Beginnersfout Vandaag stond de kwart triatlon van Berlare op het programma. Eigenlijk is dit een wedstrijd die ik doe omdat die doorgaat in David zijn hometown. Ik heb - na 7 jaar triatlon - een blunder van jewelste gemaakt : - hou je vast - ik ben mijn chip vergeten aandoen. Gevolg : geen tussentijden die opgenomen worden. Mijn eindtijd stond blijkbaar wel in de officieuze uitslag, maar zal waarschijnlijk niet in de officiële uitslag staan, om die reden. Ik had het pas door als ik uit het water kwam en al die chips hoorde tuten als mede atleten over de mat voor wisselzone 1 passeerden. Toen schoot het me te binnen : f**k mijnen chip. Nou ja, zette het snel uit mijn hoofd, ik zou zelf via mijn Garmin wel mijn tussentijden kunnen zien later....en ik moest dringend beginnen in de zotte inhaalrace op David, die waarschijnlijk ver voor mij uit het water moet gekomen zijn.
The RACE Dat zwemmen verliep zoals verwacht. ik zit een beetje in een dip qua zwemmen en ben zowat na 30 minuten uit het water gekomen. (is enige tijd waar ik geen detail van heb) : niet afgrijselijk slecht, maar ook niet om over naar huis te schrijven. De wissel in T1 verliep naar mijn gevoel redelijk goed. En dan op de fiets onmiddellijk vlammen hé. Het probleem met slecht zwemmen in een stayer wedstrijd is dat alle sterke pelotons al een paar minuten weg zijn, en je dus zelf in het verbrokkelde achterveld zit. Ik heb me eigenlijk heel de race bezig gehouden met van peloton naar peloton te koersen, in die pelotonnekes telkens het grootste werk te verzetten, en dan, beu van het geprofiteer achter mijn rug, weg te demarreren en de sprong te maken naar het volgend groepje. Een deel van de wedstrijd heb ik dat samen gedaan met Tom De Wilde, een kerel die ook de Ironman van Zurich gelopen heeft dit jaar. Maar na 25 km ging het ook voor hem echt te hard, en liet hij het gat vallen toen ik demarreerde van een groep van 9 - nou ja - wieltjeszuigers. Ik slaagde er nog in een serieus gat dicht te rijden op een volgend peloton, en daar uit sprong ik in de slotfase weg met een jonge kerel, die echt sterke benen had. Al bij al heb ik mij enorm geamuseerd tijdens het fietsen (36 km/u en zeker 35 van de 45 km ofwel alleen ofwel op kop van een peloton gereden), maar ik had ook veel energie verbruikt. Benieuwd wat dat zou geven. Bij het starten van het lopen, hoorde ik van de supporters dat ik zowat zes minuten achterstand had op David. Da's veel om dicht te lopen op 10 (nou ja 11) kilometer. Ik begon verschroeiend met kilometers aan 3:50 en 3:55 (meer dan 15 km/u), Na 2 kilometer haalde ik een loper in die duidelijk meedeed voor de topplaatsen. Hij had vanzelfsprekend een ronde voorsprong (een goeie 3,5 km), maar ik liep iets sneller dan hem en passeerde hem. Tot tweemaal toe passeerde hij me opnieuw, waarop hij terug wegzakte. Toen had ik het door : die gast dacht dat ik een rechtstreekse concurrent was voor zijn plaats en was zich dus wat aan het laten opjagen. IK maakte hem duidelijk dat hij een ronde voorsprong had, en daar verschoot hij wel van. HIj bleef de volgende 5 km in mijn buurt lopen, en eindigde uiteindelijk als 5e. Toen moest ik natuurlijk nog een ronde lopen. (na de wedstrijd complementeerde die gast me wel met mijn lopen. ikke fier natuurlijk). Maar soit, die laatste ronde nog dus - volgens de supporters nog 1:50 achterstand op David, maar ik zelf kreeg net een klop van jewelste : 't was alsof mijn maag aan het keren was - ik betaalde de prijs van het zware koersen en van de verschroeiende loopstart. Het tempo zakte onder de 15 km/u en kilometer 9 en 10 moest ik zelfs zakken tot tempo van 4:29 en 4:21 (onder de 14 km/u dus). Maar dan in het bosje zag ik in de verte een lange lopen met een loopstijl die mij bekend voorkwam : David! Yes, eindelijk zou ik hem eens verslaan in Berlare! Mijn overwinning hier in Berlare, zou ook betekenen dat ik in onze man tegen man competitie dit seizoen 2010 - 2011 op mijn naam zou schrijven. Ik voelde de pijn iets minder, en hield me klaar om een versnelling in te zetten als ik hem passeerde. Hij mocht zijn wagentje niet aan het mijne kunnen hangen. IK passeerde hem aan quasi 15 km/u, maar kon niks zeggen al passerend (want had geen adem op overschot). Pijn! Ongemakkelijk! Maar in dat hoofd ook de adrenaline van het 'winnen'. Ik liep nog een laatste kilometer boven de 14 km/u. Yes!
