Deze foto had misschien wel gepast in de AV reeks over “water” die ik op het fotosalon van onze club presenteerde vorige maand. Met dit k***te weer waren de fotomogelijkheden niet zo uitbundig aanwezig tijdens de wandeling. Hoewel de Eos 6D volgens de reclame en de reviews spatwaterdicht is, wilde ik toch niet te veel risico nemen en haalde ik ‘m alleen maar uit de tas als ik een beschermende luwte vond tijdens de elkaar overlappende plensbuien.
En regenen deed het, man, man, man… regen, regen, regen… De zoveelste foto van Phaido in de regen, van Josee in de regen of van Josee én Phaido in de regen gespiegeld in een plas wilde ik de kijker deze keer besparen. Deze neerpletsende druppels in een plas leken me een deugdelijk alternatief.
Ik realiseer me wel dat er zou kunnen geopperd worden dat er geen onderwerp of opvallend voorgrond object is, zoals dat hoort volgens de compositieregels en de gangbare opvattingen binnen de fotowereld, maar zoals meestal trek ik me van regels weinig aan. Ik vond deze zwart wit omzetting best wel mooi en de nattigheid van de dag wordt er helemaal door weergegeven. Geef mij dan maar droog vriesweer…     

01-12-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Hoe ouder we worden hoe meer we de schoonheid van onze eigen heimat gaan smaken. We herhalen het tot vervelens toe misschien: je hoeft niet ver te reizen om van de natuur, het groen en de omgeving te genieten. Als het weer een beetje meezit is het overal mooi… en als het weer niet meezit ook eigenlijk. Wie zegde daar ook weer dat er geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding…
Ook met het druilerige regenachtige weer van vandaag staat Phaido op zijn dagelijks uitstapje en hem zul je zeker niet horen klagen over enkele regendruppels, integendeel. Hij voelde zich deze morgen zo happy dat ie meteen een dansje wilde doen met het vrouwtje.  

30-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Voor de zondagse afspraak met de vrienden hadden we vandaag café De Hei, bij Marie, uitgekozen als gezellige plek om enkele uren te vertoeven. Het is misschien wel het laatste authentieke bruine café dat je in de wijde omgeving kunt vinden, een stuk erfgoed, zou de status van beschermd monument moeten krijgen... Ze verdwijnen snel helaas.
Echte ouderwetse Kempense gezelligheid vind je hier nog, sociaal contact is nog waar het om gaat. Hier kom je niet naar toe om te versieren, versierd te worden, om je te bezatten of om opzwepende muziek om je oren gekletst te krijgen. Hier kun je nog een gemoedelijk praatje maken. Dat je toch soms met net wat te veel promille in je bloed thuis komt zullen we maar colleteral damage noemen…   
Ik ben even naar buiten geslopen om fototoestel en statief uit de wagen te halen en dit oord van gezelligheid  vast te leggen. Dat was niet eens zo gemakkeljk. De spaarzame straatverlichting op de hoek van de Herentalse baan en de weg naar Olen was niet van dien aard om me zelfs met een lange sluitertijd een goede belichting te bezorgen. Om donkere en lichte delen in een aanvaardbare balans te brengen had ik deze keer echt wel een HDR bewerking nodig, een HDR bewerking zonder tone-mapping wel te verstaan, het ging me alleen maar om de belichting. Een bijkomend probleem was ook hier weer de kleurtemperatuur. Gele straatlampen, en wit licht van de café-verlichting… het helpt dan als je van zwart wit houdt. Dan hoef je je over witbalans alvast geen zorgen te maken. J  

