Gisteravond
waren we na de Hagevenwandeling nog iets gaan consumeren in de Pelleman met de
vrienden. Op een of andere manier hadden we de lus van Phaido vergeten in het
café. Het zelfde mooie winterweer dat ons gisteren al naar buiten lokte was ook
vandaag verleidelijk genoeg om ons er toe te overhalen dan maar te voet naar
Kasterlee te trekken om dat ding terug te halen. Onderweg zou ik me op
detail-fotografie toeleggen had ik me voorgenomen. Less is more was deze keer
het uitgangspunt. Ik heb nogal wat details te pakken gekregen
Rode besjes,
bladeren, dennennaalden al dan niet berijpt, stenen, keien, plassen in diverse
tinten wit, evenzovele clichés eigenlijk
De bovenkant van deze weidepaal daarentegen leek mij wel net iets meer
origineel. Met een erg groot diafragma kon ik de scherpte precies in het
centrum ervan leggen en veel meer is er ook niet scherp in de foto. Er is nog
een strook in de groene zijkanten van de paal die mooi doortekend is omdat die door de
schuine invalshoek op dezelfde afstand van de lens zit en er is nog net
voldoende herkenbaarheid in de prikkeldraad. Verder is er alleen maar de mooie
zachte bokeh(*) die in dit soort fotografie zo aangenaam oogt.
(*) voor de
niet fotografen: bokeh komt uit het Japanees en duidt de kwaliteit van de
onscherpte aan.
|