Met Dirk, die volgende week zijn Iron Man debuut maakt, in de Blaarmeersen gedoken vandaag. Dirk zwemt veeeeeeel sneller dan mij, dus ik lag snel alleen. Eigenlijk gans de training liggen denken aan de wedstrijd van volgende week. Was niet echt geconcentreerd, maar 't watergevoel is goed, en dat ga ik zo proberen houden.
Dit was dus een verplichte week zonder lopen. Awel, mijn benen staan op 't ontploffen. Man ik heb goesting om te vlammen. Als ik volgende zondag ook dit gevoel heb, en de pees laat het toe, ga ik zeer assertief uit de startblokken schieten na de fiets/loop wissel.
Wat een rare rit vandaag - enorme windvlagen, 3 keer zeikenat door zeer plaatselijke buien - heel kou gehad en te warm gehad. Maar goe gereden. Rustig cruisen op de tijdritfiets. Als het meewind is geeft dat met momenten straffe snelheden, als het tegenwind is, is het zaak om de souplesse te proberen behouden.
Op de website van Superman Peter staat er een mooie motivatiebericht (klik hier). Merci Peter!
Ondertussen ben ik 13 dagen zonder alcohol en 5 dagen zonder lopen. Het eerste mis ik voorlopig langs geen kanten. Die goesting komt pas een dag of twee na de wedstrijd terug. Maar het tweede...dat lopen, dat gevoel dat je kan blijven lopen, of dat gevoel van te cruisen door het park, de kracht die je voelt in de benen, ..... dat lopen mis ik verschrikkelijk. Het is bijna niet te houden. Maar ik moet mijn verstand gebruiken : de achillespees moet rusten. En ik mag mijn looptrainingen niet overcompenseren met andere trainingen. Vandaag dus gewoon mijn woon-werkverkeer (24 km) met de fiets gedaan. no big thing today. Die tapering (de afbouw om te kunnen pieken o pde wedstrijd zelf) is superbelangrijk, maar wel saai.
Rit naar Nieuwdonk via David met 2 keer een kwartier aan IM Pace (tegenwind)
Zwemmen 1u18m39s; 3,8 km; gem HSL 135; max hSL 149
Zalige zwemtraining in Donk. Twee keer rond en 't ging echt goed. Mijn stijl bleef goed, ik had een vast ritme te pakken. Ik heb genoten van minuut 1 tot minuut 79. Zo zou het altijd mogen zijn.
Heel rustige rit, echt losrijden. Eerste kwartier zelfs maar 24 km/u, met in het midden een stuk van kwartiertje aan IM Pace maar wel op souplesse (meewind). Stuurtje een paar millimeterkes dichterbij gezet en is veel comfortabeler.
Nee, ik ga niet dezelfde fout maken als 3 weken geleden. Dus het feit dat de looptrainingen moeten geschrapt worden, betekent niet dat ik ga overcompenseren met zwemmen en fietsen. Vandaag dus opnieuw rustdag, we zitten immers al in de tapering fase (afbouw naar de wedstrijd).
Morgen ga ik fietsen en een lange zwemtraining doen in Nieuwdonk. Vanavond heb ik 40 minuten buikspieroefeningen gedaan.
Maar.... ongelooflijk...gisterenavond heeft David zijn laatste lange looptraining aangevat. Zelfde training als ik van plan was zondag. En na 15 km ....loopt hij tegen dezelfde blessure aan als ik zondag. Achillespeesontsteking. Nie te geloven zeg. Als ge met den hond traint, erft ge zijn vlooien. Beterschap maat.
Maar belangrijkste was het bezoek aan de kine. Daar de shock wave therapie ondergaan: met een soort pistool zijn 4000 shots afgevuurd op mijn achillespees. Volgende week nog eens. En de wedstrijd volgende week? "Dat gaat lukken hé", zei hij. Hij heeft blijkbaar al tientallen marathonlopers behandeld die net voor hun wedstrijd een ontsteking oplopen, en die halen het. En volgens de kine ben ik er zeer vroeg bij, ik heb de ontsteking niet laten ontaarden maar direct aan de noodrem getrokken. Typisch voor triathleten zei hij, dat zijn de sporters die het best hun eigen lichaam kennen en aanvoelen. Mooi compliment!
Maar er is dus een stemmetje in mijn hoofd nu, dat zegt: "het gaat lukken, het gaat lukken!" Ik kan me dus nu mentaal beginnen voorbereiden op de wedstrijd. Cool! That's the way ....aha aha ... I like it
Vandaag dus bij sportdokter Praet langs geweest. Hij heeft een echo genomen, en de diagnose was duidelijk: ik heb een achillespeesontsteking opgelopen. Een typische overbelastingskwetsuur, die volgens de dokter iedereen die dit soort zware trainingsschema's volgt ooit wel eens oploopt. De dokter ziet nog een mogelijkheid voor mij om op medisch verantwoorde wijze de Iron Man te lopen in Neerpelt. Ik moet daarvoor onmiddellijk stoppen met lopen, een soort laserbehandeling volgen, excentrische oefeningen aanleren en doen, en magnesiumpillen slikken. Maar vooral: ik mag de 6 weken na Neerpelt GEEN ENKELE KILOMETER lopen. Ok da's dan beloofd.
Dat betekent dus dat ik in de volgende 2 maanden nog welgeteld 42,195 km ga lopen. Nee, ietske meer eigenlijk, ik ga 3 dagen voor de wedstrijd ook een half uurtje moeten joggen om de pees te testen. Want, als die pees al begint te steken in de eerste 5 km in Neerpelt, moet ik vanzelfsprekend de strijd staken. Kortom, het zal nog spannend worden. De droom kan gehaald worden, maar hij kan ook nog steeds uit elkaar spatten.
Maar, ik heb -weliswaar met een beetje een krop in de keel - aan de dokter mijn sportprioriteiten duidelijk gemaakt : op nummer één staat er dat ik nog jaaaaaaaren deze fantastische sport zou willen beoefenen, en mijn lichaam dus niet naar de kl..... wil helpen. Op 2 staat dat ik heel graag die Iron Man in Neerpelt wil halen natuurlijk.
