Heerlijk fietsweertje vandaag. In de loop van de namiddag vond ik dat ik nu maar eens van achter die computer moest komen, de bewerking van de vakantiefotos, het selecteren van de fotos voor het salon van de club en het monteren van de audio visuele reeksen maar even uit mijn hoofd moest zetten en mijn trouwe vriend Norta nog eens van stal moest halen. Ondanks het redelijk late vertrekuur heb ik er toch een fikse tocht uit geperst. Josee heeft gelukkig gewacht met het avondeten en ik heb toch weer enkele interessante shots op mijn geheugenkaartje gezet onderweg. In de buurt van Sas 7 zag ik bvb deze mini openlucht fototentoonstelling. Iemand heeft ooit, waarschijnlijk van op de brug wat verderop, in de vier seizoenen een opname gemaakt, groot afgedrukt en langs de weg geplaatst. Enige uitleg was er niet bij, maar dat hoeft ook niet wat mij betreft. Ik vond het alleszins interessant genoeg om mijn stalen ros er even bij te zetten en dit op mijn beurt ook vast te leggen. Extra leuk hierbij is dat ik zelf ook met het idee speel om een vier seizoenen project te presenteren op ons eigen fotosalon begin november.

08-09-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We realiseerden ons deze morgen dat we nog niet echt optimaal gebruik hadden gemaakt van de jaarkaart die we hebben voor het arboretum in Kalmthout, en dat is redelijk voorzichtig uitgedrukt. Ik meen dat we er twee keer geweest waren tot nu toe en het jaar is al bijna voor drie kwart voorbij… Hoog tijd dus om nog eens die kant op te rijden.
Er bleek dit weekend een tomaten-festival te zijn. Tja, nooit zoveel soorten tomaten gezien… het is een misverstand dat tomaten rood horen te zijn. Gele, groene, zwarte, witte, ronde, langwerpige, gekartelde, grote, kleine zagen we, maar na een half uurtje tomatologie gingen we toch maar doen waar we voor gekomen waren: in de tuin zelf is namelijk altijd wel iets te beleven. De bloemen, bomen, insecten, vlinders, het groen, de vijver… voor de natuurfotograaf is dit een paradijs en een plek om te koesteren. De fotojacht resulteerde ook deze keer weer in een geheugenkaartje vol kleurrijke bloemenpracht. Bij deze Japanse anemonen had ik al snel gezien dat er een mogelijkheid was om ze in tegenlicht te fotograferen en het duurde een tijd voor ik het juiste standpunt gevonden had om het licht door de bomen in de achtergrond precies goed te laten vallen. Met een groot diafragma zouden al die kleine invallende zonnestraaltjes doorheen de bladeren mooie onscherpe cirkeltjes moeten opleveren…  Yesss… weer een eigen proefondervindelijke bevestiging van iets wat ik ooit gelezen had maar zelf nog moest uitproberen. J Missie geslaagd.
Voor de geïnteresseerden: f 2,8 – ISO 320 – 1/2000

07-09-2014 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

07-09-2014 om 01:43 geschreven door Kosmopol  

05-09-2014 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Faaa fa fa mi fa sooool sol fa… en dan kwam een NIR-stem die bijna plechtig declameerde: “Inlichtingen voor de duivenliefhebbers “, in de zestiger jaren werd dat een BRT stem maar de inhoud bleef hetzelfde, de duiven waren gelost in verre meestal Franse plaatsen, Saint Quentin, Quiévrain, Bourges of zelfs Barcelona, ofwel waren de weersomstandigheden te zwaar en was het nog even wachten . Ik herinner me het nog alsof het gisteren was. Ik weet niet of het nog elke week voorbij komt, ik luister namelijk op zondagmorgen meestal niet meer naar de radio… J
De Belgische duiven en daarmee samengaand de Belgische duivenmelkers hebben een wereldfaam.  Nog steeds lees je regelmatig berichten in de krant over Chinezen en andere verre volkeren die naar hier komen om voor ongeziene sommen prijsduiven te kopen bij onze liefhebbers. Geen idee of de duivensport nog steeds de populariteit geniet die deze wereldwijde reputatie heeft opgeleverd maar tijdens mijn fietstochten zie ik alleszins achter onze Vlaamse huizen en tussen de koterijen nog menige duiventil, de ene al wat luxueuzer dan de andere. Toen ik deze namiddag voorbij de thuishonk van deze schijnbaar niet onbemiddelde amateur fietste dacht ik er aan dat ik de laatste tijd weinig sportfotos gemaakt had. Dan is de duivensport natuurlijk een originele invalshoek om daar iets aan te doen… Geen duiven op de foto, geen duivenmelkers ook, maar wel een accommodatie waar zonder twijfel kampioenen gekweekt worden. Chinezen heb ik er ook niet gezien trouwens.  