29-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Facebook laat je tegenwoordig regelmatig zogenaamde souvenirs terugzien. Fotos van dezelfde datum uit het verleden komen nog eens voorbij en indien je dat wilt kun die dan weer delen. Deze morgen kreeg ik zo een plaatje van twee jaar geleden te zien, een omgekeerde spiegeling… Vrienden en collega fotografen zullen wel weten dat ik dat soort grapjes wel vaker uithaal. Ik heb er al tientallen gemaakt, misschien wel honderd omgekeerde spiegelingen heb ik er in mijn mapje. Het procedé is eenvoudig, je fotografeert een onderwerp met spiegeling, knipt het onderwerp er af, zo dat alleen de spiegeling overblijft en dan zet je dat op z’n kop. Zo lijkt alles op het eerste zicht weer recht te staan, maar het is toch elke keer weer behoorlijk bevreemdend.
Deze voormiddag, tijdens de ochtendwandeling met Phaido, was ik door die souvenir extra alert. De regen van deze nacht had voor de nodige plassen gezorgd, het licht was zoals je dat graag hebt en ik kon weer enkele exemplaren toevoegen aan mijn verzameling. Deze dreef vind ik extra leuk omdat er hier twee plassen achter een waren. Dat zet de kijker nog meer op het verkeerde been.
Indien je de foto niet goed begrijpt zou ik je aanraden de monitor even onderste boven te houden en je dan te realiseren dat je alleen de spiegeling ziet. J

28-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Het vrouwke is een keukenprinses uit de duizend. Voor-, hoofd- en nagerechten, soepen, kleine en grote hapjes, er is geen lekkernij die zij niet op z’n allerbest op tafel tovert. Koekskes bakken is ook een van haar specialiteiten, en dan bedoel ik deze keer niet het soort waar intimi ons wel eens van zouden durven verdenken, maar wel snoepjes voor de Phaido…
Kippengehakt, bloem en eieren, de precieze verhoudingen ken ik niet, maar Phaido is er dol op. Het vrouwtje bouwt regelmatig een grote voorraad op en die gaat dan in de diepvries, ze zorgt er ook steeds voor dat er enkele hapklare exemplaren mee de wandeling op kunnen of tussen de brokken van de dagelijkse voeding belanden. Ik heb er stiekem ook al eens van geproefd en ik vind het helemaal niet verkeerd.   

27-11-2015 om 23:54 geschreven door Kosmopol  

Hendrik Conscience, hij leerde zijn volk lezen… Het boshuisje in Zoersel is de plaats waar Conscience verbleef toen de Loteling hem zijn geschiedenis vertelde. Dat staat ook in rode letters vermeld op de gedenkplaat die rechts langs de deur hangt.
Wij kwamen er deze namiddag langs gewandeld en het klinkt niet verrassend dat ik een foto wilde maken van dit toch wel historische pand mag ik aannemen. Het probleem waar je op die plaats mee geconfronteerd wordt is dat je niet erg veel ruimte hebt, je zit te dicht bij om het hele huisje in één take er op te krijgen met een standaard lens. En dat is precies wat ik bij had. Als uiterste groothoekstand moest ik het doen met 24 mm. Ik ben aan het sparen voor de nieuwe volledig vervormingsvrije 11-24 supergroothoek van Canon maar het duurt nog wel een tijd voor ik aan het niet onaanzienlijke bedrag van boven de 3000€ kom. Als tussenstap dacht ik even aan de 16-35, maar als je supergroothoek zegt, ga je meteen voor het beste toch? Verder sparen dus… Ideetjes voor Kerstcadeautjes rondstrooien kan nooit kwaad natuurlijk J
Met de panoramafunctie in Photoshop heb ik dit beeld dan maar samengesteld uit drie liggende opnames. Dat is ook supergroothoek… De typische vervorming door de bewerking wilde ik er graag bijnemen. Het zou niet eens zo’n moeilijke opgave geweest zijn om die ook weg te werken trouwens maar ik vond het op deze manier wel zijn charme hebben.

26-11-2015 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Een venster is een kader met glas er in om door te kijken zult U zeggen, maar het woord kan ook een andere betekenis hebben, namelijk een tijdsruimte waarbinnen een bepaalde activiteit mogelijk is als de omstandigheden meezitten. Voorbeeld: de Nasa wacht tot morgen op een nieuw lanceer-venster voor Apollo 85…
Zo ben ik, zeker de laatste tijd, constant op zoek naar vensters om te gaan wandelen of fietsen. Ik meende dat ik deze namiddag een redelijk betrouwbaar exemplaar te pakken had om met mijn trouwe tweewieler eens tot Terlo te fietsen en daar enkele geocachen aan mijn palmares toe te voegen, behoorlijk fout ingeschat, zo bleek.
Na een eerste succesje aan het kapelletje kreeg ik in de gaten dat de buienradar me weer goed beetgenomen had. De luchten voorspelden plotsklaps niet veel goeds en ik ben dan ook maar vierklauwens terug richting Lichtaart gereden. Ik kon de verwachte bui voor blijven en ook aan de fietstunnel onder de nieuwe N19g was ik nog steeds aan de winnende hand. Maar dan won de drang om het fototoestel even uit de tas te halen het op de wens om droog te blijven. Ik zag allerhande composities en maakte vanuit diverse standpunten een hele reeks fotos en toen ik eindelijk tevreden was kwamen de eerste dikke druppels naar beneden. De resterende drie kilometers waren lang genoeg om mij kletsnat thuis te laten komen. Maar over de oogst was ik best tevreden. Deze vond ik ingekaderd en in zwart wit het best tot zijn recht komen.

