Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
30-03-2016
30 maart De Abeek vallei.
Het toneel
voor onze geocacheavonturen situeerde zich vandaag in Limburg, meer bepaald in
het plaatsje Reppel. Sinds kort is er een nieuwe serie verstopt in het
natuurgebied van de Abeek vallei en dat zou de zoekende hobbyist gegarandeerd
een prachtige wandeling moeten bezorgen volgens de beschrijving, voldoende om
onze interesse te wekken
Wij genoten er alleszins met volle teugen van. Het was misschien nog niet het
heerlijkst mogelijk lenteweer toen we deze morgen die kant op trokken, maar we
hebben het wel de ganse dag droog gehouden en om door de natuur te struinen is
dat eigenlijk voldoende.
Het fototoestel mocht ook mee en de fotogenieke landschappen dienden zich in
groten getale aan.
Bij dit ven met vogelkijkhut heb ik nog eens mijn panorama techniek getoetst aan
een beeld dat ik met de meegebrachte 24 mm groothoek niet in één keer kon
vangen. Om weer te geven wat ik in gedachten had waren er zes staande, elkaar
gedeeltelijk overlappende fotos nodig. Het aan elkaar zetten stitchen was
een fluitje van een cent in Photoshop.
Ze worden
steeds zeldzamer, de oude huisjes en boerderijtjes die niet vervallen, gesloopt
of tot gerenoveerde fermette zijn omgebouwd. In Hoebenschot, aan de andere kant
van het dorp, is er zo nog eentje. Een hele tijd geleden fietste ik er eens
voorbij en toen zag ik achter het venster een oud vrouwtje zitten met een typische
blauwe schort, ze deed me een beetje aan moentje denken, mijn grootmoeder die
een tijd bij ons heeft gewoond, zoals het vroeger was, pure nostalgie. Ik had toen geen fototoestel
bij en dat vind ik nog steeds jammer. Vanaf die dag heb ik me voorgenomen dat
ik de eerstvolgende keer ik haar daar zou zien, ik zou gaan aankloppen om te
vragen of ik haar op die plek, al dan niet geposeerd zou mogen fotograferen.
Sindsdien heb ik ze niet meer gezien helaas.
Toen ik er vandaag weer eens voorbij kwam ben ik toch maar eens gestopt en heb
ik de Eos uit de tas gehaald. Er is evenwel nogal wat beeldvervuiling in de
buurt daar, huizen die de sfeer kapot maken, electriciteitsleidingen en-palen
die je liever buiten beeld houdt en het is quasi onmogelijk het hele huisje in
een integer beeld te pakken te krijgen. Vandaar dat ik vanavond thuis maar een
uitsnede gemaakt heb van de essentie: de voordeur, een raam en een raampje, de
bakstenen en de dakpannen. In zwart wit leek het me nog net iets meer
authentiek.
Tussen de
buien door slaagden we er deze morgen in de pipi- en kakawandeling met Phaido
te doen zonder nat te worden. De buienradar had het helemaal juist toen we
meenden een regenvrij venster van een dik uur gezien te hebben. Niet alle
buurtbewoners waren even gelukkig evenwel. Er lopen in de weiden aan de
Smallebroeken nogal wat paarden, koebeesten en schapen die niet het geluk
hebben in de warme woonkamer te kunnen schuilen bij storm en ontij. Deze
nieuwsgierige jongedame had duidelijk niet zo lang geleden een frisse douche
over zich heen gekregen. Ze was wel vergeten haar knieën te wassen
Voorlopig, en
zolang hier gastvrijheid gekregen hebbende medeburgers het ons niet
verbieden, mogen wij nog praten over Pasen, over de klokken uit - godbetert -
Rome en over het feit dat die ieder jaar
weer allerlei lekkers over onze kontreien uitstrooien.