Zware wedstrijd! Enorm genoten! Schoon resultaat!
De gegevens (onder voorbehoud van kleine foutjes) SWIM 0:30:00 (naar 't schijnt 110e uit het water ongeveer) BIKE 45 km in 1u15 (36 km/u) RUN 11 km in 0u45 (14,6 km/u) hartslaggegevens voor fietsen en lopen te samen : gem HSL 161; max HSL 179 (alles in het rood dus) EINDTIJD 2u34m (57e van 220 deelnemers)
HEt seizoen In DAvid vs Christophe stand haal ik nu dus de overwinning in seizoen 2010-2011
David wint kwart SEneffe (1 punt) Ik won duatlon Geel (1 punt), Ironman Zurich (3 punten), kwart Berlare (1 punt)
1-5 dus
't Leuke is dat het elke wedstrijd heel spannend geweest is dit seizoen. David is de beste zwemmer en fietser, ik de beste loper. Het was telkens diep in de finale van een wedstrijd dat ik hem kon inhalen (behalve in Seneffe, daar ben ik gecrasht bij het lopen, en heeft David zelfs een betere looptijd dan mij gehaald).
Nu nog de halve van Gérardmer. OP de halve afstand heb ik David nog nooit geklopt, dus er blijven altijd uitdagingen te bedenken hé. Maar eerst doen we in augustus nog eens iets helemaal anders, een duo-duathlon in Zele, ik als loper, David als fietser. Eens kijken wat we kunnen halen. Maar nu....beginnen trainen voor Gérardmer. Wat een leven hé. LLLLLove it!
10u30 RUN 0:48:03; 10,56 km; gem hSL 142; max HSL 164
Vandaag wou ik eens testen of het wel zin heeft om mee te doen in Berlare. Kan ik tempolopen met de hamstringproblemen. Wel de test is geslaagd : de rustdag gisteren heeft de blessure al serieus verlicht. IK liep aan extensief tempo maar na 5,5km liep ik vijf keer een 200m à 16-17 km/u met telkens 200m recup ertussen. Ging goed. Ik start zaterdag, en zie wel waar ik uitkom. Ik zie Berlare als een doorgedreven training.
13u SWIM 0:43:00; 2160m
In de Blaarmeersen. Even getest met snelheid. EEns 270 meter (de lengte van het baantje ter hoogte van het strand) gezwommen met een agressieve en zeer snelle slagomwenteling. Dat kost me waanzinnig veel energie voor 5 seconden winst per 270 meter. Dat is dus niet de weg die ik moet inslaan. Daarna slaagde ik er in om dezelfde tijd te zwemmen met een 270 m waarin ik de lange slag gecombineerd krijg met een krachtige catch. Als ik me op die 2 aspecten tegelijkertijd kan focussen, krijg ik vanzelf een beter tempo in mijn slag, en zwem ik redelijk energie-efficiënt. David heeft vorige week ook gezien dat ik met mijn linkerarm te schuin insteek. Er zit dus een onevenwicht in mijn slag. Ook die probeer ik er nu uit te halen. Voor zaterdag verwacht ik niet echt een goeie zwemtijd. Maar ik ga toch proberen om eens niet achteraan in het pak te starten. Kwestie van eens iets anders uit te testen in een B-wedstrijd.