04-09-2014 om 23:59 geschreven door Kosmopol  

Ik las toevallig vandaag in een krant, tijdschrift of op een of andere site, dat weet ik niet meer zo precies, dat onlangs de duurste foto aller tijden was verkocht op een veiling. Het werk Rhein II van ene A.Gursky ging van de hand voor de luttele som van – schrik niet – 3,2 miljoen Euro. Er stond ook een afbeelding bij van het “kunststuk”… tja, nogal minimalistisch als je het mij vraagt, ik begrijp er niet veel van. Maar ja, ik ben dan ook geen Jan Hoet he. Als je nog niet het genoegen had dit meesterwerk te bewonderen moet je beslist eens googelen met de bovenstaande namen.
Ik heb hieruit wel de conclusie getrokken dat wij allemaal zeer verkeerd bezig zijn met onze fotografie. Ik ga me dus ook regelmatig op minimalistische paden begeven. Niet constant, wees gerust, maar zo af en toe een poging tot snel fortuin wil ik wel eens wagen. Wie weet komt er een van mijn creaties dan ook ooit bij Sothebys terecht. Ik heb me tijdens mijn fietstocht deze namiddag daarom op de allersimpelste onderwerpen gestort. Het bieden op deze rietstengel mag dus beginnen, laten we zeggen, starten bij 10.000 €. Wie zet er in?

03-09-2014 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Het actief fotograferen staat even op een laag pitje. Ik ben me nog altijd door de berg Italiaanse fotos aan het worstelen en tezelfdertijd moet ik ook dringend aan mijn audio-visuele presentatie voor het salon van de fotoclub beginnen te knutselen, een selectie maken voor de afgedrukte fotos en tot overmaat van ramp kwam Josee deze middag ook nog dreigen met sancties als ik nu niet eindelijk het gras zou af rijden…
Ik neem ’s morgens tijdens de wandeling uiteraard altijd wel mijn toestel mee in de hoop tegen iets fotografeerbaars aan te lopen en zo slaag ik er meestal wel in toch de dagelijkse routine vol te houden. Vandaag zag ik deze ogenschijnlijk gezonde boom, als je naar boven keek toch, maar onderaan had ie een behoorlijke wonde. Daarin had zich een kolonie zwammen genesteld en of de boom dat leuk vindt durf ik te betwijfelen. Of ie het zal overleven zonder goede boomdokter? Ook al een vraagteken… Ik vond het wél mooi en daarom heb ik het ook gefotografeerd, maar de boom helpen kan ik helaas niet.      

02-09-2014 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Ik herinner me hoe we vroeger tijdens onze wandelingen wilde bramen en bosbessen konden plukken in overvloed. Hoe verder ik terug ga in het verleden hoe groter die overvloed lijkt te worden en hoe dichterbij in de tijd, hoe minder bramen en bosbessen je ziet. Misschien beeld ik het me allemaal maar in en zijn het alleen de goede herinneringen die blijven hangen maar toch kun je er niet omheen dat steeds meer houtkanten gekapt worden en dat op gekende plaatsen waar je ooit de lekkere natuursnoepjes kon vinden nu vaak andere gewassen het hebben overgenomen. Als je dan alsnog een braambos ziet langs de wandelroute dan lijkt het alsof de bramen niet de kans krijgen om te rijpen, ze blijven gewoon te klein, te rood of te groen, klimaatverandering? Wie zal het zeggen. Nog een keer… misschien is het maar een indruk, maar toch…
Ik mocht enkele dagen geleden pas, in Zuid Tirol nog eens het genoegen smaken ongeremd aan het plukken en het smullen te gaan langs een wandelweg, met een blauwe mond als gevolg en toen ik vandaag dan toch eens een struik voorbij wandelde die goed gerijpte lekkernijen bleek te dragen kwamen al die bedenkingen bij me op. Eerst een foto gemaakt natuurlijk, kleine scherptediepte om de achtergrond rustig te houden – niet helemaal tevreden mee, maar het is wat het is he – en dan heb ik ze geplukt, gedeeld met Josee en we hebben ze heerlijk opgegeten.     