25-11-2015 om 23:56 geschreven door Kosmopol  

Ik kwam deze avond terug van Balen en altijd op zoek naar interessante fotolocaties reed ik deze keer eens langs het Zilvermeer en verder langs het kanaal richting pannenkoekenboot en de Sas4-toren. Ik ben nooit vies van een potje nachtfotografie namelijk, integendeel. Het weer was al de hele dag regenachtig en druilerig geweest en de droge periodes waren zeldzaam. Nu waren er evenwel op enkele verwaarloosbare motregendropjes na best aanvaardbare omstandigheden. Ik had een aantal mogelijkheden in het achterhoofd natuurlijk, maar de Pannenkoekenboot viel al meteen af… niet genoeg verlicht. Het ophaalbrugje en sluiswachtershuis waren bij nader inzien ook niet zo spectaculair als ik had verwacht, maar de toren stond daar mooi te pronken en hoewel ik hem eerst in close up wilde nemen nodigde het standpunt waar ik me bevond uit om een wijds beeld te schieten met de fietsbrug er bij. Onder andere omdat je daar te maken hebt met verschillende soorten licht, de gele straatverlichting, de witte belichting van de Sas4-toren zelf en uiterst rechts de net in beeld vallende blauw-achtige schijn van de pannenkoekenboot, koos ik er voor alles maar om te zetten naar zwart wit, dan ben je sowieso van die verschillende kleurtemperaturen verlost. En dat ik van zwart wit hou is ook geen geheim natuurlijk. J

24-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Een echte kerstmarkt is dit niet natuurlijk. Bij tuincentrum Pelkmans hebben ze best wel een indrukwekkende afdeling kerstartikelen in deze tijd van het jaar en een bezoek van de bewoners van Hoevezavel wordt door die laatsten als een heuse kerstmarkt ervaren. Hoewel het wandelseizoen voor de vrijwilligers eigenlijk voorbij is wilden wij meteen ingaan op de vraag om enkele rolstoelen met passagier tot daar te duwen. Phaido was ook weer van de partij en ondanks het feit dat bij Pelkmans geen honden toegelaten zijn heb ik hem er naar binnen gelogen… door keihard vol te houden dat hij een hulphond van het rusthuis was durfden ze hem uiteindelijk de toegang niet te ontzeggen…
Een groepsfoto hoort bij zo’n bezoek vond ik. De plek die er voor uitgekozen werd was evenwel zo donker dat ik in eerste instantie vond dat het nauwelijks haalbaar was zonder flash. Toen een van de personeelsleden dan maar voorstelde het te doen met haar smartphone voelde ik me wel op mijn eer getrapt en deed ik het toch maar. Iso waarde drastisch omhoog, een zo groot mogelijk diafragma en een stabiele hand hoopte ik. De gegevens: diafragmavoorkeuze, ISO 2500 – f 4 en zo kwam ik uit bij een sluitertijd van 1/20. Vooral die laatste waarde laat mij vermoeden dat Parkinson nog niet meteen voor de deur staat… J