IK heb wel zin in de wedstrijd in Berlare, maar toch blijft het een wedstrijd waar i keen dubbel gevoel bij heb. 't Is immers een stayer wedstrijd, en dat vind ik sowieso een negatie van de eigenheid van triatlon. En voor mindere zwemmers zoals mij is dat natuurlijk een groot nadeel, want ik zit meestal in zwakkere pelotons. Bovendien mag ik in Berlare omwille van de stayerreglementen niet rijden met mijn tijdritfiets, dus moet ik mijn oude racefiets terug van stal halen. Die is echt quasi versleten, ik ga hem bovendien deze winter vervangen door een nieuwe. Toch wel wat frustrerend om mijn helblauwe tijdritmachine thuis te moeten laten. Nu ja, eens de wedstrijd bezig is, zal het waarschijnlijk wel weer pure fun worden.
Vanavond eerst nog eens gaan proeven van Morrissey op de Lokerse Feesten.
12u30 RUN 1:19:33; 15,45 km; 13,3 km/u; gem hSL 147; max HSL 165
Toch met enige reserve begonnen aan deze tempoduurloop, gezien de hamstring blessure. Maar bij het lopen heb ik er opvallend minder last van. ik voel het wel maar onvoldoende om me te weerhouden van een training aan snelheden tussen de 13 en 14 km/u. Al bij al een zeer goede training dus.
Normaal gezien doe ik zaterdag, puur voor de fun, mee aan de kwarttriathlon van Berlare. Als ik daar wil meedoen, moet de blessure wel verbeterd zijn - anders kan ik geen enkele kracht zetten op de fiets. En op een kwart wil ik ook wel 15 km/u lopen hé. Donderdag test ik nog even met een paar intervallekes of dat lukt met mijn blessure.
Wat gisteren nog niks ernstigs leek, werd vandaag een probleem. Ik voelde deze ochtend al dat mijn hamstring een echte blessure aan het worden was. De geplande klimtraining in de Vlaamse Ardennen werd dan ook geschrapt en vervangen door een vlakke rit, gedeeltelijk samen met Chris V. Maar zelfs die vlakke rit kon het probleem niet maskeren. Ik had veel pijn - na een kilometer of zestig heb ik een paar kilometer zelfs serieus op mijn tanden moeten bijten. En bij thuiskomst kreeg ik mijn linkerschoen niet uit mijn klikpedaal. Ik hink op twee gedachten : 1. Zeer vervelend in 't vooruitzicht van Gérardmer, een echte klimwedstrijd 2. Man, gelukkig dat dit niet voor Zurich gebeurd is.
14u BIKE 2:33:16 ; 74,7 km; 29,2 km/u; gem hSL 112; max HSL 157
13u RUN 1:02:33; 13,61 km; 13,1 km/u; gem hSL 134; max HSL 162
Een looptraining met de 2 kids als begeleider op de fiets. Ze worden echt groter : wat voor mij een zalige looptraining was, was voor hen een leuke fietstocht. Op een bepaald moment reed Robben met de fiets voor mij, en ik liep aan een goed tempo langs de dijk achter hem. En plots droomde ik weg naar de beelden van Faris Al -Sultan vorige week in Frankfurt. Hij liep aan de leiding, en dan word je zo begeleid door iemand van de organisatie per fiets. En ik .... ik droomde efkes weg ...dat ik nu aan de leiding liep tijdens zo'n Ironman. Schone korte droom.
Voor de rest - ik heb er tijdens het sporten niet echt last van - maar daarna wel : ik heb redelijk veel last aan mijn linker hamstring. 't Lijkt op een kleine verrekking, maar niets echt ernstigs denk ik . Toch in de gaten houden.
Gevolg : geen tussentijden die opgenomen worden. Mijn eindtijd stond blijkbaar wel in de officieuze uitslag, maar zal waarschijnlijk niet in de officiële uitslag staan, om die reden. Ik had het pas door als ik uit het water kwam en al die chips hoorde tuten als mede atleten over de mat voor wisselzone 1 passeerden. Toen schoot het me te binnen : f**k mijnen chip. Nou ja, zette het snel uit mijn hoofd, ik zou zelf via mijn Garmin wel mijn tussentijden kunnen zien later....en ik moest dringend beginnen in de zotte inhaalrace op David, die waarschijnlijk ver voor mij uit het water moet gekomen zijn.
(na de wedstrijd complementeerde die gast me wel met mijn lopen. ikke fier natuurlijk).
Donderdag test ik nog even met een paar intervallekes of dat lukt met mijn blessure.
