Zaterdag 20 augustus : wat kan ik er nog uitpersen?
10u RUN 1:32:12; 20,56 km; 13,3 km/u; gem HSL 145; max HSL ???? (193 zegt de hartslagmeter, maar dat kan niet, want mijn max ligt ergens aan de 179)
Zoals ik één van de vorige dagen vertelde - het wordt echt wel lastig zo naar het einde van een lang seizoen toe. Vandaag een 20 km duurloop met daarin 3 snelheidsblokjes aan tempo 4:15 : een blokje van 3 km, eentje van 2 km en eentje van 1 km
Die blokjes zijn op zich goed verlopen, maar ik voelde de afstand, de warmte en de tempowisselingen meer dan anders. Het lichaam is moe, ook de geest is moe. Normaal geniet ik van dit soort trainingen van de eerste tot de laatste minuut. Nu liep ik zowel de eerste 2 kilometer als de laatste 3 eigenlijk tegen mezelf te neuten. Nochtans de cijfers waren weer oké hoor, en ik ging vlot door de tempoblokjes.
Maar 't vat is bijna leeg. Nog één trainingsweek moet ik er uit persen, en dan een weekje afbouwen naar Gérardmer. Als ik niet afbouw in die laatste week, dan ga ik als een uitgeperste citroen aan de start staan daar in de Vogezen. Maar uitgerust moet ik nog één keer in staat zijn om er een lap op te geven. En avant!
11u15 BIKE 2:30:12; 70,21 km; 28 km/u; gem HSL 114; max HSL 169; 288 hoogtemeters
Een training met twee gezichten vandaag. Het eerste stuk van Merelbeke naar Etikhove zat er niet echt snee op. Ik had niet echt goesting om mezelf te pijnigen, voelde weinig fut. Ik kwam dan ook nog eens terecht op de kasseien van Mater en da's niet echt aan te raden met een carbon tijdritfiets. In Etikhove efkes in den Zwarte Engel gepauzeerd, en me dan weer op gang getrokken. Ladeuze kwam ik zeer vlot op, maar als ik iets later in Oudenaarde de dijk op reed om de laatste 30 km naar huis te cruisen, voelde ik niet echt de goesting om door te rijden. Er stond nochtans nog een intensief stuk van 15 minuten op het programma. Ter hoogte van Nederename dan toch maar mezelf vermand en een streep van 15 minuten getrokken rond HSL 137-140. Tegen dan had ik de smaak te pakken, en heb ik mijn inspanning nog wat verder gezet tot in Eke. Na Eke nog efkes gedold met 2 wieltjeszuigers door drie keer een intervalleke van een minuut te trekken aan 43 à 45 km/u (versnelling hoger schakelen en tsjakkaaaaa!) telkens gevolgd door 1 minuut aan 35 km/u. Bij het derde interval lagen ze er af. Ik heb uiteindelijk de 20 km langs den dijk afgelegd aan een moyenne van 35 km/u. Wat begon als een wat landerige training, werd uiteindelijk toch nog iets moois.
Morgen staat er een langere looptraining gepland met wat tempostukken. Best op tijd in bed kruipen vandaag...
Ik ben nu ondertussen 11 maanden aan het trainen. Het is echt een heel lang seizoen aan het worden. Ik voel het ook af en toe : fysiek meen je hier en daar te merken dat de echte topvorm er niet meer is. Je recupereert minder snel van een training, en hebt al wat sneller eens last van stijfheid of andere kwaaltjes. Maar vooral ook mentaal zit er nog weinig rek op. Af en toe begin je uit te kijken naar de rustperiode. Je negeert minder snel de verlokking van een glaasje wijn of een fris pintje.... 't Wordt tijd dat 't seizoen kan afgesloten worden. En daar komt nu nog bij dat mijn compagnon de route David gekwetst is, en niet zal kunnen deelnemen aan de halve in Gérardmer. Kortom, begin september reis ik op mijn eentje naar Gérardmer. Als je de gewoonte hebt om altijd samen naar een wedstrijd toe te leven en af te reizen, dan zal ook dat weer redelijk wat vergen van mijn mentale weerbaarheid. Alleen in de auto, alleen naar de check in, alleen de avond voor de wedstrijd, alleen aan het ontbijt, alleen de wedstrijdvoorbereiding, 't zal echt helemaal anders zijn. Ook in de wedstrijd zal ik me zelf met iets anders moeten oppeppen dan 'de wedstrijd in de wedstrijd'. Soit, 't zal eens een nieuwe belevenis zijn, en gelukkig komen mijn ouders supporteren in Gérardmer.
