Ach ja, ik loop bijna constant met de camera te zwaaien. Als er in of om het huis, of ergens in de omgeving binnen shoot-afstand iets gebeurt dan heeft mijn rechter wijsvinger de automatische neiging naar de ontspanknop te gaan. Toen ik het vrouwtje achter dat gewapend raam zag, bezig met… ja weet ik het, iets… kon ik het weer niet laten.
Ik heb er vandaag weer behoorlijk op los geschoten trouwens, de meeste fotos waren evenwel in opdracht en dan vind ik het niet gepast er daar een uit te kiezen voor deze blog voor dat de mensen hem zelf eerst gezien hebben. Daarom deze keus uit de oogst van de voormiddag.
Ik weet eigenlijk zelf niet waarom ik hem zo leuk vind. Aan de visagie van Josee heb ik alleszins geen tijd hoeven te verspillen. Is het de compositie? Toeval dan, er staan weliswaar enkele lijnen op die de boel vertikaal gezien in derdes opdelen, maar verder kan ik weinig verantwoorde argumenten bedenken. Waarschijnlijk is het omdat ik wel eens tegendraads en eigenzinnig uit de hoek wil komen, misschien heb ik vandaag wel zo’n bui. Ik noem deze “ Vrouw achter glas “ J