Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-12-2016
08 december Kristalpark
We moesten
al vroeg op weg vandaag. Onze half-jaarlijkse afspraak met de tandarts stond op
de agenda en Phaido als medereiziger staat op een strikte regelmaat wat pipi-
en kaka-ochtendwandeling betreft. Dat betekende dat we nog iets vroeger moesten
vertrekken om onderweg de nodige stappen op de teller te zetten. We waren
evenwel nog maar nauwelijks uit de wagen ergens in Witgoor toen onze held al
deed wat we van hem verwachtten. Nu waren we plots te vroeg
Dan houdt deze jongen net iets beter zijn ogen open om fotomogelijkheden te
ontdekken. De ochtend is sowieso voor mij een redelijk onontgonnen periode in
een etmaal en toen we langs het nieuwe bouwrijp gemaakte industriegebied Kristalpark
reden was ik plots zeer gecharmeerd door het mooie licht. Een korte fotostop
resulteerde in een aantal meer dan aanvaardbare plaatjes. Dit is de keuze voor
vandaag. Twee rijen molens, de verlichtingspalen rechts en het fietspad leiden alle de blik naar een sterk punt op één derde rechts onder, niet alleen qua compositie ben ik hier best tevreden mee.
ISO 400F 101/640
Een van mijn
fotopoints tijdens de reguliere ochtendwandeling is deze heuvel. Het is
eigenlijk maar een molshoop, ik schat 10 m boven de omgeving. Wij noemen het de
Valentijnsberg en waarschijnlijk zijn wij ook wel de enigen om dat te doen. Lichtelijk
creatief bedachten wij ooit deze naam voor de plek en voor ons is dat voldoende
als plaatsbepaling. Dit is het hoogste punt van de jaarlijkse Valentijnscross
in het dorp en hier heb je dan een leuke locatie om de atleten vast te leggen.
Bij gebrek aan atleten had ik vandaag een andere invulling van het begrip
Valentijn in gedachten. It takes two to tango. Mijn grote concurent in de
strijd om het hart van het vrouwtje maakt ongegeneerd avances. Ik laat hem maar
vanavond ligt hij weer op het matje voor de slaapkamerdeur en doe ik lepeltje
lepeltje
Ik heb de kleurverzadiging van de hele foto flink terug gehaald, alleen de
hoofdrolspelers ontsnapten aan de selectie.
ISO 1600F 81/80
Samen met
mijn cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie ben ik vandaag naar Aarschot
gereden. Naast een aantal andere doelwitten hebben we onder andere een wherigo
geocachetocht gemaakt doorheen de stad. Ik kan dat het best omschrijven als een
gegidste wandeling langs bezienswaardigheden - in dit geval standbeelden -
waarbij de info je op de precieze locaties wordt verschaft door de GPS. Op de
geocaching.com site kun je zgn. cartriges downloaden die je gedurende zulke
tochten begeleiden en de weg wijzen.
We wandelden onder andere langs het begijnhof en daar kon ik het niet laten om
nog eens de fotopotentie van de locatie aan te grijpen om de Eos uit de tas te
halen. Ik heb hier een tijdje zitten tobben over de beste compositie. Enkele stappen naar rechts zouden er voor gezorgd hebben dat ik de
lijnen van zowel de daken als het wandelpad in de hoeken kon brengen en dat is
natuurlijk een stijlelement dat ik graag gebruik. Maar als ik dan ook de
volledige rij huisjes aan de overkant, inclusief het hoekhuis links, er op wilde
houden zou de OLV-kerk pal in het midden komen en dat vond ik dan weer minder
geslaagd. Ik heb dan ook maar voor dit standpunt gekozen waarbij die toren
tenminste op een als algemeen aangenomen sterker aandachtspunt, op één derde,
gesitueerd is.
ISO 500-f 11-1/160
Ik ben
vanavond naar Jazz Houtum geweest. Die club organiseert elke maand een optreden
en deze keer hadden ze De Very Big Band geboekt. Dat leek mij een bezoekje
waard en enkele ex-collega-muzikanten dachten er ook zo over. Ik had het
helemaal niet verwacht, maar verrassing in die band zaten nog enkele kerels
waar ik menige keren mee op het podium gestaan heb. Het werd een leuk weerzien
in veelvoud.
