Gisterenavond jubileumfeest in de familie. Nauwelijks iets gedronken - behalve die liters spuitwater - maar alleen al het feit dat ik pas om 2u30 in bed lag, zorgde er voor dat ik me gans de dag mottig voelde. een atleet moet rusten hé, niet op feestjes zitten.
Er waren eigenlijk maar twee momenten vandaag waarop ik me verbazingwekkend goed voelde :
12u20 RUN 1:04:39; 14,22 km; 13,2 km/u; gem HSL 132; max HSL 146
Verbazingwekkend goeie benen. IK had zelfs vuur in de benen, en moest echt wat op het rempedaal gaan staan. Voor ik het goed en wel wist had ik 2,5 km aan tempo 14 km/u gelopen. Rustig paardje, rustig..... Heb continu net boven mijn IM tempo gelopen.
20u15 SWIM 1:15:00; 3800m
2 keer den Donk rond met David. Eerst ronde zeer goed : 36 minuten. In de tweede ronde vond ik mijn tempo maar niet terug : 39 minuten. Dat zwemmen op dit moment, 't is bezig blijven hé. IK ga er nu niet plots nog een slets afdoen hé. 't Is gewoon het watergevoel en het tempo onderhouden. Het zware werk bij het zwemmen is deze winter gebeurd. Zo voelt het toch aan.
Een stevige trainingsweek deze week na de trainingsweek na Seneffe. 16,5 uur getraind : 285 fietskilometers, 63,5 loopkilometers en 6,3 zwemkilometers. En vooral ....buiten het zwemmen alles op mijn eentje gedaan. En de eenzammheid van de triatleet zet zich verder in de volgende trainingsweek : morgen 150 kilometers bollen. 5 uur babbelen tegen jezelf.
9u BIKE 3:57:44; 123,7 km; 31,2 km/u; gem HSL 114; max HSL 143
Ik had vandaag graag La Chouffe Classic gereden in d'Ardennen, maar 't was praktisch niet te organiseren, dus het werd een solorit in het Vlaamse vlakke land. Er stond wel een zeer strakke 4 beaufort, maar dat kon me vandaag blijkbaar niet echt deren. Het leek wel vanzelf te gaan vandaag. Thuisgekomen met een gemiddelde van 31,2 km/u en nooit het gevoel gehad mezelf te vermoeien. Zelfs na de rit zat ik nog met frisse benen. Met de vingers in de neusgaten vandaag, al zeg ik het zelf.
Toch één minpunt - ik heb vandaag 2 keer een sneller stuk van 15 minuten gereden (2 keer met volle tegenwind), maar ik slaagde er eigenlijk niet echt in om de hartslag in de intensieve zone te krijgen. Die panache had ik dan weer niet in de benen. Geen explosiviteit vandaag, maar wel een geolied kilometervretend machientje. Nou ja, in Zurich ben ik op zich niks met explosiviteit, met dat machientjes-gevoel daarentegen..... Mmmmmmm .... veel zitten dagdromen over Zurich hoor vandaag. Nog 43 dagen.
Volume is het toverwoord in deze fase van het seizoen. Vandaag stond ik voor een belangrijke test op dat gebied - na gisteren 26 km gelopen te hebben, stond er vandaag alweer 18 km op het programma. Vierenveertig kilometer lopen op 2 dagen midden in een zware trainingsblok, da's vooral een zware test voor de pezen en spieren. Zeker als je weet dat ik 35 van die 44 km aan IM tempo gelopen heb. Kunnen die pezen dat volume aan? Vooral de achillespees is dan een zorgenkindje bij mij. Maar ik slaagde met glans in deze test.
8u15 RUN 0:42:54; 8,5 km; 11,9 km/u; gem HSL 120; max HSL 134
Een nuchtere ochtendloop naar het werk
16u RUN 0:45:13; 9,73 km; 12,9 km/u; gem HSL 129; max HSL 155
Aan IM tempo terug naar huis. En meer en meer loop je tijdens de trainingen weg te dromen van Zurich....