Op het einde van het seizoen is het ook soms moeilijker om de trainingsdiscipline aan te houden, maar vandaag is dat eigenlijk aardig gelukt.
12u40 SWIM 0:50:00; 2400m
Een zwemtraining, in een quasi leeg 50 meter bad in Wachtebeke, die ik zeer geconcentreerd aanpakte. Met momenten ook echt goed gezwommen.
1000 In 200 pull buoy-paddles 200 swim 200 pb paddles 200 swim 3 * (50 easy - 50 fast) 50 one arm - 50 swim 50 fist - 50 swim 100 out
Eén van de lessen die ik trek uit dit seizoen, is dat ik - hoe graag ik ook in open water zwem - ook tijdens de zomer elke week minstens één keer het zwembad moet opzoeken, enerzijds om te kunnen focussen op mijn zwemstijl, maar anderszijds ook om korte tempotrainingblokjes te kunnen zwemmen.
17u RUN 0:47:18; 10,97 km; 13,9 km/u; gem hSL 145; max HSL 170
Een pittige looptraining met in het midden een intervalstuk. Wat ik bij deze intervaltraining gedaan heb is, zowel het opwarmingsstuk als het cooling down gedeelte ook vrij pittig doorlopen. Normaal gezien doe ik die stukjes aan tempo 4:35 - 4:40, vandaag deed ik ze respectievelijk aan 4:27 en 4:21. We komen dichter bij de wedstrijd, de benen moeten klaargemaakt worden voor de laatste 21 km van het seizoen. Opvallend was echter het gemak waarmee ik de vier 500m intervals liep vandaag, toch aan een snelheid van 16,5 à 16,9 km/u. De laatste 2 waren zelfs de snelste.
4 km warming up @ 4:27 500m tempo's - 1 : 3:38 - 2 : 3:36 - 3 : 3:32 - 4 : 3:32 4 km pittig uitlopen @ 4:21
Na de vele fietskilometers van gisteren vandaag zowel in het zwemmen als het lopen een wat pittiger training. Ik ben tevreden van deze 18e augustus.
Iris had deze ochtend zadelpijn maar besliste bij een copieus ontbijt in onze B&B om vandaag toch opnieuw het stalen ros van stal te halen (letterlijk van stal halen by the way). Moedig hoor ....
Dus opnieuw een recreatief ritje
BIKE ongeveer 1u45; ongeveer 35 km; ongeveer 20 km/u
Daarna in Ieper een terrasje met een bord pasta, en dan vertrok ik naar huis met de fiets en Iris met de auto. Ik had een mooie lange fietsroute gezien die vanuit Ieper tot Deinze reed, maar spijtig genoeg was die route ondertussen weggehaald en heb ik de helft van de rit dus met de kaart in mijn handen moeten rijden. Maar toch .... tof om eens langs wegen te rijden die je nog niet kent.