Daar gaat de foto van vandaag evenwel niet over. Ik had al enkele keren
geprobeerd de big band in beeld te nemen maar de belichting in de zaal was niet
echt subtiel afgesteld. Twee trombone-spelers zaten vol in een spot en als ik een
totaalbeeld wilde schieten waren die steevast helemaal overbelicht. Na enkele
pogingen heb ik dan maar beslist de belichting te meten op die twee mannen en
het lot hielp me een beetje want net toen ik afdrukte ging een van hen aan zijn
neus frunniken Ik vond het wel grappig.
We
zijn weer terug thuis na enkele dagen genieten van ons jaarlijkse
gemeenschappelijk culinair weekend met het vriendenclubje. We hebben natuurlijk
niet alleen maar gegeten en gedronken, we zijn ook uitgebreid gaan wandelen. En
het was fijn stappen in de natuur op de Ardeense hoogten. Het lekkere vriesweer, de
prachtige uitzichten en de soms uitdagende trajecten zorgden ervoor dat wij
meer dan aan onze trekken kwamen.
Terwijl de nevel zijn best doet om ook uit de dalen te ontsnappen is het op de
hoogten al best zonnig en kan de fotograaf zijn pret niet op met het vastleggen
van vergezichten.
Bij deze
waag ik mij aan de discipline binnenhuisfotografie. Ik realiseer me dat een 16
mm lens nog niet echt een extreme groothoek is maar voor het gebruik dat ik er
van wil maken is dit toch al een hele vooruitgang vergeleken met de 24 mm die
me tot vorige week de grootste beeldhoek bood die ik ter beschikking had.
In hotel Du Moulin vond ik meer dan voldoende mogelijkheden om te
experimenteren. Je vindt daar meerdere zaaltjes, salons, zithoeken en andere
vergaderlokalen en die zijn allemaal smaakvol ingericht. Dit salonnetje
bijvoorbeeld bood weliswaar niet voldoende plaats om onze 12-koppige groep in
onder te brengen maar de fotograaf van dienst zag zijn kans schoon om er vóór
de dagwandeling toch even zijn statief in een hoekje te zetten. De kleur-versie
was ook niet verkeerd, maar ik heb nu eenmaal een rare voorliefde voor
zwart-wit.
Alle wandelplannen die we vandaag voorzien hadden voor onze eerste dag Ardennen-weekend hebben we moeten afblazen. Wie wil er nu met zulk miezerig, druilerig, grijs weer de onbekende Ardeense paden gaan verkennen? We zijn dan maar de bar van het hotel ingedoken en net voor het avondeten dacht ik er gelukkig aan dat mijn fototoestel nog niet uit de tas geweest was.
Even naar de overkant van de straat gelopen, statief er onder en de lange-sluitertijd-opname resulteerde in deze plaat. Hotel Du Moulin, bij deze zeer aanbevolen voor de bourgondiers onder de lezers. Met de groothoek kreeg ik vanaf deze toch wel korte afstand het ganse gebouw in beeld plus nog wat omgeving. Enkele autos waren daarenboven zo vriendelijk zowel van links als van rechts doorheen het beeld te komen zoeven. De lichtstrepen zorgden voor een zeer geapprecieerde bonus.
Vandaag
heb ik van de mogelijkheden van digitale fotobewerking gebruik gemaakt om het
plaatje dat ik koos als foto van de dag een beetje vrolijker te maken.
Ik was met cache maatje Jackie aan het stappen door het landschap in Hoksent,
das een gehucht tussen Eksel en Kleine Brogel in het noorden van Limburg. Het
was eigenlijk Jackie die me attendeerde op die twee fotogenieke bomen herinner
ik me. Het grijze weer was niet meteen bevorderlijk om er een kleurrijke prent
van te maken en dat bleek ook toen ik m bekeek op de PC. Ik heb dan maar de
Photoshop trukkendoos boven gehaald om m naar mijn hand te zetten. Eerst
gebruikte ik de knop Blauwe luchten om de bovenkant vol kleur te laten lopen,
das toch fijner dan zon grote uitgebeten witte leegte. Het schuifje herfstkleuren
bleek daarna erg behulpzaam om wat warmte in de resterende bladeren te brengen,
daarna was het de beurt aan de tool breng wat meer kontrast in die bomen en
begroeiing in de achtergrond en tenslotte vond ik in het menu
ook nog de filter maak de groentinten een klein beetje levendiger. Na gedane taak keek ik weer tevreden naar een
foto die wel degelijk vandaag gemaakt is al zou je het zonder deze uitleg
waarschijnlijk niet geloven.
Ik
was al een tijdje in blijde verwachting van een nieuwe groothoeklens en
vanavond ben ik hem gaan ophalen in Aarschot. Dat wordt dikke fun de volgende
dagen, een weekend Ardennen lijkt me alvast een prima gelegenheid om eens extra
te stoeien met breeeeeede landschap-mogelijkheden.
