Vandaag kwarttriathlon de Seneffe meegedaan. Enorm diep gegaan, zo hoort dat in een kwart. Tast op dit moment in het duister over mijn resultaat, nog niks gepubliceerd op internet. Had zelf mijn chrono vergeten inschakelen bij de start. Denk dat ik na 2u22 of 2u23 binnen was.
Maar is volgens mij mijn beste kwarttriathlon ooit. Enige ijkpunt is David. Vorig jaar onklopbaar, nu waande ik hem nog meer onklopbaar, maar ik heb hem eindelijk weer te pakken. Volgens onze vrouwen was David zo'n 2,5 minuten voor mij uit het water (dan zou ik dus straf gezwommen hebben), is hij nog een minuut uitgelopen in het fietsen (dan zou ik enorm goed gefietst hebben). Bij het lopen heb ik alles uit de kast gehaald en heb ik hem min of meer 2 km voor het einde bij de lurven gepakt en ter plaatse gelaten. Straf! Buiten mijn verwachtingen. Bijna 41 jaar, maar nog steeds sterker aan het worden.
Morgen een uitgebreid verslag en analyse van de resultaten. Morgen lees je ook meer over serieus kloppen krijgen bij de start, pikzwart water, een lastig fietsparcours, verloren kousen, een spannende inhaalrace, 'pak me dan als je kan', een tik op de billen ....
Losrijden met een tijdritfiets? Hoe kom ik erbij? Ooit al iemand zien losrijden met een tijdritfiets? Je ligt in aerodynamische houding, hoort de weg onder je wielen wegzoemen en hebt vuur in de benen. Voor je het weet, rijd je dus boven de 30 km/u. Na 40 minuten was het dan ook goed geweest. 't Is morgen dat er moet gevlamd worden hé.
Deze week was zeker de rustigste trainingsweek van de laatste maanden. No big thing! Maar da's niet erg, ik had zeker nog zo'n relatie rustig weekje nodig voor de grote dag op 27 juni. De volgende 4 weken worden nog harde, lange trainingsweken. En dan beginnen de laatste 2 weken waarin ik de training zachtjes moet afbouwen voor de Iron Man distance triathlon in Neerpelt.
Maar eerst dus morgen de kwart triathlon van Seneffe. Of duatlon. Donderdagochtend was de watertemperatuur in Seneffe (kannaal Brussel-Charleroi) 13°c. Op de website staat vermeld dat indien het water morgen minder dan 13° C is de triathlon een duatlon wordt (10 km lopen - 40 km fietsen - 5 km lopen). Nu, ik denk niet dat sinds donderdagochtend de watertemperatuur zal gedaald zijn, dus 't zal wel triathlon worden.
Voor de rest heb ik vandaag stomweg tegen een deur gelopen, mijn 2e kleinste teen rechts (noemt dat dan een ringteen?) staat blauw en doet zeer. Stevig gekneusd denk ik, hopelijk niks meer dan dat. Zal serieus pijn doen tijdens het lopen, denk ik. Maar geen probleem voor morgen hoor. Zo'n beetje pijn in een teentje daar bijten we wel door hé. We zijn geen voetballers hé.
Ijskoud water in de Blaarmeersen (10°). Net voor ik het water inging kwam er nog een zwemmer het strand opgewandeld. Een beer van een vent. Hij vertelde me wat saaie praat over de dikte van zijn pak en over neopreen badmutsjes. Tegen dat ik klaar lag in het water om te beginnen aan mijn training, stond hij efkes met zijn voeten in het water, en besliste bijna onmiddellijk om er terug uit te komen. "Mijn voeten...zo kou" riep hij nog, en droop af. Een beer van een vent, maar geen ijsbeer blijkbaar.
Zelf begon ik vol goede moed aan de training (was de enige zwemmer in het ganse meer), en hield het toch een goed half uur uit. Het ging zeer goed. Lekkere snelheid en die heb ik de laatste 10 minuten nog wat opgedreven.
Het voordeel van mijn 2 openwater trainingen deze week? Wel, ik weet wat me zondag in Seneffe te wachten staat. De eerste 5 minuten zeer veel pijn aan de neus (van het koude water), maar dat gaat over. En eens je uit het water komt, is het alsof er ijsblokken aan je voeten hangen. Je krijgt die voeten echt niet opgewarmd. Zal lastig zijn op de fiets. Ik hoop dat het zonnetje schijnt, want als die voeten bij het lopen nog ijzig zijn, kom je wel in de problemen. Er gaan er veel niet starten of opgeven zondag denk ik.
