen. Maar gezien het toch
wel erg late einduur van het evenement kwam dat er niet meer van. Tijdens het
officiële gedeelte had ik gelukkig de mogelijkheid om even mijn fototoestel
boven te halen om een en ander te fotograferen. Flitsen mocht niet, dus moest
de ISO waarde gigantisch de hoogte in maar dat kan de 6D wel aan.
Bert Kruismans was de presentator van de avond en een BV vangen in een foto is
nooit verkeerd natuurlijk. Twee keer in één foto is nog iets beter.
Ik heb
vandaag een snipperdag genomen qua fotograferen. Het weer nodigde niet echt uit
om de natuur in te trekken en ik moest sowieso nog wat achterstand inhalen met
het selecteren en fatsoeneren van mijn fotos van de laatste dagen. Ik heb me na
de ochtendwandeling voor de PC geposteerd en ik heb me de rest van de dag
geamuseerd met nabewerken.
Dat ik Photoshop een geweldig programma vind is ondertussen wel geweten neem ik
aan en dat ik het leuk vind om er mee bezig te zijn ook Ik vind trouwens, dat
nabewerking een inherent onderwerp van de fotografie is geworden tegenwoordig
en dat creativiteit niet ophoudt als je op het ontspanknopje van je toestel
hebt gedrukt.
Bij het doornemen van de diverse mappen durf ik na de basisbewerkingen wel eens
aan het experimenteren gaan als er zich een plaatje aandient dat zich daartoe
leent. Dat kan gaan van het zoeken naar alternatieve uitsnijdingen tot het met
de ganse trukkendoos manipuleren van een foto tot een totaal ander beeld. Dit
is bijvoorbeeld een rigoureus gecropte foto van Hannelore die spaghetti eet. De
niet ter zake doende ruime zijkanten van de foto heb ik weggesneden om de
essentie over te houden: gezichtje, hand, vork en spaghetti. Dan heb ik er een
bewerking op los gelaten die ik wel eens vaker toepas, het ziet er een beetje
uit als het gemiddelde tussen een tekening, een schilderij en een foto. Hoe dat
precies in zijn werk gaat zou ons te ver leiden op deze pagina, maar indien me
dat gevraagd wordt wil ik dat wel eens uit de doeken doen. Ook dit is fotografie.
En voor wie er aan moest twijfelen: omas spaghettiii is the best !!!