Ik heb een ommetje gemaakt tijdens de terugweg om langs de markt van Geel te
passeren, daar wilde ik alvast eens uitproberen wat 16 mm betekent op een groot
plein. Vergeleken met mijn 24 mm scheelt dit echt een flinke slok op een borrel.
Van vervorming is er ook nauwelijks sprake merk ik tot mijn grote vreugde en in
een ruk heb ik er door een erg kleine opening de nodige magische diafragmasterretje
bij getoverd. Meer heeft een mens niet nodig om tevreden te zijn.
Zo mag het
voor mij nog een tijdje doorgaan, lekker fris maar helder laat-herfst-weer. We
hebben er uitgebreid van geprofiteerd vandaan om te gaan wandelen en enige
geocachen te gaan zoeken in Noord Brabant, meer bepaald de omgeving van Vessem,
Netersel en de overige zaligheden ( er zijn in die regio 8 dorpen waarvan de
naam eindigt op sel, en die worden de 8 zaligheden genoemd ). Uiteraard heb
ik ook de nodige mooie plaatjes gescoord, want de camera is er natuurlijk ook
altijd bij en op zijn tijd haal ik m ook uit de tas. De vele rietkragen langs
de Grote en Kleine Beerze waren even zovele uitdagingen om ze eens in
tegenlicht in beeld te nemen. Dit is een van de vele pogingen.
Met dank aan cachemaatje Jackie die voor de nodige schaduw zorgde, zodat ik
flares door rechtstreekse instraling in de lens kon vermijden.
Ach ja, ik
plaats m toch maar. Ik ben er zelf eigenlijk niet zo tevreden over, maar het
is de enige foto die ik vandaag gemaakt heb. Ik moet eigenlijk zeggen de enige
uit een reeksje die nog een beetje toonbaar was
We waren op bezoek bij dochterlief en gezinnetje in Wuustwezel en dan loop ik altijd
wel eens naar achter om te zien hoe het staat met de gang van zaken op de
boerderij. Dit plaatje van de smakelijk etende koebeesten vond ik wel
interessant en ik heb dan ook enkele keren aangelegd Diafragmavoorkeuze, niet
gecontroleerd, ISO-waarde te laag, avond, tel dat bij elkaar op en je komt op
een sluitertijd van 1/25, dan moet je al veel geluk hebben en een erg vaste
hand om er nog een voldoende scherpe opname uit te halen. Ik zag het pas toen
ik alles thuis op de PC bekeek stom, stom, stom. Ik pleit schuldig, met veel
goede wil kan ik hier mee leven, ook al omdat het formaat dat deze site toelaat
klein genoeg is. Voor een A4- laat staan een A3-afdruk zou ik m zeker
weggooien, maar zoals ik al eerder vertelde, het is de enige aanvaardbare uit
het reeksje.
De garderobe
van de Kerstman begon na veelvuldig en intensief gebruik toch wel meerdere
tekenen van slijtage te vertonen. Een bezoek aan de kerstklerenmaker drong zich
dan ook op. Vandaag had de Kerstman een gaatje in zijn drukke agenda en kon hij
een volledig nieuwe outfit gaan aanpassen in Aarschot. Dat is wel een bijzonder
toevallige samenloop van omstandigheden want precies in datzelfde Aarschot zal
de kerstman verblijven tijdens zijn bezoek aan België in de Kerstperiode. De
helpers van de kerstman hebben een kerstmanwoning gehuurd in de Martelarenstraat
en de kerstman zal daar verblijven samen met zijn kerstmanfamilie en de
kerstmanaanhang van midden december tot na nieuwjaar. De nieuwe
kleren van de Kerstman zijn ondertussen per post opgestuurd naar Lapland en als
de kerstman midden december de lange jaarlijkse tocht van Lapland naar Aarschot
weer maakt en in zijn tijdelijke woning aankomt zal dat in vol ornaat zijn. Tijdens het pasritueel kon de Kerstman gelukkig beroep doen op een toevallig aanwezige fotograaf om alvast een foto te maken.
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn dat ik een grote fan ben van het hemelse
brouwsel van de firma Moortgat. Een logo, een affiche, een lichtreclame het
doet me wat. Deze combinatie zag ik vanmiddag en ik kon het niet laten dit vast
te leggen. Uiteraard vind ik het leuk dat lila-roze zwanen ook een voorliefde
hebben voor Duvel, zo interpreteer ik de foto tenminste. Dat er ook andere
interpretaties mogelijk zijn begrijp ik Suggesties zijn welkom via de reageerknop.