8u15 RUN 1:59:30; 25,8 km; 13 km/u; gem HSL 135; max HSL 156
Een fantastische training. Testen met het Iron Man tempo. 13 km/u, op zich wel te doen, maar 't was vandaag wel de bedoeling om dat 2 uur uit te houden hé. Dat is gelukt, maar tegen 't einde voelde ik wel dat de benen niet meer fris zaten. Als ik dit tempo in Zurich de eerste 26 km kan aanhouden, dat zou straf zijn.....
Maar...soms denk ik dat de lezers van deze blog vooral de rozengeur en de maneschijn zien van het triatleet-zijn. Dat ligt dan natuurlijk aan mij want jullie kunnen hier natuurlijk alleen lezen wat ik schrijf. Maar af en toe is triatleet-zijn ook een bron van twijfels, muizenissen, frustraties, ..... Triatlon geeft ongetwijfeld extra kleur aan mijn leven, het is een ongelooflijke bron van genot en - pas op : moeilijk woord - zelfverwezenlijking, maar het maakt het leven ook soms wat ingewikkeld hoor. Vandaag bijvoorbeeld overviel het mij plots tijdens het lopen, de gedachte die elke triatleet wel kent : "Waar ben ik eigenlijk mee bezig". Gisterenavond tot half 1 's nachts zitten werk, zes uurkes slapen, en dan om 8u15 al met de kinderen aan de schoolpoort staan in loopkledij, want de training moet onmiddellijk nu beginnen, want tegen 11 uur moet ik nog mails beantwoorden voor mijn werk, en om 12u moet ik naar 't werk, want...... well you know. En dan vraag je je al lopend toch soms wel af: " maar waar ben ik eigenlijk mee bezig". Vooral tussen kilometer 18 en 21 had ik dat, volle tegenwind en een lang vals plat, de auto's die me voorbijvlamden, en... Tine Deckers, een prof triatlete, eindigde vorig weekend 5e op de Iron Man van Texas, en haalde met zwalpende benen de finish : in de laatste kilometers was haar een spandoek opgevallen : "You are all nuts!" stond er op (vrij vertaald : "jullie zijn van de eerste tot de laatste knettergek!") Dat dacht ik vandaag tussen kilometer 18 en 21 ook.
Vandaag raakt bovendien mijn achillespees tijdens de eerste 7 kilometer moeilijk opgewarmd. Gevolg : gans de dag loop je te voelen aan die pees, of strek je ze om de zoveel tijd, om toch maar te checken of er niks aan de hand is. Die telkens terugkerende angst voor blessures, hoe dichter de wedstrijd komt, hoe meer dat begint te spelen.
Ja, de mentale kant van de zaak vreet af en toe ook heel wat energie hé.
Allez, ik ga vandaag eens op tijd in mijn bed kruipen. Morgenochtend worden de veters van de loopschoenen immers terug dichtgeknoopt.
Oh ja, als er een lezer is die goeie tips heeft voor het vermijden van mist aan de binnenkant van je zwembrilleke, laat maar weten hé. Ik heb daar de laatste tijd wat last van.
3 keer gefietst : 's ochtends naar het werk, 's middags terug en dan in de vooravond nog een langere training
BIKE (woon-werk) 0:40:34; 19,35 km; gem HSL 110; max HSL 140
17u45 BIKE 2:25:11; 76,5 km; 31,6 km/u; gem HSL 110; max HSL 139
Eigenlijk stond in het schema een rit met daarin 3 intensieve tempo-blokjes van 15 minuten. Maar mijn lichaam gaf me de boodschap dat het nog niet genoeg uitgerust was voor die intensieve blokken, en ik heb geluisterd. Die blokjes schuif ik door naar de zaterdagtraining. Maar al bij al heb wel redelijk doorgereden.
