Ik zal maar
meteen vertellen dat deze foto niet vandaag gemaakt is
of toch ook weer wél
een beetje toch.
De oude fotos die ik uit het ouderlijk huis meenam na het overlijden van mijn
vader in 2005 en die nog altijd in een oude schoendoos ergens diep in een kast
lagen hadden nu wel lang genoeg moeten wachten om bekeken te worden. Twee dagen
ononderbroken regen zorgden er voor dat we vandaag verder gingen met een klus
waaraan we een hele tijd geleden al eens begonnen waren. We hebben namelijk
ooit het plan opgevat een soort familiealbum te maken van gedigitaliseerde oude
fotos. Ik had al een map aangemaakt op de PC en daar zaten al behoorlijk wat
ingescande en bewerkte opnames in van zowel Josee als mezelf maar de
verzameling heeft nog een enorme groeimarge. Vandaag ben ik dus weer eens in
die oude doos gedoken.
Dit is alleszins de oudste foto van mezelf die ik tot nu toe teruggevonden heb.
Of ik mezelf herkende dan? Zeker niet, maar het stond er achter op genoteerd in
potlood: Ma en Leopold. In dit geval zou ik het niet aandurven een andere
titel te bedenken. Ons ma noemde mij altijd Leopold, hoewel ikzelf daarvan
gruwde, Pol vond ik altijd al veel gezelliger. Een datum stond er niet bij,
maar als ik de ouderdom van klein Polleke inschat moet dat ergens in de zomer
van 1945 geweest zijn.
De foto was amper enkele centimeters groot, geabimeerd, geplooid en gebleekt.
Ik heb de hele photoshop trukkendoos moeten gebruiken om hem na het inscannen
tot deze toonbare versie om te toveren en daarom vind ik ook dat ik hem terecht
als foto van de dag mag plaatsen ondanks de eerbiedwaardige ouderdom.
|