De twee jongsten van onze dochter logeerden weer eens bij oma en pake Pol. Hannelore had een vriendinnetje meegebracht. We zijn nog eens tot bij het witte bloemekestapijt gewandeld. Het hoogtepunt van de bloei is ondertussen wel voorbij, maar het décor is toch nog steeds de moeite, met een beetje goede wil lijkt het in de verte nog steeds op een sneeuwtapijt.
We zijn er ondertussen via kennissen die betere plantologen zijn dan wijzelf achter gekomen dat dit geen bosanemoontjes zijn maar wel klaverzuring... wat maakt het uit trouwens, even mooi... J
Als Pieter en Hannelore er in plaats nemen weet Phaido ondertussen ook al wel waar zijn plaats is, voor hem is poseren ondertussen een tweede natuur geworden.