BIKE 3:38:36; 27,1 km/u; gem HSL 117; max HSL 157; 206 hoogtemeters
Kindjes zijn efkes paar daagjes op trip met oma, dus ben ik met Iris efkes gaan uitblazen in de streek van Poperinge. Een recreatief fietstochtje gemaakt, de Hoppelandroute met tussendoor een West Vleteren op een terrasje
BIKE 2:25:00; 50 km; 20,6 km/u; HSL nooit boven de 100 schat ik
15u RUN 1:18:37; 17,14 km; 13,1 km/u (tempo 4:35); gem HSL 133; max HSL 146
opnieuw wat kilometers maken was de bedoeling vandaag, in een training die eigenlijk voor gisteren bedoeld was. Maar gisteren, nee dat ging niet, ik had een weinig atletische nacht op café achter de rug. Aouch!
Lekker gelopen vandaag, in t begin wat vermoeid maar ging snel over. Laatste 7 km ook in de regen gelopen. Een verfrissende douche.
een half uurtje rompstabilisatie-oefeningen om de dag te starten
13u30 BIKE 1:00:00; gem HSL 133; max HSL 155
Normaal had ik een fietsrit van 70 km voorzien vandaag, maar gezien de regen heb ik de rollen nog eens van onder 't stof gehaald voor een rit van één uurke. Maar ik heb de kwaliteitsstukken uit mijn voorziene rit overgenomen : 2 blokjes van 12 minuten aan hartslag 140-150. ik heb die blokjes dichter tegen de 150 dan tegen de 140 gedaan, redelijk intensief dus...en dan direct na het fietsen......
14u35 RUN 0:26:14; 6,33 km; 14,5 km/u; gem HSL 151; max HSL 161
...de loopschoenen aan en onmiddellijk in een pittig tempo geraken. Ik had goeie benen, heb een goeie zes kilometer aan 14,5 km/u gelopen. Pretty nice! Mooi om zien ook dat mijn hartslag mooi onder mijn overslagpols blijft. Vandaag dus alles bij elkaar geteld (fietsen + lopen) zo'n uur in de zone net onder de overslagpols getraind. Quality time!!!
de kilometertempo's:
km 1 : 04:05 km 2 : 04:04 km 3 : 04:04 km 4 : 04:14 km 5 : 04:10 km 6 : 04:09
...den Nieuwdonk. Had voor de eerste keer opnieuw 't idee dat er wat kracht in mijn slag zat. Desalniettemin, vier en een halve minuut na David uit het water. Volgend jaar zal ik mij nog meer moeten bezig houden met dat zwemmen. In de halve afstand is een goeie zwemtijd veel belangrijker dan in een full distance Iron Man.
9u15 BIKE 1:21:45; 37,94 km; 27,8 km/u; gem HSL 116; max HSL 145; 109 hoogtemeters
Bedoeling was deze ochtend te gaan losrijden in de streek van Munte, Gavere ..... Maar door de zeer sterke wind werd het toch eerder een extensieve training.
15u30 RUN 0:53:53; 11,92 km; 13,3 km/u; gem HSL 139; max HSL 162
Dit was een intervaltraining met 5 * een snelle 300 meter
5 km warming up @ 4:34
5 * 300 m #1 : tempo 3:50 #2 : tempo 3:44 #3 : tempo 3:41 #4 : tempo 3:36 #5 : tempo 3:38
4,4 km cooling down @ 4:37
Die intervals zijn inderdaad niet van de poes, maar het waren vooral de laatste 4,4 km die zwaar vielen. Ik had het op dat moment moeilijk om onder de 4:40 te blijven, en heb toch wel op mijn tanden moeten bijten om het tempo niet te laten stokken.
Maar missie volbracht. Had wel heel zware benen na deze training. Morgen staat er gelukkig enkel een zwemtraining gepland. De benen kunnen een dagje rusten.
