Eindelijk .... aan de start van een wedstrijd.
Vrijdagavond en zaterdag was ik nog oververmoeid van de zware werkweken en het slaaptekort, maar tegen zaterdagnamiddag (na een super middagdutje - iets wat ik normaal nooit doe) voelde ik me terug kiplekker. En op zondag straalde ik 's ochtends van de goesting om te racen. Er lag geen enkele druk op mijn schouders, want de voorbereiding was allesbehalve ideaal. Genieten en hard gaan!
ER was geen tijdsopname na het zwemmen, dus ik moet op mijn Garmin rekenen en die werkt niet tijdens het zwemmen.
SWIM 1000m; 0:22:00
Het zwemmen ging door in de Barrage van Nisramont. Redelijk fris water, ideaal om te zwemmen met een pak. In het zwemmen had ik niet zo veel zin, want met 570 atleten in zo'n klein waterke, we hadden allemaal veel schrik dat het een vechtpartij zou worden. Maar ik had me blijkbaar goed gepositioneerd want ik kon van bij het startschot vrij rustig doorzwemmen. Maar 't zou sowieso geen sterke zwembeurt worden. Ik mis echt snelheid in het water dit jaar. Alles liep vlot, tot aan het keerpunt, maar net voorbij het keerpunt kreeg ik een serieuze vuistslag in mijn aangezicht. Onbedoeld veronderstel ik, maar ik moest toch even bekomen, en ietske verder besefte ik dat er water begon in te sijpelen in mijn zwembrilleke. Ik besloot om toch zo verder te zwemmen, en tegen dat ik uit het water kwam, zat mijn linkerglas vol met water (wat mijn zicht redelijk beperkt had). Spijtig genoeg geen vis gevangen. 
EEn blik op mijn horloge deed me vermoeden dat ik een beschamende 22 minuten gezwommen had op die 1000 meter. ZWakke start. David was ook niet meer te bekennen in de wisselzone. Dzuje!!
BIKE 3:30:00; 98 km; 28 km/u; 1700 hoogtemeters; gem hSL 149; max HSL 172; max snelheid 75,5 km/u (= lekkere afdaling  )
Dan maar over naar het onderdeel dat de meeste fun zou worden, 100km fietsen met daarin 14 (!!!!) hellingen, goed voor 1800 hoogtemeters.
Het parcours was ronduit fantastisch. Ik had op 't eerste zicht superbenen bergop en vond heel goed mijn draai in de afdalingen. Ik startte redelijk furieus en pas na 20 km op de tweede helling kon ik mezelf inprenten dat David de piste in was, en dat ik hem vandaag niet meer zou terugvinden. Maar toch bleef ik elke helling zeer veel atleten voorbijsteken. Zalig gevoel en echt goeie benen. Toen we echter de laatste ronde ingingen met als start de 3E keer de Col de Cielle merkte ik voor 't eerst dat de tank aan het leeglopen was. Efkes een tandje kleiner schakelen en iets inhouden was de boodschap. Toch bleef het redelijk gaan, zeker vergeleken met de meeste andere fietsers in mijn omtrek. Later zou blijken dat ik inderdaad aan het fietsen gestart was met 4 minuten achterstand en .... dat hij na 75 km nog geen seconde verder was uitgelopen. Maar in die laatste 25 km zou hij niet minder dan 8 minuten nemen op mij. OP het moment dat ik moest terugschakelen, kon hij nog een tandje bijsteken. Vree coureurke.
RUN 0:49:30; 9,7 km; 11,8 km/u; 180 hoogtemeters; gem hSL 157; max HSL 169
Normaal moet het lopen mijn sterkste discipline zijn. Geen idee wat dat zou geven met de weinige trainingskilometers en de blessure. De start was veelbelovend. Mijn handelsmerk : na het fietsen stevig uit de startblokken vertrekken. De eerste 2 kilometer waren vlak en ik startte aan 14 km/u. Ik kon zeker sneller maar had een beetje schrik van de zware klimpartijen die zouden komen. Maar ik liep op wolkjes. Mijn schrik was niet ongegrond, want bij de eerste klim schoten onmiddellijk de krampen van boven mijnk nieën in mijn bovenbenen. IK ben dan maar gans die klim blijven doorlopen met een pijnlijke grimas op mijn gezicht. Door de krampen blijven lopen, ik weet niet of jullie dat kennen, maar da's verschrikkelijk pijnlijk. Soit, bij het eerste stukje bergaf ging het la veel beter en de volgende klim was de pijn ook veel draaglijker. maar ik kwam nooit meer in mijn tempo. Achteraf gezien kan ik niet echt detecteren waaraan het lag : was het schrik voor de krampen of voor mijn blessure, kon ik niet rapper door de weinige loopkilometers, was ik te hard van stapel gelopen bij het fietsen, vond ik de panache en de grinta niet meer om door die muur te lopen, wou ik vooral mijn finish vrijwaren en geen risico's nemen? Ik weet het niet, ik denk dat het een combinatie van bovenstaande was. Ik ben achteraf toch redelijk ontgoocheld van mijn lopen, ondanks de blessure-achtergrond en het lichtjes sadistische parcours. Slechts 5 minuten goedgemaakt op DAvid ook, da's te weinig.
Maar ik was wel heel tevreden met Robben en Jolien aan de hand aan te komen. Wat hadden die supporters vandaag kabaal gemaakt zeg! Denk niet dat ze ooit al zoveel decibels geproduceerd hebben. : )
TOTALE TIJD 4u47
Een schone wedstrijd, een heel schone wedstrijd. En ik kom hier zeker terug. Maar als ik terug kom is het wel om mijn tijd grondig te verbeteren. 4u47 dit jaar, 198e op 570. Volgende keer is 4u30 de doelstelling (3 minuten minder zwemmen, 6 minuten minder fietsen, 8 minuten minder lopen). Voila.
Nu ga ik het 2 weken rustig aan doen. Recupereren en de loopblessure laten rusten. Dan bouw ik terug op voor een mooi najaar.
14-06-2012, 23:08 geschreven door christophe 
|
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