Het woord
fotografie komt van het Grieks, photos en graphein, respectievelijk licht en
schrijven. Fotografie is dus schrijven met licht, de uitspraak is genoegzaam
gekend, en is ondertussen een cliché geworden. Licht, mooi licht is waar het
bijna altijd om gaat.
Toen ik vanmiddag terug kwam van een tochtje naar Sas 5 zag ik tussen het
kanaal en Geel ten Aard een verzameling schapen die even intensief van het
novemberzonnetje aan het genieten waren als ikzelf, pal in het tegenlicht. En
dan gooi ik er graag een tweede cliché tegenaan: het mooiste licht is
tegenlicht. Een fotostop was vanzelfsprekend. Ik heb zorgvuldig de zon buiten
beeld gehouden en enkele shots gewaagd. De scene kan natuurlijk niet zo mooi
zijn als ik het in werkelijkheid zag, het dynamisch bereik van een camera is
immers nog altijd vele malen kleiner dan dat van het menselijk oog. Toch Ben ik
best tevreden met het resultaat, de duidelijke sporen van de zon-instraling in
het midden van het beeld neem ik er graag bij
Ik zit weer
in een let-een-beetje-op-je-gezondheid periode. Ik probeer even wat
redelijkheid qua eet- en drinkpatroon in te lassen en ook de lichaamsbeweging
die ik toch al tijden plichtsbewust op ongeveer 10.000 stappen per dag hield
wordt nog wat opgedreven middels de plots weer herontdekte fietsliefde. Nu
Phaido een duidelijke afkeer voor de fietskar heeft laten blijken was dat even
op een lager pitje gezet. Zolang het
weer het toelaat haal ik m weer dagelijks van stal voor een kort ritje of een
lange tocht. Vandaag was het eerder kort Tussen de ochtendwandeling en de vele
dingen die ik in de loop van de namiddag gepland had zag ik toch nog kans er
een uurtje op uit te trekken, zonder vooropgesteld plan maar eenmaal aan het
fietsen ging het noordwaards deze keer. Puur willekeurig links of rechts
afdraaiend en soms ook wel eens rechtdoor rijdend kwam ik bij de Tielense
watermolen terecht, in vogelvlucht niet eens 5 km van mijn deur verwijderd. Die
is al duizenden malen gefotografeerd natuurlijk en ik heb m zelf ook al langs
alle mogelijke kanten vastgelegd maar toch blijft ie een fotostop waard. Deze keer
ging ik voor een laag standpunt en om een gepast sfeerbeeld te verkrijgen koos
ik er voor in de nabewerking de kleurverzadiging voor meer dan de helft te
verminderen zodat, in combinatie met een antiek aandoend kadertje, dit weer wat
meer gaat lijken of een oude gebleekte foto.
Rond vier
uur kwam ik thuis van een tochtje met Phaido en ik had wel gemerkt dat de
avondlucht mooi rood kleurde. Voor dit soort situaties heb ik, zoals de meeste
amateurfotografen vermoed ik, enkele mogelijke fotolocaties in mijn
achterhoofd. De spoorwegbrug over het Albertkanaal in Herentals leek mij bijvoorbeeld
zeer geschikt om in deze lichtomstandigheden als onderwerp te fungeren. Daar
ben ik dan ook naar toe gereden en ik heb van uit diverse standpunten de nodige
opnames gemaakt, telkens wachten tot er een trein voorbij komt natuurlijk. Het
avondrood zorgde voor bijzonder stemmige shots. Toch koos ik vandaag voor deze
plaat, het warme kleurenspektakel in de lucht is hier grotendeels afwezig maar
dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de prachtige lichten van de trein, ik
moet eigenlijk zeggen treinen. Als ik heel eerlijk ben, dan moet ik wel
toegeven dat het eigenlijk twee treinen zijn. Vanaf statief, met precies
dezelfde kadrering kon ik twee opnames over elkaar leggen en in Photoshop kun
je met een bepaalde dekkingsmodus van de bovenste laag er voor kiezen dat
alleen de lichten samengevoegd worden. Ik vond het wel spectaculair, noem het
een artistieke vrijheid. J
Wat heeft
het weer toch rare kuren, gisteren kon je niet buiten komen zonder zwemvliezen
en andere waterdichte attributen en dan beleefden we vandaag weer een prachtige
laat-herfst dag met voldoende zon om mij uit te nodigen om nog eens een fietstochtje
te ondernemen. Met veel enthousiasme heb ik dat dan ook gedaan, enkele nog niet
gelogde geocachen die binnen fietsafstand verstopt waren in de GPS, de camera
in de fietstas en weg was ie...