01-09-2014 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

Weinig beweging in Huize Schrijvers vandaag. We zijn nog altijd aan het uitrusten van de vacantie. Bovendien heeft ondergetekende nu wel een tijdje de handen meer dan vol om de Italiaanse foto-oogst te bekijken, sorteren en bewerken. Buiten een wandeling met Phaido deze morgen en een stapje in de horeca deze avond zijn we de hele dag lekker binnen gebleven. Tijdens de wandeling had ik gelukkig de camera wél meegenomen en zonder macrolens in de tas, gewoon met de allround 24-105 kon ik toch deze tijgerspin verschalken. Als je weet dat ze zich meestal ophouden in het gras, laag bij de grond, wil je oog er wel eens op vallen. Ik heb de opname een beetje gecropped, de scherpte liet dat toe en verder heb ik er eigenlijk weinig aan gedaan in de nabewerking.
F 9 – 1/125 – ISO 250 – 98 mm

31-08-2014 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Dochterlief was met de kroost vorig weekend al terug gevlogen van uit Italie. Wij hadden alle bagage mee in de wagen en nu we sedert vannacht ook terug in het land zijn hebben we alles vandaag alles weer naar Wuustwezel gebracht. Dan willen we uiteraard de veestapel, en niet in laatste instantie, de paarden gaan bezoeken. Kleine Feetje is ondertussen al een hele Fee geworden en het doet deugd te zien dat ze speels, aanhankelijk en slim blijkt te zijn. Met baasje Koen heeft ze een speciale band – of is het omgekeerd - en die twee knuffelen er op los dat het een lieve lust is om te zien… en te fotograferen.       

30-08-2014 om 23:42 geschreven door Kosmopol  

Wij zijn terug thuis. Na een supervacantie namen we alle ellende op de Duitse autobahnen er met de glimlach bij. Om in elf uur tijd naar Schlanders te rijden hoef je het gaspedaal niet eens erg diep in te drukken. Deze morgen zijn we om halftien ginder vertrokken en precies om half één vannacht draaiden we onze inrit op. Reken uit je fileleed.
Weinig zin om nog een uitgebreid relaas te schrijven op dit uur van de nacht dus.  Dat er tijdens deze reis zoveel fotos van Phaido voorbij kwamen is niet toevallig natuurlijk. Ik had namelijk het idee opgevat om voor het salon van de fotoclub een audio-visuele presentatie te maken met als onderwerp: de avonturen van Phaido in Italie... of iets dergelijks. Een in de Reschensee badderende woef kon ik ook nog aan de verzameling toevoegen tijdens de laatste kilometers op Italiaanse bodem voor we over de Reschenpas de Oostenrijkse regen in doken.    

30-08-2014 om 02:05 geschreven door Kosmopol  

Gisteren hadden we Phaido meegenomen voor een initierende bergwandeling. Gezien het feit dat hij dat spelenderwijs verteerde hebben we hem vandaag een portie hooggebergte voorgeschoteld.
In Sulden namen we de Seilbahn tot het bergstation. Daar ben je al op 2600 m. Meteen als je de wandeling richting Madritschjoch aanvat krijg je al een goed zicht op de drie Alpenreuzen in het westen. Hoe hoger je wandelt, hoe mooier en hoe impressionanter het wordt. Onze held poseert hier gewillig voor de Königspitze, de Zebru en de Örtler, alle drie om en bij de 4000 m. Wandelweg 151 tussen Sulden en het Martelldal over de joch is echt wel een van de meest spectaculaire tochten die je zonder gevaar voor lijf en leden kunt ondernemen als niet geoefende alpinist. Technisch gezien is het helemaal niet moeilijk, maar je merkt wel duidelijk dat er op die hoogte minder zuurstof in de lucht zit. Op drieduizend meter hoogte word je bij de minste inspanning meteen kortademig en voel je dat bij elke stap. Phaido had er helemaal geen last van, wij wel…

