Ik ben ziek vandaag, mottig, geen sjieke toebak weerd, .....
Uitgelezen moment om jullie iets meer te vertellen over Kona 2015, die droom. Wel, als je zo dag in dag uit met deze sport bezig bent, dan droom je natuurlijk heel veel. Eerst was de droom om een kwart triathlon te finishen, dan een halve, dan een Ironman worden, daarna werd het een snellere Ironman (onder de 11 uur). Al die dromen leken op 't eerste zicht quasi onhaalbaar, maar met toewijding en keihard trainen heb ik ze allemaal waar gemaakt.
ZOT!!!!! En nu is er zo een droom in mijn hersenpan geslopen, die misschien nog gekker is dan alle vorige. Zou ik mij ooit kunnen kwalificeren voor het Wereldkampioenschap in Kona, Hawaïi? Het antwoord van iedereen die iets kent van triatlon is zo klaar als een klontje : "Nee, dat lijkt me niet haalbaar." Wel,dat zou wel eens heel goed kunnen, maar wie niet probeert, komt het nooit te weten hé. Dus wil ik wel eens poging wagen.
Hoe kom je in Kona? Er zijn in grote lijnen 4 manieren om in Kona te mogen deelnemen: 1. Meedoen aan een loterij en heel veel geluk hebben dat jouw naam er uit gekozen wordt (de weg van de gelukzakken) 2. Meedoen aan een e-bay veiling voor de laatste tickets en zeer veel geld neerleggen (de weg van de rijken) 3. Een deelname-ticket veroveren door aan 12 Ironman triathlons deelgenomen te hebben in je carrière (de weg van de atleten met eindeloos veel geduld) OF....zoals het hoort in een wereldkampioenschap ...... 4. Door bij de beste te zijn en je te kwalificeren.
Het is vanzelfsprekend die 4e weg waar ik van droom. In elke leeftijdscategorie worden er een aantal Qualification Slots uitgereikt na een Ironman-wedstrijd. Zo zijn er bijvoorbeeld 10 Slots te winnen in mijn leeftijdscategorie 40-44 jaar in Zurich. Dat wil zeggen dat de 10 beste finishers van die categorie in de Ironman van Zurich gekwalificeerd zijn. Is één van die 10 niet geïnteresseerd of al gekwalificeerd in een andere wedstrijd, dan gaat de Slot naar de 11e, enzoverder enzoverder tot alle 10 de slots uitgereikt zijn.
Hoe sta ik in mijn categorie? In Zurich was ik in mijn categorie de 85e van 350 atleten. Da's dus nog een redelijke afstand verwijderd van de 10 eerste, me dunkt. Hoe veel trager was ik dan vergeleken met de laatste die zich nog kwalificeerde : ... uhum ... uhum .... 1u05 minuten. Slik..... Nu begrijpen jullie waarschijnlijk waarom die droom op zijn zachtst gezegd moeilijk te realiseren is. Onmogelijk! Onhaalbaar! Te gek om los te lopen! ZOOOOOOT! ...... Awel, en dan? 't Is een soort van luchtspiegeling daar ergens heel ver, en het motiveert me..... ook als ik het niet zou halen. En zeg nu zelf ....je kwalificeren voor een wereldkampioenschap in ....aloha .... Hawaïi, dat moet toch de max zijn hé?
The plan Of ik een plan heb, zal je vragen. Niet gedetailleerd maar toch wel al een klein beetje. Kijk, één uur sneller worden dat zal niet makkelijk worden, maar sommigen zeggen dat ik zeker nog sneller kan dan die 10u56 in Zurich. In 2014 kom ik in de leeftijdscategorie 45-49, en daar gaat het al iets trager aan toe. Misschien heb ik met wat geluk daar voldoende aan een 10u, 10u05 of 10u10 als eindtijd. Nog altijd mijlenver af van mijn huidige niveau natuurlijk, maar ... wie weet.
Wacht even dus....ikzelf moet sneller worden, en ik moet sneller blijven terwijl mijn concurrenten de tand des tijds beginnen te voelen en trager worden (en ikzelf die tand des tijds dus niet zou mogen voelen). Makkie toch?
Soit, that's the plan. En hoe ga ik sneller worden? Fietsen fietsen fietsen fietsen.... ik ben een middelmatig tot zwakker zwemmer in het peloton, ik ben een beter fietser en een goede loper. De grote tijdswinst zit hem in het fietsen, niet alleen in tijdswinst maar ook in frisser van de fiets komen en dus nog beter mijn loopkwaliteiten kunnen uitspelen. Da's het plan.
