Zaterdag 14 april : ultieme test geslaagd - terug triatleet
Voor de derde keer een testloop. Direct na het opstaan op een nuchtere maag 8 km extensief lopen. Alles verliep perfect, geen last meer van de blessure.
Dit was een grote opluchting voor mij. Eindelijk ben ik weer klaar om als een triatleet te leven. Deze anderhalve maand zonder echte looptrainingen bleken immers redelijk wat gevolgen te hebben. Ik verloor niet enkel het lopen, datgene waarin ik het meest kan uitpakken, en waar ik het meest van geniet. Ik verloor blijkbaar ook mijn discipline en grinta. Het gestructureerde leventje van een triatleet werd gaandeweg vervangen door een lossere levensstijl, waarbij trainingen makkelijker geschrapt werden en andere wereldse verlokkingen gretig ondergaan werden. Een periode waarin ik bijvoorbeeld meer aandacht had kunnen besteden aan het zwemmen, werd zo eerder een periode waarin ik er eens de riem aflegde. 't Was blijkbaar wel eens nodig, maar vanaf nu wil ik terug aanknopen met een wat meer Spartaanse stijl.
Ondertussen zal ik ook mijn seizoen eens wat moeten herbekijken. Helemaal op mijn scherpst zal ik nog niet kunnen staan op 10 juni in La Roche. Die wedstrijd wordt wel een eerste serieuse test. Ik ga dus zeker op zoek naar een wedstrijd later op het seizoen waarin ik wil pieken. Misschien wordt dat opnieuw Gérardmer op 1 september, maar ik kijk nog eens goed rond.
Opnieuw de mountainbike op, deze keer voor een rit van 10 km met Robben met 250 hoogtemeters en daarna een intiatie voor Jolien van 5 km met 13! hoogtemeters. Twee echte sportertjes: Jolien wist bij haar eerste afdaling al onmiddellijk de fiets goed onder controle te houden en zat duidelijk zeer relaxed op de fiets. een lange klim van anderhalve kilometer was nog iets te lastig voor haar frêle beentjes, maar opgeven stond duidelijk niet in haar woordenboek. Robben zat met serieuse verzuring na de zware tocht van gisteren, maar perste er nog alles uit wat er inzit. Op een lange rechte afdaling haalden we op een bepaald moment 47 km/u. "Net skiën", wist hij me te vertellen.
Vandaag gekozen voor een MTB rit hier in de buurt van de SEmois met mijn zoon Robben. Hij begint dat beter en beter te doen, heeft zijn fiets al goed onder controle in de afdalingen, en kan al serieus op zijn tanden bijten op de hellingen. En klimmen is hier absoluut noodzakelijk : we hadden 531 hoogtemeters.
BIKE (MTB) 1:55:00; 23 km; 12 km/u; gem HSL 91; max HSL 154; 531 hoogtemeters
Het idee was om vandaag direct na het opstaan een 2e keer een testloopje van 6 km te doen, maar het regende pijpenstelen. Dan maar deze namiddag lopen, met het enige verschil dat ik in de namiddag reeds in de Ardennen. Het werd dus een trail run met afdalingen en hellingen, niet echt ideaal voor een testloop. Ik heb het dan ook voorzichtig aangepakt, niet naar boven vlammen en ook afdalend met de rem op. 't Is toch goed gelukt. En kwestie van jullie daar in Vlaanderen wat jaloers te maken, 't is hier mooi en droog weer. En het parcours was zalig - geen mens gezien en continu door het bos.
RUN 0:33:18; 6,35 km; 11,1 km/u; gem HSL 139; max HSL 171; 166 hoogtemeters
Redelijk stijve spieren gisteren en vandaag na de drie testosteron-rijke dagen in de Morvan. Maar enorm aan het nagenieten ook. Eén van de tofste Bikerzz-trips. Vanavond 35 minuten core stability en power oefeningen gedaan ... op het matje thuis dus. Morgen doe ik nog een testloopje van 6 km, en dan vertrek ik voor 4 daagjes chillen met het gezin. De mountainbike is mee, maar zal vooral gebruikt worden om met Robben en Jolien wat tochtjes te doen, en om naar het dichtsbijzijnde dorp om boodschapjes te gaan.
 "Smile"){kind=icon}