28-08-2014 om 23:49 geschreven door Kosmopol  

We hebben altijd gedacht dat Phaido een waterhond was maar na vandaag moeten we onze mening herzien: Phaido is een berghond!!! Wij werden als ervaren bergwandelaars de hele dag belachelijk gemaakt door onze bergwandeldebutant.
Uiteindelijk hebben we de geplande tocht naar de Göflaner Schärte maar uitgesteld tot een latere datum, de locals hadden ons verwittigd dat het daarboven zeker niet stabiel zou zijn na de massas neerslag van de voorbije weken, rutschig en Absturzgefahr werd ons in het oor gefluisterd en naar dat soort goede raad luister je maar beter als laaglander. We zijn toch het Martelldal ingereden, helemaal tot het uiteinde en daar hebben we de klim naar de Zufallhütte ondernomen, een jaarlijkse vaste prik eigenlijk. Phaido heeft natuurlijk vierpootaandrijving en die confronteerde ons op een pijnlijke manier met onze beperkingen…
Boven gekomen, net onder de hut moest ik even gehoor geven aan de roep van een andere hobby en na een succesvolle vondst bleef ik nog wat rondhangen in de ruine van een of ander vervallen gebouw. De fotografen onder de lezers begrijpen dat wel. Phaido bleef ondertussen geduldig op een rots liggen wachten tot er weer andere actie kwam en toen ik hem door het gat waar ooit een raam had gezeten zag liggen met het bergkerkje op de achtergrond kon ik niet anders dan afdrukken.   

27-08-2014 om 23:05 geschreven door Kosmopol  

Dit is ook Schlanders en ik vind het zelfs een zeer charmante kant er van. Waar Schlanders de laatste decennia als centrum van de Vinschgau een op en top modern stadje geworden is met een voetgangerszone, winkels, een ziekenhuis, hotels, restaurants, cafeetjes, sportvelden, een cultureel centrum, kortom met alle faciliteiten die de toerist weet te apprecieren, zijn er ook nog inwoners die, zonder zich om enige evolutie te bekommeren, star hun oude traditionele levenswijze aanhouden. Je ziet ze door de Hauptstrasse lopen met hun blauwe schorten en boerenklederdracht, maar vooral, ze wonen er ook nog in die oude hofsteden, met vee, stallen, moestuinen en al op niet eens 200 m uit het centrum. Je moet ze weten te vinden die steegjes, maar ik dool er ’s avonds na het avondeten graag door, zeker nu Phaido er bij is. Die geniet hier van geurtjes die hij leuker vindt dan uitlaatgassen, parfums, sigarettenstank en andere consumptiewalmen.

26-08-2014 om 23:02 geschreven door Kosmopol  

We zijn vandaag van uit Brixen via de Jaufenpas naar Schlanders gereden. Dat is voor ons altijd een beetje thuiskomen. We gaan er al sedert jaar en dag genieten van de bergen, de mensen, de lekkere keuken, het weer… en ik zou nog wel even kunnen doorgaan. Schlanders ligt midden in de Vinschgau, ergens halfweg tussen Meran en de Reschenpas en dat is een van de grootste appel-teelt gebieden van Europa. Op elke vrije vierkante meter grond hebben ze appelbomen geplant en ieder jaar wordt in de oogstperiode elke beschikbare werkkracht ingezet. Appels plukken is een vrij arbeidsintensieve bezigheid. Meestal gebeurt dat allemaal in de maand september en dat gaat dan ook gepaard met feestelijkheden allerhande, waar wij dan weer graag bij aanwezig zijn. Wie schetst onze verbazing toen wij deze namiddag tijdens onze eerste losloop-wandeling zagen dat de pluk al begonnen was. De weersomtandigheden zullen wel zeer bevorderlijk zijn geweest voor de appelgroei dit jaar. Dat het plukken niet altijd overal even gemakkelijk gaat mag wel blijken uit deze foto. Zelfs op de steilste hellingen staan appelbomen. Vaak hebben ze daar dan terassen voor aangelegd. Je moet echt geen hoogtevrees hebben om daar als appelplukker aan de slag te gaan. Deze foto is gemaakt met de telelens en die gasten waren zowat halfweg de hemel hun kost aan het verdienen.     