23-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

22-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Eigenlijk had ik bij deze foto als titel ook Annemie en Ria kunnen bedenken, en daar bedoel ik niet mee dat de ene staat voor kaas en de andere voor wijn - wat doe je dan met Josee trouwens -, maar wel dat we op bezoek waren bij Annemie en Ria en dat ze ons vergastten op een kaas en wijn tafel. Daar zul je mij dus nooit over horen klagen. De kaas was precies rijp en de wijn was op dronk.
Sedert jaar en dag zijn we bevriend met dit stel, heel lang geleden was de vader van een van beiden filiaalhouder van de bank waar wij klant waren en later kwamen we elkaar toevallig tegen in Süd-Tirol waar we blijkbaar regelmatig dezelfde vakantiebestemming opzochten. Om de zoveel tijd vullen we die vakantieontmoetingen aan met wederzijdse bezoeken in onze eigen heimat en vandaag was het hun beurt om gastvrouw te spelen. “Komen eten” taferelen kwamen gelukkig niet voorbij, maar we hebben wel heerlijk gesmikkeld en vooral lekker lang bij gekletst. De fotograaf staat zelf nooit op de foto natuurlijk, maar ik kan bij deze verzekeren dat ik er ook van genoten heb, aan tafel met drie dames… iemand een beter idee?

21-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Eind november en het is nog altijd paddenstoelentijd. Tijdens de wandeling deze ochtend kreeg ik weer enkele opvallende exemplaren te pakken. Bladeren genoeg op de grond in het bos, de stormachtige wind van de voorbije dagen heeft een mooi tapijt van herfstkleuren gelegd en de nattigheid heeft voldoende plassen achtergelaten om voor spiegelingen te zorgen. Dat hadden deze drie inktzwammetjes ook in de gaten en ze zijn dan ook samen aan de rand van de plas op dat tapijt gaan staan om de voorbij wandelende fotograaf op dit tafereeltje te vergasten.    

20-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik ben vandaag weer eens een hele lange dag gaan fotograferen in een zorgtehuis om alle bewoners zo mooi mogelijk in al hun waardigheid voor mijn lens te laten passeren. De serie glitter and glamour die ik enkele jaren geleden maakte in Hoevezavel had blijkbaar bij de verantwoordelijken van sommige gelijkaardige instellingen enige indruk gemaakt met dit verzoek tot gevolg.
Precies hetzelfde procedé toepassen, daar had ik eigenlijk geen zin in, maar alle bewoners hun fotoshoot gunnen en daar dan het aller-, allerbeste van maken, dat zag ik wel zitten. Zoals meestal had ik weer de onvolprezen hulp van het vrouwtje die een verborgen talent heeft om die mensen te stylen, te motiveren en op het ultieme moment tot die ene glimlach te brengen. Ook Phaido deed weer meer dan zijn duit in het zakje, de manier waarop hij harten steelt is onbetaalbaar en er zullen bij de uiteindelijke serie weer menige plaatjes voorbij komen waarbij hij naast een bewoner figureert.
De allermoeilijkste foto van de dag evenwel, die wil ik hier tonen. Deze dame, ik ken helaas haar naam niet, was vrij diep in een apatische, lethargische afwezigheid gehuldigd. Ze zat daar maar, of liever, ze hing diep voorover gebogen in haar rolstoel. Haar naar de voorziene fotolocatie brengen was geen optie dus ben ik haar maar op de afdeling gaan fotograferen. De enige aanvaardbare plek zonder storende details was een blauw gekleurde muur, niet meteen de subtiele tint die ik zelf als achtergrond zou selecteren, maar bij gebrek aan alternatief ga je er voor... In een poging om toch een glimp van haar gezicht op te vangen ben ik op mijn buik voor haar gaan liggen en eindelijk na diverse pogingen om haar aandacht te vangen deed ze even haar ogen open. Gelukkig was ik alert genoeg om dat ene moment te pakken te krijgen. Het voelde als de ultieme overwinning. Yesss !!!    