Na Seneffe heb ik al redelijk wat gefietst (161 km op 3 dagen). Da's ideaal om te recupereren na zo'n wedstrijd. Lopen is daarvoor minder aan te raden. Maar morgen knoop ik terug aan met de loopkilometers. En geen kleintje : 26 km morgen. En als dat goed verteerd wordt, staat er vrijdag alweer 2 keer 9,5 km lopen op het programma. Volume lopen, we zien wel wat dat gaat geven
BIKE 0:57:20; 26,3 km; 27,3 km/u; gem HSL 101; max HSL 116
RUN 0:25:25; 5,23 km; 12,3 km/u; gem HSL 118; max HSL 127
Allemaal lage hartslagen dus. Hartslag is misschien wel efkes hoger gegaan toen mechanieker Dirk en ik na één uur sleutelen en doen, echt niet meer wisten hoe we ooit nog een versnellingskabel door het kader van mijn triatlonmachine zouden krijgen. Een half uur later slaakten we samen een zucht van verlichting.
De eerste 2 dagen moet het lichaam recupereren. Recupereren dat betekent trainen maar aan lage intensiteit. Vandaag een lage intensiteit bike split gedaan:
BIKE 0:42:27; 20,64 km; 29,2 km/u; gem HSL 105; max HSL 119
Rustig naar het Donkmeer bollen. Volledige rit met meewind. Zalig om zo de beentjes te kunnen losrijden.
SWIM 0:51:00; 2500m
Eerst eens rondzwemmen : 1900 in 36 à 37 minuten. En dan nog twee keer 300 meter. De laatste 300 heb ik me bezighouden met wat oefeningen voor het bepalen van de positie in het water : een paar technieken uitgetest om met het hoofd boven het water zo snel mogelijk de omgeving te taxeren. IK heb dat wel nodig, want ik adem altijd langs links. En ik heb al gemerkt dat in Zurich alle boeien rechts zullen liggen....vandaar....
Maar dat zwemmen, dat is dus de max hé. Eens ik in tempo kom, heb ik duidelijk veel minder moeite met zwemmen dan vroeger. Het kost me blijkbaar veel minder energie.
Daarna efkes 5 minuten liggen drogen aan de kant van den Donk.
BIKE 0:43:13; 18,55 km; 25,7 km/u; gem HSL 107; max HSL 131
De wind was spijtig genoeg niet gedraaid, dus met tegenwind naar huis moeten bollen. Alles op 't gemakske....
Een perfecte recupdag
Morgen woon-werkverkeer met de fiets en 's avonds nog een korte recuploop, en dan zijn we terug klaar voor de wat zwaardere trainingsarbeid. Dit is het voorlaatste trainingsblok van 2 weken, daarna 1 week recuperatie, gevolgd door het laatste en zwaarste trainingsblok van 2 weken. Daarna moet de training afgebouwd worden, taperen voor Zurich. 't Zal er snel zijn, amai....
Zondag 22 mei : pech, ontgoocheling en positivisme
Vandaag 1/4 triatlon van Seneffe. Ik had er veel zin in, echt goesting om eens te vlammen. Vorig jaar had ik hier een straf resultaat neergezet, dat wou ik dit jaar nog wel eens herhalen.
Al voor de wedstrijd echter lagen mijn plannen in duigen. Mijn kabel van de achterversnelling was blijven haperen waar het in de kader verdwijnt, het buitenste van de kabel was helemaal opengereten, en de kabel zat helemaal verwrongen en geblokkeerd. De gevolgen waren duidelijk : ik zou achteraan niet kunnen schakelen, en dat op een uiterst winderig en heuvelachtig parcours, inclusief een heel steile klim. Ik overweeg even om niet te starten, maar uiteindelijk raap ik mijn moed tezamen, David legt hem achteraan op mijn 15, een zware steek. Ik ga proberen die versnelling rond te krijgen, op de zwaarste helling kan ik vooraan terugschakelen op mijn 42, maar achteraan niet...dat wordt dus afzien.
SWIM 1500m????, 0:24:19
De zwemstart was zeer chaotisch. Lang geleden dat het zo'n gevecht was. Het duurde echt lang alvorens ik comfortabel kon beginnen zwemmen, maar dan ging het ook echt wel vlot. De krachttraining in de winter, en het verder werken aan mijn zwemstijl, hebben er voor gezorgd dat ik nu heel comfortabel zwem. IK kom veel minder vermoeid uit het water, met betere zwemtijden. Een opsteker voor Zurich.
Ik twijfel er echter aan dat dit werkelijk 1500m was. Anders zou dit een toptijd zijn.