25-08-2014 om 23:00 geschreven door Kosmopol  

Ik heb nog niet het plezier gehad in de winter van de Tramötsch-piste af te zoeven en vandaag heb ik me voorgenomen dat toch zo snel mogelijk maar eens te gaan doen. We zouden de Plose de huisberg van Brixen kunnen noemen, minder bekend en als skigebied minder groot dan het nabijgelegen Kronplatz bij Bruneck, maar na wat ik vandaag te zien kreeg wil ik het er volgende winter zeker wel eens op wagen.
Ik was al ooit in de buurt geweest met de vrienden. Een aantal jaren geleden hadden we het plaatsje Sankt Andrä uitgekozen als uitvalsbasis om van daar uit de omgeving te gaan verkennen met de motor. Vandaag kwamen we er terecht omdat er een geocache event georganiseerd werd en omdat zowel datum als plaats perfect pasten in ons reisschema hebben we daar aan deelgenomen, tot zeer grote tevredenheid moet ik zeggen. Geocaching.com, de moeder-site van alle geocache-fanaten maakt er namelijk een gewoonte van ieder jaar in de maand augustus een challenge uit te schrijven om wat souvenirs te verdienen. Zes verschillende soorten cachen moest je deze keer loggen binnen de maand om te slagen in de uitdaging. Een event had ik nog niet op mijn palmares, vandaar…
Zoals dat wel vaker het geval is met geocachen ontdek je leuke plekken en soms vind je die dermate de moeite waard dat je ze op je lijstje “voor herhaling vatbaar“ zet.
De tocht verliep voor een gedeelte op het parcours van de pistes van het skigebied en op deze plek waren we trouwens behoorlijk verkeerd aan het zoeken. De GPS kreeg de raarste kuren, magnetisme, zwarte magie… wie zal het zeggen. Feit is, dat als de organisatoren niet zo vriendelijk geweest waren ons terug op het goede spoor te zetten we deze cache nooit gevonden zouden hebben. Phaido trok er zich allemaal niks van aan, die holde de piste af met een elegance die je bij baasje en vrouwtje op dat punt van de wandeling al lang niet meer zag na 8 km redelijk steil bergaf lopen.    

24-08-2014 om 22:57 geschreven door Kosmopol  

Aansluitend bij de blog van gisteren zou ik het deze keer willen hebben over eten. Mijn interesse in het onderwerp is algemeen gekend. Vakantietijd is voor ons dan ook altijd een beetje een cullinaire ontdekkingsreis. Soms duurt het een tijdje, maar meestal slagen wij er vrij snel in de goede adresjes in een vakantiebestemming te vinden. In Lazise kenden we er al enkele en sedert enkele dagen is er daar eentje bij gekomen. De Italiaanse keuken staat sowieso erg hoog in ons voorkeurlijstje. Castello, het eerste restaurant links binnen de poort als je van de grote parking komt kan onze volle goedkeuring meedragen. Nadat we er al enkele keren getafeld hadden en we het personeel een beetje hadden leren kennen vroeg ik of ze het erg zouden vinden als ik enkele fotos maakte van het keukengedeelte. Dat vonden ze geen probleem. Zowel de keuken als de pizza-oven mocht ik uitgebreid bezoeken, bekijken en fotograferen. Ik kreeg zelfs een mini privé rondleiding, netjes, proper, goed georganiseerd, ik was best onder de indruk. Zo bleek dat het zeker geen toeval is dat wat er op tafel komt grote klasse is. Dit zijn de pizza-bakkers, goedgemutst, ordelijk, hard werkend en vriendelijk. Zo hoort het.   