19-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Jean Pierre Monseré, Jempi voor de vrienden en bij uitbreiding voor de hele wielerwereld, welke youngster kent de naam nog tegenwoordig? In 1970 werd hij wereldkampioen op 22-jarige leeftijd. In 1971 verongelukte hij in zijn regenboogtrui door tijdens de Jaarmarkt Prijs van Retie op de kaarsrechte weg tussen Lille en Gierle tegen 45 km per uur aan de zijkant van de weg achter op een wagen te knallen. Ik herinner het mij levendig, ik was een fan, Jempi was een beetje rebel, een beetje tegendraads, maar oh zo getalenteerd.
Ondanks de pittige wind vond ik deze middag dat het best nog wel fietsweer was en heb mijn trouwe tweewieler nog maar eens uitgelaten, Phaido was deze morgen al aan zijn trekken gekomen. Tegen de wind in zwoegend was ik een eind voorbij Lille geraakt, daar had ik wat met mijn GPS gespeeld J en om van Lille uit bij mijn volgende doelwit in Gierle te komen had ik er voor gekozen om het fietspad langs de grote weg maar eens te nemen. Dat is meestal niet mijn favoriete route, ik hou meer van de kleine kronkelwegeltjes, maar nu had ik de wind pal langs achter en kon ik even flink doortrekken. Zo kwam het dat ik het monument dat op de onheilsplek voor Jempi is opgericht vandaag pas voor het eerst zag. Ik was er eigenlijk al voorbij toen ik vond dat ik beter even terug draaide om er enkele ogenblikken bij stil te staan. Dezelfde emoties als bij het vernemen van het ongeval voelde ik na al die jaren niet meer natuurlijk, maar toch was ik nog onder de indruk toen ik de gedenkplaten las en een beetje mijmerde over vergankelijkheid en roem en gelijkheid en zo… Een foto om Jempi te eren mag ook in mijn jaarboek 2015.

18-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Phaido had deze morgen zijn ochtendwandeling al gedaan met het vrouwtje nog voor ikzelf helemaal wakker was, ook lang voor het tijdstip dat we dit samen plegen te doen moet ik er volledigheidshalve aan toe voegen. Eens uit bed heb ik sloten koffie, mijn krantje en uiteindelijk de geleidelijk moeilijker wordende sudokus nodig om alle hersencellen op een aanvaardbaar niveau te krijgen. Daar kon het vrouwtje deze keer niet op wachten want er was een afspraak met de kapster...  
Ik heb deze namiddag mijn wandelachterstand dan maar goed gemaakt door met Phaido enkele groengebieden tussen Kasterlee en Retie te bezoeken. Drie verschillende locaties, samen goed voor, volgens de iphone-stappenteller, 12964 stappen. Natuurlijk was daar drie keer een geocache verborgen, maar deze keer was dat echt niet de hoofdzaak… je spendeert geen hele namiddag aan drie tradjes J
Phaido de tijd gunnen om te snuffelen overal waar hij dat wilde doen, zelf de tijd nemen om rustig de fotos te maken die ik van uit een weloverwogen positie meende te zien en vooral rustig rondkijkend op mijn eigen tempo wandelend een frisse neus halen… dat was waar we tussen half twee en half zes mee bezig waren. Vooral deel drie van onze uitstap leverde veel fotomomenten op. Een wandeling langs de Nete in Kasterlee is altijd, en bijzonder in deze tijd van het jaar zeker wel de moeite. Dit soort tafereeltjes is daar meer de regel dan de uitzondering.

17-11-2015 om 23:49 geschreven door Kosmopol  

Een van de personeelsleden die in zorgtehuis Hoevezavel werkte toen ik daar de reeks “Senioren in Glamour en Glitter” schoot, is tegenwoordig verantwoordelijk voor de animatie in Coham in Oostham. Van haar kreeg ik de vraag of ik iets dergelijks ook daar eens wilde doen. Voor dit soort uitdagingen ben ik uiteraard meteen te vinden. Donderdag gaan we aan de slag en vandaag wilde ik ter plaatse al eens een kijkje nemen, kwestie van terreinkennis op te doen, fotogenieke plekjes te selecteren en alles goed te plannen. Natuurlijk ging Phaido mee en bijna vanzelfsprekend had hij ook meteen de harten gestolen van iedereen waar we mee in kontakt kwamen, niet in de laatste plaats de bewoners. Met deze minder mobiele meneer klikte het meteen en Phaido begreep wel dat hij de knuffels die hij overal mag in ontvangst nemen deze keer moest missen. Zonder veel woorden hebben ze samen een hele tijd met elkaar gecommuniceerd.
De glitter and glamour-fotos komen later deze week wel, dit is de dagelijkse realiteit.