Onze tradities, culturele gebruiken en geplogenheden die al eeuwen standhouden
worden tegenwoordig helaas maar al te vaak uitgehold en/of verboden door klachten
in naam van de heilige politieke correctheid. Zo zijn we Zwarte Piet al kwijt
geraakt, kun je in een groot percentage van de cafés in sommige Brusselse
wijken al geen alcohol meer kopen, zijn er stromingen die menen dat we beter
over voorjaarsvakantie dan over Paasverlof praten, en in de U.S. gaat het zelfs
al zo belachelijk ver dat ze daar het begrip Merry Xmas hebben vervangen door
Happy Hollidays Lang leve de multiculturele samenleving
Tot nader order voel ik mezelf nog altijd helemaal vrij om over de Paasklokken
te spreken. Gisteren had ik het er al over, ze waren met een welgekomen stevige
wind een dag te vroeg in Lommel geraakt, maar de weg naar Lichtaart was
blijkbaar toch net iets moeilijker en toen ze deze morgen ook hier voorbij
kwamen was ik er als de kippen bij om met mijn mandje naar buiten te slippen.
Je weet maar nooit of ze ook aan mij gedacht hadden . en YESSS !!!!
Het vrouwtje was mij gelukkig achterna gelopen met de camera toen ik
zielsgelukkig begon te verzamelen wat ze voor mij hadden gedropt
Josees
broer, Swa, is morgen jarig en vandaag al had hij de familie uitgenodigd op een
luxe ontbijt in de Brugwachter. Hij had er echt wel de beste dag van de week
voor uitgekozen, en ware het niet dat de cava, de croissants, de eiergerechten
met spek, broodjes met tig soorten beleg, koeken, gebakjes en alle mogelijke andere
ochtendlijke versnaperingen zo heerlijk smaakten, we zouden het bijna jammer
gevonden hebben dat we een tijd lang moesten binnen zitten. Tussendoor hoorden
we op het weerbericht ook nog eens de bevestiging van wat wij al wel zagen en
terloops als anekdotisch toetje dat dit kwam door een wind pal uit het zuiden
die er ook voor zorgde dat er al erg veel zwaluwen waren aangekomen. En warempel,
die zelfde pittige bries had de paasklokken ook een stevige duw in de rug
gegeven vermoed ik want toen wij na een copieuze maaltijd terug in huize Swa
aankwamen merkten we dat ze hun meegebrachte lading eieren uit Rome een dag te
vroeg al gedropt hadden in de St. Ritastraat. Tja dan komen de broertjes Lander
en Juul, achterneefjes van het vrouwtje, paaseieren rapen natuurlijk en hoewel
ik erg goed voorbereid was om er enkele shots van te schieten bleek het erg
moeilijk ze allebei samen frontaal goed in beeld te krijgen. Die gastjes zijn
zoveel beweeglijker dan ikzelf en telkens ik meende dat ik eindelijk de goede
positie had gevonden voor het alleszeggende plaatje waren ze al weer weg naar
nog een ei
Goede
vrijdag, fakkeltocht in het dorp.
Naar jaarlijkse gewoonte vertrekt na de avond-kerkdienst een fakkeltocht om een
korte rondgang te maken door enkele Lichtaartse straten. Op diverse plaatsen wordt
er halt gehouden om een moment van bezinning in te lassen rond diverse
godsdienstige en sociale themas. Omdat Pasen dit jaar erg vroeg valt was het
deze keer nog vóór de overgang van winter- naar zomeruur en dus was het bij het
vertrek al aardig donker. Fotoclub-collega Willy had mij getipt en ik vond het
een uitdaging om te proberen er enkele bruikbare fotos te gaan plukken.
Ik heb wat geëxperimenteerd met flitsen, zachtjes inflitsen, onrechtstreeks en
alle mogelijke variaties maar ik kwam er al snel achter dat je zo de sfeer niet
vangt die je zoekt. Dan maar zonder flits en de ISO-waarde flink omhoog Met ISO 6400 kon ik mijn sluitertijd toch al
terugbrengen tot 1/40 wat natuurlijk vaak nog erg problematisch is en ik had
dan ook behoorlijk wat onscherpe fotos tussen mijn oogst, maar soms waren er
ook opnames bij waar ik best gelukkig mee was, zoals deze devote dame
bijvoorbeeld. Ik heb de kleurverzadiging in de nabewerking een beetje
teruggehaald, aan ruisreductie gedaan met Nik-Dfine en er een Nik-kadertje rond
geplaatst. Voor de liefhebbers heb ik de zwart-wit versie die ik ook niet
verkeerd vond in de Black&white groep gezet op Facebook.