23-08-2014 om 22:30 geschreven door Kosmopol  

Sta me toe maar meteen te vertellen dat er aan deze foto helemaal niets gephotoshopped is. We zijn wel degelijk door een plaatsje gekomen met de welluidende naam “Pol”. Dat ik dit een fotostop waard vond begrijpt de lezer zonder enige twijfel? Josee kreeg de camera in de handen geduwd en mocht ( moest !!! ) op de sluiterknop drukken.
Onze tochten door het hinterland van het Gardameer brachten ons vandaag in het wijngebied Valpolicella. Bij het plaatsnaambord van een van de deelgemeenten kon ik niet anders dan een parkeerplaats te zoeken om gebruik te maken van het decor. Ik vond de locatie zo sympathiek dat ik maar meteen een winkel ingedoken ben om een streekproduct te kopen. Wij reizen om te leren en om streekproducten uit te proberen toch? Zeker als er sprake is van enige alcoholische waarden bij de inhoudsopgave wil ik graag proefkonijn spelen.
Het mag dus geen verwondering wekken dat ik dit zit te tikken bij het genot van een heerlijk glaasje – excuseer, FLES – Valpolicella.  

22-08-2014 om 22:40 geschreven door Kosmopol  

Kenners zien natuurlijk meteen waar we vandaag geweest zijn. Voor al de anderen: we hebben vandaag een bezoek gebracht aan Verona. Zoals de meeste toeristen wilden we op veel te korte tijd veel te veel zien. Naast negen gevonden geocachen mogen wij nu dus ook een groot deel van de bezienswaardigheden van Verona op ons palmares schrijven. We begonnen met een tocht rond en boven het theatro Romano, vervolgens moest de Ponte Pietra er aan geloven, la casa di Giulietta - Shakespeare zelf schijnt trouwens nooit in Verona geweest te zijn en het balkon waar elke dag duizenden toeristen zich staan te vergapen is er in de jaren 30 van vorige eeuw aangebouwd… -, we hebben zoals zovelen de rechterborst van het standbeeld aangeraakt, geluk in de liefde willen wij ook wel blijven hebben, de arena hebben we gezien, bezocht en gefotografeerd, de Piazza delle Erbe, de Arche Scaligere en dan vergeet ik de menige andere pleinen, binnenplaatsen, tuinen en monumenten nog… Kortom, we hadden duidelijk te veel hooi op onze vork genomen en het was dus ook niet meer dan normaal dat enkele van die vijf bengels zo rond zes uur begonnen te jengelen dat ze naar huis wilden. Phaido is bij aankomst in het hotel trouwens als een blok in slaap gevallen. J    

21-08-2014 om 23:43 geschreven door Kosmopol  

Voor sommigen is dit misschien een net iets te lugubere foto. In het kerkje vlak bij de gedenktoren in San Martino la Battaglia is het ganse halfrond achter het altaar gevuld met doodshoofden, échte doodshoofden.
Wij Belgen spreken over “DE” Grote Oorlog vanzelfsprekend als die welke werd uitgevochten tussen 1914 en 1918. In Italie hebben ze een net iets langere geschiedenis qua bloedvergieten. De regio net ten zuiden van het Gardameer was wel vaker het toneel van strijdgewoel. In de jaren 1800 werden hier enkele zware veldslagen uitgevochten in het kader van de Italiaanse onafhankelijkheidsstrijd. In het plaatsje San Martino la Battaglia werd een toren anex museum opgericht om dit te gedenken. Vlakbij is een kerkje waar de waanzin van de oorlog wel zeer aanschouwelijk tot bij de bezoeker wordt gebracht. De toestand van de schedels verraadt vaak hoe de betreffende persoon om het leven kwam… een gaatje tussen de ogen, in het voorhoofd, in de wang, een half weggeblazen schedel, één intakte en één niet meer aanwezige oogkas, een halve schedel… er is niet zo veel nodig om iemand het hoekje om te helpen kun je hier zien. Of dit een wijze les betekent voor alle volgende generaties is maar zeer de vraag…

20-08-2014 om 22:50 geschreven door Kosmopol