Vliegende honden, ze bestaan!!! Ik heb als bewijs een foto van Rox, het hyperkinetische hondje van Swa en Monique. Toen ze beslisten een Pommeriaan in huis te nemen wisten ze niet dat het energiepeil van de kleine pup binnen de kortste keren zulke ongekende hoogtes zou bereiken. Bijna een jaar later en na een operatie aan een knieschijf is er van enige terugval van het loop- en springvermogen van Rox in de verste verte nog geen sprake. Dat Rox ondertussen geen echte man meer is, omdat de dokter hem enkele vitale onderdeeltjes heeft afgenomen had ook niet het verhoopte kalmerend effect en ik vermoed dat ze zullen moeten leren leven met een high-energy-troetel. Toen we er deze middag op bezoek kwamen kregen we meteen enkele staaltjes van door de hof rennen, over de bloemperken springen en rondjes tuinhuisje spurten te zien.
Meer was er niet nodig om mij fotoplannen te bezorgen. Ik koos positie op een strategische plaats tussen Swa, aan de ene kant, en Monique, met Rox aan de andere kant, om, op de grond liggend, te trachten een foto te maken van een springende woef. Als Rox geroepen wordt dan is er maar één traject en dat is een rechte lijn en dan is er ook maar één snelheid: vol gas… Rox kwam dus als een schicht op me afgestoven toen Swa zijn naam riep, vloog over het tussenliggend bloemperk en zoefde nauwelijks enkele centimeters langs de camera voorbij. Gelukkig had ik al de eerste keer raak geschoten want ik ben er niet zeker van dat hij bij volgende pogingen niet vol op de fotograaf zou terecht gekomen zijn…