Dit is
natuurlijk ook een verplicht nummer ieder voorjaar. Als de wilgenkatjes er weer
zijn willen die gefotografeerd worden. Nu is het niet zo dat het de
wilgenkatjes waren die me naar buiten riepen deze middag. Ik had gewoon wat
frisse lucht nodig na de excessen van gisteren. De katjes liepen me gewoon voor
de voeten en dan neemt een mens toch maar de camera uit de tas he.
Ik heb een mooie tak uitgezocht, er enkele keren rond gedraaid om een goede
compositie te zoeken met een rustige achtergrond en dan wil ik best toegeven
dat ik in de nabewerking de vervaging in de achtergrond nog een beetje geholpen
heb. J
Drie dames
achter de bar. Tijdens de Paasmarkt in het nieuwe Hoevezavel in Lommel kon ik
ze samen te pakken krijgen op hun luxueuze werkplek in de grote
gemeenschapsruimte. Een eenvoudige vraag om even te poseren volstond trouwens,
wij zijn allemaal vrijwilligers daar he.
Op de foto zie je de architecturale strakheid en geloof me, ook de rest van het
complex is even mooi uitgetekend en gebouwd. Voor het Lommelse gemeentebestuur
en de projectontwikkelaars is het zeker een prestige realisatie en ik kan niet
anders dan erkennen dat het mooi is maar Of het dezelfde warmte uitstraalt als
het inmiddels afgebroken oude Hoevezavel, en of de bewoners om wie het
tenslotte toch gaat zich daar even thuis voelen durf ik te betwijfelen en om de waarheid te vertellen... ik zit zelf ook liever aan een doorleefde ouderwetse toog dan aan zo'n gelikte design-constructie.
Geen zin in
een foto vandaag.
Dan maar een cartoon van een wenend atomium van Yak.
Het soort laffe klootzakken die verantwoordelijk zijn voor de weerzinwekkende
misdaden in Brussel deze morgen vergelijken met beesten is een belediging voor
de beesten. Beesten doen dit niet.
Het soort klootzakken die hiermee sympathiseren - en dat zijn gelukkig heus
niet alle moslims - pamperen in naam van
de heilige politieke correctheid getuigt van verregaande onnozele naiviteit.
Indien wij onze beschaving, onze cultuur en onze vrijheden willen behouden
zullen we iets moeten doen in plaats van onze kop in het zand te steken en het
licht van de zon te ontkennen.
Toen een collega muzikant mij 25 jaar geleden voorspelde dat wij binnen 50 jaar
allemaal volgens de sharia zouden leven omdat er een generatie losgeslagen
fundamentalistische salafisten aan het opstaan was die vonden dat wij allemaal
vuile honden zijn die ofwel moeten bekeerd ofwel vernietigd worden, geloofde ik
hem niet. Nu realiseer ik me dat we een probleem hebben. Als zelfs onze VRT al
niet durft te berichten over hordes jongeren die bij de arrestatie van Abdeslam
en na de ontploffingen in Zaventem rellen zochten met de politie hebben we een
serieus probleem
Ik heb samen
met schoonbroer Swa vandaag nog eens het rondje gewandeld dat we inde Lommelse Sahara en de Bleekerheide uitgestippeld
hadden om er de jaarlijkse zoektocht van het Spaarkaske te organiseren. Er
waren nog enkele onnauwkeurigheden en die laatste scherpe kantjes wilde ik er nog
afhalen, kwestie van de deelnemers niet al te onveilig de aprilnacht in te
jagen.
Ik had het er een tijdje geleden bij de eerste verkenning ook al over in deze
blog en toen toonde ik een foto van de inmiddels bekende uitkijktoren. Vandaag heb
ik die ook weer enkele keren in beeld genomen maar om niet in herhaling te
vallen koos ik deze keer toch maar voor een landschap aan de overzijde van het
kanaal. Als je over de voetgangersbrug stapt kom je vanzelf in de Bleekerheide
en ook daar zijn heerlijke plaatjes te schieten. Uiteraard is de heide in
september of daaromtrent op zijn mooist maar ook in dit seizoen vind ik het
daar best de moeite waard. Na een beetje zoeken naar een aanvaardbare
kompositie kwam ik uit bij dit beeld.