16-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik ben niet meteen een fanatieke volger van het reilen en zeilen in de zaalvoetbalwereld en al zeker niet in de regionale of lokale afdelingen. Maar vandaag werd ik er op geattendeerd dat de wedstrijd tussen de nummers twee en drie uit het plaatselijk verbond, ZVC Lierseweg versus FC Hertals waarschijnlijk zou beslissend zijn over promotie naar een divisie hogerop. Dat onze zoon bij Lierseweg speelt was van enige invloed op onze beslissing om er eens een kijkje te gaan nemen moet ik toegeven.  
Ik ben er met mijn fototoestel naar toe getogen en het moet me van het hart dat ik onder de indruk was van de intensiteit, het technisch niveau en vooral de sportiviteit. Uiteraard heb ik  de nodige actiefotos van de wedstrijd kunnen schieten, maar een groepsfoto van het zegevierend team vond ik bij deze toch nog net iets leuker.
Het scoreverloop kende trouwens een onwaarschijnlijke ommekeer… nadat Lierseweg bij de rust met 7-3 achter stond werd de einduitslag alsnog 8-10 in hun voordeel.
Op de overwinnaarsfoto ligt zoon Michael onderin en kleinzoon Jefke, die ook helemaal voetbal ademt en die zijn papa onvoorwaardelijk steunt natuurlijk, zit vooraan rechts.

15-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Niet zo lang geleden was ik op zoek naar een mooie watertoren voor de AV-reeks over water die ik op ons fotosalon wilde tonen. Deze beauty heb ik toen niet gevonden, ik parkeerde er deze middag de wagen vlak bij en kon er niet naast kijken. Een geocache reeks in Herselt had mij verleid en de aangegeven parking was hier… Jammer genoeg leken de weergoden niet geneigd mijn wandelambities te ondersteunen, want hoe verder ik in de namiddag verzeild geraakte, hoe dreigender de lucht werd. Ik heb de tocht dan ook zeer voortijdig afgesloten en ik ben vierklauwens terug naar de wagen gestapt. Even een foto maken kon ik evenwel toch niet laten. Vrienden die mijn interesse – sommigen noemen het obsessie – voor symmetrie kennen zullen wel begrijpen waarom ik dit standpunt koos. Jammer van die lelijke GSM mast boven op de toren, helemaal uit het centrum dan nog… Ik heb even er aan gedacht hem weg te klonen maar uiteindelijk ging ik toch maar voor de realiteit….

14-11-2015 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

Ik reed vandaag naar Aarschot om bij de brouwerij Wolf het leeggoed van ons speciaalbier tijdens het fotosalon terug te brengen. Als het op reclame lijkt dan mag dat wat mij betreft, maar ik wil toch graag nog eens vermelden dat het een groot succes was, het Carte Blanche bier van Wolf werd door zowat iedereen als top ervaren.
Uiteraard ga ik dan dingen combineren, retourtje Aarschot zonder gebruik te maken van andere interessante bezigheidstherapieën dat gaat er bij deze jongen niet in… Geocache-coördinaten in de GPS, fototoestel bij de hand en er kwamen weer enkele hobby’s voorbij waar ik graag in verdwaal. Zo belandde ik deze keer aan de achterkant van het station in Aarschot en deze helemaal aan het uiteinde van een zijspoor geparkeerde wagons trokken mijn aandacht. Wit geschilderd… raar, trapjes aan alle deuren, huh?... voorziening voor krachtstroom… ik vond het intrigerend genoeg om er even bij stil te staan en enkele fotos te maken.  

13-11-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik vind koeien best fotogenieke beesten. Ik wil ze ook wel eens fotograferen. Gisteren nog tijdens een lange wandeling in de buurt van Maredsous heb ik bij diverse gelegenheden de camera gericht op deze vriendelijke dames, voorbeelden daarvan heb ik trouwens op mijn facebookpagina gepost.
Vandaag, tijdens de ochtendwandeling kwamen er zich weer enkele would-be modellen aanbieden en liever dan voor de lachwekkende, uit laag standpunt, dikke neuzen foto te gaan, wilde ik deze keer eens een verantwoorde close up maken. Waarom ik plots aan Fernandel moest denken zal de meesten wel ontgaan, zeker lieden die enkele decennia jonger zijn als ondergetekende. “Le prisonnier et la vache” was een legendarische film uit de prehistorie van de cinéma français. De koe van Fernandel heette Marguerite en bij deze wil ik mijn onderwerp vandaag ook zo noemen, liever dan het afgezaagde Bella.

12-11-2015 om 23:58 geschreven door Kosmopol