In trapjes Ik ga in trapjes werken. Dit seizoen ga ik enkel op de kortere afstanden deelnemen, en echt werken aan snelheid. In 2013 zou ik dan terug een volledige Iron Man willen doen, met de bedoeling toch rond 10u30 te kunnen eindigen. En dan maak ik een tussentijdse evaluatie of de droom ondertussen geëvolueerd is tot "iets dat misschien wel eens haalbaar zou kunnen zijn". En of ik echt wil doorgaan met KONA 2015...
Een klinkklare baaldag vandaag : deze ochtend vertrokken met mijn kids naar Walibi. Nog geen 10 kilometer ver en auto begint raar geluid te maken. Even verder gewoon moeten stoppen en europ assistance bellen. 't Verdict is hard : motor kapot en gezien leeftijd van onze bolide heeft het geen enkele zin om een nieuwe motor te zoeken. Een streep door een superdag voor mijn kinderen en een dikke streep door onze rekening.
Awel, mijn looptraining was een schaars lichtpunt vandaag. Ik liep zeer relaxed en frisjes, en ondertussen liep ik te mijmeren over een leven waarin alles trager verloopt, en alles zich afspeelt rond de kerktoren.... kortom een leven zonder auto. Thuisgekomen bracht mijn vrouw me echter snel terug uit mijn dagdromen: een nieuwe 2de hands auto moet er gevonden worden.
16u15 RUN 0:43:42; 9 km; 12,4 km/u; gem HSL 127; max HSL 143
Een goeie zwemtraining vandaag. Om onderstaand schema te lezen : vkz = ademen langs voorkeurzijde (links); nvkz = ademen langs niet-voorkeurzijde (rechts)
Na de test van gisteren zaten er ongetwijfeld wat afvalstoffen in mijn spieren. Ik had kort na de test ook wel gevoeld waar de verzuring in de spieren had toegeslaan. Vandaag was het dus gewoon de bedoeling om een half uurtje los te rijden, zonder echt kracht te zetten. Veel omwentelingen op een klein verzetje.
Bij het zwemmen wel wat averij opgelopen. Geen idee hoe het gebeurd is, maar mijn linkeroog zat ontstoken na het zwemmen. Vervelend. Maar het meest opvallende euvel na 9 dagen, is de last in mijn onderrug. Mijn rugspieren zijn duidelijk verzwakt uit het tussenseizoen gekomen (en uit de heel drukke oktobermaand), en hebben wel wat last van het dagelijkse trainen. In principe zouden de rompstabilisatie-oefeningen mijn rug snel weer sterker moeten maken. Voor de rest is het zaak in de gaten te houden dat ik niet te hard van stapel loop, gewoon rustig opbouwen.
Vandaag stond mijn fietstest gepland. Dat speelt zich binnen af op een ergoracer. Na een lange opwarmingsronde, werd de fiets zo geprogrammeerd dat hij beetje per beetje het wattage verhoogde. Het grootste gedeelte van de tijd fiets je vrij ontspannen, beetje per beetje wordt het lastiger, en tegen het einde hang je dubbel-geplooid tussen het kader. Maar de resultaten zijn mooi : mijn start-fysiek is beter dan vorig jaar bij de start van het seizoen. Dat deed me echt wel deugd, want mijn perceptie was dat het eigenlijk wat minder was. Het enige dat tegenvalt (maar dat wist ik al) zijn mijn gewicht en mijn vetpercentage. Ik heb in dit tussenseizoen blijkbaar wel iets zwaarder gezondigd dan vorig jaar. Daar ga ik dan nu onmiddellijk iets aan doen: niet schransen, geen chocolade en koek-uitbarstingen, en matiger met drank. En meer dan ooit : fruit en groenten.
20u30 CORE STABILITY 0:30
.... en alweer rompstabilisatie-oefeningen maar nu iets anders ....
Over ambitie en dromen
Gevoelsmatig vind ik dat er een groot verschil is tussen de woorden 'ambitie' en 'droom'. Een ambitie heeft iets dwingenders, het is alsof het doel kost wat kost moet behaald worden. Het gaat om slagen of falen. Een droom is dan weer iets moois om na te jagen, maar je bent je er ook van bewust dat het een luchtspiegeling kan zijn. Het lijkt wel alsof bij een droom de weg die je aflegt belangrijker is dan het doel. 't Is een puur gevoelsmatig en persoonlijk, maar toch wel wezenlijk, verschil. Ik droom de laatste tijd nogal veel, ....overdag ....steeds diezelfde droom....en die droom voelt onbereikbaar en toch aangenaam aan, geen dwingende afjager, maar een schone weg om in te slaan. De droom wordt ook steeds meer concreet. Ik heb hem ook al een naampje gegeven : KONA 2015.
Ik laat jullie even op jullie honger. Verder deze week neem ik jullie verder mee in dromenland. Slaap zacht.