15u30 BIKE 3:39:33; 106,06 km; 29km/u; gem HSL 137; max HSL 175; 543 hoogtemeters
Vandaag een wake-up call gekregen. Met deze benen wordt Gérardmer de hel. Ik had echt geen goeie benen vandaag, en 't was ook de eerste rit samen met Stefaan, die duidelijk een veel beter fietser is dan mij. Man, ik heb afgezien op die fiets vandaag. Ik werd er op die manier fijntjes aan herinnerd dat ik sinds Zurich nog geen training boven de 70 km gereden had, en ook nog geen klimtraining in de benen had. En wat dacht ik dan? Dat ik vlotjes met kannibaal Stefaan 2 keer over Berendries, 1 keer over La Houppe en 1 keer over Ter Stene zou vlammen? Dat ziet ge van hier. Zelfs op 't vlakke zat ik op den duur op 't tandvlees. 'k Heb me wel goe geamuseerd. En 'k heb ten minste één gave : zelfs bij 't afzien kan er af en toe nog een lachske vanaf.
15u15 RUN 1:02:35; 14 km; 13,4 km/u (tempo 4:28); gem HSL 137: max HSL 156
Een extensieve duurloop van Mariakerke naar Merelbeke. Misschien had ik wel wat meewind, ik had alleszins echt goeie benen - en heb een paar keer zonder het echt te beseffen enkele iets te rappe kilometers gelopen. Kilometer 3 zelfs aan 4:09. Maar de benen zijn blijkbaar goed gerecupereerd van de wedstrijd in Berlare. Morgen worden ze ook op de fietst eens getest op frisheid.
Nog 3 trainingsweken heb ik om me klaar te stomen voor de halve in Gérardmer, en daar beginnen we dus vandaag aan:
14u40 SWIM 0:50:00; 2500m
Vandaag nog eens binnen gezwommen in 50 meter bad WAchtebeke. Redelijk goeie training - wat geoefend op steun-fase links, en op mijn catch. Af en toe ook wat snelheid proberen inbouwen.
1000 IN 6 * 200 # 1 en 4 : long stroke # 2 en 5 : catch focus # 3 en 6 : @ 80% 300 out
Beginnersfout Vandaag stond de kwart triatlon van Berlare op het programma. Eigenlijk is dit een wedstrijd die ik doe omdat die doorgaat in David zijn hometown. Ik heb - na 7 jaar triatlon - een blunder van jewelste gemaakt : - hou je vast - ik ben mijn chip vergeten aandoen. Gevolg : geen tussentijden die opgenomen worden. Mijn eindtijd stond blijkbaar wel in de officieuze uitslag, maar zal waarschijnlijk niet in de officiële uitslag staan, om die reden. Ik had het pas door als ik uit het water kwam en al die chips hoorde tuten als mede atleten over de mat voor wisselzone 1 passeerden. Toen schoot het me te binnen : f**k mijnen chip. Nou ja, zette het snel uit mijn hoofd, ik zou zelf via mijn Garmin wel mijn tussentijden kunnen zien later....en ik moest dringend beginnen in de zotte inhaalrace op David, die waarschijnlijk ver voor mij uit het water moet gekomen zijn.