Onze
geocache-omzwervingen brachten ons vandaag in Beerse. Meer bepaald in het
Luysterborgbos hadden we gemerkt dat er een nieuw rondje uitdagingen gelegd was
door een collega hobbyist en daar wilden wij graag onze skills eens aan meten.
Met cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie is het altijd leuk wandelen.
Niet alleen hebben ze tonnen geocache-ervaring in de aanbieding maar er komen
vaak ook de meest onverwachte en originele opmerkingen en gesprekken voorbij.
Bij dit rustpunt, waar tussen de banken zonder twijfel ooit een tafel heeft
gestaan maar waar nu alleen maar tientallen sigarettenpeuken op de grond lagen was er
meteen de lucide opmerking van Jackie dat de tafel in rook was opgegaan. Jackie
illustreerde dat door te doen alsof hij een dikke sigaar vasthield en Annemarie
keek naar boven om te zien of ze nog enkele sporen van een ten hemel varende tafel kon ontdekken
denk ik. Zelf had ik de camera, niet geheel toevallig, in aanslag en kon ik dit
tafereeltje vastleggen. In een zwartwit omzetting vond ik m nog sterker dan in
kleur.
We hebben
voor de verandering nog eens de andere kant van het dorp gekozen om onze
ochtendwandeling met Phaido aan te vatten. Dat was geen toeval natuurlijk, in
het mooie natuurgebied tussen Lichtaart en Herentals, achter de Korte Heide was
in de loop van vorige week een nieuw interessant symbooltje verschenen op de
geocache-kaart. We kennen dat gebied vrij goed en dat het daar mooi wandelen is
hoef je ons niet te vertellen. Het werd inderdaad een weliswaar frisse maar
toch erg gesmaakte tocht, de cache werd gemakkelijk gevonden maar daar was het
ons in eerste instantie niet om te doen. Hoewel we een redelijk gedreven
geocache hobbyist zijn is dat toch meer een kapstok om onze wandelgoesting aan
op te hangen.
Na gedane arbeid bleven we nog een tijdje van het natuurschoon genieten en
fotos maken natuurlijk.
De nonnekes
van klooster De Weegschaal in Lichtaart vonden al lang dat het kloosterleven
eigenlijk toch maar een saaie bedoening was. Ze broedden dus op een plan om een
beetje leven in de brouwerij te brengen. Toen ze de kans zagen een danslerares
te engageren om hun enkele passen en moves aan te leren waren ze gretig genoeg om
die te grijpen. De wekelijkse lessen resulteerden in een verzoek van het nabij
gelegen dansinstituut Balance om deel te nemen aan de jaarlijkse dansshow in
het Schaliken. Ook dat wilden de zusters wel eens meemaken en toen de fotos
voor het programmaboekje moesten gemaakt worden en de danslerares er was komen
tussen zitten met een voor de gelegenheid gepaste hoofdbedekking, merkte de
fotograaf dat de dames zich ondertussen al van veel frustraties ontdaan hadden.
Dat er ook een paterke mee danste had daar waarschijnlijk wel iets mee te maken
Toch was er een iets meer fundamentalistische zuster, die zich klaarblijkelijk
schaamde voor het onzedig gedoe, die niet in beeld wilde en die zich verstopt
had achter één van haar losbandige collegas.
Ik zag het pas thuis toen ik aan de nabewerking begon en dat bracht me op dit
verhaaltje. Natuurlijk is dit niet de foto die in het programmaboekje komt,
maar ik vond hem wel leuk genoeg voor deze blog.
Nog een noot hierbij voor de fotografen als er beweerd wordt dat wit op wit
zowat de nachtmerrie is van elke bruiloftsfotograaf, dan kan ik bij deze beamen
dat zwart op zwart ook niet gemakkelijk is qua belichting.
