Eindelijk - 2 maanden na het oplopen van mijn achillespeesblessures en na een karrenvracht excentrische oefeningen om die pees te versoepelen, loop ik eindelijk weer. Het is raar, want waar ik met de vingers in de neusgaten trainingen deed van 20 à 30 km, moet ik nu weer beginnen bij 't begin. En dat was dus vandaag een rustige looptraining van een half uurke. Maar genoten dat ik heb. Amai zeg. Nog nooit de laatste 11 jaar heb ik een blessure gehad die me verhinderde te lopen. Ik liep twaalf maanden op een jaar. Je kan je voorstellen hoe raar die 2 maanden hebben aangevoeld. Maar allez, we zijn weer op de baan.
Ik ben net terug van een gezinsvakantie van tien dagen in de Jura, met een klein aperitiefke in de Champagnestreek. Op sportgebied een beetjerustig gehouden, maar komt er uiteindelijk toch op neer dat ik: - 2 keer zwemtraining gedaan heb (Lac d'Orient en Lac De Vouglans) - 3 keer mijn buikspierworkouts heb afgewerkt, met af en toe wat rare blikken van buur-kampeerders. (wat doet die rare Belg nou?) - 3 keer gefietst heb.
Even over dat fietsen. Met david een rit gedaan van 45 km inclusief een col van 2e categorie uit de Tour 2010. Col du Barrage de Vouglans. Diezelfde rit heb ik op 't einde van de reis nog eens overgedaan met mijn vrouwke. 't Was haar koersfietsdebuut. Ze klimt zeer aardig, maar daalt verschrikkelijk. Geef me nog een klein jaarke en ze koopt haar een koersfiets... Maar de koninginnerit was wel een rit van 5u22m naar de Haut Jura. Op een rit van 126 km hadden we zo'n 2000 hoogtemeters. Zeer zware rit maar echt bloedmooi. Als je op voorhand een rit uittekent waarbij je zoveel mogelijk de allerkleinste baantjes opzoekt, en absoluut de ROutes Nationales vermijdt, dan is de Jura een waar fietsparadijs.