The RACE Dat zwemmen verliep zoals verwacht. ik zit een beetje in een dip qua zwemmen en ben zowat na 30 minuten uit het water gekomen. (is enige tijd waar ik geen detail van heb) : niet afgrijselijk slecht, maar ook niet om over naar huis te schrijven. De wissel in T1 verliep naar mijn gevoel redelijk goed. En dan op de fiets onmiddellijk vlammen hé. Het probleem met slecht zwemmen in een stayer wedstrijd is dat alle sterke pelotons al een paar minuten weg zijn, en je dus zelf in het verbrokkelde achterveld zit. Ik heb me eigenlijk heel de race bezig gehouden met van peloton naar peloton te koersen, in die pelotonnekes telkens het grootste werk te verzetten, en dan, beu van het geprofiteer achter mijn rug, weg te demarreren en de sprong te maken naar het volgend groepje. Een deel van de wedstrijd heb ik dat samen gedaan met Tom De Wilde, een kerel die ook de Ironman van Zurich gelopen heeft dit jaar. Maar na 25 km ging het ook voor hem echt te hard, en liet hij het gat vallen toen ik demarreerde van een groep van 9 - nou ja - wieltjeszuigers. Ik slaagde er nog in een serieus gat dicht te rijden op een volgend peloton, en daar uit sprong ik in de slotfase weg met een jonge kerel, die echt sterke benen had. Al bij al heb ik mij enorm geamuseerd tijdens het fietsen (36 km/u en zeker 35 van de 45 km ofwel alleen ofwel op kop van een peloton gereden), maar ik had ook veel energie verbruikt. Benieuwd wat dat zou geven. Bij het starten van het lopen, hoorde ik van de supporters dat ik zowat zes minuten achterstand had op David. Da's veel om dicht te lopen op 10 (nou ja 11) kilometer. Ik begon verschroeiend met kilometers aan 3:50 en 3:55 (meer dan 15 km/u), Na 2 kilometer haalde ik een loper in die duidelijk meedeed voor de topplaatsen. Hij had vanzelfsprekend een ronde voorsprong (een goeie 3,5 km), maar ik liep iets sneller dan hem en passeerde hem. Tot tweemaal toe passeerde hij me opnieuw, waarop hij terug wegzakte. Toen had ik het door : die gast dacht dat ik een rechtstreekse concurrent was voor zijn plaats en was zich dus wat aan het laten opjagen. IK maakte hem duidelijk dat hij een ronde voorsprong had, en daar verschoot hij wel van. HIj bleef de volgende 5 km in mijn buurt lopen, en eindigde uiteindelijk als 5e. Toen moest ik natuurlijk nog een ronde lopen. (na de wedstrijd complementeerde die gast me wel met mijn lopen. ikke fier natuurlijk). Maar soit, die laatste ronde nog dus - volgens de supporters nog 1:50 achterstand op David, maar ik zelf kreeg net een klop van jewelste : 't was alsof mijn maag aan het keren was - ik betaalde de prijs van het zware koersen en van de verschroeiende loopstart. Het tempo zakte onder de 15 km/u en kilometer 9 en 10 moest ik zelfs zakken tot tempo van 4:29 en 4:21 (onder de 14 km/u dus). Maar dan in het bosje zag ik in de verte een lange lopen met een loopstijl die mij bekend voorkwam : David! Yes, eindelijk zou ik hem eens verslaan in Berlare! Mijn overwinning hier in Berlare, zou ook betekenen dat ik in onze man tegen man competitie dit seizoen 2010 - 2011 op mijn naam zou schrijven. Ik voelde de pijn iets minder, en hield me klaar om een versnelling in te zetten als ik hem passeerde. Hij mocht zijn wagentje niet aan het mijne kunnen hangen. IK passeerde hem aan quasi 15 km/u, maar kon niks zeggen al passerend (want had geen adem op overschot). Pijn! Ongemakkelijk! Maar in dat hoofd ook de adrenaline van het 'winnen'. Ik liep nog een laatste kilometer boven de 14 km/u. Yes!
Zware wedstrijd! Enorm genoten! Schoon resultaat!
De gegevens (onder voorbehoud van kleine foutjes) SWIM 0:30:00 (naar 't schijnt 110e uit het water ongeveer) BIKE 45 km in 1u15 (36 km/u) RUN 11 km in 0u45 (14,6 km/u) hartslaggegevens voor fietsen en lopen te samen : gem HSL 161; max HSL 179 (alles in het rood dus) EINDTIJD 2u34m (57e van 220 deelnemers)
HEt seizoen In DAvid vs Christophe stand haal ik nu dus de overwinning in seizoen 2010-2011
David wint kwart SEneffe (1 punt) Ik won duatlon Geel (1 punt), Ironman Zurich (3 punten), kwart Berlare (1 punt)
1-5 dus
't Leuke is dat het elke wedstrijd heel spannend geweest is dit seizoen. David is de beste zwemmer en fietser, ik de beste loper. Het was telkens diep in de finale van een wedstrijd dat ik hem kon inhalen (behalve in Seneffe, daar ben ik gecrasht bij het lopen, en heeft David zelfs een betere looptijd dan mij gehaald).