Zoals ik
gisteren al aangaf heb ik vandaag er even de riem af gegooid qua
groepsfotografie. Ik ben op geocaching dot com gaan zoeken naar een rondje cacheplezier
dat ook de nodige wandelkriebels kon stillen en ik raakte zo verzeild in
Rijmenam. De wandeling beantwoordde helemaal aan onze verwachtingen, vrouwtje
happy, baasje happy en Phaido happy, en ook de camera mocht van tijd tot tijd
uit de tas. Er boden zich al enkele kuddes madeliefjes aan en daar heb ik
gretig wat beelden van geschoten, wilgenkatjes waren ook op het appel om de
lente aan te kondigen en uiteraard heb je daar de Dijle waar de wandeling
trouwens langs liep voor een stuk en dus kwamen er ook wel enkele interessante
landschappen voorbij.
Maar toen we bijna terug bij de wagen waren kwam opeens deze vreemde rijtuig-passagier-combinatie
ons tegemoet gereden en hoewel ik niet snel genoeg de goede settings voor dit
soort beelden kon instellen heb ik toch maar een shot gewaagd voor hij voorbij
was. Helemaal scherp is ie niet maar dit is wel de eerste keer dat ik dit soort
electrische monowheel te zien kreeg in actie, een foto waard zou ik zeggen. Aan
Sigways waren we ondertussen al min of meer gewend geraakt, er worden zelfs al
toeristische rondleidingen mee gedaan, maar als je echt hip wil zijn doe je het
dus op één wiel anno 2016.
Tja, ik
realiseer mij best dat het een beetje eentonig dreigt te worden maar ik heb het
er nu eenmaal druk mee. De fotoshoot sessies voor het programmaboekje van de
dansvoorstelling van Balance komen nu echt op kruissnelheid en samengevoegd met
nog enkele andere taken die ik mezelf opgelegd heb om deze week eindelijk eens
aan te pakken laat me dat weinig tijd over om nog eens op fotojacht te gaan.
Morgen zijn er evenwel geen shoots gepland en ik heb me voorgenomen om minimaal
die ene dag van achter de PC weg te blijven en er toch maar eens op uit te
trekken. Het wordt daarenboven schitterend lenteweer als we de nationale
weermannen en vrouwen mogen geloven De riem er af dus.
Voorlopig heb ik weer een off-the-reckord opname in de aanbieding vandaag. Nadat
ik vond dat er bij de shots die ik van deze groep gemaakt had zeker meer dan
één geschikte zou zitten vonden de dametjes dat de dansleraar er ook maar eens
moest komen tussen zitten. Er volgden weer enkele min of meer serieuze opnames
maar het pret-gehalte steeg toch met elke flits. Uiteindelijk resulteerde dat
in een sessie gekke-bekken-trekken en daar wil ik er hier wel een van tonen.
Ik mocht
vandaag ook opdraven voor de tweede dag van de fotoshoot-week. De jongste
ballerinas waren aan de beurt deze keer en na het serieuze werk hou die
dametjes maar eens in toom vond ik dat ik ook wel enkele shots mocht nemen
die ietwat meer fun uitstraalden.
De fotograaf maakt dus enkele grapjes, en de hillariteit steigt Na de
zoveelste voorzet en tijdens een lachsalvo drukt hij af en vangt de sfeer die
hij wilde. J
Ik vermoed dat deze foto het programmaboekje niet zal halen, maar ik vind hem
zelf wel de leukste, vandaar dat ik hem ook op deze plaats wil tonen.
De nieuwe
dansvoorstelling van de jonge dames en heren van Balance Health Center staat
in de steigers. Er wordt gerepeteerd dat de stukken er af vliegen, de
voorverkoop loopt als een trein en uiteraard worden alle groepen weer
gefotografeerd voor het programmaboekje.
Vandaag kreeg ik als eersten de breakdancers voor mijn lens, de jongens apart,
de meisjes apart en daarna nog eens de voltallige groep. Omdat ik de voorbije
dagen tijdens de street-catwalk in Aarschot al meer dan voldoende dames
gefotografeerd heb, koos ik vandaag maar eens voor de boys om als foto van de
dag te fungeren in deze blog.
De tweede
dag van de street-catwalk marathon in Aarschot was misschien nog net iets
leuker dan de eerste, gisteren. De temperaturen neigden net iets meer naar
lente waarden en de gure wind leek ook net iets milder. Op zondag waren er ook
enkele handelszaken die ondanks de shopping dagen besloten hadden de
sluitingsdag toch maar in acht te nemen en daardoor was het allemaal net iets
minder hektisch.
