Wat een trieste, natte, uitgeregende dag kregen we vandaag te verwerken. Toen ik deze morgen opstond regende het… de ochtendwandeling, helemaal uitgeregend… we reden naar Lommel in de stromende regen… en kwamen terug in de regen… tussendoor zaten we gelukkig droog, binnen bij Swa en Monique, terwijl het buiten… regende… Met zin voor misleiding zouden we kunnen stellen dat het vandaag maar één keer regende… de ganse dag lang,  je zou voor minder gedeprimeerd raken.
Toen we terug thuis waren deze avond wilde ik dan ook absoluut een regenfoto maken  om een dag als deze te illustreren, gelukkig (?) regende het nog altijd. Door het beregende zijraam van de pergola kreeg ik de kruik met afrikaantjes in de gaten. In normale tijden zijn dat lachende bloempjes die een mens opvrolijken al ie daar ’s morgens zijn krantje zit te lezen, maar nu zagen zelfs die afrikaantjes er helemaal verzopen en treurig uit.
Ik vermoed dat de foto echt wel scherp is, maar door de nattigheid die van het raam stroomt wordt het onderwerp sowieso helemaal vervormd en kun je dat moeilijk beoordelen. Wel zag ik achteraf op de PC dat ook de poten van mijn statief en een paar voeten in de spiegeling te zien zijn en dat vond ik dan weer een beetje grappig. Toch nog een poging tot glimlach vandaag…