Nu nog de halve van Gérardmer. OP de halve afstand heb ik David nog nooit geklopt, dus er blijven altijd uitdagingen te bedenken hé. Maar eerst doen we in augustus nog eens iets helemaal anders, een duo-duathlon in Zele, ik als loper, David als fietser. Eens kijken wat we kunnen halen. Maar nu....beginnen trainen voor Gérardmer. Wat een leven hé. LLLLLove it!
10u30 RUN 0:48:03; 10,56 km; gem hSL 142; max HSL 164
Vandaag wou ik eens testen of het wel zin heeft om mee te doen in Berlare. Kan ik tempolopen met de hamstringproblemen. Wel de test is geslaagd : de rustdag gisteren heeft de blessure al serieus verlicht. IK liep aan extensief tempo maar na 5,5km liep ik vijf keer een 200m à 16-17 km/u met telkens 200m recup ertussen. Ging goed. Ik start zaterdag, en zie wel waar ik uitkom. Ik zie Berlare als een doorgedreven training.
13u SWIM 0:43:00; 2160m
In de Blaarmeersen. Even getest met snelheid. EEns 270 meter (de lengte van het baantje ter hoogte van het strand) gezwommen met een agressieve en zeer snelle slagomwenteling. Dat kost me waanzinnig veel energie voor 5 seconden winst per 270 meter. Dat is dus niet de weg die ik moet inslaan. Daarna slaagde ik er in om dezelfde tijd te zwemmen met een 270 m waarin ik de lange slag gecombineerd krijg met een krachtige catch. Als ik me op die 2 aspecten tegelijkertijd kan focussen, krijg ik vanzelf een beter tempo in mijn slag, en zwem ik redelijk energie-efficiënt. David heeft vorige week ook gezien dat ik met mijn linkerarm te schuin insteek. Er zit dus een onevenwicht in mijn slag. Ook die probeer ik er nu uit te halen. Voor zaterdag verwacht ik niet echt een goeie zwemtijd. Maar ik ga toch proberen om eens niet achteraan in het pak te starten. Kwestie van eens iets anders uit te testen in een B-wedstrijd.
IK heb wel zin in de wedstrijd in Berlare, maar toch blijft het een wedstrijd waar i keen dubbel gevoel bij heb. 't Is immers een stayer wedstrijd, en dat vind ik sowieso een negatie van de eigenheid van triatlon. En voor mindere zwemmers zoals mij is dat natuurlijk een groot nadeel, want ik zit meestal in zwakkere pelotons. Bovendien mag ik in Berlare omwille van de stayerreglementen niet rijden met mijn tijdritfiets, dus moet ik mijn oude racefiets terug van stal halen. Die is echt quasi versleten, ik ga hem bovendien deze winter vervangen door een nieuwe. Toch wel wat frustrerend om mijn helblauwe tijdritmachine thuis te moeten laten. Nu ja, eens de wedstrijd bezig is, zal het waarschijnlijk wel weer pure fun worden.
Vanavond eerst nog eens gaan proeven van Morrissey op de Lokerse Feesten.
12u30 RUN 1:19:33; 15,45 km; 13,3 km/u; gem hSL 147; max HSL 165
Toch met enige reserve begonnen aan deze tempoduurloop, gezien de hamstring blessure. Maar bij het lopen heb ik er opvallend minder last van. ik voel het wel maar onvoldoende om me te weerhouden van een training aan snelheden tussen de 13 en 14 km/u. Al bij al een zeer goede training dus.