Natuurlijk waren onze kids ook weer van de partij en omdat we vandaag langs gingen
bij Erotica Center in de Leuvense straat kon ik er enkele pikant geklede dames
te pakken krijgen, links en rechts boden zich zelfs enkele passerende en
flanerende van het evenement genietende inboorlingen aan om al dan niet gewild
te fungeren als onderwerp in wat straat fotografie experimenten maar toch koos
ik vandaag voor deze foto die heel braafjes het gebeuren samenvat.
De setting is vrij duidelijk, je ziet een van de drie als catwalk vermomde erg
lange aanhangwagens waarmee we door Aarschot toerden en bij elke deelnemende
zaak werd gestopt, een stopkontakt gezocht voor de muziekinstallatie, de rode
loper uitgerold, een trapje voorzien, een aankondiging gemaakt en bij het
gebeuren passende muziek door de boxen geknald.
Makkelijk was het in dit geval niet, keihard licht is nooit de favoriete
omstandigheid van het op een verantwoorde manier fotograferende deel van de
mensheid geweest. Ik maakte de foto door met de camera boven mijn hoofd op het
gevoel het model in beeld te nemen. De groothoek stand was gewild want ik wilde
ook enkele shots maken met publiek, zeker hier in deze anders rustige hoek was
dat nogal bijzonder. Doordat de felle zon pal in de straat scheen stonden de
meeste mensen langs de kant in de schaduw en die heb ik dus in de nabewerking
behoorlijk moeten oplichten. Het model was een straffe madam want ondanks het
feit dat ze recht in de lage zon keek had ze de ogen wijd open. De schaduwen
van een deel van de meute fotografen zijn vooraan ook te zien en die van
ondergetekende is zelfs duidelijk herkenbaar want er is er maar één die
zichtbaar de camera naar boven stak
Dat is dus in a nutshell waarom ik dit een leuke foto vind en waarom ik vandaag
toch hiervoor koos ondanks de vele alternatieven.
De
lente-shopping-dagen in Aarschot zijn gestart onder een heerlijk zonnetje. Jammer
dat een fris windje de gevoelstemperatuur enkele graden naar beneden haalde,
maar wie ben ik om daarover te klagen, we hebben de voorbije weken al erger
meegemaakt.
Er was alleszins veel volk in de stad en dat steekt de organisatie een flink
hart onder de riem. De street-catwalk was een succes en uiteraard heb ik
gefotografeerd tot ik de kramp in mijn rechterwijsvinger kreeg. Tussen alle
geroutineerde modellen liepen ook twee van onze kleindochters. Als fiere opa
kan ik dan ook niet anders dan vandaag hier een foto te plaatsen van één van beiden.
Dit is Julie die samen met haar vriendin Nanouke bij Giotto de tienermode voor
het volgend seizoen presenteerde. Het leek wel alsof ze nooit iets anders
gedaan had.
Het was weliswaar
nog een beetje frisjes deze morgen, maar je zag zo dat het een mooie dag ging
worden. Ik moest vanmiddag weer aan de slag, maar Phaido staat op zijn rechten
dus een wandeling moest en zou er komen. Ik vond het helemaal geen straf moet
ik toegeven. We zijn tot in Kasterlee getogen langs rustige zandwegen. Een
enkele keer hadden we wel wat last van het verkeer op de nieuwe N19g waar we
een tijdje langs liepen maar gelukkig hebben ze dit stukje wandelweg gespaard
bij de aanleg er van. Dit is trouwens de leukste route om een Duvel te gaan
drinken in café de Pelleman. Je bent dan wel bijna 5 km onderweg en na het
genot moet je dan ook nog terug, maar je leeft dan tenminste in de wetenschap
dat je evenveel of meer calorieën verbrandt dan je zonet genuttigd hebt.
Vandaag hadden we evenwel geen tijd daarvoor, zoals ik al zegde: de plicht was
roepende. Om even een foto te maken had ik gelukkig wél enkele minuten over.
Twee wegen, langs de ene kant de jachtige snel, snel stressy N19g en daarlangs
de heerlijk onthaastende wandelweg. Phaido en wij weten wel welke de leukste
is.