Mij kun je niet wijsmaken dat dit een versleten fiets is die in het bos gedumpt is. Eerlijkheidshalve moet ik meteen vertellen dat je dit fenomeen tegenwoordig veel te vaak ziet… je kunt je niet voorstellen wat je tijdens een wandeling allemaal vindt in de natuur.
Maar neen, dit is een gloednieuwe fiets, ontdaan van enkele waardevolle onderdelen. Nog niet zo lang geleden was dit zonder twijfel de trots van iemand die hier een flinke som voor betaald had, die hier misschien lang voor gespaard had en die zich waarschijnlijk hiervoor andere dingen had moeten ontzeggen. Ik kom woorden te kort om het uitschot te typeren dat dan iemands droom kapot maakt om een fractie van de waarde te incasseren voor wat losse onderdelen. Soms zou ik willen dat ik een Jan de Wilde was en ook zo’n poëtische tirade scheldwoorden kon bedenken als in “He he wat een feest”. Ik kom in dit geval niet verder dan uitschot, krapuul, schorem, bandieten of laaggevallen klootzakken maar Jan zingt dan over mottige malloot, termische zak, boskoe, slappe stalagtiet, bergkwabaal of aarsgarnaal…
Enfin, alle gekheid op een stokje, ik weet precies waar hij ligt, en ik ben er van overtuigd dat ie er nog lang zal blijven liggen. Dit aan de politie of de gemeente gaan vertellen heeft geen enkele zin, die kunnen er immers ook niks aan doen. Er staan hele legers aarsgarnalen zonder enig respect of normbesef klaar om er binnen de kortste keren een berg gestripte kostbaarheden naast te leggen. Toevallig las ik vandaag in de krant dat de burgemeester van een Vlaamse gemeente er voor pleit dat we meer wapens in huis zouden moeten halen om ons bezit te verdedigen… zucht… Krijgen we binnenkort Amerikaanse toestanden?