Morgen nog wat gaan losrijden op de tijdritfiets, en dan zondag eindelijk de eerste (voorbereidings)wedstrijd van het seizoen. 'k Heb goesting!
Gisterenavond was ik nog een voorbeeldig atleet geweest. Meer dan 3 uur met mijn ex-voetbalmaten op café gezeten en geen druppel alcohol gedronken. Liters cola en spa. Vandaag daarentegen was ik heel wat minder gemotiveerd. Gans de voormiddag kou en regen, en mijn goesting om te trainen ging zienderogen achteruit. Geen zwembad open, dus daar kon ik niet naar uitwijken... beetje per beetje begon de gedachte 'één training minder zal 't verschil niet maken' binnen te sluipen. Net op 't moment dat ik besliste om mijn training te schrappen (nochtans mijn koerskleren al aan), zei mijn vrouw: "kijk, het klaart wat uit. Allez hup, de deur uit". Dat was het kleine duwtje in de rug dat ik nodig had blijkbaar. Wel niet de voorziene 110 km gebold, maar een nog redelijk aardige 70 km. Ja we kunnen zeker spreken van een motivatiedip vandaag.
Bij zo'n lange duurlopen is het net alsof ik op automatische piloot vlieg. Ik blijf maar lopen, en het kost allemaal relatief weinig moeite. Ik heb het gevoel dat ik zou kunnen blijven lopen als er af en toe iemand met eten en drinken aan de kant van de weg zou staan. Alleen de laatste 2 km waren anders, ik vond dat ik mijn kadans wat aan het verliezen was, maar waarschijnlijk ben ik gewoon een beetje te veeleisend.
Alles rustig in lsd gelopen (hier en daar soms eens piepen boven de laag extensieve grens), behalve 3 keer een 2,5 km aan LT tempo (=HSL 139) telkens in 10m45s.
De tijdritfiets van de haak gehaald voor een eerste testrit. Niet met de bedoeling om te vlammen, maar om weer te wennen aan de houding. dat ging vlot, maar ik had toch het gevoel iets te laag te zitten. Even gestopt bij David om 't een en 't ander na te meten, en dan in het terugrijden bij de fietsenmaker gestopt om zadel 1,5 cm te verhogen. Dan verder naar huis gereden, maar leek me nu iets te hoog. Denk dat ik er nog een half centimetertje ga afdoen. Kortom .... muizenissen. Bij het fietsen heb ik het minst van al een hoera stemming. Het gaat vlot, maar ik heb het gevoel dat ik vorig jaar toch net iets beter fietste dan nu. Vorig jaar had ik natuurlijk ook heel veel nadruk gelegd op het fietsen. Bij het zwemmen en het lopen daarentegen heb ik een grote sprong voorwaarts gemaakt.
13u45 Zwemmen 0u44m
En dan werd het tijd voor die andere primeur: een open water training. Spijtig genoeg door de lamentabele lente nog maar de eerste van het seizoen. Samen met David naar den Donk, en daar bijna onmiddellijk vastgesteld dat we knettergek zijn om in zo koud water te trainen. Maar we hebben volgehouden, en hebben het meer volledig rondgezwommen. Vooral de eerste helft van deze training voelde ik me zalig. Man wat gaat dat zwemmen goed. Vergeleken met vorig jaar heb ik enorm veel snelheid gewonnen, en ik voelde me werkelijk door het water glijden zoals het hoort. Het tweede deel van de training ging iets moeizamer, ik was mijn tempo wat kwijt, en begon toch wel te voelen dat de kou me wat beperkte in mijn coördinatie. Al bibberend aan de kant (David kon nauwelijks zijn kousen aandoen van den bibber in zijn handen), besloten we dat dit een zeer goede training was, en dat het zalig was om door dat heldere water te klieven. Masochisten!
Eén ding is zeker, met deze temperaturen wordt het geen wedstrijd voor mietjes, zondag in Seneffe.
Veel getwijfeld vandaag. Had een lichte irritatie in mijn rechter kuitspier. stijfheid? verrekking? vermoeidheid? Zou ik lopen? In de vooravond besliste ik het toch maar te proberen, was toch een rustige loop die op het programma stond. En ik beloofde mezelf om bij problemen onverrichterzake terug te keren. Maar het verliep goed. Voelde niks tijdens het lopen, en liep een mooie rustige vingers-in-de-neusgaten duurloop. Na de training begon ik de kuitspier toch weer te voelen. Goed in de gaten houden.