Normaal gezien doe ik zaterdag, puur voor de fun, mee aan de kwarttriathlon van Berlare. Als ik daar wil meedoen, moet de blessure wel verbeterd zijn - anders kan ik geen enkele kracht zetten op de fiets. En op een kwart wil ik ook wel 15 km/u lopen hé. Donderdag test ik nog even met een paar intervallekes of dat lukt met mijn blessure.
Wat gisteren nog niks ernstigs leek, werd vandaag een probleem. Ik voelde deze ochtend al dat mijn hamstring een echte blessure aan het worden was. De geplande klimtraining in de Vlaamse Ardennen werd dan ook geschrapt en vervangen door een vlakke rit, gedeeltelijk samen met Chris V. Maar zelfs die vlakke rit kon het probleem niet maskeren. Ik had veel pijn - na een kilometer of zestig heb ik een paar kilometer zelfs serieus op mijn tanden moeten bijten. En bij thuiskomst kreeg ik mijn linkerschoen niet uit mijn klikpedaal. Ik hink op twee gedachten : 1. Zeer vervelend in 't vooruitzicht van Gérardmer, een echte klimwedstrijd 2. Man, gelukkig dat dit niet voor Zurich gebeurd is.
14u BIKE 2:33:16 ; 74,7 km; 29,2 km/u; gem hSL 112; max HSL 157
13u RUN 1:02:33; 13,61 km; 13,1 km/u; gem hSL 134; max HSL 162
Een looptraining met de 2 kids als begeleider op de fiets. Ze worden echt groter : wat voor mij een zalige looptraining was, was voor hen een leuke fietstocht. Op een bepaald moment reed Robben met de fiets voor mij, en ik liep aan een goed tempo langs de dijk achter hem. En plots droomde ik weg naar de beelden van Faris Al -Sultan vorige week in Frankfurt. Hij liep aan de leiding, en dan word je zo begeleid door iemand van de organisatie per fiets. En ik .... ik droomde efkes weg ...dat ik nu aan de leiding liep tijdens zo'n Ironman. Schone korte droom.
Voor de rest - ik heb er tijdens het sporten niet echt last van - maar daarna wel : ik heb redelijk veel last aan mijn linker hamstring. 't Lijkt op een kleine verrekking, maar niets echt ernstigs denk ik . Toch in de gaten houden.
Even een update over het Ironman gegeven. Drie weken geleden in Zurich leek ik wel beslist te hebben nooit meer een full distance Iron Man triathlon te doen. Ondertussen heb ik al veel nagedacht over die beslissing, heb ik rustig kunnen nagaan waarom ik dergelijke stelling innam, en heb ik alles eens op een rijtje kunnen zetten.
WAt is er dan zo mis met een volledige afstand Iron Man?
Eigenlijk niks, ik zal zelfs meer zeggen : het zijn de mooiste wedstrijden, de meest overweldigende en veeleisende sportervaringen die ik ooit al heb beleefd. En geen ander sportmoment komt ook maar enigzins in de buurt.
Maar..... nadat ik de laatste 4 jaren drie keer getraind heb voor zo'n Ironman, kwam ik tot de volgende twee vaststellingen:
1. Combinatie met gezin? Ik heb die trainingen perfect leren inschakelen in mijn dagelijks leven, ze zijn er zelfs onlosmakelijk deel van gaan uitmaken, en ik heb de repercussies voor mijn gezin tot het uiterste minimum kunnen beperken door efficiënte trainingsplanning. MAAR...de laatste 2 maanden voor een Ironman gaat het om zoveel trainingsuren per week dat het nog moeilijk combineerbaar is met gezin en werk. Je komt dan in de situatie dat bij het begin van de dag zowat alles gepland is. En met 'alles' bedoel ik ook alles, ook bijvoorbeeld de tijd die je gaat hebben voor vrouw en kinderen. Je mag het draaien of keren hoe je wilt, maar als je werk en gezin moet combineren met Ironman training, komt het gezin de laatste 2 maanden voor de wedstrijd in de verdrukking. En daar kom ik dus bij reden 1 voor mijn beslissing: ik kan dat niet maken om dat elk jaar weer aan mijn gezin te vragen, zeker gezien de leeftijd van Robben (11) en Jolien (9). Ik weet het : heel veel mensen leggen een gelijkaardige druk op hun gezin omwille van andere redenen zoals bijvoorbeeld workaholic toestanden. Hoeveel vaders en moeders zijn er niet afwezig omwille van professionele ambities? Maar ik hanteer het principe van de aanwezige ouder, daar geloof ik sterk in, dus ....