BIKE 1:10:33; 40,96 km, 34,8 km/u; hoogtemeters 220; gem HSL 159; max HSL 175
Met het defect aan de fiets moet ik me weinig illusies maken. maar zo zit een sportmens dus niet in mekaar hé. Ik ben gestart, dan zal ik er nu dus ook het beste van maken. Eens op de fiets, zet ik me recht op de trappers en mijn ketting achteraan valt onmiddellijk van de 15 op de 14. Nog een steek zwaarder! Godverdoeme.... Dat wordt echt beenhard. Het parcours is een ramp met zo'n zware steek, klimmen, vals plat en ontzettend veel wind. Ik geef mezelf echter geen respijt, nie neuten, gewoon vlammen. Ik rij alles kapot. Ik kan niet tellen hoeveel andere atleten ik inhaal en ter plaatse laat. Op de zwaarste helling sta ik zo goed als stil wegens de zware steek, maar voor de rest ben ik een speer. Dit wordt een pure krachttraining. En eigenlijk geniet ik er wel van. Ik zal uiteindelijk opschuiven tijdens het fietsen van plaats 205 naar plaats 106. Onwaarschijnlijk!
Maar wat ik dan nog niet weet, is dat ik nog langs de kassa moet passeren.... Na het fietsen komt mijn sterkste discipline : lopen. Vorig jaar liep ik hier de 27e looptijd in 37:55. Nooit liep ik sterker. Nu wil ik 't zelfde herhalen. Ik sta in de wisselzone en zeg luidop tegen mezelf : "nu is't aan jou hé". Ik ga furieus van start aan 16 - 17 km/u, maar na een 500 meter krijg ik een klop van jewelste en val compleet stil. 14 km/u; 13 km/u; 12 km/u; 11 km/u. Nog niet meegemaakt maar de motor sputtert. De snelheid is die van een modale training terwijl de hartslag in het rood hangt. Mijn linkerlong doet pijn, en maag lijkt compleet te verschrompelen. wat ik ook doe, ik kan niet sneller. Ik weet wat het is om af te zien tijdens het lopen, maar afzien en ondertussen niet vooruit geraken, da's nieuw. Uiteindelijk zal ik 8 minuten langer lopen dan vorig jaar, slechts de 140e tijd en ... zelfs plaatsen verliezen bij het lopen. Van 106 naar 117. Een ware calvarietocht.
RUN 9,75 km; 0:45:45; 12,8 km/u; gem HSL 158; max HSL 168
IK strompel ongelooflijk ontgoocheld over de meet.
Vrij snel echter komt het besef dat ik met deze materiaalpech niet te veel conclusies mag trekken. Ik heb mezelf stikkapot gefietst.... En heb dat cash betaald in het lopen. EEn speciale ervaring deze wedstrijd.
In de race binnen de race heb ik 2:50 achterstand opgelopen op David in het zwemmen (da's heel goed gezwommen), slechts 37 seconden verloren in het fietsen (da's onwaarschijnlijk goed gefietst, nee da's veel te rap gefietst). 3:27 inhalen tijdens 't lopen, dat is op 10 km in principe goed te doen...maar het onmogelijke is gebeurd...doordat ik volledig stilviel, heeft David zelfs rapper gelopen dan mij....
Maar dan komt de positivo in mij weer naar boven. Alles staat immers in het teken van Zurich. En ik heb veel positiefs geleerd : ik zwem zeer comfortabel, ik fiets zeer goed dit jaar en .... lopen...daarvan weet ik dat ik het goed kan. En in principe ben ik aan het trainen op de lange afstand, dus daarin moet ik sterker uit de verf komen dan op zo'n snoeiend harde kwart. What doesn't kill you, makes you stronger. En wees gerust....ik zal beresterk zijn op 10 juli. Ha!
Een grote merci voor de supporters : Iris, Robben, Jolien, An, Sien en Nel. en een uitzonderlijke vermelding voor Patrick Bruynbroeck, die al na 4 km platviel, maar die zijn ontgoocheling afreageerde door hevig te supporteren langs de zijkant. Chapeau!