Zo kom je weer maar eens op plaatsen waarvan je het bestaan nooit vermoed had. De
Kruisweg Akker, een kruisweg met 14 kapellekes in Lille? Vlak bij de weg naar
Wechelderzande dan nog de collega hobbyist die hier iets verstopt had wordt
bij deze bedankt om me de plek te tonen. De cache kon zich niet lang verborgen
houden en de camera mocht uit de tas.
Ik heb geprobeerd er een authentieke ouderwetse prent van te maken in de
nabewerking, zo komt ie naar mijn gevoel het best tot zijn recht. Dat de kapellekes schijnbaar naar voor leunen is geen gevolg van de perspectiefwerking bij het lichtjes naar boven fotograferen van uit een laag standpunt. Die staan daar werkelijk ook zo...
De storm van
gisteren heeft weer lelijk huis gehouden in het bos. Diverse gesneuvelde bomen
getuigden deze morgen er van dat de waarschuwingen van de weerkundige diensten
deze keer geen loos alarm waren. Diverse keren moesten we over of rond stammen
die dwars over de paden en zandwegen lagen. Phaido liet het allemaal niet aan
zijn hart komen, hij dartelde als een jong veulen overal doorheen. Het was
alsof de natuurelementen een hindernissenparcours hadden gebouwd speciaal voor
hem.
Bij de eerste boom die ons de weg versperde zag ik het gebeuren, bij de tweede
had ik mijn fototoestel al in de aanslag. Bij dit toch wel donkere weer was er
weinig licht in het bos en dus moest de ISO-waarde weer flink omhoog om een
voldoende korte sluitertijd over te houden.
f 5-1/320-ISO 1600
Een foto die
misschien een beetje verklaring nodig heeft vandaag.
We gaan iedere zondagavond met de maten van de motorclub gezellig iets
consumeren in een of andere Lichtaartse horecazaak, meestal is dat bij Toke in
de Korte Hei trouwens, en dan zijn de gesprekken vaak erg geanimeerd. Zoals dat
tegenwoordig in veel horecazaken het geval is zie je regelmatig klanten naar
buiten lopen om hun rookverslaving vrije loop te laten. Toevallig kreeg ik
plots de peuken-emmer in de gaten die naast de buitendeur stond vol te wezen.
Mijn fototoestel had ik al bij maar ik ben toch maar terug naar de wagen
gelopen om ook mijn statief te gaan halen. Buiten donker lange sluitertijd
dus alles wat binnen beweegt is onscherp en het gevaar voor overbelichting
loert om de hoek. Ik wilde eigenlijk een HDR opname maken met drie
verschillende belichtingen om het licht binnen ook een beetje binnen de grenzen
te houden, maar zoals ik al zei: het gaat er vaak erg geanimeerd aan toe en op
de andere opnames was er nog veel meer beweging. Ik heb dan toch maar gekozen
voor dit beeld, het ging mij tenslotte om die peuken-emmer en ik kan best leven
met de onscherpte binnen. Met een tijdrovende bewerking zou eventueel het licht
binnen nog wat gedimd kunnen worden, maar uiteindelijk vond ik dat zelfs niet
nodig dit is min of meer zoals ie uit mijn toestel kwam.
f 5,6- 2,5 sec.-ISO 1250
Nachtfotografie
is al lang één van mijn favoriete onderdelen als je het fotograferen in kastjes
zou willen onderverdelen.
Het was al redelijk laat toen ik via de ring van Herentals weer huiswaarts
reed. De worst van Wellens, de onder die naam bij de plaatselijken gekende
langwerpige rotonde, is een punt waarvan ik de fotomogelijkheden in
mijn achterhoofd had opgeslaan. Ik vermoed dat elke hobbyfotograaf wel menige
zulke punten heeft. De mogelijkheid om met lange sluitertijden, met de voor- en
achterlichten van de voorbijkomende voertuigen iets te doen wilde ik wel eens in
de praktijk uittesten. Het was niet echt gepland, maar omdat ik niet gehaast
was heb ik vandaag de wagen maar eens op de parking van de Wellens gezet en ben
ik aan de slag gegaan om enkele shots te proberen.
Ik ben eigenlijk in blijde verwachting van een 16-35 lens om dit soort dingen
net iets ruimer in beeld te nemen, maar voorlopig lukte het me met de 24-105
ook nog wel.