2. Mag het soms nog eens iets minder zijn? IK kreeg meer en meer het gevoel dat er in mijn hoofd een soort van dwang aan het ontstaan was, een dwang om elk jaar terug voor een Ironman te trainen. Alsof alles dat ietsje minder ambitieus is dan een Ironman plots te min zou zijn voor mij. Die dwang heb ik willen in de kiem smoren alvorens hij te sterk werd. Begrijp me niet verkeerd, ik heb dit seizoen alweer ongelooflijk genoten van de trainingen, maar ik wilde ook het moment voor zijn waarop het een sleur zou worden.
Diezelfde 2 argumenten staan nog steeds als een huis. Maar de conclusie die ik er uit trek is ondertussen wel anders. Ik ga inderdaad een pauze inlassen in mijn Ironman verhaal en ga me in het seizoen 2011-2012 helemaal focussen op de halve afstand. Wat erna volgt dat zien we dan weer wel. Maar ik weet wel dat ik na zo'n jaar waarschijnlijk weer heel veel zin zal hebben in een Ironman avontuur. Dus 2013? 2014? ... we zien wel...
't Was bovendien heel ontroerend om te zien hoe mijn kinderen het betreurden dat ik geen Ironman meer zou doen. Hoe ze er toch ten volle in meeleven, en er ook ongelooflijk trots op zijn dat hun papa een Ironman is.
Mijn gedrevenheid zal ik ondertussen wel niet kwijt geraken, denk ik. Dit seizoen is nog bezig met de voorbereiding op de halve van Gérardmer, maar ik ben nu al druk aan het denken hoe ik volgend seizoen kan aanpakken om weer sterker te worden. Want dat vormpeil, die fitheid, het feit dat je lichaam echt in vorm is, 12 maanden buiten leven met de seizoenen mee, .... dat koester ik enorm.
Terug in het bad vandaag na een paar maanden uitsluitend in open water te zwemmen. 't Was wel het openlucht 50 meter bad in Wachtebeke. Er is alweer veel werk aan dat zwemmen, merk ik. Maar ik heb wel goesting om daar volgend seizoen verder aan te werken.
11U50 SWIM 0:57:00; 2500m
Dit was de work out: 500 IN 150 drills - 250 faster 200 paddles - 200 swim - 200 paddles - 200 swim 500 building up speed 300 easy out
20u WORK OUT 0:15:00
en 's avonds nog wat buik-, rug- en schouderoefeningen
Zelfs op 't vlakke zat ik op den duur op 't tandvlees. 'k Heb me wel goe geamuseerd. En 'k heb ten minste één gave : zelfs bij 't afzien kan er af en toe nog een lachske vanaf. 
Gevolg : geen tussentijden die opgenomen worden. Mijn eindtijd stond blijkbaar wel in de officieuze uitslag, maar zal waarschijnlijk niet in de officiële uitslag staan, om die reden. Ik had het pas door als ik uit het water kwam en al die chips hoorde tuten als mede atleten over de mat voor wisselzone 1 passeerden. Toen schoot het me te binnen : f**k mijnen chip. Nou ja, zette het snel uit mijn hoofd, ik zou zelf via mijn Garmin wel mijn tussentijden kunnen zien later....en ik moest dringend beginnen in de zotte inhaalrace op David, die waarschijnlijk ver voor mij uit het water moet gekomen zijn.
